Θεά Ίσις : Αυτή που της αρμόζουν η γνώση και οι επιστήμες.

Γράφει η Αριστονίκη Δημητριάδη (Ιστορικός).  

Το όνομα Ίσις είναι λέξη αρχαιοελληνική, και προέρχεται από το αιγυπτιακό Ισέτ, που σημαίνει θρόνος  Ο Πλούταρχος ο αρχιερέας του Μαντείου των Δελφών, αναφέρει ότι το όνομα της Θεάς Ίσιδας, σημαίνει “αυτή που της αρμόζουν η γνώση και οι επιστήμες”. Η Ίσις από την αρχή έδειξε πόσο ισχυρή γυναίκα ήταν εκείνη την εποχή. Για να κατακτήσει μεγάλη δύναμη στην μαγεία, εξαπάτησε το Θεό Ρα, ο οποίος, έχοντας γεράσει πια, ήταν σε σημείο που να τρέχουν από το στόμα του σάλια, με τα οποία, σε συνδυασμό με χώμα, δημιούργησε ένα φίδι, συγκεκριμένα μία κόμπρα. Διότι το φίδι αυτό δεν ήταν δικό του δημιούργημα, ο Ρά δεν μπόρεσε να προφυλαχθεί από αυτό. Η Ίσις του είπε ότι θα τον θεραπεύσει, μόνο αν της αποκάλυπτε το μυστικό του όνομα. Ο Ρα δέχτηκε, με αποτέλεσμα, όλη η δύναμη των μαγικών του δεκξιοτήτων να περάσουν στην Ίσιδα. Τα δύο αδέλφια, ο Όσιρις και η Ίσιδα αποφάσισαν να κατοικήσουν στην Αίγυπτο. Την εποχή της διακυβέρνησής τους, η Αίγυπτος γνωρίζει τεράστια πολιτιστική-πνευματική δύναμη. Την Αίγπυτο κυβερνούσε η Ίσιδα, καθώς ο Όσιρις γυρνούσε, ώστε να εκπολιτίσει τους ανθρώπους. Όταν ο Όσιρις επιστρέφει από μία πνευματική αποστολή,  θανατώνεται από τον αδελφοκτόνο και  θεό Σεθ. Η Ίσιδα τον ανασταίνει μέσα από την αγάπη της, και τις μαγικές της δυνάμεις, ενώνοντας το σώμα του συζύγου της, το οποίο ο Σεθ είχε τεμαχίσει σε δέκα κομμάτια, τα οποία είχε σκορπίσει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Στην μαγική τελετουργία της ανάστασης, της συμπαραστάθηκαν και άλλοι Θεοί, όπως η αδελφή της Νέμφις, ο ανηψιός της Άνουβις,ο Θωθ και ο Όρος. Η Ίσις  επέτυχε να αναστήσει τον Αδελφό και συζυγό-εραστή της. “Ομως δυστυχώς για εκείνη, τις έλειπε, το πιο βασικό μέλος από το σώμα του Οσίρι. Αύτο ήταν το μόριο του, το οποίο αναζητούσε στα πέρατα της γής, χωρίς αποτέλεσμα. Εν τούτοις, η παντοδύναμη θεά, επετυχε να γονιμοποιηθεί, μόνη της. 

Μέσα από αυτή την ιερή πράξη της, όσο και μέσα από τη διακυβέρνηση της φανερώνεται η μεγάλη της δύναμη. Μια πανίσχυρη μάγισσα που αποδεικνύει σε όλο της το μεγαλείο ότι μπορεί να κυβερνάει σοφά όταν ο Όσιρις λείπει για το εκπολιτιστικό του έργο. 

Ένας από τους πολλούς τίτλους – ονόματα που εκπροσωπούν τη Θεά και εξυμνούν το μεγαλείο της είναι: Ίσις η Παρθένα του Κόσμου Η λέξη Παρθένα στους μυστηριακούς ναούς χρησιμοποιούνταν για να δηλώσει τη γυναίκα που δεν ανήκει σε κανέναν άνδρα. Είναι εκείνη που ανήκει μόνο στον εαυτό της, ενώ παράλληλα έχει συζύγους και εραστές.

