Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού









 
 
ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΝΑΖΙΑΝΖΗΝΟΣ Η ΘΕΟΛΟΓΟΣ.


Ο Χριστος επιτρεπει και ευλογει την νομιμη αμυνα και την εφαρμογη του αρθρου 120 παραγραφος 4, του Ελληνικου συνταγματος.

 
Ο αγιος Γρηγοριος ο θεολογος ως  γνησιος νεοπλατωνικος φιλοσοφος ηταν απολυτως συμφωνος με το ιερο αξιωμα του Αριστοκλη.


Ο Αριστοκλης διδαξε οτι απο την μητερα, τον πατερα και ολους τους αλλους προγονους η Ελλαδα ειναι το ιεροτερο, το το σεβαστοτερο και τον πολυτιμοτερο πραγμα.   
 
 
O υπατος των φιλοσοφων ο Αριστοκλης-Πλατων ειναι ο πρωτος και μοναδικος Ελληνας Εθνικιστης.
 
Ο κορυφαιος φιλοσοφος ολων των εποχων μας διδασκει το πρωτο Ελληνικο-εθνικιστικο αξιωμα.
 
Ο Αριστοκλης διδαξε τα παντα για να επιβιωσει η Ελλαδα.
 
 

Για αυτο με την σειρα του ο αγιος γρηγοριος ο Ναζιανζηνος ως γνησιος νεοπλατωνικος μας διδαξε οτι :

Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού,μας διδαξε με τις ευλογιες του Ιησου Χριστου ο Αγιος Γρηγοριος.
 
Μεταφραση : Προτιμω και επαινω τον πολεμο, απο μια “ειρηνη” η οποια θα με χωρισει απο τον Χριστο και την Ελλαδα
 
Οπως μας διδαξε ο Αγιος Γρηγοριος ο θεολογος 
δεν μπορουμε να κατηγορησουμε εναν χριστιανο που παιρνει το οπλο για να κατατροπωσει τον εχθρο.

Ολα αυτα απο την στιγμη που ο εχθρος εχει ως σκοπο να αφανισει τον Ελληνα, την πιστη του και την πατριδα του.  
 
Δεν γινεται να αγαπαμε τους παντες ακομη και τους εχθρους μας και να τους επιτρεπουμε να μας σφαξουν διοτι τοτε δεν θα ειμαστε στην ζωη για να διαδωσουμε το εργο του Χριστου, δεν θα μπορουμε να αγαπησουμε. 
 
Επισης με αυτην την νεοταξικη και εωσφορικη “λογικη” θα ειχε εξαφανσιτει απο τον παγκοσμιο χαρτη πολλους αιωνες πριν το Ελληνικο εθνος.
 
Δεν ειναι χριστιανικο και λογικο να αγαπαμε τους εχθρους μας μεχρι θανατου. 
 

Ο αγιος εξησε κατα την εποχη την οποια οι γερμανοι απειλουσαν με αφανισμο την Ελληνικη-ρωμαικη αυκτρατορια. 
 
ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ 
ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΟΙ  ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ.
ΙΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ 
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ.

 
Ηταν εντελως αδυνατον ενας απο τους κορυφαιους αγιους της ορθοδοξιας, ο οποιος προσφερε τα παντα στο Ελληνικο εθνος για να επιβιωσει και παραλληλα για να μεγαλουργησει τους επομενους αιωνες να διδασκει πραγματα εναντια στον Ιησου Χριστο. 
 
Τις διδαχες του αγιου της ασπαστηκαν και της
εφαρμοσαν ολους τους επομενους αιωνες ολοι 
οι Ελληνες χριστιανοι αυτοκρατοτρες-βασιλεις 
αρχιστρατηγοι, στρατηγοι, αξιωματικοι και στρατιωτες.
 
Αυτος ομως που εφαρμοσε περισσοτερο απο ολους τους υπολοιπους τις διδασκαλιες του αγιου Γρηγοριου, ηταν ο κορυφαιος στρατιωτικος αγιος της Ορθοδοξιας μας ο Αγιος Νικηφορος ο β Φωκας.
 
Ο  Aγιος Νικηφορος σχετικα με την αντιμετωπιση των αγαρηνων ειναι απολυτος οπως και ο αγιος Γρηγοριος ο Ναζιανζηνος.


Αφανισμος των εχθρων μεχρι ενος με την βοηθεια και την ευλογια του  Χριστου για να επιβιωσει το Ελληνικο εθνος.
 
 
 
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ-ΕΥΛΟΓΕΙ ΤΗΝ 
ΝΟΜΙΜΗ ΑΜΥΝΑ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΒΙΑΙΗ ΕΦΑΡΜΟΦΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 120 ΠΑΡ.4
ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
 
Για αυτόν τον λογο επετρεψε για πρωτη και μοναδικη φορα σε ολο τον κοσμο ο τριαδικος θεος, να διακοψουν την λειτουργια του, το μνημοσυνο του, μεσα στον κορυφαιο ναο του Χριστιανισμου, την Αγια Σοφια, για να ψελλνουν τον Ελληνα Βασιλια Νικηφορο, ως αργαλεο θανατο των Σαρακηνών.

Ακομη και τοσο γεναιος πολεμιστης που ηταν ο Νικηφόρος ο β,τοσο μεγαλος στρατηγος, που ηταν αυτοκρατορας στην κορυφαια αυτοκρατορια του κοσμου, μπροστα στον θεο, δεν ηταν παρα ενας απλος ανθρωπος, μεχρι εκεινη την στιγμη, καθως δεν ειχε γινει ακομη αγιος. 


