Η Μεγάλη Βασίλισσα, η φημισμένη Μάγισσα, η Στοργική και αφοσιωμένη Μητέρα, η Γυναίκα Πολυξένη, Στρατονίκη, Μυρτάλη, Ολυμπιάδα

Γράφει η Κέλλυ Ελευθερίου. Φιλόλογος και μέλος της Ταντρικής Γιόγκα. 

Ή Oλυμπιάδα, Μυρτάλη, Στρατονίκη, Πολυξένη, ταν η δευτερότοκη κόρη του Νεοπτόλεμου Β, του βασιλιά των Μολοσσών της Ηπείρου και γεννήθηκε το 373 π.Χ. στην Πασσαρώνα, την πρωτεύουσα του βασιλείου της Ηπείρου. Η αδελφή της λεγόταν Τρωάδα.

Τα παιδικά της χρόνια, το όνομα της, ήταν Πολυξένη , Μυρτάλη ονομαζόταν στα νεανικά της χρονια, και αργότερα μετονομάστηκε σε Ολυμπιάδα και Στρατονίκη. Το όνομα Ολυμπιάδα της δόθηκε, σύμφωνα με την παράδοση, ύστερα από την νίκη του Φίλιππου στους Ολυμπιακούς αγώνες του 356 π.Χ..

Όταν ήταν έντεκα χρόνων απεβίωσε ο πατέρας της Νεοπτόλεμος Β´ και το θρόνο πήρε ο θείος της, Αρύββας, ο οποίος παντρεύτηκε την ορφανή ανεψιά του και μεγαλύτερη αδελφή της, την Τρωάδα, η οποία ήταν 16 ετών τότε. Ο ορφανός αδελφός της, Αλέξανδρος, ήταν τότε μόλις ενός έτους. Ήταν η εποχή που η Ήπειρος είχε απαλλαγεί από το πνεύμα της τοπικής περιχαράκωσης και βρίσκονταν σε αναγεννητική περίοδο σε όλους τους τομείς.

Η Μυρτάλη από τα παιδικά της χρόνια έτυχε ιδιαίτερης εκαπαίδευσης. Από νωρίς διακρίθηκε για το ανήσυχο και ανικανοποίητο πνεύμα της, τις μεταφυσικές της ανησυχίες και την επιθυμία να μάθει περισσότερα για τα αρχαία μυστήρια της ζωής, και του θανάτου. Μυήθηκε στα ιερατικά μυστικά, στο Μαντείο της Δωδώνης, το οποίο και υπηρέτησε για χρόνια, ενώ ήταν μυημένη και στα Βακχικά-Διονυσιακά Μυστήρια, όπου έζησε τα αχαλίνωτα, σεξουαλικάσ όργια, όπως όλοι οι Μύστες. Ακομή ήταν ιέρεια των Καβειρίων μυστηρίων της Σαμοθράκης, όπου γνώρισε και ερωτεύτηκε τον Φίλιππο Β’. Υπήρξε η νόμιμη γυναίκα του Φιλίππου και εζησε μαζί του είκοσι χρόνια (357 π.Χ.-337 π.Χ.).

Ο Φίλιππος όμως, σύμφωνα με τα ήθη και τα έθιμα της εποχής, πήρε πολλές γυναίκες (Αυδάτα, Φιλίνα, Νικησίπολη κ.α.) που δεν ήταν Μακεδόνισσες, εκτός της Κλεοπάτρας. Η Ολυμπιάδα ήταν η πιο μορφωμένη από όλες όσες παντρεύτηκε ο Φίλιππος και από όλες γενικά τις αρχόντισσες. Εξασκούσε μια απαράμιλλη γοητεία με την ομορφιά της, τη μόρφωση και τη σοβαρότητά της. Θυσίαζε πολλά για την ακόρεστη φιλαρχία της, εκτός από τη ζωή ή τη φήμη του γιου της,Αλέξανδρου, που αγαπούσε παθολογικά.

