O Αρχαίος Όφις ζεί και βασιλεύει, διαμέσου του Φρυγικού θεού Σαβάζιου.

Γράφει Η Αριστονίκη Δημητριάδη (Φιλόλογος-Ιστορικός). 

 Η τέχνη της μαγείας και το απίστευτο εύρος των μαγικών τελετουργιών της, ήταν η πλέον διαδομένη ασχολία των ιερέων κα των υπολοίποων ανθρώπων της αρχαιοελληνικής θρησκείας. Η μαγεία, και η μαντική αποτελούσε μέρος των καθηκόντων, τα οποία είχαν οι ιερείς και ιέρειες .Είναι πλέον αναμφισβήτητο γεγονός πως η αρχαιοελληνική παγανιστική θρησκεία, υπήρξε ένα μείγμα πρωτόγονων θρησκευτικών πίστεων και πρακτικών, τα οποία συνέθεταν ένα απίστευτο σύνολο λατρείας των αρχαίων θεών της Αιγύτου και της Μικράς Ασίας. Μελετώντας κανείς την φύση και τις πρακτικές της θρησκείας αυτή; είναι εύκολο να διαπιστώσει τα άπειρα μαγικά στοιχεία της. Η μαγεία είχε τέτοια έκταση στους κόλπους της αρχαιοελληνικής θρησκείας, ώστε είχε οριστεί ως προστάτιδά της η τρίμορφη θεά της νύχτας, του σκότους και των φαντασμάτων Εκάτη – Άρτεμις. Η σκοτεινή θεά ταυτιζόταν με τον δίσκο της Σελήνης, γι’ αυτό οι απόκρυφες μαγικές τελετουργίες γινόταν, και γίνονται ακόμα μέχρι σήμερα, τις νύχτες, όταν υπάρχει πανσέληνος. Δεν είναι τυχαία η επιδίωξη των συγχρόνων πιστών να εορτάζουν την πανσέληνο και σε ορισμένες ημέρες του χρόνου. Επίσης δεν είναι συμπτωματικό ότι στους ύστερους χρόνους, όταν είχαν εισβάλλει στον ελληνικό χώρο οι ανατολικές θρησκείες, έγινε αμέσως δεκτή η λατρεία της Αιγύπτιας μαγισσας Ίσιδος, προστάτιδας της μαγείας. Σύμφωνα με τις αναφορές  του Αρχιερέα των Δελφών, του Πλούταρχου, η λατρεία της Αιγυπτιακής μάγισσας-θεάς εισήλθε και σ’ αυτό το δελφικό ιερό. Στην Τιθωρέα μάλιστα πήρε τη θέση της Αρτέμιδος, αφού και οι δύο θεές προστάτευαν την μαγεία.

Η Ίσις από νεαρό κορίτσι ήταν ήδη πανίσχυρη μάγισσα. Απέκτησε αυτήν την δύναμη από τον Ρα, τον ηλιακό Θεό, χρησιμοποιώντας ένα τέχνασμα. Φρόντισε να τον δαγκώσει ένα φίδι, από το οποίο ο Ρα δεν μπορούσε να φυλαχτεί, επειδή δεν ήταν δικό του δημιούργημα. Για να τον θεραπεύσει, απαίτησε να της αποκαλύψει το μαγικό του όνομα, που θα της έδινε τεράστια δύναμη. Έτσι και έγινε.Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Διόδωρος, ο Πλούταρχος και ο Ηρόδοτος υποστηρίζουν ότι τα αρχαία Αιγυπτιακά Μυστήρια ήταν η βάση στην οποία στηρίχτηκαν τα Ελληνικά Μυστήρια, ιδιαίτερα τα Ελευσίνια. Στα αρχαία μυστήρια η γυναίκα έπαιζε σημαντικό ρόλο με τις διάφορες θέσεις που μπορούσε να καταλάβει. Ήταν Θεραπεύτρια, Μάντισσα, Μεγάλη Ιέρεια. Εκπλήρωνε αυτούς τους προορισμούς χάρη στο δεκτικότερο προσανατολισμό της στα εσωτερικά πεδία. Σαν θεραπεύτριες, κράταγαν την παράδοση από την ίδια την Θεά. Ο ρόλος της γυναίκας-μάγισσας, είναι ίσως ο πιο γνωστό,. και αυτό γιατί τα μαντεία ήταν τα πιο φημισμένα μέρη της αρχαιότητας. Οι Πυθίες στους Δελφούς ήταν από τις πιο γνωστές μάντισσες.
Για την θέση της Μεγάλης Ιέρειας εκπαίδευαν ειδικά επιλεγμένα κορίτσια, που τα έπαιρναν από τότε που οι ικανότητές τους ήταν φανερές και ισχυρές. Αυτές ήταν γνωστές στην Αίγυπτο με τον τίτλο «Ενδύματα της Ίσιδας» και στην Ελλάδα σαν «Πυθώνισσες». Το εσωτερικό τους έργο ήταν να οδηγούν τους ιερείς στα μακρινά και συχνά επικίνδυνα μονοπάτια προς την κορυφή της ιεροσύνης. Δίδασκαν τους άντρες να αναζητούν μέσα από τον εαυτό τους τη δική τους άνιμα, την δική τους ιδέα του θηλυκού. Η ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη από μάγισσες και μαγικές τελετουργίες (Κίρκη, Μήδεια, Αριάδνη, Πασιφάη,  Διοτίμα, Οινόη, Ελένη κλπ). Διαβόητη μάγισσα υπήρξε επίσης και η Αγαμήδη, η θυγατέρα του Αυγεία.
Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ

Η Ελένη ήταν η κόρη του Τυνδάρεω. Όταν ήταν ακόμη παιδί, την έκλέψε ο πρώτος της εξάδελφος, ο Εναρφόρος. Στην συνέχεια την έκλεψε ο Θησέας μαζί με τον Πειρίθη. Έβαλαν λοιπόν σε κλήρο την Ελένη, την κέρδισε ο Θησέας και την πήγε στη μητέρα του την Αίθρα. Όμως Τα αδέλφια της πήγαν με ισχυρό στρατό, στην Αττική ξεκίνησαν έναν αιματηρό πόλεμο, κατέστρεψαν την Αττική, και πήραν πίσω την αδελφή τους, την ωραία Ελένη, και για σκλάβα της, την μητέρα του Θησέα. Ο πατέρας της Ελένης, από φόβο μην του κλέψουν ξανά την όμορφη κόρη. αποφάσισε να την παντρέψει. Έσπευσαν, λοιπόν, στο παλάτι όλοι οι Αχαιοί πρίγκιπες ως υποψήφιοι γαμπροί, εκτός από τον Αχιλλέα που μαθήτευε στον Χείρωνα. Ο Οδυσσέας πρότεινε να διαλέξει μόνη της η Ελένη τον άνδρα της, και οι υπόλοιποι να δώσουν όρκο, ότι αν ποτέ κάποιος βρεθεί να πάρει την Ελένη από τον άντρα της, όλοι μαζί να ξεπλύνουν την προσβολή. Η Ελένη επέλεξε με βάση την δεύτερη κλασική γυναικεία επιλογή, καθώς διάλεξε τον Μενέλαο. Ο Μενέλαος ήταν ψηλός, δυνατός, με δύο εξαιρετικά πλεονεκτήματα. Ήταν ο πιο πλούσιος, και ο πιο αφελής, για αυτό θα μπορούσε να τον εξουσιάζει. Δέκα χρόνια κράτησε ο ευτυχισμένος γάμος από τον οποίο απέκτησαν μια κόρη, την όμορφη Ερμιόνη. Σε κάποια χρονική στιγμή φτάνει στην Σπάρτη, ο πρίγκηπας από το Ίλιον. Ο Πάρις, ήταν γιος του βασιλιά της Τροίας, και πήγε στην Σπάρτη να πάρει το «έπαθλο» που του είχε υποσχεθεί η θεά Αφροδίτη. Κάποια άλλη εκδοχή αναφέρει πως ήρθε να ανταποδώσει την επίσκεψη που του είχε κάνει ο Μενέλαος. Λέγεται πως ο όμορφος Πάρις, αν και  ήταν παντρεμένος με τη νύμφη Οινώνη και είχαν έναν γιο, τους εγκατέλειψε χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο Μενέλαος τον υποδέχθηκε με βασιλικές τιμές. Λίγες μέρες αργότερα άφησε εντολή στην Ελένη να «φροντίζει» τον καλεσμένο τους, γιατί ο ίδιος έπρεπε να πάει στην Κρήτη για να παραστεί στην κηδεία του παππού του. Βέβαια άλλη «φροντίδα» είχε στο μυαλό του ο καημένος ο Μενέλαος. Η Ελένη με τον Πάρη έφυγαν νύχτα με τους θησαυρούς του Μενελάου και τις δούλες της Ελένης για την Τροία. Άρα είναι δύσκολο να τεκμηριωθεί ότι ο Πάρις την έκλεψε. Η Ελένη δεν θέλει να νικήσουν οι Αχαιοί, και ήταν η πρώτη, που αντιλαμβάνεται την θανάσιμη παγίδα του Δούρειου Ίππου, η μόνη που γνωρίζει, ποιοι είναι κρυμμένοι μέσα, στο ξύλινο άλογο. Την νύχτα τρέχει ολομόναχη μπροστά στο παράξενο αφιέρωμα και καλεί έναν- έναν τους αρχηγούς με τα μικρά τους ονόματα, για να τους αποκαλύψει. Αυτή είναι η μόνη σοβαρή μαρτυρία για την αινιγματική προσωπικότητα της Ελένης και για την αινιγματική φυγή της. Η Ελένη μετά από 10 χρόνια ακόμη ξέρει καλά, τις αντιδράσεις των συμπατριωτών της, τις ήξερε, όταν έφευγε, και γνωρίζει τώρα ποιοι