ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΟΥΣ ΘΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ…
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΟΙ ΒΡΕΤΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Η Υπερεθνική Ελίτ (δηλαδή οι κύριες πολυεθνικές που μαζί με τις πολιτικές και πολιτιστικές ελίτ διαφεντεύουν τη Νέα Διεθνή
Τάξη που ανέτειλε με την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση) βλέπει τα τελευταία χρόνια ν’ αμφισβητείται η ίδια η εξουσία της.
Ιδιαίτερα αυτό συμβαίνει στην Ευρώπη όπου το κύριο όργανό της, η Ευρωπαϊκή Ένωση, παίζει τον ρόλο του πιλοτικού σχήματος για τη βαθμιαία εξαφάνιση των κρατών-εθνών, μέσα από το άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών, που θ’ ανοίξουν τον δρόμο στην πλήρη αποδιάρθρωση της εθνικής, οικονομικής, αλλά και πολιτιστικής κυριαρχίας που είναι βασική προϋπόθεση για την κυριαρχία της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) και των κατά τόπους οργάνων της, τα οποία παίζουν τον ρόλο των επιτηρητών.
Ο στόχος είναι η πλήρης υποταγή των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης, με τη στήριξη της μειοψηφίας που ωφελείται από αυτή και φυσικά των ΜΜΕ και των άλλων οργάνων μαζικής προπαγάνδας, αλλά, όπως θα δούμε στη συνέχεια και της «Αριστεράς» που σήμερα παίζει παντού τον ρόλο του νεροκουβαλητή της Υ/Ε.
Αυτό το είδαμε καθαρά στην Ελληνική περίπτωση όπου μετά την πλήρη αποδιάρθρωση της οικονομικής κυριαρχίας μέσα από τα Μνημόνια κλπ, το πολιτικό προσωπικό είτε λέγεται ΝΔ είτε ΣΥΡΙΖΑ είτε ΠΑΣΟΚ, ΜΕΡΑ 25 κλπ έχει ακριβώς τις ίδιες πολιτικές στο οικονομικό, το πολιτικό αλλά και το πολιτιστικό επίπεδο–με την πολιτιστική ισοπέδωση που φέρνει όχι μόνο η πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ αλλά και η μαζική παράνομη μετανάστευση.
Η Ελλάδα σήμερα αποτελεί το πρότυπο για το τι είδους «εθνική κυριαρχία» σχεδιάζουν οι ελίτ για κάθε υπόλειμμα κράτους-έθνους στην Ευρώπη αλλά και γενικότερα.
Από την άλλη μεριά όμως τα θύματα της παγκοσμιοποίησης που ανήκουν βασικά στην εργατική τάξη και είναι αυτά που πλήρωσαν ήδη ακριβά την παγκοσμιοποίηση, κυρίως στις «αναπτυγμένες» χώρες (Βρετανία, ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία κλπ), είδαν τις πολυεθνικές να μετακομίζουν σε εργατικούς «παραδείσους» (τύπου Ινδίας, Κίνας κλπ) ενώ παράλληλα η μαζική παράνομη μετανάστευση στις χώρες τους δεν επέτρεπε καμιά αποτελεσματική αντίσταση στην εργατική ζούγκλα που δημιουργείτο σε αυτές καθώς και συνέβαλε στην κατάρρευση των υπολειμμάτων του κοινωνικού κράτους που είχε κτίσει η σοσιαλδημοκρατία.
Παράλληλα, η «Αριστερά» δεχόταν σιωπηρά (π.χ. αγωνιζόμενη για τη νιρβάνα της σοσιαλιστικής επανάστασης) ή ακόμη και ρητά (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ κλπ) τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ).
Η συνέπεια ήταν η ανάδυση μαζικών κινημάτων για την εθνική και οικονομική κυριαρχία, κυρίως στις προαναφερθείσες χώρες του Βορρά (Βρετανία-Μπρέξιτ, Γαλλία-Κίτρινα Γιλέκα, Ιταλία -κίνημα Italexit κλπ).
Φυσικά, την πολιτική έκφραση των κινημάτων αυτών δεν την έλεγχαν τα λαϊκά κινήματα, αφού δεν έχουν κατορθώσει ακόμα να δημιουργήσουν τη δική τους πολιτική έκφραση, οπότε ήταν ευκολότερη η ωμή κρατική βία για τη συντριβή τους (π.χ. Γαλλία).
Η συνέπεια δηλαδή της αδυναμίας των κινημάτων για την εθνική κυριαρχία ν’ αυτό-οργανωθούν πολιτικά ήταν οι αυτοδιορισμένες πολιτικές εκφράσεις τους (π.χ. ο Μπόρις Τζόνσον και ο Φαράζ στη Βρετανία) να είναι ουσιαστικά ανεξέλεγκτες από τα θύματα της παγκοσμιοποίησης.