 Η Ίσις είχε συλλάβει το γιο της Όρο όσο ήταν ακόμη η ίδια μέσα στη μήτρα της μητέρας της Νουτ. Αυτό το γεγονός εξυμνεί την άμωμο σύλληψη. Εξυμνεί το θηλυκό ως απαραβίαστο ον, από την βεβήλωση του αμύητου αρσενικού προς την ιερή μήτρα. Το συναντάμε αυτό το γεγονός και στην στη γέννηση του Ήφαιστου από την Ήρα.

Η κυοφορία ανήκει στη γυναίκα, ως συμβολισμός αυτονομίας. Δεν ήταν άσπιλη και αμόλυντη, με την έννοια που μετέφερε ο χριστιανισμός, αλλά η αυτάρκεια προερχόταν, από την γονιμοποιό δύναμη εντός της μήτρας της. Η γυναίκα Δημιουργόμ. η κοσμική μητέρα. Το Ιερό Θηλυκό.

Το αρχέτυπο θηλυκό, την αρχή όλων. Σε αυτό το επίπεδο, λειτουργεί ως ένα διάμεσο μεταξύ Θεών, Σύμπαντος και ανθρώπων. Η ίδια η μήτρα είναι ένα κανάλι, ένα δίκτυο που ενώνεται με την κοσμική μήτρα και αναπαράγει την άμεμπτη δόνησή του. Για να μπορεί να είναι αυτό εφικτό, είναι απαράιτητο η μήτρα χρειάζεται να μην είναι σκλαβωμένη, να είναι ελεύθερη. Εδώ κατανοούμε πεντακάθαρα τον ανελέητο διωγμό του θηλυκού και τον τόσο επισταμένο κατατρεγμό του. Εξάλλου, ρίξτε μία ματιά στην Αίγυπτο τώρα: το θηλυκό απομυζήθηκε, θυσιάστηκε στο βίαιο φόβο του αρσενικού και στην ανάγκη του για κυριαρχία. Η γυναίκα με τις γνωσεις της μαγείας, και της γνώσης, είναι μία συνουσία που γεννά Ιέρειες, ικανές να αλλάξουν τη δομή του κάθε τόπου. Για αυτό τις θανάτωσαν στο παρελθόν σε πνεύμα και σώμα, φυσικά και ενεργειακά, πείθοντάς τις ότι είναι αμαρτωλά πλάσματα. Όμως έχασαν και αυτοί, γιατί, όταν η γυναίκα σκλαβώθηκε, χάθηκε η σύνδεση με την ψυχή του έθνους, του κάθε έθνους. Η γυναίκα είναι η γενεσιουργός αιτία, σε όλους τους τομείς. Το θηλυκό μπορεί να εμφυσήσει τη συνειδητότητα στην ανθρωπότητα. Χρειάζεται σε κάθε θηλυκό, σε κάθε γυναίκα, να αφυπνιστεί η Ίσιδα μέσα της, γιατί τότε θα πάρει τη θέση που της αρμόζει κοινωνικά και συμπαντικά. Θα κυοφορήσει το φως εντός της και θα το γεννήσει – γειώσει σε αυτό το πλανητικό σύστημα.
Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που οι γυναίκες ως Μεγάλες Ιέρειες χρησιμοποιήθηκαν στους ναούς για να μεταφέρουν υψηλές μυήσεις στους άνδρες. Η μήτρα έχει χωρητικότητα. Είναι ο αντικατοπτρισμός του Σύμπαντος, κατανοήστε το. Η Ίσιδα δίδαξε στους ανθρώπους την καλλιέργεια και ειδικά τους προσέφερε το δώρο του σταριού. Η Θεά Ίσιδα, αρχικά στην Ελλάδα, ονομάστηκε Θεά Δήμητρα, όπως μας αναφέρει ο πατέρας της Ιστορίας, ο Ηρόδοτος ( Δεύτερο βιβλίο. . Εξάλλου, σε πολλές παραδόσεις, την καλλιέργεια στους θνητούς τη δίδαξαν θηλυκές Θεές: αυτές είναι που ξέρουν για την κυοφορία, την θρέψη, το μεγαλείο του σπόρου. Αυτή ήταν άλλωστε και η δύναμη της μητριαρχίας. Αυτό που επιβάλουμε εκ νέου οι γυναίκες της νέας-σύγχρονης εποχής, μέσα από το αποτύπωμα της αμαρτίας, η οποία αποτυπώνεται σε κάθε θηλυκό, συνειδητά ή ασυνείδητα.

