ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΩΣ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ
ΓΙΑΤΙ Ο ΤΣΑΒΟΥΣΟΓΛΟΥ ΔΕΝ ΘΕΩΡΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΒΙΩΣΙΜΟ ΚΡΑΤΟΣ
Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος
Η απάντηση στο ερώτημα “κατά πόσο η Ελλάδα είναι βιώσιμο κράτος” βρίσκεται στις αποχρώσεις και στις ειδοποιούς διαφορές.
Εφαρμόζει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου για την επικράτειά της; Όχι.
Υπερασπίζεται τα ζωτικά συμφέροντα όπως η μεγάλης σημασίας Μεγαλόνησος Κύπρος, όπου ζουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες; Όχι.
Διαφυλάττει την πολιτειακή της συγκρότηση και τις πληθυσμιακές της ισορροπίες από εισροές εκατοντάδων χιλιάδων ή ίσως και εκατομμυρίων; Όχι ή τουλάχιστον όχι αποτελεσματικά.
Διαχειρίζεται βέλτιστα τις συμμετοχές της στους διεθνείς θεσμούς; Όχι.
Εάν σε αυτά και άλλα συμπαρομαρτούντα η απάντηση είναι όντως “όχι”, τότε η χώρα μας δεν διαθέτει εθνική στρατηγική. Και επειδή η στρατηγική είναι η βέλτιστη χρήση των μέσων για την εκπλήρωση των ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων, εάν δεν έχει εθνική στρατηγική είναι μη κράτος.
Αυτό θα είχε στο μυαλό του ο Μεβλούτ Τσαβούσοχλου γιατί στις θέσεις που διατύπωσε πρόσφατα σε συνέντευξη στο “Βήμα” έκανε δηλώσεις ως και εάν απέναντι να μην υπάρχει χώρα αλλά αναλώσιμος χώρος έτοιμος για καταβρόχθιση από την αδηφάγο Άγκυρα.
Οι νέο-Οθωμανοί, φαίνεται, εκτιμούν ότι ωρίμασαν οι προϋποθέσεις εκπλήρωσης του σκοπού εκμηδένισης και υπόταξης της Ελλάδας.
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών δεν θεωρεί βιώσιμο κράτος την Ελλάδα και αυτό εξηγείται. Ως γνωστόν, εδώ και δεκαετίες, η ελληνική κοινωνία έχει καταφέρει να δεσμεύσει κολοσσιαίους σπάνιους πόρους για την εθνική της ασφάλεια.
Παρόλα αυτά, οι ελληνικές κυβερνήσεις, επί δεκαετίες, δέχονται να υποκύπτουν στους τουρκικούς εκβιασμούς και τις απειλές πολέμου εάν τολμήσουν να εφαρμόσουν το δίκαιο της θάλασσας.
Παράλληλα, δέχονται καθημερινά τις παραβιάσεις του κυριαρχικού χώρου της Ελλάδας. Συνεπώς, ο Τσαβούσογλου ξέρει πολύ καλά τι λέει.
Στην Κύπρο, επίσης, φθάσαμε στο χείλος της Αβύσσου όταν με την Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία και την “πολιτική ισότητα” και παρά τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του 1974 και 1983 η ελληνική πλευρά δέχεται να συνομιλεί για την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας που θα θέσει την Μεγαλόνησο υπό πλήρη τουρκική κυριαρχία.
Γεωπολιτικά, από άποψη πόρων, σχέσεων με τα άλλα κράτη της περιοχής και σχέσεων με τις μεγάλες δυνάμεις αυτό σημαίνει μοιραία στρατηγική συρρίκνωση και στρατηγική παγίδευση της Ελλάδας.
Την ίδια στιγμή φυσικά, δεν υπάρχει περίπτωση να έχουν δεύτερες σκέψεις οι Τούρκοι:
α)Όταν στο αμυνόμενο κράτος ακόμη και ιθύνοντες το χαρακτηρίζουν “μονοαχοφαές”,
β) Όταν ενώ η Ελλάδα έχει σχεδόν διπλάσια ακτογραμμή σε σύγκριση με την Τουρκία άνθρωποι σε θέσεις ευθύνης μιλούν έκθαμβοι για τις μεγάλες τουρκικές ακτογραμμές και
γ) Όταν απορούν για το μνημόνιο με την Λιβύη επειδή η Κρήτη έχει μεγάλο όγκο ως και τα νησιά με μικρότερο όγκο όπως η Λέσβος, η Χίος ή το Καστελόριζο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας δεν διαθέτουν πλήρη δικαιώματα Αιγιαλίτιδας και υφαλοκρηπίδας.
Όλα αυτά και πολλά άλλα εθνικά βλαπτικά εάν όχι θανατηφόρα συνοδεύονται με την παρατεταμένη και όχι μόνο, στρατηγικά, πολιτικά και νομικά εγκληματική παράλειψη άσκησης του δικαιώματος Αιγιαλίτιδας ζώνης 12 μιλίων.