 
Εν τουτοις οι καταστροφες των αραβων, ηταν τοσες πολλες επι πολλους αιωνες εις βαρος των αθωων Ελλήνων.

 
Τα μαρτυρια των Ελλήνων δεν ειχαν τελος ολους εκεινους τους αιωνες, από τους αγαρηνους, με σφαγες, κλοπες, εμπρησμούς, βιασμους, σκλαβωμα γυναικων. 
 
 
Για αυτό αφησε ο παναγαθος θεος να διακοπτουν την δοξολογια του μεσα στην Αγια Σοφια, και να δοξολογουν τον Νικηφορο τον β Φωκα.
 
 
Ο αγιος Νικηφόρος είναι ο μοναδικος βασιλιας στον οποιο εγινε η υψιστη τιμη να διακοπτουν το μνημοσυνο του θεου μεσα στην αγια Σοφια τον κορυφαιο ναο της οικουμενης και να ψαλλουν εκεινον ως Αργαλεο θανατο των σαρακηνων, εγινε αντικειμοενο υβρεων-βιαιοτήτων εξαιτιας των εβραιων. 



 
Ουδέποτε στα παγκοσμια χρονικα  εγινε μια τετοια τιμη σε οποιοδήποτε άλλο βασιλια ουτε καν στον κορυφαιο Ελληνα ολων των εποχων τον Ιερο Βασιλειο τον β.
 

Ουτε στον κορυφαιο αυτοκρατορα ολων των εποχων τον Βασιλειο τον β τον βουλγαροκτονο δεν εγινε τετοια τιμη.


Το ιδιο ισχυει και για τους υπολοιπους Ελληνες βασιλεις στους οποιους δεν εγινε ποτε η τιμη να τους ψαλλουν μεσα στην κορυφαια εκκλησια του κοσμου, διακοπτωντας το μνημοσυνο του Ιησου Χριστου. Αυτό ηταν ξεκάθαρα ένα δειγμα, ότι ο Νiκηφορος θα γινοταν Αγιος.
 

Ο ιδιος ο ιησους Χριστος ,επιτρεπει την νομιμη αμυνα, διαφορετικα δεν θα επετρεπε, στους Ελλήνες να αμυνονται επι τοσους αιωνες και να εχουμε αυτοκτρατορια.
 
 
 
Σχετικα την νομιμη αμυνα ειναι συμφωνος και ο επισκοπος Πλωμαριου το 1913 μ.χ., ο οποιος σε σχετικο του βιβλιο αναφερει οτι ο χριστιανος θα πρεπει να εξαντλησει ολα τα μεσα ωστε να αποφυγει τον φονο. 
 


Εαν ομως αυτο δεν ειναι εφικτο τοτε εχει καθε δικαιωμα, οπως και ο καθε ανθρωπος να υπερασπιστει την ζωη του.
 
ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ
 
Εξαιτιας των χρηστων ηθων, του χριστιανισμου και της αρχαιοελληνικης παιδειας, οι προγονοι μας οι Ελληνες του μεσαιωνα από σκλαβοι του Ρωμαικου κρατους,εγιναν διοικητες του (ρωμαικου κρατους), χωρις να χρειαστεί να πολεμησουν ουτε ένα δευτερολεπτο.

 
Όλα αυτά διοτι ειχαν θρησκεια τον Χριστιανισμο (στην πραξη) και πολιτισμο τους αρχαιους Ελληνες φιλοσοφους, σοφιστες, ρήτορες, κλπ. 
 
Ο συνδυασμος αυτων των δυο εφερε τα χρηστα ηθη ζωης, χωρις καθολου σεξουαλικη διαφθορα. 
 


Η αμοιβη ηταν η ελευθερια της Ελλαδος τον μεσαιωνα, χωρις να γινει κανενας απολυτος πολεμος. 


 
ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΗ ΑΜΥΝΑ.
 
Αλλο ενα σημαντικοτατο παραδειγμα ειναι ο Ελληνας βασιλιας απο την Καππαδοκια ο Ηρακλειος.


Ο Ηρακλειος πρωτου να ξεκινησει το θρυλικο επος του εναντια στους εωσφοριστες περσες, πηγε και παντρευτηκε την εξ αιματος ανηψια 
του την Μαρτινα. 
 
 
Η Μαρτινα ηταν κορη της αδερφης του και ο λαος μαζι με τον αγιο  πατριαρχη Σεργιο αντεδρασαν σε αυτον τον γαμο.
 
 
Αυτο τον γαμο τον εκανε διοτι η πρωτη του γυναικα η Ευδοκια πεθανε πολυ προωρα απο επιληψια.
 



Εντουτοις ο Χριστος αξιωσε αυτον τον υπεροχο Ελληνα να ξεπερασει σε επιτευγματα τον μεγα Αλεξανδρο και να κρατησει δια παντος ζωντανο το Ελληνικο εθνος.
 


Ο βασιλιας Ηράκλειος ξεπερασε σε αρκετους τομεις τον M. Αλεξανδρο και κρατησε ζωντανη την Ελλαδα στην πιο κρισιμη ιστορικη καμπη ολων των εποχων.
 

Εάν δεν υπηρχε ο Ηράκλειος παρα τα χρηστα ηθη των προγονων μας η Ελλαδα θα ειχε σκλαβωθεί στους περσες.
 
