ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΘΝΟΠΑΓΙΔΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΜΑΣ ΡΙΞΟΥΝ ΟΙ “ΕΤΑΙΡΟΙ” ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΔΩ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ ΤΟΥΣ

ΑΝΑΡΜΟΔΙΑ Η «ΧΑΓΗ», 
ΟΛΕΘΡΙΑ Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ. 




Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός

Οι αποδείξεις

Στη χώρα μας, ως προς το εθνικό συμφέρον της, συχνότατα το «άσπρο» γίνεται«μαύρο», και η μειοδοσία παρουσιάζεται ως   πατριωτισμός.

  Έτσι   έγινε   με   την παράνομη   και   επαχθή   «Συμφωνία   των   Πρεσπών», τα εθνοκτόνα Μνημόνια που περιόρισαν την   κυριαρχία   της   χώρα   μας   για   99   χρόνια,   την   αντιστροφή   του δημοψηφίσματος της 5/7/2015, το κλείσιμο  των πολεμικών βιομηχανιών μας, την παράδοση των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας, μαζί με λιμάνια, αεροδρόμια, οδικά δίκτυα.

 Όλα παρουσιάστηκαν ως «επιτυχίες για τη σωτηρία της πατρίδος». Σε αυτή την ολέθρια ατζέντα εθνικής μειοδοσίας σειρά πήρε τώρα το θέμα της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ) για τις «ελληνοτουρκικές διαφορές» (πληθυντικός!). 

Αυτό ανακοίνωσε ξαφνικά ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης. Κι   αμέσως   οι   ενδοτικοί   εγκάθετοι,   πολιτικοί,   καθηγητές, δημοσιογράφοι, πιάσαν δουλειά για την δήθεν «ανάγκη να παραπεμφθούν στην Χάγη όλες (!) οι   ελληνοτουρκικές   διαφορές». 

 Κατ’   αυτούς: «πρέπει να υπάρξει συνεκμετάλλευση, το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο, η Τουρκία έχει μεγάλη ακτογραμμή,   άρα   δικαιούται   να   ζητάει   το   μισό   Αιγαίο   σαν   ‘‘γκρίζες   ζώνες’’,δεκαοκτώ έως εκατόν σαράντα οκτώ ελληνικά νησιά, αφοπλισμό των νησιών μας, και μεγάλα τμήματα της ελληνικής ΑΟΖ.»

Οι   ελληνώνυμοι μειοδότες,   αδρά   αμειβόμενοι   και   από   τον   Τζορτζ   Σόρος, προπαγανδίζοντας πάσει δυνάμη την   «προσφυγή» εξαφανίζουν την αρχή των πραγμάτων  που καθορίζεται από τα εξής ερωτήματα:  Τι ακριβώς είναι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης; Τι δικάζει; Ποιες είναι οι αρμοδιότητές του και πού είναι παντελώς αναρμόδιο;! Είναι ή όχι αρμόδιο να δικάσει τις επινοημένες από την Τουρκία «ελληνοτουρκικές διαφορές»; 

Τι κρύβουν για τη φύση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (ΔΔΧ)1. 

1. Το ΔΔΧ ΔΕΝ αποτελεί αυτοτελή οργανισμό, αλλά είναι το κύριο δικαστικό όργανο του ΟΗΕ, ως τμήμα του Καταστατικού του χάρτη, (28/6/1945, Σαν Φρανσίσκο, ΗΠΑ). Ειδικά στο Κεφάλαιο ΙΔ τα άρθρα 92-96 αφορούν το ΔΧΧ το οποίο ΔΕΝ είναι ένα παγκόσμιο ανεξάρτητο δικαστήριο που προέκυψε από την κράση διεθνών δικαιικών οργάνων.

Γιατί το ΔΔΧ είναι υπάλληλο εξάρτημα των μεγάλων δυνάμεων και των καταστά-σεων που διέπουν-ελέγχουν τον ΟΗΕ. Έναν οργανισμό που στις μέρες μας έχει ουσιαστικά αυτο-ακυρωθεί στην πράξη, σε μία σειρά μικρών και μεγάλων υποθέσεων.

Πρόσφατο καθ’ ημάς παράδειγμα η «Συμφωνία των Πρεσπών» η οποία μέχρι σήμερα παραμένει νομικά εκκρεμής, καθώς δεν έχει ολοκληρωθεί όπως προέβλεπαν οι Αποφάσεις 817 και 845 του Συμβουλίου Ασφαλείας (Σ.Α.).

2. Οι δικαστές του ΔΔΧ εκλέγονται «με βάση τα προσόντα τους» χωρίς να υπάρχουν προκαθορισμένα και δεσμευτικά κριτήρια γι’ αυτά τα «προσόντα». Και πώς να υπάρχουν, αφού καταλυτικό ρόλο στην εκλογή τους έχουν τα μέλη του Σ.Α. Δηλαδή διορίζονται ανάλογα με τα συμφέροντα κάθε μεγάλης δύναμης.

3. Το Σ.Α. αλλά και η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ μπορούν να ζητήσουν από το εν λόγω δικαστήριο γνωμοδότηση ΜΟΝΟ για νομικά ζητήματα. Και αυτή είναι η λέξη κλειδί: «νομικά», και βέβαια όχι πολιτικά.

Όμως, ακόμη και τα «νομικά» ζητήματα ελέγχονται απολύτως από την πολιτική βούληση των μεγάλων δυνάμεων και φυσικά «επιλύονται» (αν επιλύονται…) με απολύτως πολιτικά κριτήρια. Άρα δεν υπάρχει καν αντικείμενο δίκης με καθαρά νομικά κριτήρια.

4. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το ότι το ΔΔΧ εκδίδει αποφάσεις που έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα, ενώ οι γνωμοδοτήσεις του ΔΕΝ δεσμεύουν κανέναν. Ωστόσο, ούτε οι αποφάσεις του δεσμεύουν…

Πρόσφατα, κατόπιν προσφυγής των Φιλιππίνων εναντίον της Κίνας, για τη Νότια Σινική θάλασσα, το ΔΔΧ εξέδωσε καταδικαστική απόφαση για την Κίνα (άρα υπάρχει δεσμευτικός… χαρακτήρας).

Όμως το Πεκίνο χαρακτήρισε «αστήρικτη και άκυρη» την απόφαση, ενώ αντιθέτως οι ΗΠΑ την έκριναν «τελεσίδικη και δεσμευτική».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ

loading...