Ο Πλούταρχος, ο οποίος έζησε πολλούς αιώνες αργότερα, την χαρακτήριζε κακότροπη και ζηλιάρα, ενώ αναφέρει ότι εμφανιζόταν με φίδια. Στην πολυκύμαντη και ταραχώδη ζωή της συναντώνται μεγάλα προτερήματα και μεγάλα ελαττώματα.

Ως αφοσιωμένη μητέρα, είχε τάξει τη ζωή της σε ένα μόνο σκοπό και τον υπηρετούσε με πάθος: πώς θα εξασφάλιζε για το γιο της την διαδοχή του θρόνου της Μακεδονίας μέσα στη δίνη των μηχανορραφιών και δολοπλοκιών στην αυλή της Πέλλας.

Αυτό το ανυποχώρητο πάθος της υπονοούσε ο Φίλιππος, όταν απαντώντας στον γιο του Αλέξανδρο, που χαρακτήριζε την μητέρα του ως τη γενναιότερη απο όλες τις Νηρηίδες, του είπε γελώντας: “όχι μόνο γενναιότερη, αλλά και πολεμικότερη, γιατί δε σταματάει να με καυγαδίζει”. Οι σχέσεις των δύο συζύγων μέχρι και τo 337 π.Χ.,  όταν η Μακεδόνισσα Κλεοπάτρα, η ανιψιά του στρατηγού Άτταλου, γίνεται  ισότιμη και νόμιμη βασίλισσα, υπήρξαν κατά βάση αρμονικές.

Ο Φίλιππος της εμπιστευόταν την διακυβέρνηση του κράτους, όταν απουσίαζε στις συχνές και μακρόχρονες εκστρατείες του. Η Ολυμπιάδα είχε δημιουργήσει στην αυλή δικό της κύκλο ευνοουμένων, που τους προστάτευε ακόμα και από την στράτευσή τους, και την αποστολή στα διάφορα μέτωπα. Μετά το θάνατο του αδελφού της, Αλεξάνδρου Α’ της Ηπείρου, βασιλιά των Μολοσσών, εγκαταστάθηκε στην Ήπειρο και έγινε Αντιβασίλισσα και επίτροπος του ανήλικου Νεοπτόλεμου Γ’. Στην Ήπειρο, ανέπτυξε πολιτική δράση ιστορικής σημασίας. διευρυνε το «κοινό των Μολοσσών» με την εισδοχή νέων Ηπειρωτικών φύλων και το μετονόμασε “Οι Σύμμαχοι των Απειρωτάν”, ζωντανεύοντας έτσι το κλονισμένο γόητρο της δυναστείας των Αιακιδών.

Η Συμμαχία αυτή διήρκεσε από το 336 π.Χ.-328 π.Χ. δηλαδή οκτώ χρόνια, στη συνέχεια κυβέρνησε μόνη της το Βασίλειο των Μολοσσών της Ηπείρου για άλλα έντεκα κατ άλλους συγγραφείς δεκατρία χρόνια έως το 317 π.Χ. οπότε επέστρεψε στην Μακεδονία.

Στο πλευρό του Αλεξάνδρου εκτός από τους στρατηγούς, ήταν και η κόρη του Νεοπτόλεμου, η πριγκίπισσα των Μολοσσών, η ιέρεια του Μαντείου της Δωδώνης, η μύστις των Βακχικών-Διονυσιακών και των Καβειριων Μυστηρίων, η μάγισσα, η Πολυξένη, η Μυρτάλη, η Στρατονίκη, η σύζυγος του Φιλίππου, η Βασίλισσα των Μακεδόνων. Η Ολυμπιάδα.