κρύβονται μέσα στον Δούρειο Ίππο. Αυτό ήταν το σατανικό πολιτικό παιχνίδι, που έπαιξε. Στο τέλος του πολέμου η μάγισσα-διπλωμάτισσα Ελένη, είναι η νικήτρια, και παράλληλα, παίρνει το πιο υποταχτικό ύφος, που ταιριάζει σε μία άπιστη σύζυγο, λέγοντας στον Μενέλαο, ότι «ήταν δύσκολο να αντισταθεί στην θέληση των θεών», αφού η Αφροδίτη την έσπρωξε στην αγκαλιά του Πάρη. Η καλλονή αυτή των Ηρωικών Χρόνων, που ενέπνευσε όλους τους ποιητές και τραγωδούς της ανθρωπότητας, αυτή η θεοποιημένη γυναίκα έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να ασχολούνται όλοι μόνον με την ερωτική της φύση.  Η Ελένη, ήταν μια από τις πολύ γνωστές μάγισσες-φαρμακεύτριες, των αρχαίων χρόνων, καθώς έριχνε μαγικά φίλτρα, στα κρασιά των ξετρελαμένων από πάθος για εκείνη, εραστών της, πριν από τα αχαλίνωτα σεξουαλικά όργια με ανελέητους σοδομισμούς, καταπόσεις, και πολλούς ερωτικούς συντρόφους. Σχετικά με τις καταπόσεις, όλες οι μεγάλες μάγισσες -ιέρειες, πιέζαν με τα χείλια, τις φλέβες των ανδρικών μορίων , ώστε να μειώνουν την ροή, κατά το ήμισυ, και να εξέρχονται μόνο τα χοντρά κομμάτια του έρωτα. Οι μεγάλες μάγισσες τα αρχαία χρόνια, ασκούσαν την σεξουαλική μαύρη μαγεία και συμμετείχαν  με πάθος, σε όλα τα σεξουαλικά όργια, με μοναδικό σκοπό να αποκτήσουν μεγάλη  δύναμη και εξουσία, από τους Αιγύπτιους και τους Φρυγικούς δαίμονες.Η Ωραία Ελένη ήταν συνηθισμένη στις απαγωγές από την εφηβεία της και έχοντας πλήρη συναίσθηση της υψηλής καταγωγής της, σαν γνήσια απόγονος των Ηρακλειδών, ήταν σε θέση, να αψηφά τους νόμους της εποχής χωρίς συνέπειες για την ίδια, και παράλληλα, α προκαλεί,  καταστροφικά αποτελέσματα για τους άλλους. Ποιός θα τολμούσε να πειράξει μία απόγονο των Ηρακλειδών; Κανείς! Η μεγάλη Μάγισσα, διάλεξε για σύζυγο τον ήσυχο  Μενέλαο, που τον είχε του χεριού της. και όχι τον πολυμήχανο Οδυσσέα. Τόσο η Ελένη όσο και η Κλυταιμνήστρα παντρεύονται συζύγους από τον αντίπαλο και πολεμοχαρή οίκο των Ατρειδών. Οι Ατρείδες είχαν ανατρέψει τους συγγενείς, των δύο γυναικών, τους Ηρακλείδες, εκδιώκοντας τους μακρυά. Έπαιξε, ένα σατανικό πολιτικό παιχνίδι, σε βάρος του συζύγου της, και του οίκου των Ατρειδών, παρασύροντας και τους υπόλοιπους Αχαιούς σε μια εθνική περιπέτεια, που τελικά ανέτρεψε και διέλυσε τους Ατρείδες, καθώς λίγο αργότερα από την πτώση της Τροίας και μετά τον θάνατο της Ελένης, που λατρευόταν σαν θεά, έχουμε την επάνοδο των Ηρακλειδών, που δεν άφησαν τίποτε  όρθιο στο πέρασμά τους, καίγοντας και ισοπέδωσαν τα πλούσια Ατρειδικά παλάτια. Τόσο η Κλυταιμνήστρα όσο και Ελένη, με την αριστοκρατική καταγωγή και τον απέραντο πλούτο, περιφρονούν τους παρακατιανούς συζύγους τους, τους οποίους φαίνεται ότι τους πήραν ως σώγαμπρους.