  
 
 
 
Ο Ελληνας Ηρακλειος από την Καππαδοκια της Μικρας Ασιας,μολις ανεβηκε στον Ελληνικο- ρωμαικο θρονο, το κρατος ηταν τελειως χρεοκοπημενο. 
 
 
 
Ταυτόχρονα για πρωτη φορα στην παγκοσμια ιστορια, ειχαμε την εισβολή , την κατακτηση της μισης Ελληνικης (ρωμαικης) αυτοκρατοριας, από τους περσες. 



Ειχαμε πολλες χιλιαδες σφαγμενων Ελλήνων, ειχαμε κλοπες, εμπρησμους, βιασμους, σκλαβωμα γυναικων κλπ. 
 
 
 
Επισης για πρωτη φορα στα παγκοσμια χρονικα εγινε εισβολή από τους περσες στα Ιεροσόλυμα.
 
 
Στους αγιους τοπους εκτος από της αγριες    σφαγες, της κλοπες, τους εμπρησμούς, τους βιασμους ,το σκλαβωμα χριστιανων, μαζι με όλα αυτά εκαψαν τον ναο του Παναγιου ταφου,
εκλεψαν τον Τιμιο Σταυρο, και πηραν μαζι τους αιχμαλωτο τον πατριαρχη Ζαχαρια. 
 
 
Εντούτοις εξαιτιας των χρηστων ηθων, και της σωστης παιδειας, μεσα σε επτα μονον χρονια , οι Ελληνες ανεκαμψαν, με αποτέλεσμα να παρουν πισω όλα τα κατεκτημένα εδάφη από τους Περσες. 
 
 
 
Οι προγονοι μας δεν σταματησαν εκει αλλα    περασαν στην αντεπιθεση, κατακτώντας ολοκληρη την περσικη αυτοκρατορια.
 
 
Αυτό το εκανε ο Ηράκλειος με έναν τελειως απειροπολεμο στρατο.
 
 
Εναν Ελληνικο στρατο τον οποιο δημιουργησε εκ του μηδενος μεσα σε δεκα μηνες. 
 
 
Ειδατε τι μπορει να πετυχουν οι Ελληνες εξαιτιας των χρηστων ηθων, και της σωστης παιδειας.
  
Ακομη και ο Μεγας Αλεξανδρος, με εμπειρους στρατηγους, με περισσοτερους στρατιώτες σε σχεση με τον Μεγα Ηρακλειο δεν επετυχε τα επιτευγματα του Ελληνα αυτοκρατορα απο την Καππαδοκια. 
 
 
Κατά την εποχη του Ιουστινιανού του α, όπως και στην εποχη του Θεοδοσιου, του Αρκαδιου, του Θεοδοσιου του β, του Ιουστινου του α, του Ιουστινου του β, είχαμε μονον συνοριακους πολεμους, και περιοδους ειρηνης με τους περσες.
 
 
 
Μονον όταν ανεβηκε στον θρονο, ο πρωτος 
Ελληνας χριστιανος βασιλιας Ηράκλειος εκαναν  οι περσες ολα αυτά τα τρομερα πραγματα εις βαρος των Ελλήνων, τα οποια, δεν ειχαν ξαναγινει ποτε από μερος των περσων. 
 
 
Ειχαμε δηλαδή εισβολή και κατακτηση της μισης Ελληνικης (ρωμαικης) αυτοκρατοριας.
 
 
 
ΤΟ ΑΠΟΓΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
 
Το απογειον της Ελληνορθοδοξιας πανω από όλα, ηταν οταν ο Ελληνας βασιλιας Ηράκλειος πηρε πισω από τους Περσες τον Τιμιο Σταυρο, τον οποιο πηγε ο ιδιος πισω στα Ιεροσόλυμα.
 
Ο θριαμβος των Ελλήνων ήταν ολοκληρωτικος. 
 
 
 
Δεκατέσσερα χρονια πριν, δηλαδή το 614 μ.Χ., το Ελληνικο-ρωμαικο κρατος, δεν είχε βρεθει μονον κατακτημενο κατά το ημισυ από τους Περσες, αλλα ήταν για πρωτη φορα στην ιστορια του σκοπιμα,εξαιτιας των αλλοδαπών αυτοκρατορων, τελειως χρεωκοπημενο.
 
 
Ηταν η εποχη που εδωσαν οι εωσφοριστες Περσες το τελεσιγραφο στους προγονους μας, ότι ή θα εγκαταλείψουν ολοι τον Ιησου Χριστο, η δεν θα ξαναδουν ποτε τον ηλιο.
 



Τελικα ο υπεροπτης εωσφοριστης Χοσροης ο οποιος αποκαλουσε τον Ηρακλειο, δουλο του, εχασε την ζωη του, και ο γιος του εκανε κηδεμονα-δουλο του το παιδι στον Ελληνα αυτοκρατορα Ηρακλειο. 
 
 
Αυτο ειναι το απολυτο απογειο της Ορθοδοξιας και του Ελληνισμου. 
 
Ο Χριστος και η Ελληνικη-ρωμαικη αυτοκρατορια ειχαν κερδισει κατα κρατος τον εωσφορο και την αυτοκρατορια του. 
 
Ένα από αυτά τα οποια μας διδαξαν οι προγονοι μας, είναι ότι η μεγαλυτερη αξια σε έναν ανθρωπο ειναι να κρατα την ψυχη στο στομα, να πολεμα, να επιμενει για το αδυνατο, το ακατορθωτο.

