ΤΟΤΕ ΜΠΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΣΑΝ ΣΩΤΗΡΕΣ ΒΙΑΣΑΝ ΚΑΙ ΕΣΦΑΞΑΝ! ΤΩΡΑ ΜΠΗΚΑΝ ΜΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΠΑΛΙ ΣΑΝ ΣΩΤΗΡΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΗ ΓΗ, ΑΛΛΟΙΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΑΠ΄ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ!
ΜΝΗΜΟΝΙΑ Ή 5η ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ; ΟΙ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΛΗΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Το έναυσμα για την συγγραφή αυτή το πήραμε από τον λυγμό και τον πόνο ενός φίλου και αδελφού δασκάλου.
– Γιατί δεν μαθαίνουν τα παιδιά μας την πραγματική ιστορία;
– Πότε θα την μάθουν, όταν θα μακελεύονται ως αμνοί στους δρόμους και τις πλατείες;
Μας είπε …
– Πάντα οι δυτικές σταυροφορίες δημιουργούν πόνο , θλίψη και εξαθλιωμένους πρόσφυγες, κάτι που βιώνουμε σήμερα.
– Υπάρχει όμως και η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΗ ΔΕΞΙΑ του ΚΥΡΙΟΥ μας που παρακολουθεί την παράλληλη πορεία των σημερινών « σταυροφόρων της Δύσης» και των « σφαγέων τζιχαντιστών της Μέσης Ανατολής», γιατί όλοι αυτοί τούτες τις ώρες επικεντρώνονται στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ, διότι τους καλεί η ιστορία για τα μεθεόρτια ( να λάβουν την ένδικο μισθαποδοσία των πράξεων τους)
– Δες.. μου είπε ο δάσκαλος …τι έκαναν στην ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΎΠΟΛΗ το 1204, λες να κάνουν και τα ίδια εδώ;
Και μας παρέθεσε ιστορικές πηγές από αυτές που σήμερα δεν διδάσκουν στα σχολεία μας για τους λόγους που γνωρίζουμε όλοι μας, διότι προτεραιότητα έχουν άλλα.
Αποσπάσματα από το έργο :
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ 1204 – Η Λεηλασία της Βασιλεύουσας
Γιάννης Χρονόπουλος
Κατηγορία: Μεσαιωνική Ιστορία
Ημερομηνία Δημοσίευσης: 25 Απριλίου 2013
« Οι Βυζαντινοί χρονικογράφοι και ιστορικοί δίνουν συγκλονιστικές και σπαραχτικές μαρτυρίες, αναφορικά με τις τραγικές ώρες που πέρασε η Κωνσταντινούπολη και οι
συμπολίτες τους.
Ο κορυφαίος όλων αυτών είναι ο Νικήτας Χωνιάτης, του οποίου η μνήμη σφραγίστηκε ανεξίτηλα από το χάος, τον όλεθρο και τον πόνο που προκάλεσαν οι σταυροφόροι στην Κωνσταντινούπολη.
Περιγράφει τους σταυροφόρους ως προπομπούς του Αντίχριστου, αντιπρόσωπους και προάγγελους των αθεόφοβων πράξεων του…οι οποίοι δεν σεβάστηκαν τις εκκλησίες και τα ιερά κειμήλια, που φυλάσσονταν μέσα σε αυτές. Ακόμα και ο άρτος και ο οίνος, τα κύρια συστατικά της Θείας Κοινωνίας διασκορπίστηκαν στο έδαφος.
Αν και η Πλευρά του Κυρίου δεν διαπεράστηκε από λόγχη αυτή την φορά, το αίμα Του χύθηκε στην γη και συνεχίζει…
Τους κατηγορεί ότι ούτε η Αγία Σοφία, η μεγαλοπρεπέστερη εκκλησία της Χριστιανοσύνης δεν γλίτωσε από την καταστροφική μανία τους. Η Άγια Τράπεζα, κατασκευασμένη από ένα κράμα πολύτιμων λίθων, κατακερματίστηκε και διαμοιράστηκε μεταξύ διάφορων στρατιωτών.