Aρχικά η Ελένη, ερωτεύεται τον Πάρη, όμως εν συνεχεία, τον απεχθάνεται. Είναι όμως φανερό, ότι περιφρονεί τον Πάρη, γιατί συχνά τον βρίζει ως δειλό και εύχεται τον θάνατό του λέγοντάς του: «Μακάρι να σε είχε σκοτώσει ο άνδρας, που πρώτο μου ήταν ταίρι». Ο μόνος άνδρας, που την εντυπωσίασε βαθιά και την ξετρέλλανε, φαίνεται πως ήταν ο Έκτορας. Ο ατρόμητος ηγεμόνας,  το πρότυπο του πραγματικού ηγέτη, το αρσενικό, με την ατσάλινη θέληση και την καρδιά λεονταριού, σύμβολο της αρρενωπότητας, της γοητείας, του θάρρους και της ανδρείας.
Η λάγνα Ωραία Ελένη συχνά εκλιπαρεί τον Έκτορα «να πάει να καθίσει κοντά της», αλλά εκείνος πάντα αρνείται. Όταν ο Έκτορας σκοτώνεται, εκείνη τον θρηνεί σπαρακτικά, αποκαλώντας τον: «Έκτορα, της καρδιάς μου αγαπημένε», κάτι που ουδέποτε είπε για τον Πάρη η τον Μενέλαο.. Δυστυχώς από τους Έλληνες του μεσαίωνα, τους πραγματικούς άνδρες, φτάσαμε την σημερινή εποχή, στα θηλυκοποιημένα ανδράποδα. Την σύγχρονη εποχή τα ανδρικά προσόντα αντιμετωπίζονται όπως και στην αρχαιότητα από τις σύγχρονες γυναίκες. Αυτή την εποχή έχουμε θηλυκοποίηση, και λειψανδρία, με αποτέλεσμα όλοι και όλες να “υποκλίνονται” στους προικισμένους. Όμως αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην εποχή μας, σήμερα. Σε πολλές κοινωνίες στην αρχαιότητα, ήταν αντικείμενο λατρείας, ως ένα σύμβολο γονιμότητας εξουσίας και δύναμης. Δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένα επιμήκη αντικείμενα ερμηνεύονται ως φαλλικά σύμβολα. Αυτό μας κάνει να αντιληφθούμε πώς το μέγεθος αλλά και το σχήμα του αντικατοπτρίζει ουσιαστικά την αντίληψη της κοινωνίας για το τι σημαίνει ανδρισμός και αρσενικό. Μπορούμε λοιπόν να κατανοήσουμε το άγχος των ανδρών για το μέγεθός τους. Ο αρχαίος θεός Πρίαπος, απεικονιζόταν πάντα στα αγγεία, με υπερμέγεθες όργανο, καθώς ήταν ο προστάτης της γονιμότητας και των ανδρικών γεννητικών οργάνων. Στον Ρωμαϊκό στρατό, η προαγωγή των λεγεωνάριων ήταν σε άμεση συνάρτηση με το μέγεθος τους ! Το μεγάλο μέγεθος ήταν σημάδι δύναμης και υπεροχής, ενώ στην Αρχαία Ελλάδα οι «προικισμένοι» άνδρες συνέκριναν με υπερηφάνεια αυτό το μέλος του σώματός τους με τους συναθλητές τους. Ένας επιπλέον λόγος, που κάνει τους άνδρες να υπερτιμούν το συγκεκριμένο σημείο του σώματός τους είναι ανατομικός. Η φύση παρέχει μόνον στο αρσενικό το δικαίωμα να διεισδύει. Αυτό θεωρείται από τα πανάρχαια χρόνια ως μια μορφή άσκησης βίας, ταπεινώσεως και εξουσίας. Ουσιαστικά το αρσενικό κατά την διάρκεια της σεξουαλικής πράξης εξουσιάζει το θηλυκό, το οποίο υποτάσσεται. Ελάχιστες φορές στα δικαστήρια έχει φτάσει υπόθεση γυναίκας που βίασε άνδρα, διότι αυτό πρακτικά είναι ανέφικτο. Αντιθέτως έχουν καταγραφεί χιλιάδες περιπτώσεις βιασμών από άνδρα σε γυναίκα. Η χυδαία έκφραση περί σεξ, κατά την σημερινή εποχή προέρχεται ακριβώς, από την επιβολή του αρσενικού στο θηλυκό και την σεξουαλική πράξη, η οποία επιβαρύνει ηθικά, κοινωνικά και σωματικά μόνον το δικό μας φύλο. 