 

 


 
Από την στιγμη που δεν θα λυγησει, δεν θα κανει πισω αλλα παραμενει ανυποχωρητος,τοτε γινεται το θαυμα που ποτε ενας δειλος δεν μπορει να πιστεψει, καθως το αδυνατο, το ακατορθωτο εχει γινει πλεον δυνατο κερδιζοντας την ζωη και την ελευθερια.

 
Αυτή ακριβως είναι η διαφορα των αρχαιων προγονων μας, των ΙΕΡΩΝ Ελλήνων, από τους σημερινους ραγιαδες προδοτες.
 
 
Παντοτε οι αρχαιοι προγονοι μας, όταν όλα εδειχναν τελειωμένα, εκει που φαινοταν, να μην υπαρχει καμια ελπιδα, οι πραγματικοι Ελληνες αγωνιζόταν, εναντια σε κάθε λογικη. 
 
 

Το αποτελεσμα σε κάθε εποχη, είναι να πετυχαίνουν το ακατορθωτο. 


Επειδή όμως σε κάθε περιοδο υπαρχουν δειλοι ραγιαδες προδοτες, θα δημιουργείται μονιμος πρόβλημα επιβιώσεως του Ελληνικου εθνους.
 


Οι προδοτες, οι δειλοι της κάθε εποχης κρινοντας απο την δικη τους αδυναμια δεν μπορουν να πιστεψουν οτι υπαρχουν γεναιοι ανθρωποι, οι οποιοι είναι σε θεση να κερδισουν την ελευθερια τους.
 

Ομως οι αληθινοι Ελληνες, οι αρχαιοι προγονοι μας, δεν απελπιζοταν ποτε.


Αυτο διοτι γνωριζαν οτι εστω και σε λιγες ψυχες ζουνε, οι δυο μεγαλυτερες ηθικες αρχες ,που οι ιδιοι οι Ελληνες της επλασαν με αιμα και πονο ενω ειναι και οι δυο αθανατες, η ελευθερια με την αξιοπρεπεια.
 
 

Η ελευθερια του ανθρωπου ειναι το πιο ακριβο αγαθο ,δεν δινεται δωρεαν ουτε απο τον Θεο, ουτε απο τους ανθρωπους, χρειαζεται πολυς αγωνας, πολυς κοπος, πολυ αιμα για να παρεις πισω την ζωη σου.
 
 

Αυτό μας το εδειξαν οι ιεροι πολεμοι-αγωνες των αγιων προγονων μας, οι οποιοι 

πολεμουσαν,

ολους εκεινους τους αιωνες για να παραμεινουν ελευθεροι, και για να εχουν την διοικηση της Ελληνικης-ρωμαικης αυτοκρατοριας.
 

 
Υπαρχουν λαοι οι οποιοι καλουν τον Χριστο να τους βοηθησει με βλασφημιες, με κλαματα και με παρακαλια. 
 
 


Ομως ο Ελληνας μονον με εναν τροπο ξερει να καλει τον Χριστο να τον βοηθησει και αυτος ειναι να πολεμα για την ελευθερια της Ελλαδος, οπτε αυτη ειναι σκλαβωμενη, οπως ειναι και στην εποχη μας οπου εχει καταλυθει το Ελληνικο συνταγμα. 
 

 
 
Εάν η ζωη ηταν μονον προσευχες, καθως και υποστηριξη του Χριστου μεσω “θεόσταλτων σωτηρων”  τοτε οι αγιοι προγονοι μας,αυτοι οι τέλειοι χριστιανοι δεν θα χρειαζοταν να πολεμησουν ποτε κατα την μεσαιωνικη εποχη.


Θα επρεπε δικαιωματικα να καθοταν ολους εκεινους τους αιωνες στα σπιτια τους-καναπέδες να περιμενουν τον αντιστοιχο βατατζή, τον οποιο περιμενουν οι ραγιαδες σημερα.

Ελληνες για να επιτυχουμε την ειρηνικη, ειτε την βιαιη και δυναμικη,εφαρμογη του αρθρου 120 παραγραφος 4 του Ελληνικου συνγταγματος με βαση το δικαιωμα που μας δινει το συγκεκριμενο αρθρο ακολουθειστε πιστα, μεθοδικα, με αγαπη, υπομονη και αφοσιωση ολα οσα αναφερονται στο λογοτυπο της στηλης.  


Αγιος Γρηγοριος και ο Μργας Ηρακλειτος ειναι απολυτως συμφωνοι.


ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ : 

ΠΑΤΗΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΚΡΕΙΤΩΝ ΓΑΡ ΕΠΑΙΝΕΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΧΩΡΙΖΟΥΖΗΣ ΘΕΟΥ.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΑΣ.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ “ΘΕΟΥΣ” ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΔΟΥΛΟΥΣ (ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ, ΕΛΕΓΧΟΣ Ι Χ. 9)

 
ΤΙΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΙΣ ΕΚΑΝΑΝ ΠΡΑΞΗ ΟΛΟΙ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΝ 1940 Μ.Χ. ΚΑΤΑ ΤΟΝ Β ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ.

Ο Ηράκλειτος είναι ενας από τους κορυφαιους Ελληνες φιλοσοφους ολων των εποχων. 


