Ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ είναι δημοκρατικό κόμμα!

Του Θανάση Κ.

Η συζήτηση για το ΣΥΡΙΖΑ και για το αν έχει διάθεση ή δυνατότητα να μετατραπεί σε ένα «συστημικό» κόμμα της Σοσιαλδημοκρατίας, έχει πλέον ολοκληρωθεί!

Εκείνοι που το απορρίπτουν είναι και περισσότεροι και αποφασιστικότεροι στην άρνησή τους! Και πειστικότεροι…
Κυρίως από το λεγόμενο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Κι έτσι, όσοι βλέπουν το ΣΥΡΙΖΑ με «καλό μάτι» για μελλοντική συνεργασία είναι πια «μεμονωμένες περιπτώσεις».
Και περίπου ντρέπονται να το πούνε (όσοι ακόμα το πιστεύουν)…

Ποτέ στις μεταπολιτευτικές δεκαετίες κόμμα από το χώρο της Αριστεράς δεν κατάφερε να απομονωθεί έτσι…
Κι αυτό θα έπρεπε να αρχίσει να τους προβληματίζει…

Στο βάθος όμως, υπάρχει και μια «αποκάλυψη».
Που αναδείχθηκε μέσα από τη συζήτηση…
Οι περισσότεροι απ’ όσους διαφωνούν με την ιδέα για «συνεργασία» με το ΣΥΡΙΖΑ – για την ακρίβεια σχεδόν όλοι πια – θεωρούν πως ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ είναι δημοκρατικό κόμμα!
Γιατί αν ήταν, τότε η συνεργασία μαζί του δεν θα ετίθετο καν ως αντικείμενο συζήτησης. Θα θεωρούνταν ως «αυτονόητη»…
Προκαλεί έντονες αντιπαραθέσεις, ωστόσο, και απορρίπτεται (μετά πολλών επαίνων), γιατί απλούστατα όλοι πια το νιώθουν:
ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δημοκρατικό κόμμα!
Ή – κατά άλλη εκδοχή – δεν είναι κόμμα που μπορεί να σεβαστεί τους κανόνες του δημοκρατικού παιγνιδιού.

Δεν ήταν παλαιότερα, όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση κι έβριζε τους αντιπάλους του ως…  «γερμανοτσολιάδες» Μερκελιστές ή όταν ζήταγε να στηθούν ικριώματα ή όταν έδινε «ραντεβού στα γουναράδικα» (δηλαδή στα… εκδοροσφαγεία)!
Δεν ήταν όταν πρωτο-ανέλαβε, τα ’κανε μαντάρα και στοίχισε στη χώρα πάνω από 100 δισεκατομμύρια…
Αλλά δεν είναι ούτε τώρα, όταν εξακολουθεί να κοροϊδεύει τον κόσμο, να λέει ψέματα για «καθαρή έξοδο», να απειλεί ότι δεν θα εφαρμόσει τις περικοπές των συντάξεων που ο ίδιος ψήφισε, ή ακόμα χειρότερα: όταν επιχειρεί να φορτώσει από τώρα τις ευθύνες γι’ αυτό, στην επόμενη κυβέρνηση!
Τα κόμματα που σέβονται στοιχειωδώς την δημοκρατία και την υπευθυνότητα δεν κάνουν τέτοια!

Έτσι λοιπόν, η πλειονότητα των κεντροαριστερών φωνάζουν πια, πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν – ούτε τώρα είναι – «δημοκρατικό κόμμα ευθύνης»!
Στην καλύτερη περίπτωση, θα μπορούσε ένα μέρος του να μετεξελιχθεί σε κόμμα «δημοκρατικής ευθύνης», αλλά μόνον αφότου ηττηθεί στρατηγικά!
Δηλαδή μόνον αφότου εισπράξει και νιώσει την λαϊκή αποδοκιμασία όσων τόσο ξεδιάντροπα κορόιδεψε – κι εξακολουθεί να κοροϊδεύει…

Τώρα όμως βγαίνουν – επωνύμως – και απλοί πολίτες που είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ ή τον είχαν στηρίξει ανοιχτά – και εκφράζουν δημόσια τις τύψεις τους ή την οργή τους ή και την ντροπή τους…
Όπως εκείνος που έγραψε τις προάλλες πως νιώθει αυτό ακριβώς – ντροπή – που δεν αντέδρασε όταν κάποιος σύντροφός του, είχε πει για τα θύματα της Marfin πως ήταν, λέει… «παράπλευρες απώλειες» του «δίκαιου αγώνα» τους!