Το προπατορικό αμάρτημα και  ο Αρχαίος ‘Οφις. 

Το προπατορικό αμάρτημα, χρεώνεται στο γυναικείο φύλο. Σχετικά με αυτό υπάρχουν πολλές απόψεις. Το «φάγωμα του μήλου» περιέχει ένα έντονο σεξουαλικό νόημα και λέγεται συνάμα ότι μια μεσημβρινή τομή ενός μήλου αποκαλύπτει στο κέντρο της την μορφή ενός γυναικείου αιδοίου και ότι ο μη συσπειρωμένος όφις είναι ένα καθαρά φαλλικό, σεξουαλικό σύμβολο. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο Αδάμ έσμιξε ερωτικά με τη γυναίκα του μετά, αφού είχε φάει το μήλο και είχε διωχθεί από το Παράδεισο και επομένως ο «Καρπός της Γνώσεως του Καλού και του Κακού» θα πρέπει να έχει και ένα άλλο μη σεξουαλικό περιεχόμενο, αυτό που τον συνδέει με το «άνοιγμα των ματιών» του Αδάμ και της Εύας», όπως ακριβώς και το πυρ του «δαδούχου» και «πυρφόρου» Προμηθέα, του «φίλου» αυτού της ανθρωπότητας που για την αγάπη του προς αυτή και το θείο δώρο «του ανοίγματος των οφθαλμών της» που της προσέφερε καταδικάστηκε από το Δία σε καθήλωση στο Καύκασο. Αυτό το πυρ είναι το πυρ του νου με το οποίο μπόλιασε ο Προμηθέας τον προηγουμένως άνου ζωάνθρωπο, είναι η ανάπτυξη της εγκεφαλικής συνείδησης με την εμφύτευση μιας αρχής, από θεολογικές δημιουργικές ιεραρχίες κι εδώ ακριβώς υπεισέρχεται ο ρόλος του Εωσφόρου και της ιεραρχίας του στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Ο Μαξ Χάιντελ στην «Ροδοσταυρική Κοσμοαντίληψη» αναφέρει καθαρά την επέμβαση των Εωσφορικών Πνευμάτων για να αποκτήσει ο άνθρωπος εγκεφαλική συνείδηση και να επωφεληθούν και τα ίδια από αυτό. Πριν από αυτή την επέμβαση η συνείδηση του ανθρώπου ήταν καθαρά «εσωτερική», αυτός δεν έβλεπε τον εξωτερικό κόσμο όπως εμείς σήμερα «για αυτόν ήταν πιο πραγματικός ο αστρικός κόσμος». Οι Εωσφόρος παρέσυρε στην αρχή την γυναίκα, της οποίας η φαντασία είχε ήδη αναπτυχθεί πολύ από την εκπαίδευση της Λεμούρειας Φυλής. Εισήλθαν στην σπονδυλική της στήλη και από εκεί στον εγκέφαλό της και παρουσιάστηκαν στην εικονοπλαστική τότε συνείδησή της, οι δαίμονες. Αυτή τους αντιλήφθηκε σαν όφεις, εξ’ αιτίας της οφιοειδούς σπονδυλικής της στήλης από την οποία είχαν εισέλθει στον εγκέφαλό της. Οι δαίμονες, οι οποίοι τις «άνοιξαν τα μάτια» οπότε αυτή αντελήφθη το σώμα της και το σώμα του άνδρα της και απέκτησε συνείδηση του θανάτου. Της είπαν να μην φοβάται όμως το θάνατο του σώματος, γιατί θα μπορούσε να δημιουργήσει μαζί με τον άνδρα της νέα σώματα χωρίς την μεσολάβηση των Αγγέλων. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα μπορούσε να τους αγγίξει ο θάνατος και θα γίνονταν και αυτοί δημιουργοί. Επίσης την δίδαξαν και άλλα πράγματα με σκοπό να στρέψουν τη προσοχή της προς τα έξω, για να αποκτήσει την γνώση του εξωτερικού κόσμου. Η γυναίκα βοήθησε μετά τον άνδρα να ανοίξει και τα δικά του μάτια και για πρώτη φορά αυτοί απέκτησαν μια αμυδρή στην αρχή και αργότερα οξύτερη συνείδηση ο ένας του άλλου και του φυσικού κόσμου. Η εστίαση της προσοχής τους στα σώματά τους έφερε όμως και τη συνείδηση του θανάτου τους, μαζί και του πόνου, τα οποία όμως ήταν απλώς το φυσιολογικό τίμημα για την απόκτηση της εγκεφαλικής τους συνείδησης. Όπως επισημαίνει ο Χάιντελ: «Σταμάτησαν οι άνθρωποι να είναι αυτόματα και έγιναν ελεύθερα σκεπτόμενα όντα με το τίμημα της αρρώστιας, του πόνου και του θανάτου». Ενδεικτικό είναι ότι η άνθρωποι της Θεοσοφίας (σατανισμός), ομολογούν, την ευθύνη του εωσφόρου, σχετικά με την πτώση του ανθρώπινου γένους. Για την Μπλαβάτσκυ η πτώση ήταν το αποτέλεσμα της γνώσης του ανθρώπου διότι τα μάτια του άνοιξαν. Αναφέρει : “Διδάχθηκε την σοφία και την κρυμμένη γνώση από το Πεσμένο Άγγελο διότι από εκείνη την ημέρα αυτός είχε γίνει ο νους του και η αυτοσυνείδησή του, και τώρα έχει αποδειχθεί ότι ο Σατανάς ή ο Κόκκινος Πύρινος Δράκοντας και ο Εωσφόρος είναι μέσα μας: είναι ο νους μας – ο πειρασμός και ο Λυτρωτής μας, ο ευφυής απελευθερωτής μας και Σωτήρας μας από την καθαρή ζωϊκότητα. Χωρίς αυτή την αρχή (του μάνας) – την εκπόρευση της ίδιας της ουσίας της αγνής θείας αρχής Μαχάτ (Διάνοιας), η οποία ακτινοβολεί άμεσα από το Θείο Νου – δε θα ήμασταν σίγουρα καλύτεροι από ζώα. Ο πρώτος άνθρωπος ο Αδάμ έγινε μόνο μια ζώσα ψυχή (νεφές), ο τελευταίος Αδάμ έγινε ένα ζωοποιούν πνεύμα, μας είπε ο Απ..Παύλος (Προς Κορ. Α΄, ΙΕ, 15) και τα λόγια του αναφέρονται στην δημιουργία του ανθρώπου. Χωρίς αυτό το ζωοποιούν πνεύμα ή ανθρώπινο Νου ή ψυχή δε θα υπήρχε καμιά διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και το ζώο, όπως δεν υπάρχει στη πραγμτικότητα μεταξύ των ζώων σε σχέση με τις πράξεις τους”. Για την Μπλαβάτσκυ η Πτώση του ανθρώπου στη γέννηση συνέβη «στη διάρκεια του αρχικού τμήματος του Μεσοζωικού αιώνα ή εποχή των ερπετών. Αυτό αποδεικνύεται και από τη φρασεολογία της Βίβλου σχετικά με το φίδι, η φύση του οποίου εξηγείται στο Ζοχάρ». Σε σχέση τώρα με την θεολογική ταύτιση του Όφι με το Σατανά και με το σύμβολο του «Κακού» έχουμε να παρατηρήσουμε ότι όλες οι αρχαίες θρησκείες τιμούσαν το Φίδι ή το Δράκοντα (από το ρήμα δέρκομαι=παρατηρώ με οξύτητα απ’ όπου και το οξυδερκής) στους μύθους και στα μυστήριά τους και ποτέ δεν το συνδύασαν με την έννοια ενός Προσωπικού Κακού όπως οι Χριστιανοί. Πολλοί Ηλιακοί θεοί της αρχαιότητας, θεραπευτικοί θεοί, θεοί της δημιουργίας ή της σοφίας αντιπροσωπεύθηκαν ή συνδέθηκαν με τα φίδια, όπως οι Απόλλων, Όσιρις, Ασκληπιός, Ερμής, Θωθ, ο Αγαθοδαίμων των Γνωστικών κ.λπ.. Σαν έμβλημα της Θείας Σοφίας το φίδι χρησιμοποιήθηκε επίσης και ως σύμβολο των μυστών της αρχαιότητας.