Έφτασε η ώρα, να αποβάλουμε την μορφή του θηλυκού που βεβήλωσε τον παράδεισ,ο και να δουν ότι παράδεισος είναι κάθε μήτρα, η οποία χρειάζεται να κυοφορηθεί ξανά με Φως, αποδοχή, ιερότητα και να λάμψει ξανά. Να θυμηθούν ότι κάθε Βούδας, κάθε Χριστός, κάθε μύστης, από μία μήτρα γεννήθηκε, πέρασε από οντότητα που ζούσε στη μήτρα του Σύμπαντος σε μία γήινη μήτρα, που ήταν ο διάμεσος για να γειωθεί εδώ και να επιτελέσει το έργο του.

Οι άντρες επίσης έχουν να επιτελέσουν ένα μεγάλο έργο κάτω από την επίβλεψη της Ίσιδας.  Πολύ συχνά αυτό το κάλεσμα του αρσενικού να συνδεθεί βαθιά με την ιερή θηλυκή ενέργεια, περνά από διάφορες ταλαντώσεις. Φυσικά υπάρχουν αυτοί που, ολοκληρωτικά έτοιμοι σε ψυχή, νου, συναίσθημα και σώμα, παραδίδονται σε αυτή την ενέργεια και γίνονται όαση ψυχής για όλο το γένος των ανθρώπων.
Το αρσενικό νιώθει θυμό, που τον δημιουργεί εσωτερική πίεση, η οποία συνήθως αφορά την ανάγκη σύνδεσης με το θηλυκό και ταυτόχρονα την απόλυτη άρνησή του απέναντι σε αυτό, καθώς το βιώνει ως παράδοση της δύναμής του.  Ηγεσία και εξουσία. Μία πατριαρχική άποψη, ότι  όλα ανήκουν σε εκέινον. Όλα υπάρχουν προκειμένου να υπηρετούν τις ανάγκες του. Ο άνδρας-παιδί, που ποτέ δεν μπορεί να ωριμάσει και να διαχειριστεί κάτι ολοκληρωτικά. Πάντοτε η ευθύνη καταλήγει κάπου αλλού, με μία έξυπνη δικαιολογία. Ο «εραστής» Είναι ένας χαρακτήρας που μεταμορφώνεται από την ενθύμηση του ενστίκτου για κυνήγι και επιβίωση σε κυνήγι θηλυκών, τα οποία θρέφουν το ανελέητο Εγώ του. Ο “μαχητής” Πάντα έχει μία καλή και αξιοπρεπή δικαιολογία για να μην εκεί, παρών δίπλα στο θηλυκό.

Ο “απόλυτος σύντροφος”, tα δίνει όλα, αρκεί το θηλυκό του σταδιακά να βολευτεί, να χαθεί στη βολή. Έτσι, δεν υπάρχει ανάγκη για την οποιαδήποτε αναζήτηση από κανέναν και, φυσικά, δε μένει χρόνος, εφόσον όλες οι ανάγκες «χρειάζεται να καλύπτονται άμεσα». Όπως και την περίπτωση της Ίσιδας, το μοναδικό μέλος που τις έλειπε από τον Όσιρι για να αναγεννηθεί, ήταν ο ανδρισμός, το μόριο του.Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο σημερινό αρσενικό, αυτό είναι ακριβώς που του λείπει, και τα αρσενικά καλούνται να το αποκτήσουν.

