Τι μεσολάβησε κι η Σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων ζητά επανένωση- Όλο το παρασκήνιο
του Γιώργου Θεοχάρη …
Εντυπώσεις χωρίς αντίκρισμα προσπαθούν να δημιουργήσουν πολιτικοί κύκλοι στην Αθήνα με αφορμή την επιχειρούμενη επανένταξη της Σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων στο ΟΙΚΟΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ.
Το όλο ζήτημα έχει βαθιές πολιτικές και θρησκευτικές προεκτάσεις σε επίπεδο των ισχυρότερων Πατριαρχείων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Τι οδήγησε όμως στις τελευταίες εξελίξεις. Αξιόπιστες πληροφορίες κάνουν λόγο ότι το φλέγον ζήτημα επεργάζονται σε τοπικό επίπεδο πολλές Εκκλησίες και δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική διεργασία Ελλάδας- Σκοπίων με το ονοματολογικό, όπως προσπαθούν να το επικοινωνήσουν κύκλοι στην πρωτεύουσα.
Το αίτημα για επαναφορά στην Κανονικότητα πηγάζει από την διαχρονική ρήξη Μόσχας- Φαναρίου. Υπενθυμίζω ότι, αρχικά η Εκκλησία των Σκοπίων ζήτησε ενσωμάτωση από το ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ Βουλγαρίας..!
Καλό θα ήταν λοιπόν κι οι δυο πλευρές- Φανάρι και Μόσχα – να βάλουν λίγο νερό στο κρασί τους και επιλύσουν τα χρονίζοντα προβλήματα που χωρίσουν τις δυο πλευρές και προκαλούν εξελίξεις που συνταράσσουν τις ισορροπίες στις σχέσεις των Εκκλησιών.
Πάντως Ιεράρχες του Οικουμενικού Θρόνου που μίλησαν στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ εκτιμούν ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν φαίνεται να δίνει με τόση ευκολία Αυτοκεφαλία στη Σχισματική Εκκλησία, αν σε αυτό δεν συναινέσει το Πατριαρχείο Σερβίας, και σε αυτή την περίπτωση πιο πιθανό είναι το σενάριο να ζητηθεί στους σχισματικούς να ενσωματωθούν, κάτι που δεν είχε γίνει αποδεκτό στο παρελθόν.
Εξάλλου, αξίζει να σημειωθεί ότι τις τελευταίες μέρες ο Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος ταξίδεψε στη Μόσχα και είχε συνάντηση με τον Πατριάρχη Κύριλλο όπου σίγουρα συζήτησαν το επίμαχο θέμα.
Μία ματιά στην διαδρομη της Σχισματικής Εκκλησίας
Τώρα προσπερνώντας το επικοινωνιακό και πολιτικό παιχνίδι και εμβαθύνοντας στο εκκλησιαστικό τα πράγματα δνε είναι τόσο απλά όσο παρουσιάζονται.
Στην παρούσα φάση και σύμφωνα πάντα με την εκκλησιαστική ισχύ η σχισματική Εκκλησία της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας η οποία και προέκυψε από την διάσπαση των τριών νοτιότερων επαρχιών της Σερβικής Εκκλησίας, δηλαδή των μητροπόλεων Σκοπίων, Ζλετόβου-Στρωμνίτσας, Αχρίδας – Βιτωλίων, τον Οκτώβριο του 1958 έως σήμερα δεν αναγνωρίζεται από καμιά άλλη ορθόδοξη Εκκλησία. Με την ίδρυση της το 1958 βρίσκονταν σε κανονική ενότητα με το Σερβικό Πατριαρχείο και ο πρώτος επίσκοπος της χειροτονήθηκε από τον Σέρβο Πατριάρχη. Το 1967 όμως ανακήρυξε το αυτοκέφαλο της με αποτέλεσμα η έκτακτη Σύνοδος της Ιεραρχίας της Σερβικής Εκκλησίας, το Σεπτεμβρίο του ίδιου έτους, κήρυξε την ηγεσία της Σλαβομακεδονικής Εκκλησίας σχισματική. Το 2005 και μετά από διάλογο που δεν κατέληξε σε συμφωνία μεταξύ του Πατριαρχείου της Σερβίας και της σχισματικής Εκκλησίας, το Πατριαρχείο της Σερβίας προχώρησε στην επανίδρυση της Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής της Αχρίδας στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, με επίσκοπο τον Ιωάννη .
Ο Ιωάννης αρνήθηκε να αναγνωρίσει, θεωρώντας σχισματική και αντικανονική, την αυτοαποκαλούμενη Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία, και έμεινε σε κοινωνία με τις υπόλοιπες Ορθόδοξες εκκλησίες, οι οποίες επίσης δεν αναγνωρίζουν την Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Το 2004 καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκιση με την κατηγορία πως ήταν υποκινητής εθνοτικού και θρησκευτικού μίσους, διχόνοιας και της μισαλλοδοξίας[1], από τους οποίους εξέτισε τους 8, καθώς το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε κάποια σημεία της κατηγορίας ως αντισυνταγματικά.
Το 2006 καταδικάστηκε πάλι σε 2 χρόνια φυλάκισης, αυτή την φορά με την κατηγορία της υπεξαίρεσης 57.000 ευρώ από μια δωρεά. Αρχικά, το Δικαστήριο αντέκρουσε το κατηγορητήριο, αλλά η υπόθεση επέστρεψε για νέα εκδίκαση[. Στη δεύτερη δίκη, οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν από το κατηγορητήριο, αλλά η υπόθεση επέστρεψε για μια τρίτη εκδίκαση[5]. Την τρίτη δίκη, ο Ιωάννης καταδικάστηκε 2 έτη φυλάκισης. Φυλακίστηκε στις 8 Αυγούστου 2006 και έξετισε 256 ημέρες ποινής.