Οι άπληστοι λαφυραγωγοί δεν δίστασαν να φέρουν γαϊδούρια και μουλάρια μέσα στην Αγία Σοφία για να τα φορτώσουν με τα λάφυρα τους, χωρίς να τους ενοχλεί ότι τα ζωντανά βρώμιζαν με τις ακαθαρσίες τους τα μαρμάρινα δάπεδα της εκκλησίας, ενώ μία
δυτική πόρνη χόρευε και τραγουδούσε γύρω από την Άγια Τράπεζα, διασκεδάζοντας Φράγκους στρατιώτες που έτρωγαν και έπιναν χρησιμοποιώντας ιερά σκεύη.
Ένας άλλος Βυζαντινός χρονικογράφος, ο Νικόλαος Μεσαρίτης, που έζησε και αυτός τα γεγονότα από κοντά, προσθέτει: Πολεμοχαρείς ξιφομάχοι, αποπνέοντας φόνο, σιδερόφρακτοι λογχοφόροι και σπαθοφόροι, τοξότες και ιππείς, κομπάζοντας, γαβγίζοντας σαν τον Κέρβερο και ξεφυσώντας σαν τον Χάρο, λεηλατούσαν τα ιερά μέρη, ποδοπατούσαν και κατέστρεφαν ιερά αντικείμενα, ρίχνοντας στο δάπεδο τις ιερές εικόνες του Χριστού και της Θεοτόκου και όλων των αγίων που υμνούν τον Κύριο στην αιωνιότητα.
Όμως η λεηλασία θησαυρών και περιουσίων δεν ήταν η χειρότερη συμφορά που έπεσε στους ανυπεράσπιστους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης. Η ίδια τους η ζωή, τιμή και
αξιοπρέπεια υπέφεραν ανεπανόρθωτα.
Ο Νικόλαος Μεσαρίτης γράφει, μην μπορώντας να
συγκρατήσει τον τρόμο και την οργή του: στήθη γυναικών ψάχνονταν με την προσδοκία να ανακαλύψουν κρυμμένα γυναικεία στολίδια ή χρυσό, έλυναν τα μαλλιά τους και
αφαιρούσαν τα καλύμματα των κεφαλών τους και τις έσερναν στο έδαφος από τα μαλλιά.
Θρήνος, οιμωγές και κραυγές θλίψης και πόνου αντηχούσαν παντού. Απρέπεια και προσβολές της δημοσίας αιδούς διεπράχθησαν.
Έσφαξαν παιδιά, σκότωσαν συνετές
δέσποινες, ξεγύμνωσαν μεγάλες σε ηλικία γυναίκες. Βασάνισαν μοναχούς, χτυπώντας τους με τις γροθιές τους στο πρόσωπο και κλωτσώντας τους στο στομάχι, ενώ τους μαστίγωναν χωρίς έλεος.
Έχυσαν αίμα πάνω στις Άγιες Τράπεζες, και σε κάθε μία από αυτές, τα μέρη όπου ο Αμνός του Κυρίου θυσιάστηκε για τη σωτηρία του κόσμου, πολλοί σύρθηκαν σαν πρόβατα και αποκεφαλίστηκαν, και πάνω στους άγιους τάφους, οι πανάθλιοι και αχρείοι σκότωναν τους αθώους…χωρίζοντας τα παιδιά από τις μητέρες τους και τις μητέρες από τα παιδιά τους, διαπράττοντας ασέβειες και αίσχη σε μοναχές μέσα στις εκκλησίες, χωρίς να έχουν φόβο για την οργή του Θεού ή την εκδίκηση των ανθρώπων.
Όλες οι βυζαντινές μαρτυρίες επιβεβαιώνουν με οδύνη ότι μαινόμενοι σταυροφόροι βίασαν ή επιτέθηκαν σε ανυπεράσπιστες γυναίκες, ανεξαρτήτως ηλικίας, αν ήταν άγαμες ή παντρεμένες. Σε μία περίπτωση, ο Νικήτας Χωνιάτης έσωσε μία νεαρή κοπέλα από βέβαιο βιασμό, δείχνοντας μεγάλο κουράγιο και αποφασιστικότητα, με κίνδυνο της ζωής του.
Ένας στρατιώτης είχε αρπάξει την άμοιρη κοπέλα και τη τραβούσε προς ένα σημείο για να τη βιάσει. Ο πατέρας της, ένας ανήμπορος γέρος, παρακάλεσε τον Νικήτα Χωνιάτη να την σώσει από τα χέρια του επίδοξου βιαστή της.