Το αρσενικό, για να αποτινάξει από επάνω του, την “φημη” του αρρενωπού, δεν είναι εύκολο. Ο άνδρας ήρωας είναι ένας ρόλος περασμένος κυτταρικά αιώνες τώρα  κατά την σύγχρονη, εποχή,  οι ίδιοι οι άνδρας αναζητούν απελπισμένα να αποταυτιστούν από τον τυποποιημένο αυτό ρόλο. Νιώθουν και εκέινοι πολύ έντονα το δικό τους κάλεσμα, οι πιο ενσυναισθητικοί ή ευαίσθητοι τουλάχιστον.

Αλλά, και για αυτόν, σε ένα μεγάλο ποσοστό, αυτό τρέπεται σε θυμό, άρνηση, φόβο. Επαναλαμβάνω γυναίκες: εσείς, λίγο ή πολύ, έχετε τη δυνατότητα να αγγίξετε τα συναισθήματά σας. Το αρσενικό, όχι και τόσο. Tην σύγχρονη εποχή καλείται η γυναίκα να αποδεχτεί το νεό θηλυκοποιημένο, αρσενικό, να του δώσει χώρο να αναπτυχθεί, καθώς και αυτή εθισμένη στον παλιό ρόλο του είναι. Έτσι, όταν παρεκκλίνει από το γνωστό, το κοινωνικό πρότυπο, τον χλευάζει συνειδητά ή ασυνείδητα. Δώσε κατανόηση. Επίτρεψέ του να θρυμματίσει το παλιό. Εσύ μόνο μπορείς να το κάνεις. Ως μάνα του, αδελφή του, ερωμένη του, φίλη του, γυναίκα του. Στα μάτια σου θα δει την αποδοχή. Ο άντρας χρειάζεται το Ναι της γυναίκας για να τολμήσει. Η Ίσιδα ένωσε τα κομμάτια του Όσιρι και εμεός καλούμαστε να ενώσεουμε τα κομμάτια όλων των εν δυνάμει “Οσίριδων”. Το κλειδί της θηλυκής αρχής για τη νέα εποχή, είναι η κατανόηση. Όλα θα ειδωθούν μέσα από μία νέα οπτική.

 Η ανθρωπότητα, έχοντας περάσει από πολλά δεινά για να ωριμάσει, γυρίζει στη μάνα Ίσιδα, για αν εξυψωθεί πνευματικά, να βρει την αλλυλοσύνδεση που υπάρχει μεταξύ θηλυκού και αρσενικού, χωρίς όμως την τριβή ως διάμεσο, το εργαλείο που επικύρωνε τη σύνδεση, αλλά χωρίς ουσιαστική ένωση, επειδή είχε πόνο. Ήρθε η ώρα να μάθουμε να συνδεόμαστε με αγάπη, που προκύπτει από την κατανόηση.

Ο ρόλος της γυναίκας-μάντισσας, είναι ίσως ο πιο γνωστό,. και αυτό γιατί τα μαντεία ήταν τα πιο φημισμένα μέρη της αρχαιότητας. Οι Πυθίες στους Δελφούς ήταν από τις πιο γνωστές μάντισσες. 

Για την θέση της Μεγάλης Ιέρειας εκπαίδευαν ειδικά επελεγμένα κορίτσια, που τα έπαιρναν από τότε που οι ικανότητές τους ήταν φανερές και ισχυρές. Αυτές ήταν γνωστές στην Αίγυπτο με τον τίτλο «Ενδύματα της Ίσιδας» και στην Ελλάδα σαν «Πυθώνισσες». Το εσωτερικό τους έργο ήταν να οδηγούν τους ιερείς στα μακρινά και συχνά επικίνδυνα μονοπάτια προς την κορυφή της ιεροσύνης. Δίδασκαν τους άντρες να αναζητούν μέσα από τον εαυτό τους τη δική τους άνιμα, την δική τους ιδέα του θηλυκού.

Πάντα οι άνθρωποι γνώριζαν ότι όλες οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα μας.

Η λέξη-κλειδί για το Μυστήριο της Θηλυκής Αρχής είναι Κατανόηση. Μια κατανόηση τόσο επιτακτική όσο τίποτε άλλο, πριν δειλά-δειλά πατήσουμε το κατώφλι της Νέας Εποχής.