Εμπνευστής-δημιουργός της Wicca υπήρξε ο διαβόητος Άγγλος μάγος, αποκρυφιστής και παγανιστής Gerald Gardner. Αυτόν τον μύησε στον σατανισμό και τη μαγεία το 1940 η μάγισσα Dorothy Chutterburch και το 1946 είχε συνδεθεί με τον σατανιστή Alister Crowley, ο οποίος τον έχρισε τιμητικό μέλος της μυστικιστικής σατανιστικής-παγανστικής αδελφότητας «Ordo Templi Orientis» (O.T.O.). Ο Gardner υπό την επίδραση του Κρόουλι, έγραψε το 1949 το βιβλίο «Hign Magic’s Aid», που περιείχε μαγικές τελετουργίες στον κερασφόρο θεό Πάνα. Το 1951 ίδρυσε δική του αδελφότητα, όπου εφάρμοζε τις αποκρυφιστικές πρακτικές του Crowley.

Το 1953 μύησε στην αδελφότητά του, την διαβόητη αποκρυφίστρια Doreen Valiente, με την οποία διαμόρφωσαν και συστηματοποίησαν την λεγόμενη γκαρντεριανή παράδοση. Αναβίωσαν τον αρχαίο παγανισμό, μεσο της Wicca. Το 1954 εξέδωσε άλλο βιβλίο για την εξέλιξη της μαγείας, με τίτλο: «Witchcraft Today» Είναι η συστηματοποίηση των Διονυσιακών τελετών. Αφιέρωσε ολόκληρη την ζωή του στην ανάπτυξη της Wicca, και την διάδοση της μαγείας σε όλο τον κόσμο. Στα 1979 η μάγισσα – σατανίστρια, από την Καλιφόρνια, Starhawk έγραψε το μπέστ σέλερ «Ο Σπειροειδής Χορός: Μια Αναγέννηση της Αρχαίας Θρησκείας της Μεγάλης Θεάς», μια συστηματική παρουσίαση των Βακχικών τελετουργιών, το οποίο έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση στους αναγνώστες του δυτικού κόσμου και συνέδεσε τον σατανισμό με τα Διονυσιακά μυστήρια και τον νεοπαγανισμό. Καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της Wicca έπαιξε και ο διαβόητος μάγος και σατανιστής Alexander Sanders, ο οποίος διαμόρφωσε, παράλληλα με την νεοπαγανιστική παράδοση, την λεγόμενη Αλεξανδρινή. Η σημερινή ιέρεια της «Εκκλησίας του Σατανά» στην πόλη Σαν Ζοζέ της Καλιφόρνιας, Μάργκαρετ Γουέντλ δηλώνει Βακχική νεοπαγανίστρια! Η Wicca εμπεριέχει στο λατρευτικό της σύστημα κράμα πολλών αρχαίων παγανιστικών δοξασιών και τελετουργιών. Κυρίως είναι η αναβίωση των δοξασιών, και των τελετουργιών των Σεξουαλικών οργίων. προς τιμήν του Θεού Σαβάζιου. Η ονομασία Wicca δηλώνει την γυναίκα-μάγισσα. Ως κύρια θεότητα λατρεύεται η Μητέρα θεά Γαία, την οποία οι σύγχρονοι δημιουργοί της Wicca την ταύτισαν με την Άρτεμη – Εκάτη του αρχαιοελληνικού πανθέου. Άλλη κορυφαία θεότητα της Wicca είναι ο κερασφόρος και τραγόμορφος θεός,  ο οποίος και αυτός ταυτίστηκε με τον επίσης αρχαιοελληνικό θεό Πάνα, Υιος, αδελφός, εραστής και σύντροφος της μεγάλης Μητέρας. Δεν είναι τυχαία η επιλογή. Η Άρτεμις – Εκάτη θεωρούνταν στην αρχαιότητα προστάτης της μαγείας, αλλά και της γονιμότητας στην Ιωνία.μΤο ίδιο και ο Πάνας θεωρούνταν προσωποποίηση της άγριας ερωτικής λαγνείας. Τα δύο αυτά «θεία» πρόσωπα, σύμφωνα με τις δοξασίες της Wicca, βρίσκονται σε αέναη ερωτική συνεύρεση. «Οι δύο θεοί θεωρούνται η συμπλήρωση ο ένας του άλλου και μαζί ολοκληρώνονται και δημιουργούν την Υπέρτατη Δύναμη». Η προσέγγιση από μέρους των οπαδών γίνεται με την μαγεία και τις ελεύθερες-χυδαίες ερωτικές σχέσεις, ως ύψιστη λατρεία, όπως ισχυρίζονται, που όμως στην ουσία είναι συγκερασμός της μαγείας και του αχαλίνωτου ερωτισμού.

Διαχρονικά και αιώνια, δύο ήταν και είναι οι θεοί, που μονομαχούν για την παγκόσμια εξουσία. Ο Φοίβος Aπόλλων  που λατρεύεται ως Θεός της λογικής, του φωτός, του μέτρου και του πολιτισμού και ο  Θεός Διόνυσος, που είναι ο εκπρόσωπος, του αχαλίνωτου σεξουαλικού πάθους, της μανίας και των έντονων ποταπών συναισθημάτων. Διαβάζουμε σε ιστορικές εργασίες, ότι : “Ο αρχαίος κλασικός Ελληνικός πολιτισμός, είναι δημιούργημα του Απολλώνιου πνεύματος. Το Απολλώνιο πνεύμα εκπροσωπεί  το φως, την λογική, και το μέτρο. Αντίθετα, το Διονυσιακό δόγμα το χαρακτηρίζει, η μανία, το πάθος, οι σεξουαλικές κραιπάλες, και τα πιο βρώμικα και αισχρά ένστικτα. Το Απολλώνιο πνεύμα ορίζεται από το μέτρον άριστον και το μηδέν άγαν. Αντίθετα, το Διονυσιακό πνεύμα δεν τα αναγνωρίζει όλα αυτά. Οι Έλληνες, εδώ και μερικές δεκαετίες, βιώνουν, τα αποτελέσματα της ανατροπής της αρμονίας του Απολλώνιου φωτός, από τα Διονυσιακά αξιώματα.

Βασικό στοιχείο της λατρείας του Θεού Διόνυσου, ήταν τα ακατονόμαστα σεξουαλικά όργια, ο χυδαίος ερωτισμός, οι πάσης φύσεως ηθικές παρεκτροπές. Το πνεύμα του θεού Διόνυσου, εκτόπισε το Απολλώνιο πνεύμα, Το μέτρο και την νηφαλιότητα, το μέτρον άριστον, και το μηδέν άγαν, του Φοίβου Απόλλωνα, εκτόπισε οριστικά, ο Θεός Διόνυσος. Η Διονυσιακή λατρεία τα αρχαία χρόνια, προωθήθηκε από τα απολυταρχικά και τα τυραννικά καθεστώτα, με μοναδικό σκοπό την παρεκτροπή των εξαθλιωμένων λαϊκών μαζών στις ηδονές, τις ασυδοσίες και την μέθη, προκειμένου να μη διαμαρτύρονται για την πολιτική, την οικονομική και την κοινωνική εξαθλίωση. Για να μην διεκδικούν τα δικαιώματά τους και την εξουσία, μέσα από την παιδεία και την ηθική. Το ίδιο ακριβώς, συμβαίνει και κατά την σύγχρονη εποχή, ώστε να μην είναι σε θέση να διαμαρτύρεται ο χυδαίος όχλος, η πλεμπάγια. Την αρχαία εποχή, οι απαίδευτες μάζες συμμετείχαν με μεγάλο πάθος σε αυτές, και τα αχαλίνωτα σεξουαλικά όργια, διότι οι ηγεμόνες, επέτρεψαν σε αυτά πλήρη ελευθερία, ακόμη και στα πιο βρωμερά ένστικτα των θρησκευτών-ανδρών της αρχαίας θρησκείας. Όλοι οι έκφυλοι και η κάθε λογίς ανώμαλοι, κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες, είχαν το δικαίωμα, να ικανοποιήσουν τα αισχρά και κτηνώδη, σαρκικά τους πάθη, εκτελώντας τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, με σοδομισσμούς καταπόσεις, ομαδικό σεξ κλπ.”

