Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,
θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασιν,
ζωήν χαρισάμενος
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι,
προσκυνήσομεν Άγιον, Κύριον,
Ιησούν
τον μόνον αναμάρτητον.
Τον Σταυρόν Σου Χριστέ προσκυνούμεν
και την Αγίαν σου Ανάστασην
υμνούμεν και δοξάζωμεν
Συ γαρ ει ο Θεός ημών,
εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν,
το όνομά Σου ονομάζομεν.
Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν
την του Χριστού Αγίαν Ανάστασην.
Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού
χαρά εν όλω τω κόσμω.
Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον,
υμνούμεν την Ανάστασην Αυτού.
Σταυρόν γαρ υπομείνας δι' ημάς,
θανάτω, θάνατον ώλεσεν.
Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν,
Έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος.Αμήν
Καλημέρα Ελλάδα
Μπαφιάσαμε πια. Πάμε ανεκδοτάκι. Ο παππούς και η Σβετλάνα…
Τρεις ηλικιωμένοι συζητούν στο πάρκο για τα γεράματά τους…
– Καταραμένα γεράματα να πάρει ο διάολος! Χτες έρχεται η εγγονούλα μου με το βιβλίο της και με ρωτάει: “Τι σημαίνει αυτό που γράφει εδώ παππού;” και δεν μπορούσα να τη βοηθήσω γιατί πια δεν βλέπω καλά… Δεν βλέπω… Εγώ που ήμουν αϊτός, στο κυνήγι πάντα ο καλύτερος δεν έχανα ούτε κοτσύφι… Αααχ… Δεινόν το γήρας…
– Ααα να δείτε εγώ τι έπαθα χτες… Πάω να ανέβω τα σκαλιά στο ΙΚΑ γιατί είχε χαλάσει το ασανσέρ και στον πρώτο όροφο λαχάνιασα, άναψα και τα πόδια μου δεν με βαστούσαν! Ποιος, εγώ που ήμουν αθλητής μεγάλος και έτρεχα μαραθώνιους έτσι για προθέρμανση και τώρα δεν μπορώ να ανέβω τις σκάλες να πάρει…
– Αααχ να δείτε εμένα τι μου “τυχε προχτές… Είχε έρθει σπίτι η Σβετλάνα να καθαρίσει και τη βλέπω να ανεβαίνει στο σκαμπό να ξεσκονίσει τα πάνω ράφια της βιβλιοθήκης… Εε πάω από κάτω και την τσιμπάω και την αρχίζω στα χαδάκια και τα παιχνιδάκια και τότε γυρνάει και μου λέει πονηρά…
«Κύριε Λεονίντα πάλι;;; Είναι η τρίτη φορά σήμερα!!»
– Τι έχω πάθει ρε παλικάρια… Δεν θυμάμαι πια… Ξεχνάω!!!!
Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΑΡΧΙΖΕΙ
ΝΑ ΕΛΑΤΤΩΝΕΤΑΙ
Ακριβως ειναι οπως η Ποσθη ειναι σαν δορυφορος μπορουμε να πουμε.
Οταν γεμιζει το φεγγαρι (μεγαλωνει) τεντωνετε και αυτη οταν Αδειαζει το φεγγαρι αδειαζει και αυτη και περιμενει υπο τους ηχους του εμβατηριου και ξανα προς την δοξα τραβα τραβα τραβα κασι ξανα προς την δοξα τραβα!!
O Ψευτάκης – Πατεράκης – Μάνεση κ.τ.λοιπά όντα απο το Σείριο που να βόσκουνε τα πρωινά ,μήπως χαλάει η επικοινωνία με μας τους απλούς γήινους και δεν μπορούν να έχουν επαφή μαζί μας;;;;;;;;;
Ωιμέ ! Τι δυστυχία ! Χωρίς τα ψώρρια το χάος , χωρίς τα ψώρρια το τίποτα ! Εξωκοσμικέ 6966 σαν λουκουμάς είσαι με ποδαράκια μοιάζεις ! ! χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα! χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!
Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,
θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασιν,
ζωήν χαρισάμενος
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι,
προσκυνήσομεν Άγιον, Κύριον,
Ιησούν
τον μόνον αναμάρτητον.
