Είμαι ρατσιστής που θέλω προστατευμένη τη χώρα μου;
…είμαι ρατσιστής που θέλω προστατευμένη τη χώρα μου;
που θέλω αξιοπρέπεια για τους ιθαγενείς;
που αγωνιώ για την υγεία των παιδιών μου;
που θέλω να ξέρω την ταυτότητα αυτών που φιλοξενώ;
είμαι ρατσιστής που θέλω μια ομαλή ένταξη στη κοινωνία μου, αυτών που αποφάσισαν να μείνουν για πάντα στη χώρα μου;
είμαι ρατσιστής που φοβάμαι το κάθε καρυδιάς καρύδι που μου “φύτεψαν”;
που κατανοώ το τοπικό πρόβλημα των συμπατριωτών μου;
που φοβάμαι να διασχίσω το άβατο της Σοφοκλέους και τα γύρω στενά της Ομονοίας;
είμαι ρατσιστής που τρέχω από βράδυ σε πρωί να ταΐσω το παιδί μου κι απ’ το υστέρημά μου δίνω σε όποιον άλλον πεινάει;
είμαι ρατσιστής που θέλω τον πολιτισμό κάθε χώρας να τον μαθαίνω πηγαίνοντας εκεί κι όχι να αλλάζουν τον δικό μου εδώ;
είμαι ρατσιστής που ζητώ να τιμωρηθούν όλοι αυτοί που κυβερνάνε τα τελευταία 25-30 χρόνια που αποφάσισαν χωρίς να με ρωτήσουν;
που με ονόμασαν «ρατσιστή» για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά των μ.κ.ο. αφεντικών τους;
είμαι ρατσιστής που τρέμω για τα παιδιά μου, βλέποντας τα “παιχνίδια πολέμου” πότε στη Λέσβο, πότε στη Χίο, πότε στη Κω, πότε στη Σάμο και οσονούπω στις Μόριες όλης της χώρας;
είμαι ρατσιστής που υποψιάζομαι όποιον έρχεται στη χώρα μου ανεξέλεγκτα ο,τι μπορεί να είναι το Χ στοκαρισμένο φανατικό τσογλάνι που θα με στείλει στον παράδεισο με πιλάφια και παρθένες;
μήπως…
είμαι ρατσιστής που νοιώθω περήφανος για τους Έλληνες Γιάννη Αντετοκούνμπο, Tyler Dorsey, Ζακ Όγκουστ και δεκάδες άλλους γνωστούς κι αγνώστους που τίμησαν τη χώρα μου;