Eνδεικτικο είναι αυτό που ειπε ο Σωκρατης σχετικα με τον Ηρακλειτο. 
Όταν λοιπον ο Σωκράτης διάβασε το έργο του Ηράκλειτου είπε “αυτά που κατάλαβα είναι σπουδαία, νομίζω όμως ότι είναι εξίσου σπουδαία και αυτά που δεν μπόρεσα να καταλάβω. 
Ωστόσο χρειάζεται να είσαι ένας δεινός κολυμβητής σαν αυτούς από τη Δήλο για να μην πνιγείς μέσα στο βιβλίο του Ηρακλειτου”. 

Ο μεγας Ηράκλειτος ηταν όπως ολοι οι γνήσιοι Ελληνες φιλοσοφοι, σοφιστες, ρήτορες κλπ, μονοθειστης. 


Ανέκαθεν από καταβολης του Ελληνικου εθνους , οι Ελληνες πανεπιστήμονες γνωριζαν και διδασκαν τον ένα θεο δημιουργο. 

Ο Ηράκλειτος αναφερει σχετικα με τον έναν θεο : 

Ακομη και τα ημερα ζωα, τα αγρια, τα πουλια, και τα ψαρια, γεννιουνται , ακμαζουν και πεθαινουν υπακούοντας στους νομους του ενός θεου.

 (Αριστοτέλης, περι κοσμου, 6. 401a 8). 
Για τον Θεο όλα είναι ωραια, αγαθα και δικαια. 
Μονον για τους, ανθρώπους αλλα είναι καλα, και αλλα ασχημα (Πορφυριος).  
Ο μεγας Φιλόσοφος, δεν θα μπορουσε να παραμεινει θεατης στην καταστροφή του Ελληνισμού από το εωσφορικο δωδεκαθεο. 


Ο αρχαιος Ελληνικος κοσμος σαπιζε αργα και σταθερα σε πνευματικο, ηθικο, και κατ επέκτασιν πολιτικο και στρατιωτικο επιπεδο εξαιτιας του εωσφορικου δωδεκαθεου.
Η καταληξη ηταν να κατακτησουν κατ ουσιαν αμαχητί οι αρχαιοι ρωμαιοι, τους αρχαιους Ελληνες. 
Θελωντας και ο μεγας Εφεσιος φιλόσοφος να συμβαλει στο να αποτραπει η καταστροφή του Ελληνισμού από το εωσφορικο δωδεκαθεο, αναφερει σχετικα με της εωσφορικες θυσιες, ότι ενω ζητουν να εξαγνιστουν με καθαρμους, εν συνεχεια μιαινονται με άλλο αιμα από της νεες θυσιες που κανουν. 

Είναι σαν να είναι καποιος βουτηγμένος στην λασπη και προσπαθει να καθαριστεί βαζοντας και άλλη λασπη επανω του. 

Επισης αναφερει ο Ηράκλειτος, ότι οσοι προσευχονται στα αγαλματα των δαιμονικων θεων, ειναι ένα πραγμα που ισοδυμανει με το να μιλα καποιος σε τοιχους. 

Από το εργο Αριστοκριτος Θεοσοφια 68, Ωριγένης κατά Κελσου VII 6 2. 
Ο Ηράκλειτος μας διδαξε ότι οσοι συμμετεχουν στα εωσφορικα μυστηρια (Ελευσινια, Διονυσιακα κλπ), ειτε είναι μαγοι,  μυστες και ιερεις των δαιμονων, στην μετα θάνατον ζωη, θα υποστουν μεγαλες τιμωριες (Κλημης, Προτρεπτικος 22). 
Δεν είναι καθολου τυχαιο λοιπον που ο μεγιστος των προσωκρατικών φιλοσοφων απεμεινε με την σειρα του χωρις βιβλια ,καθως του τα εκαψαν οι εωσφοριστες του δωδεκαθεου.  



        ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ        

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ Φ. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ 

 




Το σημαντικο ειναι να συνυπαρχουν ειρηνικα ολοι οι λαοι του πλανητη. 
 
Για αυτο παντοτε σας αναφερω ότι ολοι οι λαοι, ολοι οι ανθρωποι, εχουν δικαιωμα να πιστευουν οπου θελουν .
 
Όλα αυτά με την απαραιτητη προυποθεση να μην επιβαλλουν τα πιστευω τους σε τριτους ,ειτε δια της βιας, ειτε με πλαγιους τροπους.
 
Τι γινεται όμως στην περιπτωση που η άλλη πλευρα δεν συναινει;
 
Τι θα πρεπει να κανουν οι Ελληνες όταν η άλλη πλευρα ζητα παση θυσια τον αδικο αφανισμο μας ;
 
Θα πρεπει να καθησουμε να αφανιστουμε ολοι οι Ελληνες χωρις να εχουμε πειραξει κανεναν απολυτως 

   

  

;


Όλα αυτά διοτι από τα αρχαια χρονια ο πολιτισμος μας, και η ιδεολογια μας , είναι εμποδιο στην δημιουργια παγκοσμιου κρατους.
 
Από ολους τους προαναφερομενους εξαιρειται,
ένα μικρο μερος, βαση των παγκοσμιων  μαθηματικων σταθερων, μετρον αριστον και          μηδεν αγαν.  
 
Αναφερομαι παντοτε στους φοινικες-σημιτες που απο μονοθειστες της Π.διαθηκης και πιστοι των προφητων, αλλαξαν και εγιναν εωσφοριστες. 
 
Δεν αναφερομαι σε ολους τους Σημιτες. 
 
Ολα αυτα με βαση της αμετρητες συνεντευξεις σχετικα με τους εβραιους απο τον Μητροπολιτη Σεραφειμ Πειραιως για την αλλαγη των Σημιτων. 



ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ

ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ

         ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.

 OXI AΛΛΑ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΡΟΧΑΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ

OXI AΛΛΑ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΡΟΧΑΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ

Ο κομμουνιστής Χρηστος Καραμάνος υβρίζει πολύ άσχημα την πρωταθλήτρια Ευρώπης  Βούλα Παπαχρήστου

loading...

8 thoughts on “Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού

  1. Οι Δεσποτικές (για τον Δεσπότη Χριστό, τον Κύριο) και οι Θεομητορικές (για τη Μητέρα του Θεού),ασφαλώς, έχουν μιαν άλλη βαρύτητα. Στο βάθος μάς δείχνουν πώς πρέπει να ζήσουμε για να έχει η ζωή μας χαρά και ομορφιά.

    Στις Δεσποτικές γιορτές η σπουδαιότερη είναι το Πάσχα και στις Θεομητορικές η Κοίμηση-Μετάσταση. Και στις δύο τονίζεται το τέλος της ζωής Τους, που στην πραγματικότητα είναι συνέχεια ένδοξη και λαμπρή. Προηγείται, βέβαια, η περίοδος του πόνου, της δοκιμασίας, του θανάτου.

    Η ζωή της Παναγίας υπήρξε απλή, ταπεινή, αθόρυβη. Στη φαινομενική ανυπαρξία Της κρυβόταν η Ζωή του κόσμου. Στη σιωπή Της κυοφορείται ο Λόγος. Όλα τα μεγάλα γίνονται χωρίς τυμπανοκρουσίες. Όλοι οι μεγάλοι, που ευεργέτησαν τους άλλους με την παρουσία και τα έργα τους, επιδίωκαν το «λάθε βιώσας».

    Η ταπείνωση της Παναγίας φαίνεται από τη συγκατάθεσή της να γίνει Μητέρα του Θεού, λέγοντας στον Αρχάγγελο Γαβριήλ «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», χωρίς ταπεινολογίες και αναλύσεις του μυστηρίου.

    Η παρθενία της Παναγίας πριν, κατά και μετά τον τόκο, την καθιστά αειπάρθενο και συγχρόνως το πρότυπο της παρθενίας: αφιέρωση ψυχή τε και σώματι στον εραστή της καρδίας της, τον Κύριο και Θεό της. Μια παρθενία που έχει πληρότητα, χωρίς καταπίεση και κομπλεξικά ξεσπάσματα.

    Η αγάπη της Παναγίας ξεχειλίζει, αιώνες τώρα, σε όλη την οικουμένη. Ως μάνα όλου του κόσμου σκεπάζει και προστατεύει τον κόσμο, από ορατούς και αόρατους εχθρούς, αθόρυβα και ουσιαστικά, καθώς μαρτυρείται από την εμπειρία των ανθρώπων. Η «αγία σκέπη» Της καλύπτει προσωπικά ή συλλογικά όποτε και όσους Εκείνη κρίνει αναγκαίο.

    Βέβαια, όλα τα πιο πάνω για να γίνουν κατανοητά, χρειάζεται να έχουμε το πνεύμα της Παναγίας, δηλαδή το Αγιοπνευματικό και Εκκλησιαστικό. Γιατί Εκείνη όπως ο Υιός της και οι Άγιοι, ζώντας την Εκκλησία ως τρόπο κι όχι ως τόπο, έζησαν τον κόσμο του Θεού, που 'ναι κόσμος ταπείνωσης και αγάπης, που φέρνει ομορφιά, χαρά, πληρότητα.

    Κι ακόμα, είναι αναγκαίο να δεχθούμε ότι ο καθένας μας κατανοεί στο σημείο που αντέχει, που θέλει, που αναζητεί. Το «ου πάντων η πίστις» δεν καθορίζεται από τον Θεό που «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι», αλλά από τον άνθρωπο που δεν αφήνεται στη Χάρη.

    Η Παναγία υπάρχει ως ζωντανή παρουσία «εν ουρανώ και επί γης». Πιο πολύ έγινε «μετά θάνατο ζώσα», πιο δυναμικά είναι κοντά μας ως Μάνα, ως θαλπωρή και προστασία. Η Κοίμησή της δεν φέρνει θλίψη. Η γιορτή του Δεκαπενταυγούστου γίνεται για τους χριστιανούς πηγή ευφροσύνης, πανήγυρης, χαράς. Δεν είναι ουσιαστικό για μας που ζούμε τα καθημερινά προβλήματα;

  2. ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΤΕΡ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

  3. Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, * αμαρτωλοί καί ταπεινοί, και προσπέσωμεν * εν μετανοία, κράζοντες εκ βάθους ψυχής, * Δέσποινα, βοήθησον εφ’ ημίν σπλαγχνισθείσα,* σπεύσον, απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων, * μη αποστρέψης σους δούλους κενούς, * σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.
    Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
    Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής, * και των πτωχών υπερασπιστής, * ασθενούντων Ια­τρός, βασιλέων υπέρμαχος, * τροπαιοφόρε μεγαλομάρτυς Γεώργιε, * πρέσβευε Χριστώ τω θεώ, * σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
    Και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
    Ου σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, * τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, * ειμή γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα, * τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; * Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; * Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου, * σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

  4. « Άξιον εστίν ως αληθώς,
    μακαρίζειν σε την Θεοτόκον,
    την αειμακάριστον και παναμώμητον
    και μητέρα του Θεού ημών».