Τον Σταυρόν Σου Χριστέ προσκυνούμεν
και την Αγίαν σου Ανάστασην
υμνούμεν και δοξάζωμεν
Συ γαρ ει ο Θεός ημών,
εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν,
το όνομά Σου ονομάζομεν.
Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν
την του Χριστού Αγίαν Ανάστασην.
Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού
χαρά εν όλω τω κόσμω.
Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον,
υμνούμεν την Ανάστασην Αυτού.
Σταυρόν γαρ υπομείνας δι' ημάς,
θανάτω, θάνατον ώλεσεν.
Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν,
Έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος.Αμήν
Καλημέρα Ελλάδα
Μπαφιάσαμε πια. Πάμε ανεκδοτάκι. Ο παππούς και η Σβετλάνα…
Τρεις ηλικιωμένοι συζητούν στο πάρκο για τα γεράματά τους…
– Καταραμένα γεράματα να πάρει ο διάολος! Χτες έρχεται η εγγονούλα μου με το βιβλίο της και με ρωτάει: “Τι σημαίνει αυτό που γράφει εδώ παππού;” και δεν μπορούσα να τη βοηθήσω γιατί πια δεν βλέπω καλά… Δεν βλέπω… Εγώ που ήμουν αϊτός, στο κυνήγι πάντα ο καλύτερος δεν έχανα ούτε κοτσύφι… Αααχ… Δεινόν το γήρας…
– Ααα να δείτε εγώ τι έπαθα χτες… Πάω να ανέβω τα σκαλιά στο ΙΚΑ γιατί είχε χαλάσει το ασανσέρ και στον πρώτο όροφο λαχάνιασα, άναψα και τα πόδια μου δεν με βαστούσαν! Ποιος, εγώ που ήμουν αθλητής μεγάλος και έτρεχα μαραθώνιους έτσι για προθέρμανση και τώρα δεν μπορώ να ανέβω τις σκάλες να πάρει…
– Αααχ να δείτε εμένα τι μου “τυχε προχτές… Είχε έρθει σπίτι η Σβετλάνα να καθαρίσει και τη βλέπω να ανεβαίνει στο σκαμπό να ξεσκονίσει τα πάνω ράφια της βιβλιοθήκης… Εε πάω από κάτω και την τσιμπάω και την αρχίζω στα χαδάκια και τα παιχνιδάκια και τότε γυρνάει και μου λέει πονηρά…
«Κύριε Λεονίντα πάλι;;; Είναι η τρίτη φορά σήμερα!!»
– Τι έχω πάθει ρε παλικάρια… Δεν θυμάμαι πια… Ξεχνάω!!!!
http://skeftomasteellhnika.blogspot.gr/2018/04/blog-post_848.html#more
Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΑΡΧΙΖΕΙ
ΝΑ ΕΛΑΤΤΩΝΕΤΑΙ
Ακριβως ειναι οπως η Ποσθη ειναι σαν δορυφορος μπορουμε να πουμε.
Οταν γεμιζει το φεγγαρι (μεγαλωνει) τεντωνετε και αυτη οταν Αδειαζει το φεγγαρι αδειαζει και αυτη και περιμενει υπο τους ηχους του εμβατηριου και ξανα προς την δοξα τραβα τραβα τραβα κασι ξανα προς την δοξα τραβα!!
O Ψευτάκης – Πατεράκης – Μάνεση κ.τ.λοιπά όντα απο το Σείριο που να βόσκουνε τα πρωινά ,μήπως χαλάει η επικοινωνία με μας τους απλούς γήινους και δεν μπορούν να έχουν επαφή μαζί μας;;;;;;;;;
Ωιμέ ! Τι δυστυχία ! Χωρίς τα ψώρρια το χάος , χωρίς τα ψώρρια το τίποτα ! Εξωκοσμικέ 6966 σαν λουκουμάς είσαι με ποδαράκια μοιάζεις ! ! χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα! χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!
χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!χα!
morfeas poimandrhs
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΨΩΦΗΣΕ ΑΥΤΟΣ ΠΑΙΔΙΑ…