Δυστυχώς είναι γνωστό ότι εξαναγκάζονταν ακόμη και οι γυναίκες που ήταν παντρεμένες, να βγαίνουν τις ημέρες των εορτών στους δρόμους και να παίρνουν μέρος στις τελετές, υποκύπτοντας στις βρωμερές ορέξεις του κάθε ανώμαλου και αισχρού άνδρα θρησκευτή, ως υποταγή στο θέλημα του Θεού Διόνυσου. Η σεξουαλική κακοποίηση τους θεωρούνταν, θρησκευτική πράξη λατρείας προς τον θεό. Κατά την σύγχρονη εποχή, όπου έχουμε μητριαρχία, έχει αλλάξει ριζικά αυτό το καθεστώς. Οι λαϊκοί θρησκευτές, του Θεού Διόνυσου, η μόνη επιλογή, που έχουν είναι να προτείνουν στις γυναίκες, να τελέσουν την λατρεία του Θεού κοινή συναινέσει, με παραφύση σεξ. Δεν έχουν καμία άλλη επιλογή, Στον αντίποδα τα αρχαία χρόνια, είχαμε πλήρη υποταγή των γυναικών, κατά την διάρκεια, της λατρείας του Θεού, με υποχρεωτικές καταπόσεις σπέρματος, και ανελέητους σοδομιμούς, ακόμη και από πολλούς παρτενέρ. Η Διονυσιακή λατρεία, κάτω από την μητριαρχική εξουσία έχει αλλάξει ριζικά, την σύγχρονη κοινωνία. Εκτός από τους λαϊκούς θρησκευτές, που εκτονώνουν τις κτηνώδεις ορμές τους, από την αρχαία εποχή, υπήρχαν και οι μύστες. Οι μύστες ήταν άτομα, με υψηλή παιδεία και ξεχωριστές ικανότητες. Συμμετείχαν στην λατρεία του Θεού Βάκχου, για να εξελιχθούν κοινωνικά, να πάρουν θέσεις εξουσίας, και να γίνουν πιο δημιουργικοί και καλύτεροι άνθρωποι, και να προσφέρουν στην κοινωνία και στο έθνος. Το ίδιο ακριβώς, συνεχίζει να ισχύει και με τους σημερινούς μύστες, στις διάφορες κλειστές ομάδες, οι οποίες, λατρέυουν το Θεό. Μην ξεχνάτε ότι η  Μυρτάλη-Ολυμπιάδα, ήταν μύστις των Βακχικών-Διονυσιακών και των Καβείριων Μυστηρίων, που την εφοδίασαν με διορατικότητα, πάθος για την ζωή-εξουσία, και με σημαντική μαχητικότητα. Ο Φίλιππος την γνώρισε στην Σαμοθράκη, όπου τελούσε χρέη Ιέρειας στα Καβείρια μυστήρια, κατά την διάρκεια οργιαστικών τελετών. Εκεί, οι δύο παθιασμένοι νέοι ανέπτυξαν μία έντονη σχέση που θα άλλαζε για πάντα την ζωή τους. Στην Αρχαία Ελλάδα η σεξουαλική φύση όλων των μυστηρίων, και όλες οι ερωτικές ανωμαλίες, για τους άρχοντες, είχαν ως στόχο την πνευματική ανάταση, την κοινωνική εξέλιξη και την επικοινωνία με τους Θεούς και δεν αντιμετωπιζόταν με σύγχρονους όρους.

Η ΤΑΝΤΡΙΚΗ ΓΊΟΓΚΑ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΚΛΕΙΔΙ.

 Η Tantric Yoga, η οποία είναι το Δυτικό παράγωγο του αποκρυφισμού, στην Σεξουαλική Μαγεία. Αυτή η τελευταία ιδέα “εισήχθη”, από τον Βρετανό αποκρυφιστή Άλιστερ Κρόουλυ (Aleister Crowley) και τώρα είναι στο επίκεντρο των διδασκαλιών των διαφόρων μυστικών ομάδων. . Οι σχέσεις του Άλιστερ Κρόουλυ, με την Ινδική Γιόγκα και την Τάντρα ήταν σημαντική και πολύπλοκη. Ο Άλιστερ Κρόουλυ είχε άμεση σχέση σε ορισμένες μορφές αυτών των πρακτικών και ήταν εξοικειωμένος με την σύγχρονη λογοτεχνία αυτών των θεμάτων, έγραψε εκτενώς γι ‘αυτά και αυτό που είναι ίσως το πιο σημαντικό ήταν ότι τα εφήρμοζε. Στην εκτίμησή του για την αξία της Τάντρα, ήταν μπροστά από την εποχή του, η οποία συνήθως θεωρεί την Τάντρα μια εκφυλισμένη μορφή του Ινδουισμού. Η επιρροή του Άλιστερ Κρόουλυ στην άσκηση της Ανατολικής, κυρίως ινδικής, εσωτερικής παράδοσης προς τη Δύση, εκτείνεται στην ενσωμάτωση από τα στοιχεία της Γιόγκα και της Τάντρα, στην δομή και το πρόγραμμα των δύο σημαίνοντων μαγικών ταγμάτων , του Α.: Α. και του OTO “νΤο παραπάνω ορίζει ότι οι Ταντρικές έννοιες ενσωματώθηκαν σε δύο σημαντικές μυστικές εταιρείες: του Α.: Α.: και του OTO (Ordo Templi Orientis). Το OTO εξακολουθεί να έχει εξαιρετικά μεγάλη επιρροή στους κύκλους της ελίτ, και φτάνει τα υψηλότερα επίπεδα της πολιτικής, των επιχειρήσεων και ακόμη και τη βιομηχανία του θεάματος. Στον πυρήνα αυτών των εντολών είναι το «Θέλημα», μια φιλοσοφία που δημιουργήθηκε από τον Άλιστερ Κρόουλυ που συνοψίστηκε στο ρητό «κάνε ότι θέλεις”. Αυτό το ρητό είναι στην πραγματικότητα μια μετάφραση του « fais ce que tu voudras” το σύνθημα μιας μυστικής εταιρείας του 18ου αιώνα, που είναι το περίφημο Hellfire Club. Τα Hellfire Clubs ειπώθηκε πως είναι τα «σημεία συνάντησης των προσώπων της ελίτ που επιθυμούσαν να λάβουν μέρος σε ανήθικες πράξεις, και τα μέλη της πολύ συχνά ήταν ενεργά στην πολιτική “.