  5. Έλεγε ο μακαριστός π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος «Πόσα χάνεις, αδελφέ, όταν δεν εκκλησιάζεσαι».
    Μέσα στην θεία Λειτουργία τελείται το μυστήριο της θυσίας του Κυρίου. Είναι παρών ο ίδιος ο Κύριος, η Παναγία μας, οι Άγιοί μας, οι Άγγελοι. Η Εκκλησία, τονίζει ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, είναι πνευματικό ιατρείο και πρέπει εκείνοι που έρχονται εδώ, αφού πάρουν τα κατάλληλα φάρμακα και τα επιθέσουν στα τραύματά τους, έτσι να φύγουν. Πρέπει το νου μας να τον έχουμε στην ιερή εκείνη υμνωδία και όχι στις βιοτικές σκέψεις και συζητήσεις.
    Αλίμονο! Bρίσκεσαι στη θεία Λειτουργία, κι ενώ το βασιλικό τραπέζι είναι ετοιμασμένο, ενώ ο Αμνός του Θεού θυσιάζεται για χάρη σου, ενώ ο ιερέας αγωνίζεται για τη σωτηρία σου, εσύ αδιαφορείς. Tήν ώρα που τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ σκεπάζουν τα πρόσωπά τους από δέος και όλες οι ουράνιες δυνάμεις μαζί με τον ιερέα παρακαλούν το Θεό για σένα, τη στιγμή που κατεβαίνει από τον ουρανό η φωτιά του Αγίου Πνεύματος και το αίμα του Xριστού χύνεται από την άχραντη πλευρά Tου μέσα στο άγιο Ποτήριο, τη στιγμή αυτή η συνείδησή σου, άραγε, δεν σε ελέγχει για την απροσεξία σου; Σκέψου, άνθρωπέ μου, μπροστά σε Ποιόν στέκεσαι την ώρα της φρικτής μυσταγωγίας και μαζί με ποιούς – με τα Xερουβείμ, με τα Σεραφείμ, με όλες τις ουράνιες δυνάμεις. Αναλογίσου μαζί με ποιούς ψάλλεις και προσεύχεσαι. Eίναι αρκετό, για να συνέλθης, όταν θυμηθής ότι, ενώ έχεις υλικό σώμα, αξιώνεσαι να υμνής τον Κύριο της κτίσεως μαζί με τους ασώματους αγγέλους.
    Αναφέρεται στο Γεροντικό του Αγίου Όρους ότι ο Γέρων Θεόφιλος έλεγε ότι, όταν πηγαίνης στην εκκλησία, για να προσευχηθής η να ψάλλης:
    α) να μη παίρνης ποτέ ψηλά τα ίσια και να μη ψάλλης με άτακτες φωνές και
    β) και όταν μπαίνης στην Εκκλησία, για να προσευχηθής, θα πρέπη κάθε έννοια, κάθε φροντίδα και μέριμνα, που σε αποσπά και χωρίζει από τη προσευχή, να την αφήνης έξω από την πόρτα της Εκκλησίας, αν θέλης να δέχεται ο Θεός την προσευχή και την ψαλμωδία σου, και να έχης μισθό αιώνιο και όχι κατάκριση. Και αντί να ωφελήσαι από τη προσευχή σου, να ζημιώνεσαι και να βλάπτεσαι από την απροσεξία σου.

  6. Υπήρχε πριν πολλά χρόνια ένας Γέροντας στο Μοναστήρι μας της Μεγίστης Λαύρας, ο Γέρων Ηλιόδωρος, ο οποίος ετοίμαζε τα θυμιατά στους ιερείς και τους Διακόνους, όταν άρχιζε η ενάτη ωδή που ψάλλεται η «Τιμιωτέρα των Χερουβείμ…».
    Από τη θέση εκείνη, του ιερού, ο γέρο-Ηλιόδωρος, κάθε μέρα όταν άρχιζε ο ψάλτης το «Αινούμεν, ευλογούμεν και προσκυνού­μεν τον Κύριον», έβλεπε με τα μάτια της ψυχής, σαν όραμα, μία μαυροφορεμένη, μεγαλόπρεπη γυναίκα, που τη συνόδευαν δύο Άγγελοι με ολόχρυσο θυμιατό στο χέρι και θυμίαζε το Ναό. Περνούσε από τα στασίδια των μοναχών και θυμίαζε μέχρι, που τελείωνε η «Τιμιωτέρα» και η ενάτη ωδή.
    Μία μέρα, ο ψάλτης, πήρε πολύ ψηλά ίσια στις «Καταβασίες» και την ημέρα εκείνη, η γυναίκα αυτή, που δεν ήταν άλλη παρά, η Έφορος και προστάτης των μοναχών και του Αγιώνυμου Όρους, Κυρία και Δέσποινα Θεοτόκος και Αειπάρθενος Μαρία, δε φάνηκε να θυμιάση, όπως έκανε κάθε μέρα, επειδή τα ψηλά ίσια διώχνουν την κατάνυξη και την ευλάβεια.
    Άλλη μέρα πάλι, στην Αγρυπνία μετά το Απόδειπνο, ο ευλογημένος αυτός Ηλιόδωρος, βλέπει την Παναγία να θυμιάζη όλο το Ναό. Πήγαινε στα στασίδια των μοναχών, μερικά από τα οποία δεν είχαν μοναχούς και η Παναγία τα θυμίαζε, και πολλά στασίδια που είχανε μοναχούς δεν τα θυμίαζε. Τούτο κίνησε την περιέργεια του Γέροντα Ηλιοδώρου και γεννήθηκε η απορία μέσα του, γιατί άραγε τα στασίδια που έχουν μοναχούς δεν τα θυμιάζει και θυμίαζε τα στασίδια που δεν είχαν μοναχούς;
    Με δάκρυα ο ενάρετος αυτός μοναχός παρακάλεσε την Παναγία να πληροφορήση την απορία του αυτή. Οπόταν μετά τριήμερη προσευχή παρουσιάστηκε στον ύπνο του, η Παναγία και του είπε:

