Λες ιδιοκτησία μου είναι,την κάνω ότι θέλω. Φυτεύω δασικά είδη, η αφήνω να φυτρώσουν μόνα τους, και τα κόβω όποτε γουστάρω. ΟΧΙ σου λέει, είναι δάσος.

Αρχαιολόγοι και Δασικοί, με την παραμικρή ευκαιρία αμφισβητούν ιδιοκτησίες και περιουσίες. Η γραφειοκρατία, η έλλειψη κτηματολογίου και η…αρχαιοπληξία τους ενθαρρύνουν. Παράδειγμα:
Τη δεκαετία του 60, Ελληνας γιατρός με Γαλλίδα σύζυγο, αγόρασαν παραλιακή έκταση στη Βασιλική Ναυπακτίας και έφερναν κάθε χρόνο γκρούπ Γάλλων. Η περιοχή άρχισε να απογειώνεται οικονομικά. Όμως κάποιος <> ότι εκεί υπάρχουν αρχαία. Σκάβει ο καθηγητής και πράγματι βρίσκει κάτι πέτρες από παλιά εκκλησία. Αποτέλεσμα: ο χώρος αρχαιολογικός, οι Γάλλοι κι ο γιατρός λάκισαν κι οι άλλοι…μαλάκισαν. Οι πέτρες είναι εκεί ακόμη,σύμβολο της ερημιάς και της απελπισίας. Δασικοί τώρα: Έχεις κτήμα που συνορεύει με πευκόφυτο δάσος. Αν το αφήσεις ακαλλιέργητο (20 το στρέμμα θέλει το τρακτέρ) το έχασες το κτήμα. Πετάγονται σπόροι, φυτρώνουν νέα πεύκα και ο δασάρχης λέει <>. Οπότε αναγκάζεσαι να εγκληματείς κόβοντας τα μικρά πεύκα,μήπως και το γλυτώσεις…Λες ιδιοκτησία μου είναι,την κάνω ότι θέλω. Φυτεύω δασικά είδη, η αφήνω να φυτρώσουν μόνα τους, και τα κόβω όποτε γουστάρω. ΟΧΙ σου λέει, είναι δάσος. Σχιζοφρένεια… ( ευτυχώς που ο μετροπόντικας αγνόησε μερικούς,γιατί μετρό δε θάχαμε σήμερα…)

αναγνωστης