Τρείς ανυποψίαστοι νέοι άνθρωποι κι ένα αγέννητο έμβρυο… παράπλευρες απώλειες!
Και νιώθει ντροπή ο άνθρωπος αυτός που δεν… έσπασε τα μούτρα εκείνου που του τόπε!

Δεν λύνονται βέβαια με χειροδικίες, τέτοια σοβαρά θέματα.
Αλλά δεν αντιμετωπίζονται και με… «σιωπή»!
Γιατί από εκείνη τη δραματική μέρα, όταν κάηκε η Marfin – πριν οκτώ ακριβώς χρόνια – υπάρχουν μαρτυρίες για το τι έκαναν διάφοροι, εκεί μπροστά, χωρίς κουκούλες.
Υπάρχουν και φωτογραφίες – κι είδαμε και τη φάτσα – κάποιων να εμποδίζουν τα πυροσβεστικά οχήματα να πλησιάσουν και να σώσουν τους ανθρώπους μέσα στο υποκατάστημα, που καίγονταν…
Μερικές απλές ερωτήσεις λοιπόν:
–Τα άτομα αυτά έχουν σχέση με γνωστό πολιτικό κόμμα;
–Τα έχει αποκηρύξει το κόμμα τους;
–Του έχει ζητήσει κανένας να τα αποκηρύξει;

Ας απαντηθούν αυτά τα απλά ερωτήματα κι ύστερα ξανασυζητάμε, αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα «δημοκρατικής ευθύνης»…

Ακόμα, όταν το φθινόπωρο του 2013 έγιναν τα επεισόδια στις «Σκουριές» της Χαλκιδικής, πήγαν τραμπούκοι «ακτιβιστές», έπιασαν τους φύλακες του εργοταξίου, τους έδειραν, τους έδεσαν σε δένδρα, τους περιέλουσαν με πετρέλαιο και προσπάθησαν να τους βάλουν φωτιά!
Δεν θρηνήσαμε ζωές τότε γιατί είχε βρέξει πριν κι έβρεξε αμέσως μετά…
Αλλά το περιστατικό συνέβη. Καταγγέλθηκε. Και βγήκαν να υπερασπιστούν δημόσια τους επίδοξους δολοφόνους, βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από την περιοχή!
Ζήτησε ποτέ κανείς από το ΣΥΡΙΖΑ να λογοδοτήσει γι’ αυτό;
Του ζήτησε κανείς να αποκηρύξει τουλάχιστον, όσους υποστηρίζουν ανοικτά εγκληματικές πράξεις;

Ας αρχίσουμε να συζητάμε τέτοια, και θα βρούμε την άκρη, ποιος είναι «δημοκρατικό» κόμμα και ποιος είναι ακραίος ή… «κατσαπλιάς».

Αν ένας πολίτης κάνει πράγματα που θεωρούνται «προκλήσεις» για τη δημοκρατία, τότε αυτό, από μόνο του, δεν επιβαρύνει το κόμμα στο οποίο ανήκει…
Αλλά το κόμμα του οφείλει να αποκηρύξει τις εγκληματικές ενέργειες ή τις πέρα για πέρα ακραίες θέσεις…
Αν δεν το κάνει, τότε ταυτίζεται μαζί τους!
Κι αν ταυτίζεται μαζί τους, δεν είναι ούτε δημοκρατικό κόμμα…
Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ – μα ΠΟΤΕ! – ούτε στο παρελθόν, ούτε τώρα – δεν αποκήρυξε τους «ακραίους» που έχει στους κόλπους του!
Ποτέ δεν αποκήρυξε όσους πήγαιναν να δηλώσουν συμπαράσταση στους δολοφόνους της 17Ν!
Ποτέ δεν αποκήρυξε όσους καλύπτουν τους κουκουλοφόρους και το «Ρουβίκωνα» και τις άλλες «συλλογικότητες» – και καταπατάνε το μισό Ποινικό Κώδικα – αλλά τους καλοπιάνει ως… «αθώους ακτιβιστές».