Η κατανόηση είναι ένα απαραίτητο απόκτημα για να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα των καιρών, το κάλεσμα της Μεγάλης Μάνας. Υπόσχεται πολλά έτσι ειρηνικά που ακούγεται και μας αγγίζει στα τρίσβαθα της καρδιάς μας. Εκείνη ζητάει τα παιδιά της για να τους προσφέρει τα δώρα της. Η Μητέρα του Κόσμου βρίσκεται παντού, πλαταίνει καλύπτοντας όλο τον κόσμο, συντηρώντας τον, διατηρώντας τον σε συνοχή και σε τέλεια λειτουργία. Είναι ο ρυθμός, η αρμονία, η κίνηση που επαναλαμβάνεται. Βρίσκεται παντού για να ανακουφίσει, να αγκαλιάσει, να παρηγορήσει. Τι είναι, όμως, η Μητέρα του Κόσμου; Ποια είναι τα πρόσωπά της;

Το κάλεσμα της Μητέρας θα δείξει τις πύλες να περάσετε. Μόνο το κάλεσμα της Μητέρας μπορεί να δείξει τις πύλες, διότι μόνον εκεινη εχει το αποκλειστικό δικαίωμα να καλέσει τα παιδιά της πίσω στην τρυφερή της αγκαλιά, γιατί εκείνη θα τους χαρίσει ξανά την επικοινωνία με το Θείο. H Μητέρα-γυναίκα; είναι ενα απο τα πιο δυνατά συναισθήματα, είναι το μητρικό ένστικτο, τα συγκλονιστικά πάθη που μπορεί να ξεσηκώσει;

H Ύψιστη Θηλυκή Αρχή, εκφράζεται από την εσωτερική υπόσταση κάθε γυναίκας.Η μητέρα του Κόσμου, για εμας είναι η Θεία εμπνευση, εκείνο το απαλό αεράκι που πνέει μέσα στη σιγή.

Καθετί παθητικό και δεκτικό, όπως η πλάση μας, η Φύση, η Γη, κρύβει μέσα του τη Μητέρα του Κόσμου. Το παθητικό στοιχείο έχει μια κυρίαρχη θέση στο δρόμο που οδηγεί στα σκαλοπάτια του Θεού. Είναι η Πύλη της Ζωής και της Ανάστασης. Δίχως αυτό δε θα υπήρχε μορφή. Δίχως μορφή δε θα γευόμασταν τις εμπειρίες που θα ξαναφέρουν πιο πλουτισμένη την ψυχή μας στο θρόνο του Πατέρα. Η Μάνα είναι εκείνη που κρατάει τα κλειδιά εισόδου και εξόδου από τον κόσμο τούτο.

Η θηλυκή Αρχή πρέπει να ξανακαθίσει στο θρόνο της, έναν πολύ ψηλό θρόνο. Εαν κοιτάξουμε ολόγυρα, θα δούμε όλα τα σημάδια της επερχόμενης ανάστασής της.

Η Μητέρα του Κόσμου, αυτήν που τόσο έντονα απαρνηθήκαμε σαν ανθρωπότητα και ας βρούμε όλοι μαζί ένα σημείο ισορροπίας για τη Νέα Εποχή, όπου Μάνα και Πατέρας θα κατέχουν ομότιμους θρόνους. Η θηλυκή Αρχή έχει γίνει γνωστή, πιο έντονα στην ανθρώπινη μνήμη χαράχθηκε το όνομα ΄Ισις.