  7. «Ηλιόδωρε, μάθε πως τα στασίδια που είναι άδεια τα θυμιάζω γιατί, οι μοναχοί που κάθονται σ’ αυτά και παρακολουθούν τις ιερές προσευχές και ακολουθίες, βρίσκονται σε υπηρεσίες και διακονήματα της Μονής, αλλά κεῖ που είναι και εργάζονται, έχουν συνέχεια το νου τους, στην κοινή προσευχή, που γίνεται δω στο Ναό, από τους άλλους αδερφούς, κι έτσι συμπροσεύχονται κι εκείνοι, απ’ εκεί που βρίσκονται. Αυτοί είναι εκείνοι που και οι ιερείς μνημονεύουν και λένε στις δεήσεις τους: «και υπέρ των δι’ ευλόγους αιτίας απολειφθέντων πατέρων και αδελφών ημών…», αυτούς κι εγώ τους βλέπω παρόντες, με το νου, και τους θυμιάζω σαν να βρίσκωνται στα στασίδια τους.
    Αυτοί έχουν διπλό μισθό. Ενώ πολλοί από τους μοναχούς, που κάθονται στα στασίδια τους και δεν προσεύχονται νοερά, με τους άλλους αδελφούς, αλλά, άλλοτε συζητούν μεταξύ τους, άλλοτε σκέπτονται άσχετα με την προσευχή πράγματα, άλλοτε κατακρίνουν, άλλοτε ζηλεύουν, που οι άλλοι ψάλλουν και δοξολογούν τον Ύψιστο, και αντί να δοξολογούν κι αυτοί μαζί τους, το πάντιμο και μεγαλοπρεπές όνομά Του, αυτοί κάνουν το αντίθετο, επιφέρουν κρίσεις εναντίον των αδελφών τους, αλλά και πολλές φορές σκέπτονται πονηρά και αμαρτωλά πράγματα. Οι μοναχοί αυτοί, καίτοι βρίσκονται στις θέσεις τους και κάθονται στα στασίδια τους, δεν υπολογίζονται με τους παρόντες, αλλά θεωρούνται ως απόντες και επειδή δεν προσεύχονται καθαρά, δεν τους αξίζει να τους θυμιάσω, διότι το θυμίαμα σημαίνει τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος, που δεν κατοικεί στους ανθρώπους αυτούς, αλλά τους αποστρέφεται.
    »Γι’ αυτό θα πρέπη, αυτά που είδες, κι αυτά που σου είπα, να τα κάμης γνωστά σε όλους τους μοναχούς και σε όλους τους χριστιανούς, και να τα γράψης, για να μαθαίνουν όλοι, πως πρέπει, όταν μπαίνουν στην Εκκλησία, αλλά και πάντοτε όταν προσεύχωνται, να έχουν το νου τους και την καρδιά τους συγκεντρωμένα στο Θεό, τον οποίον πρέπει να δοξολογούμε και να ευχαριστούμε, για τα καλά που μας χαρίζει, αλλά και για τα κακά, που, κατά Θεία παραχώρηση μας συμβαίνουν. Πρέπει για όλα αυτά, να ευχαριστούμε τον Θεό μέσα στην Εκκλησία Του, όπως λέγει και το Πνεύμα το Άγιον στην Αγία Γραφή: «εν τω Ναώ αυτού – Θεού εισερχόμενος – πας τις λέγει δόξαν».

  8. Ιδιαίτερα
    αγαπητό, είναι το πρόσωπο της
    Θεοτόκου Μαρίας (παρά την απουσία κάθε θετικής αναφοράς της στην Αγία
    Γραφή) και αυτό φαίνεται από την πληθώρα "θαυματουργών" εικόνων και λειψάνων της.
    Μια από τις γνωστότερες, η εικόνα
    της Μεγαλόχαρης στην Τήνο προσελκύει κάθε χρόνο χιλιάδες
    προσκυνητών, οι οποίοι καταθέτουν στα παγκάρια και τα ταμεία του ναού ακόμα και από το υστέρημά τους, ελπίζοντας στην εξαγορά της Παναγίας και ευνοία της.

    Επίσης, φυλάγονται σε διάφορες
    τοποθεσίες ευτελή αντικείμενα όπως η ζώνη της Θεοτόκου (ειδική γιορτή γιά την….ζώνη
    στις 31 Αυγούστου), διάφοροι χιτώνες, που φορούσε κατά την εγκυμοσύνη κα
    τη λοχεία, τρίχες από τα μαλλιά της (!!), τα παπούτσια και οι καλτσοδέτες της.
    Ο Χριστιανισμός είναι ένα μείγμα ειδωλολατρείας
    δεισιδαιμονιών, προλήψεων και νεκρολατρείας. Είναι μέσο πλουτισμού με το εμπόριο ελπίδας και την υπόσχεσης μεταθανάτιας σωτηρίας.

Comments are closed.