Ο.Τ.Ο. (Ordo Templis Occidentis)

Αυτή η αδελφότητα είναι γνωστή στα τωρινά χρόνια  ως: Ancient Order of Oriental Templars Ordo Templi Orientis Aλλιώς The Hermetic Brotherhood of Light. Είναι ένα τάγμα Μαγείας. Όλα τα τάγγματα Μαγείας της Αρχαιότητας, αντλεί γνώση από την Ανατολή, και τον Φρυγικό Θεό Σαβάζιο Αυτή η γνώση δεν αποκαλύφθηκε ποτέ σε βέβηλους, γιατί έδωσε την απέραντη δύναμη είτε για καλό είτε για κακό στους κατόχους της. Ήταν καταγεγραμμένη σε συμβολική , παραβολική και αλληγορική γλώσσα , προυποθέτοντας ένα Κλειδί για τη μετάφρασή της .Τα σύμβολα της είχαν αντληθεί απο τα περισσότερα αρχαία μυστήρια .Το Ο.Τ.Ο. είναι ένα σώμα απο Μεμυημένους στων οποίων τα χέρια είναι συγκεντρωμένη η μυστική γνώση από όλα τα Ανατολικά Τάγματα .Το τάγμα είναι παγκόσμιο και έχει συνδέσεις με κάθε πολιτισμένη χώρα αυτού του κόσμου . Κάθε άνδρας και γυναικά που γίνεται μέλος του Ο.Τ.Ο. έχει το αναφαίρετο δικαίωμα στο αχαλίνωτο σεξ. Μετά από μία σύντομη σύνοψη των εννέα βαθμών του Ο.Τ.Ο. το μανιφέστο του Reuss καταλήγει με το ακόλουθο μήνυμα απο τον Aleister Crowley. Για την υπέροχη άνεση μας είναι γραμμένο στο βιβλίο του Νόμου Γέννηση και ανάπτυξη του Τάγματος Η ιστορία του Ο.Τ.Ο. ξεκινάει το 1896 , όταν ένας πλούσιος Γερμανός κατασκευαστής σιδήρου που είχε κάνει μεταξύ των άλλων και πολλά ταξίδια στις Ινδίες και στη Μέση Ανατολή για την απόκτηση της πολυπόθητης απόκρυφης γνώσης , ο Karl Kellner ( Frater Renatus 1851 – 1905 ) , αποφάσισε να δημιουργήσει ένα τάγμα που σαν σκοπό θα είχε την αναβίωση της σεξουαλικής μαγείας ( η οποία ο Kellner πίστευε ότι ήταν το πραγματικό μυστικό των Ναιτών ). Ο Κellner υποστήριξε οτι ανακάλυψε αυτό το μυστικό δόγμα διαμέσου των εκτενών μαθημάτων σεξουαλικής γιόγκας που παρακολούθησε από τρείς μύστες της ανατολής, δύο ’ραβες ταντριστές ονόματι Μπιμα Σενα Προτάπα και Σρι Μαχατμα Αγκαμία Παραμαχάμσα και έναν Ινδό Σούφι ονόματι Σολιμάν Μπεν Αιφα . Πολλοί υποστηρίζουν ότι για αυτό το λόγο ονόμασε και το τάγμα Ordo Templi Orientis , επειδή προφανώς αναγνώρισε το ηθικό χρέος που είχε στους διδασκάλους του. Φυσικά η ονομασία, του τάγματος, δεν είναι τυχαία, και το πολύ βαθύτερο νόημα της , το γνωρίζουν μόνο οι υψηλά μυημένοι. Η είσοδος του Aleister Crowley. 

Γεγονός που δεν χωρά καμία αμφισβήτηση είναι πως η είδοδος του Aleister Crowley ( Frater Baphomet), άλλαξε τις ισοροπίες στο τάγμα και στη συνέχεια κατάφερε να το αλλάξει ριζικά . Ο Crowley φαίνεται να μυήθηκε στους χαμηλότερους βαθμούς του Ο.Τ.Ο. το 1911 . Στην αρχή το Ο.Τ.Ο. ήταν για αυτόν μια απλή αδελφότητα , αλλά κάποια ανύποπτη στιγμή οι απόψεις του έμελλαν να αλλάξουν οριστικά και αμετάκλητα χάρη σε μία απρόσμενη επίσκεψη . Ο Reuss είχε ταξίδεψει στην Αγγλία, όπου κατοικούσε Κρόουλι, για να τον κατηγορήσει για την αδικαιολόγητη δημοσίευση των ενδότατων μυστικών του Ο.Τ.Ο. , στο βιβλίο του ” Book of the Lies ”.

Αυτήν την εποχή σε πλ’ηρη πνευματική σύγχυση και ηθική κατάπτωση, οι λεγόμενοι νεοραγιάδες, αυτές οι θλιβερές και τραγικές μορφές ζωής, ζούνε με τον σεξουαλικό τρόπο ζωής, των πιστών του Θεού Διονύσου, και από την άλλη δηλώνουν <<Χριστιανοί>>. Κλείνοντας, να υπενθυμίσω, ότι η ελευθερία πίστεως, είναι θεόδοτη, από τον Θεό-Δημιουργό, του Πλάτωνα, .