Η ικανότητά της να ενσαρκώνει την γυναικεια δύναμη τόσο πολύ, τόσο καθαρά, τόσο κατακλυστικά, τόσο έντονα, έκανε το όνομά της να συνδεθεί για πάντα με την ιδέα του Αρχετυπικού Θηλυκού.  Η λέξη Ίσις είναι Ελληνική και προέρχεται από την Αιγυπτιακή Ισέτ που σημαίνει θρόνος, ενώ κατά τον Πλούταρχο το όνομα φαίνεται να σημαίνει αυτή που της αρμόζουν η γνώση και οι επιστήμες.Ως Μητέρα του Κόσμου, είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές της Θεάς. Πάνω της είναι τοποθετημένα όλα τα κύρια σύμβολα της Θηλυκής Αρχής. Πίσω από το κεφάλι της διακρίνεται ένας ουροβόρος όφις, σύμβολο της αέναης λειτουργίας των νόμων του Σύμπαντος, αλλά και του ίδιου του Σύμπαντος που τρέφεται από τον εαυτό του.

Η ίδια η Ίσις στεφανώνεται από φύλλα ελιάς, κορώνα της Βασίλισσας της Φύσης. Πάνω από το κεφάλι της προβάλλουν τρία κέρατα της Αμάλθειας, που περιέχουν τα απεριόριστα αγαθά της Φύσης.

Στο αριστερό αυτί έχει σαν σκουλαρίκι το σύμβολο της Σελήνης και στο δεξί του Ήλιου. Η θέση τους είναι ενδεικτική της πολικότητας, αριστερά το δεκτικό, παθητικό στοιχείο, δεξιά το ενεργητικό. Το δεξί της στήθος καλύπτεται από ένα τσαμπί σταφύλια και το αριστερό από ένα δεμάτι στάχυα, συμβολίζοντας έτσι την πηγή της τροφής κάθε πλάσματος. Η ζώνη στη μέση της έχει μια τετράγωνη χάλκινη πόρπη, ενδεικτική των Τεσσάρων Στοιχείων.

Το άγαλμα είναι τοποθετημένο σε ένα μαύρο τετράγωνο βράχο, συμβολίζοντας το στήριγμα της Φύσης στον υλικό κόσμο. Οι κεφαλές κριών στις γωνιές του κύβου είναι σύμβολα του ζώδιου του Κριού. Ο Κριός είναι το σημείο της έναρξης της μακραίωνης πάλης της συνείδησης μέσα στην ύλη. Τα φίδια που είναι αιχμαλωτισμένα κάτω από τα πόδια της είναι οι ανισόρροπες και μη εξαγνισμένες όψεις του ανθρώπου, τα Κλιφόθ. Στο δεξί της χέρι κρατάει ένα καράβι. Είναι ο φυσικός μας φορέας, με τον οποίο ταξιδεύουμε μέσα στους ταραγμένους ωκεανούς του Χρόνου. Η ζυγαριά είναι το μέρος όπου τοποθετούνται οι πράξεις και οι εμπειρίες που αποκομίζουμε, για να ζυγιστούν από το Θεό ‘Aνουβι και να κριθούν από τον Όσιρι.

Στο αριστερό της χέρι κρατάει ένα σείστρο κι ένα κύμβαλο, το οποίο με την κρούση του παράγει το βασικό τόνο της Φύσης, τη νότα Φα. Το κύμβαλο είναι τετράγωνο, αντί του κανονικού τριγώνου, για να συμβολιστεί ότι όλα τα πλάσματα μετουσιώνονται και αναγεννιούνται σύμφωνα με την αρμονία των τεσσάρων στοιχείων. Πιο κάτω κρέμεται ένα κουτί γεμάτο αναμμένα κάρβουνα και θυμιάματα. Η Ίσις μεταφέρει μαζί της την ιερή φωτιά, η οποία διατηρείται ζωντανή σε ένα ιδιαίτερο ναό από παρθένες εστιάδες. Αυτή η Φωτιά είναι η πρωταρχική, αιώνια φλόγα της Φύσης -αιθέρια και ζωοδότρα.

Οι δυο πασίγνωστες Στήλες- ανάμεσα στις οποίες στέκει, δείχνουν το γεγονός ότι η Φύση πετυχαίνει την παραγωγικότητα μέσω της πολικότητας. Σαν προσωποποίηση η Ίσις στέκει ανάμεσα στα δυο αντίθετα, δείχνοντας ότι η κατανόηση βρίσκεται πάντα στο σημείο ισορροπίας και ότι η αλήθεια συχνά σταυρώνεται μεταξύ των δύο στηλών .

