ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΑΝΟΙΞΑΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ
ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ BREXIT ΣΤΙΣ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΒΡΕΤΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
1. Ο πολιτικός σεισμός των πολλών ρίχτερ στη Βρετανία δεν ήταν προβλέψιμος για τα ΜΜΕ που ελέγχει η Υπερεθνική Ελίτ και φυσικά ούτε
για τα στρώματα της μεσαίας τάξης που είναι συγκεντρωμένα κυρίως στο Λονδίνο.
Και ήταν αυτά τα μεσαία στρώματα που κάθε βράδυ έκαναν διαδηλώσεις απέξω από το Κοινοβούλιο ενάντια σε οποιαδήποτε απόπειρα να προχωρήσει το Brexit που είχαν βεβαία υπερψηφίσει τα λαϊκά στρώματα.
Χθες όμως ήρθε η σειρά των λαϊκών στρωμάτων που πληρώνουν κάθε μέρα στο πετσί τους την παγκοσμιοποίηση να δώσουν το παρόν τους. Ένα μαζικό παρόν που σάρωσε τα μεσοαστικά κόμματα και κυρίως το Εργατικό κόμμα που τους εκπροσωπούσε.
Σε κάθε περιοχή της Αγγλίας εκτός Λονδίνου και από την Ουαλία μέχρι τη Βόρεια Ιρλανδία το ρεύμα του Brexit συμπαρέσυρε τα πάντα και ουσιαστικά αποδιάρθρωσε το Εργατικό κόμμα, αφού ήταν στις εργατικές περιοχές ιδιαίτερα, οι οποίες παραδοσιακά ψήφιζαν Εργατικό κόμμα (από τα χωριά των ανθρακωρύχων που είχαν ματώσει κάτω από την ωμή βία των Συντηρητικών της Θάτσερ μέχρι τις ερειπωμένες βιομηχανικές πόλεις της Βόρειας Αγγλίας που παραδοσιακά ψήφιζαν Εργατικούς) που έδωσαν τη συντριπτική νίκη στον Μπόρις Τζόνσον και το κόμμα του.
Η μόνη εξαίρεση ήταν οι Σκωτσέζοι εργάτες που, παρασυρμένοι από ένα βλακώδη εθνικισμό που τους υπόσχεται ανεξαρτησία… μέσα στην ΕΕ, ψήφισαν τους Σκωτσέζους εθνικιστές.
2. Φυσικά, τα εργατικά και λαϊκά στρώματα που πλήρωσαν μέχρι τώρα τα «αγαθά» της παγκοσμιοποίησης δεν αλλαξοπίστησαν ξαφνικά. Απλά κατέδειξαν τη γύμνια του Εργατικού κόμματος που από τον Μπλερ και πέρα μετατράπηκε σε ένα καθαρό κόμμα των βολεμένων μεσοαστών, στους οποίους ανήκουν και οι «αριστεροί» ηγέτες του καθώς και οι εργατοπατέρες συνδικαλιστές.
Αυτοί είναι η σημερινή «Αριστερά» σήμερα στη Βρετανία και όχι μόνο. Είναι οι ίδιοι «αριστεροί» πολιτικοί απατεώνες τύπου Βαρουφάκη, Τσόμσκι κ.α. που την παραμονή των εκλογών εξόρκιζαν τους Βρετανούς εργάτες: να υπερψηφίσουν τους πολιτικούς απατεώνες του Εργατικού κόμματος που εν πλήρη γνώση ότι με ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές μέσα στην ΕΕ ήταν αδύνατες οι μαζικές εθνικοποιήσεις κλπ (που υπόσχονταν) και
να καταψηφίσουν τον «προαιώνιο εχθρό» τους Συντηρητικούς.
Έστω και εάν αυτοί ήταν οι μόνοι που έδιναν αγώνα για να μην καταπατηθεί η λαϊκή θέληση υπέρ του Brexit.
Δηλαδή, υπέρ της εξόδου από το κλαμπ των καταβολεμένων στην παγκοσμιοποίηση, που ελέγχουν την ΕΕ και εκτελούν πιστά τις εντολές της Υπερεθνικής ελίτ για την κατάργηση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας μέσα από το άνοιγμα και «απελευθέρωση» όλων των αγορών, σαν το πρώτο βήμα για την κατάργηση των κρατών-εθνών.