Μερικοί ακραίοι έφυγαν από το ΣΥΡΙΖΑ – μόνοι τους.
Άλλοι πάλι – οι περισσότεροι και πιο επικίνδυνοι – εξακολουθούν να βρίσκονται μέσα στις γραμμές του, κοντά του ή γύρω του.
Και δεν τους αποκήρυξε ποτέ!
Κι όσο δεν το κάνει, ρητά με σαφήνεια και εμπράκτως – να δούμε και συλλήψεις, έτσι; – δεν είναι «δημοκρατικό κόμμα»!
Ούτε κατά διάνοιαν…

  Κάποτε συνεργάτης του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά δήλωσε δημόσια ακριβώς αυτό: πως όσο ο ΣΥΡΙΖΑ καλύπτει τους ακραίους που έχει στους κόλπους τους δεν είναι κόμμα δημοκρατικής ευθύνης!
Και του «έσουραν» τότε πολλά…

–Και πως το λέτε αυτό;
–Και πως είναι δυνατόν;
–Και είναι… «ακροδεξιές» οι θέσεις αυτές!
–Και δεν μπορούν να ταυτίζονται οι «ακτιβιστές» της Αριστεράς με τους νεοναζί!
–Και η θεωρία των «δύο άκρων» δεν είναι… «επιτρεπτή» (από ποιους, άραγε;)

Και να κάτι τζιμάνια της «διανόησης»! Και να κάτι φωστήρες της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας να «κατακεραυνώνουν» αυτόν που τόλμησε να τους πει τότε την αλήθεια! (ή έστω τη γνώμη του, που τώρα, όμως, την ενστερνίζονται πολλοί! Αλλά τώρα…)

Ο άνθρωπος εκείνος τους απαντούσε απλά:
Έχει «ακραίους» ο ΣΥΡΙΖΑ ή όχι;
Τους αποκήρυξε ποτέ;
Κι αφού δεν τους αποκηρύσσει, δεν σημαίνει αυτό κάτι για τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ και την δημοκρατική «υπευθυνότητά» του;
Και βγήκαν διάφοροι «φωστήρες» της Κεντροαριστεράς τότε και μίλαγαν για την… «αντιεπιστημονική θεωρία των δύο άκρων»!
Και βγήκαν και κάτι τζιτζιφιόγκοι της Κεντροδεξιάς κι έλεγαν παρόμοια.
Από τότε εκκολαπτόταν η «τρίτη συνιστώσα» του ΣΥΡΙΖΑ (που λέει και ο Βαγγέλης Βενιζέλος)…

Μέχρι που βγήκε ο Σαμαράς τότε και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους:
Οι δολοφόνοι που έβαλαν φωτιά στη Marfin – και ζητωκραύγαζαν από κάτω όταν έβλεπαν τους ανθρώπους να καίγονται στο δεύτερο όροφο – είναι ή δεν είναι ακραίοι; Τους αποκήρυξε ποτέ κανείς αυτούς;

Και κανείς δεν μίλησε άλλο. Τότε…

Μέχρι που δύο χρόνια αργότερα, επί ΣΥΡΙΖΑ πλέον, ο παραιτηθείς υπουργός του επί της Δημοσίας Τάξης, Γιάννης Πανούσης, κατήγγειλε πως ο ΣΥΡΙΖΑ έστηνε … «αριστερό παρακράτος»!
Και κανείς δεν του απάντησε ή δεν τον διέψευσε…

Και βέβαια, όποιος στήνει «αριστερό παρακράτος», δεν είναι δημοκράτης.
Οπότε, τι ακριβώς συζητάμε τώρα;

Σήμερα, όμως πλειάδα διανοουμένων του φιλελεύθερου και του κεντροαριστερού χώρου ακόμα, έχουν ξεσπαθώσει και τα λένε «έξω από τα δόντια»:
Όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να γίνει σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, γιατί βασικά δεν μπορεί να γίνει δημοκρατικό κόμμα!
Δεν μπορεί να μπει σε «κανονικότητα», δεν μπορεί να μάθει να παίζει με τους κανόνες του δημοκρατικού παιγνιδιού.
Είναι επικίνδυνος και όσο παραμένει στην διακυβέρνηση γίνεται και πιο επικίνδυνος.
Τώρα φωνάζουν ως «αυτονόητο» εκείνο που ήταν «απαγορευμένο» το 2013: –Ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ είναι δημοκρατικό κόμμα!