Η Ίσις είναι ο πλέον αντιπροσωπευτικός θεϊκός τύπος για τη θηλυκή Αρχή. Τι είναι όμως η Θηλυκή Αρχή; Μέσα από ποιες όψεις εκφράζεται; Η συνειδητοποίησή της δεν είναι τίποτε άλλο από την κατανόηση ενός παγκόσμιου νόμου. Ενός νόμου που θα επιτρέψει στην ανθρωπότητα να αγγίξει τις ύψιστες πνευματικές της πηγές.

Θα την συναντήσουμε στην Ιερή Παρθένα, στην Αιώνια Γυναίκα, στη Μεγάλη Μητέρα. Όλες τους είναι αρχετυπικές όψεις μιας μοναδικής αρχής. Διατήρησαν τις πιο υψηλές θέσεις στις ανθρώπινες λατρείες. Η λατρεία τους, όμως, δεν περιορίστηκε στις αρχετυπικές μορφές. Επεκτάθηκε και στη γήινη, στην ανθρώπινη μορφή. Γιατί ακόμη και εδώ κάτω, στο υλικό πεδίο, κρύβει μέσα της το μεγαλείο της θυσίας και του πόνου. Ας σκεφτούμε πάνω σε αυτό, γιατί θα χρειαστεί να εξετάσουμε τη θηλυκή όψη σε όλα τα επίπεδα, σε όλες τις εκδηλώσεις της. Και ο μύθος της ΄Ισιδας και του Όσιρη προσφέρεται για μια τέτοια σφαιρική ανάλυση.

Ένα από τα πολλά ονόματα της Ίσιδας είναι και «Ίσις, η Παρθένα του Κόσμου». Η λέξη Παρθένα στους μυστηριακούς ναούς σήμαινε τη γυναίκα που δεν ανήκει σε κανέναν άντρα. Ο ρόλος της στο ναό ήταν να μεσολαβεί ανάμεσα στους θεούς και στους ανθρώπους. Μια άλλη έννοια της λέξης Παρθένα είναι «εκείνη που ανήκει στον εαυτό της».

Είναι η Μεγάλη Ιέρεια, η κοινωνός ανάμεσα στο Πνεύμα και την Ύλη. Εκείνη που γνωρίζει και τα δύο. Εκείνη που μπορεί να τα κρατήσει και τα δυο μέσα στην τρυφερή αγκαλιά της. Είναι κάθε όψη στην οποία φαίνεται το δικαίωμα της γυναίκας να είναι ο εαυτός της, το δικαίωμά της να είναι μια ενεργητική παρουσία στον εξελικτικό δρόμο της ανθρωπότητας. Για αυτό και οι γυναίκες χρησιμοποιήθηκαν κύρια σαν Μεγάλες Ιέρειες στους αρχαίους ναούς. Είχαν την ικανότητα να διεισδύουν στα πιο εσωτερικά πεδία κι έτσι μόνο μέσα από αυτές μπορούσαν οι ιερείς να λάβουν τους ανώτερους μυητικούς βαθμούς.

Η Θηλυκή Αρχή είναι το κανάλι επικοινωνίας που διαθέτει η ανθρωπότητα για να έρχεται σε επαφή με τα πιο ψηλά πνευματικά επίπεδα.

Η γυναίκα μπορεί, λοιπόν, να βοηθήσει την ανθρωπότητα. Αλλά για να το κάνει, πέρα από την αυτοσυνειδητοποίησή της, πρέπει το ίδιο το κοινωνικό σύστημα να της αποδώσει ουσιαστικά τη θέση που της ταιριάζει. Θα την απελευθερώσει και θα ξυπνήσει μέσα της το αρχετυπικό της μεγαλείο. Είναι ανάγκη να φανερωθεί η όψη της πνευματικής τελειότητας της γυναίκας, γιατί έχει μια μεγάλη αποστολή να εκπληρώσει.

