Ο Μανώλης Γλέζος και ο αδελφός του

Μία μοναδική φωτογραφία του Μανώλη Γλέζου το 2005 από το αρχείο μου, με την κορνίζα του σκούφου του αδελφού του Νίκου, που έγραψε ένα σημείωμα στην μητέρα του, όταν τον πήγαιναν από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου για εκτέλεση: Αγαπητή μητέρα σας φιλώ, χαιρετισμούς, σήμερα πάω για εκτέλεση. Πάω. Πέφτοντας για τον ελληνικό λαό».

Στις 10 Μαΐου του 1944τον πήρανε οι Γερμανοί, μαζί με άλλους 91 αγωνιστές, ανάμεσα στους οποίους 10 γυναίκες από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου,  με προορισμό την Καισαριανή.
Πριν φθάσουν έβγαλε το σκούφο που φόραγε και έγραψε το ανωτέρω συγκλονιστικό αποχαιρετιστήριο σημείωμα στη μητέρα του. Έγραψε «πάω» όχι με πάνε. Συνειδητοποιημένος μέχρι το τέλος. Ο Νίκος Γλέζος πέταξε το σκούφο του µε το τελευταίο του σημείωμα στη συµβολή της Ιεράς Οδού, Κων/λεως και Μ. Αλεξάνδρου. Όπως έβγαλε το κεφάλι του κάτω από την τέντα του αυτοκινήτου και πέταξε το σκούφο με το σημείωμα τον είδαν περίοικοι και τον αναγνώρισαν. Έτσι, το μήνυμα έφτασε στην οικογένειά του.
Και ένα μήνυμα του Μανώλη Γλέζου, ως παρακαταθήκη για τις καινούργιες γενιές Ελλήνων με επίκληση της εθνικής μνήμης.
Δημοσιευμένο στο «κλασσικό» έργο του: ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ 1940 1945, εκδ. «Στοχαστής, Αθήνα 2006, τομ. Α΄, σ. 35.
«Το νόημα της μελέτης της ιστορίας ενός έθνους από τα άτομα μέλη του, βρίσκεται στο γεγονός ότι μ’ αυτόν τον τρόπο ανατροφοδοτείται η εθνική μνήμη. Κρατιέται αναμμένη η πυρά της μνήμης που φωτίζει την ιστορία ενός έθνους, ως αστείρευτη πηγή πίστης για το παρόν και το μέλλον. Η αναπόληση των ιστορικών γεγονότων, δεν ικανοποιεί μόνο τον αναγνώστη, του παρέχει συνάμα και όλα εκείνα τα απαραίτητα εφόδια, που θα του επιτρέψουν να αντιμετωπίσει παρόμοιες δύστηνες καταστάσεις.
Τον βοηθάει να συντηρεί, να ενισχύει την πίστη του. Τον  βεβαιώνει ότι έχει την ικανότητα να αντιστέκεται και να μην υποκύπτει στην πίεση των ισχυρών.
Η ιστορία, θέλουμε δεν θέλουμε, δημιουργεί την εθνική και την πανανθρώπινη συνείδηση, ένα σύνολο από στοιχεία της κοινωνίας, από ήθη, έθιμα, δεσμούς και αξίες. Όλα αυτά οφείλουμε να τα προσφέρουμε στις νέες γενιές προς τροφοδοσία, προς ανίχνευση, προς έρευνα και προβληματισμό. Κι αν ακόμη αρνηθούν την προσφορά μας, συντελέσαμε στο να ανατροφοδοτήσουμε την εθνική μνήμη, με τα επιχειρήματα της άρνησής τους».