Διάβασα χθες στο liberal (με παραπομπή στον ιστότοπο «Μεταρρύθμιση») ένα πολύ σημαντικό άρθρο του Ιωακείμ Γρυσπολάκη, ομότιμου καθηγητή και πρώην Πρύτανη (για αρκετά χρόνια) στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης:

Μεταξύ άλλων αναφέρει ο Γρυσπολάκης:

«…ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δημοκρατικό κόμμα…: Αρχίζοντας από την πλήρη αποδόμηση του εκπαιδευτικού συστήματος, τον εξοβελισμό της αξιολόγησης και της αξιοκρατίας, την προσπάθεια ελέγχου της ελεύθερης διακίνησης της πληροφορίας, την χυδαία επίθεση και κατασυκοφάντηση κάθε πολιτικού αντιπάλου, θεωρούμενου ως επικίνδυνου για τα συμφέροντα του ΣΥΡΙΖΑ, την παρεχόμενη προστασία σε κάθε περιθωριακή ομάδα με αντικοινωνική συμπεριφορά, το βόλεμα κάθε συγγενικού, φιλικού και κομματικού προσώπου στο Δημόσιο, την πρόκριση της επιδοματικής πολιτικής αντί προσέλκυσης νέων παραγωγικών επενδύσεων για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την προσπάθεια υπεράσπισης δικτατορικών καθεστώτων τύπου Μαδούρο, και τόσα άλλα…. Ας το πάρουν απόφαση: Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του δεν επιθυμούν, δεν μπορούν και δεν χωρούν στα στενά (για αυτούς) περιθώρια μιας αστικής δημοκρατίας… Υποκρίνονται ότι τις ενστερνίζονται μόνον όταν αισθάνονται ότι βρίσκονται σε δυσχερή θέση. Και αυτό, προκειμένου να ανακτήσουν και πάλι δυνάμεις και να συνεχίσουν την πορεία τους για την πάση θυσία διατήρηση της εξουσίας…»

Απλά λόγια, ξεκάθαρα πια. Και αυτονόητα (πλέον)…
(Αξίζει τον κόπο να το googlαρετε και να το διαβάσατε ολόκληρο το Metarithmisi.gr Με τίτλο: «Τα ψευδή αξιώματα οδηγούν σε λανθασμένα θεωρήματα»)

Τον ίδιο τον Γρυσπολάκης, μια σεβάσμια προσωπικότητα από τον Πανεπιστημιακό χώρο κι από τους λίγους που αντιστάθηκαν στα κυκλώματα και τη συνδιαλλαγή των ΑΕΙ, μόνο «ακροδεξιό» δεν μπορεί να τον πει κανείς.
Κι όμως επικαλείται σωρεία αρθρογραφίας, στοιχείων και «αποδείξεων», ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε μπορεί να γίνει δημοκρατικό κόμμα!

Απλά αυτό που σήμερα καταλαβαίνουν όλοι, φαινόταν από παλαιότερα.
Κάποιοι δεν ήθελαν το δουν.
Κάποιοι δεν μπορούσαν να το δουν.
Κάποιοι έκαναν «καριέρα» με τη… σιωπή τους.
Αποφεύγοντας τις «κακοτοπιές»…

Αλλά όλοι είχαν προειδοποιηθεί. Έτσι;

Και πάντως σήμερα η μεγάλη πλειονότητα στο χώρο της διανόησης φωνάζει αυτό που κάποτε, πριν λίγα χρόνια, κανείς δεν τολμούσε, ούτε να ψιθυρίσει:
–Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δημοκρατικό κόμμα!

ΥΓ Ο Διαφωτισμός στην Ευρώπη ξεκίνησε όταν κάποιος πνευματικός άνθρωπος κατηγορήθηκε γιατί είπε αυτό που του φαινόταν πια προφανές:
Ότι η γη κινείται γύρω από τον ήλιο (κι όχι το αντίστροφο)!
Κόντεψαν να τον κάψουν στην πυρά! Αναγκάστηκε να το αποκηρύξει, μπροστά στην Ιερά Εξέταση, αλλά βγαίνοντας από το Δικαστήριο ψιθύρισε αγανακτισμένος: Eppur Si Muove.
Επρόκειτο για το Γαλιλαίο και την ιστορική φράση του: Και όμως κινείται!

Ηθικό δίδαγμα: «Απαγορευμένες» αλήθειες, τελικά γίνονται χιονοστιβάδες όταν αρχίζουν να τις φωνάζουν πολλοί, ενώ πριν τόλμαγαν να τις πουν ελάχιστοι…

Πάμε άλλη μια φορά λοιπόν:
–Ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ είναι δημοκρατικό κόμμα!

loading...