Ως μητέρα του Αλέξανδρου, που στη σύντομη ζωή του έφτασε πιο μακριά από οποιονδήποτε άλλον και μετά τον θάνατό του τον είπαν Μέγα, δεν είναι η τυπική μητέρα ενός άνδρα. Έχει μείνει στην ιστορία, βασίλισσα της Μακεδονίας και της Ηπείρου, που πήρε μέρος και καθόρισε τα γεγονότα ως ηγέτιδα και κληρονόμος της εξουσίας του Φίλιππου και του Αλέξανδρου. Βαθύτατα θρησκευόμενη και φιλόδοξη, η Ολυμπιάδα είχε πολλά ονόματα κατά τη διάρκεια της ζωής της.

Ως Πολυξένη, ήταν η κόρη του βασιλιά της Ηπείρου, ενός περιφερειακού και απομονωμένου βασιλείου στην άκρη του Ελληνικού κόσμου, που όμως κληρονόμησε το αίμα του Αχιλλέα, του Νεοπτόλεμου και της Ανδρομάχης.

Ως Μυρτάλη, ήταν μύστις των Βακχικών-Διονυσιακών και των Καβείριων Μυστηρίων, που την εφοδίασαν με διορατικότητα, παθος για την ζωή-εξουσία, και με σημαντική μαχητικότητα.

Στην Αρχαία Ελλάδα η σεξουαλική φύση όλων των μυστηρίων, και όλες οι ερωτικές ανωμαλίες, για τους άρχοντες, είχαν ως στόχο την πνευματική ανάταση, την κοινωνική εξέλιξη και την επικοινωνία με τους Θεούς και δεν αντιμετωπιζόταν με σύγχρονους όρους.

Ο Φίλιππος την γνώρισε στην Σαμοθράκη, όπου τελούσε χρέη Ιέρειας στα Καβείρια μυστήρια, κατά την διάρκεια οργιαστικών τελετών. Εκεί, οι δύο παθιασμένοι νέοι ανέπτυξαν μία έντονη σχέση που θα άλλαζε για πάντα την ζωή τους.

Ο γάμος του Φιλίππου Β’ της Μακεδονίας και της Ολυμπιάδας, μπορεί να εξυπηρετούσε τις πολιτικές βλέψεις των οικογενειών τους, αλλά δεν ήταν προϊόν συνοικεσίου.

Μπορεί ο γάμος τους να είχε άσχημη κατάληξη, αλλά στο ξεκίνημά του, χαρακτηριζόταν από έντονο πάθος και έρωτα. Σε αντίθεση με τις περισσότερες νέες ευγενικής καταγωγής, η Ολυμπιάδα, δεν βιάστηκε να παντρευτεί. Επέλεξε να υπηρετήσει στο Μαντείο της Δωδώνης και μυήθηκε στα Βακχικά μυστήρια, που χαρακτηρίζονταν από τον πολύ έντονο σεξουαλικό χαρακτήρα τους. Συνέπως έζησε με πάθος, και για περισσότερα χρόνια, τα ερωτικά όργια, των Διονυσιακών μυστηρίων.

Η Ολυμπιάδα πάλεψε με κάθε μέσο, θεμιτό και αθέμιτο, για να εγκαθιδρύσει την κυριαρχία της ενάντια στις άλλες συζύγους του Φιλίππου και στα παιδιά τους, εξασφαλίζοντας για τον Αλέξανδρο ένα λαμπρό μέλλον ως βασιλιά. Επίσης μετά τον πρόωρο θάνατο του Αλέξανδρου, έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να σώσει την αυτοκρατορία, και ως Στρατονίκη ηγήθηκε των ανδρών του Αλέξανδρου που παρέμειναν πιστοί ενάντια στους επίγονους που την διαμέλισαν.

Η ζωή της ήταν συναρπαστική και το τέλος της ηρωικό. Ηταν η Μεγάλη Βασίλισσα, η φημισμένη Μάγισσα, η Στοργική και αφοσιωμένη Μητέρα, η Γυναίκα Πολυξένη, Στρατονίκη, Μυρτάλη, Ολυμπιάδα .