Ποια είναι αυτή η αποστολή; Να δείξει το δρόμο της αυτοθυσίας, της ικανότητας για σύλληψη και γέννα, της ικανότητας για τροφή. Να φέρει μέσα από τη σεληνιακή φύση της το συλλογικό ασυνείδητο της ανθρωπότητας στην επιφάνεια και, πάνω απ’ όλα, με την υδάτινη φύση της να την εξαγνίσει για να την εξυψώσει.

 Η ιδέα της Παρθένου συνδέεται επίσης με την υψηλή ιδέα της θυσίας, ένα ιδανικό που πραγματικά λείπει από τη σύγχρονη αντίληψή μας για τη ζωή, αν και ήταν η βάση για τις πιο μεγάλες λατρείες που εμφανίστηκαν στον πλανήτη. Διαστρέβλωση αυτής της θυσιαστικής όψης της Παρθένας, που παραμέριζε τον εαυτό της για να γίνει ενσάρκωση της Ίσιδας και έτσι να φέρει τη θεά κοντά στον άντρα, ήταν οι βάρβαρες ανθρωποθυσίες νεαρών κοριτσιών.

Από αστρολογική άποψη, το ζώδιο της Παρθένου μπορεί να θεωρηθεί σαν η πιο κατάλληλη έκφραση της Θηλυκής Αρχής.

Κυβερνήτης του ζώδιου είναι ο Ερμής, ο αγγελιαφόρος, που μεταφέρει μηνύματα από τους Θεούς στους ανθρώπους. Κάτι που τονίζει το ρόλο της κοινωνού πνεύματος και ύλης. ‘Aλλωστε μια συνηθισμένη ονομασία της είναι «η Θεά των δύο δρόμων

Η λέξη Virgo, που σημαίνει Παρθένος, προέρχεται από μια πανάρχαια λέξη, που έχει τις ρίζες της στη φυλή των Ατλάντων και που στη μακρινή εκείνη εποχή υποδήλωνε τη μητρική αρχή. Οι μύθοι που αφορούν εκείνη την περίοδο, έφτασαν ως εμάς με διάφορες ιστορίες για τη Λίλιθ, την τελευταία παρθενική θεότητα των Ατλάντων. Σε αυτό το ζώδιο αναφέρονται τρεις γυναίκες -και οι τρεις θεές. Ενσαρκώνουν το συμβολισμό ολόκληρης της μορφικής φύσης, η οποία όταν μετουσιωθεί και λειτουργήσει σαν μια μονάδα, την ονομάζουμε Προσωπικότητα. Δηλαδή είναι η έκφραση της τρίτης όψης της θεότητας, του Αγίου Πνεύματος, της ενεργού νοημοσύνης, της αρχής που τρέφει το σύμπαν.

Η Εύα, η Ίσις και η Μαρία είναι η ίδια αρχή, σε τρία διαφορετικά επίπεδα. Η Εύα είναι σύμβολο της νοητικής φύσης και του ανθρώπινου νου, που γοητεύτηκε από τον καρπό της γνώσης και θέλησε με αυτόν να κερδίσει την εμπειρία της ενσάρκωσης. Η Εύα, λοιπόν, πήρε τον καρπό της γνώσης από το φίδι της ύλης και έδωσε το έναυσμα για το μακρόπνοο πείραμα. Η Ίσις είναι το αντίστοιχό της στο αστρικό, συναισθηματικό πεδίο. Εδώ εκφράζεται η επιθυμία για εκδήλωση. Έτσι, η Ίσις καθιερώθηκε σαν θεά της γονιμότητας, της μητρότητας και της φύλαξης των παιδιών. 

H συμπονετική Aιγύπτια θεά απέκτησε μεγαλύτερα προνόμια και τιμές στην Ελλάδα από ότι είχε στην Αίγυπτο. Το παρελθόν της,  βοήθησε να συσχετιστεί με την μητρική φιγούρα, καθότι υπήρξε αδελφή και σύζυγος του Όσιρι και μάνα του Ώρου. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό που χρησιμοποιήθηκε από τους Πτολεμαίους για την ταύτισή τους με τους θεούς, με στόχο την αποτελεσματική άσκηση της εξουσίας τους.

loading...