Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΣΗΜΕΡΑ ΑΘΕΑΤΗ ΑΛΛΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ…
ΣΥΓΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ 1940 ΜΕ ΤΟ 2010-19
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
« Η μπομπότα του 40 έχει μεγαλύτερη αξιοπρέπεια από το μεταλλαγμένο σουβλάκι της υποτελούς καθημερινότητας μας στους
δυτικούς»
Αν δεν τρώγανε τα τρωκτικά της μεταπολίτευσης ( κοινώς λαμόγια) θα είχαμε αγοράσει μια ολάκερη αρμάδα από πολεμικά σκάφη και αεροπλάνα σύγχρονα.
Μπορεί ο στρατός μας να έχει ΨΥΧΗ αλλά εκείνοι οι πολιτικοί καταχραστές είχαν μεγάλες τσέπες.
Μόλις επιστρέψαμε από ένα χωριουδάκι της Κεντρικής . Μακεδονίας , το τι αντικρύσαμε δεν περιγράφεται.
Μετανάστες – πρόσφυγες , ομάδες, ομάδες να κυκλοφορούν σε επαρχιακούς δρόμους , μέσα σε χωριά.
Ένας μας ζήτησε νεράκι του ΘΕΟΥ και του δώσαμε ευχαρίστως.
Μετά δυσκολίας μας ρώτησε , τι εορτάζουμε αύριο και του απαντήσαμε « διώξαμε τους εχθρούς μας».
Χαμογέλασε και μας είπε « είστε σίγουροι για αυτό;» και το έβαλε στα πόδια.
Τελικά είμαστε δυστυχισμένος λαός αν πιστεύουμε ότι τα προβλήματα μας θα μας τα λύσουν οι φίλοι ξένοι μας και στο μυαλό μας κατέβηκαν ερωτήματα και λογισμοί.
« η μπομπότα του 40 έχει μεγαλύτερη αξιοπρέπεια από το μεταλλαγμένο σουβλάκι της υποτελούς καθημερινότητας μας στους δυτικούς»
« Γιατί εορτάζουμε μνήμες γερμανικής κατοχής του 40 και όχι μνήμες αυτής των ετών 2010- 2019;»
« οι φασίστες του 40 φόρεσαν κουστούμι με ρίγες το 2010 και μετά και έγιναν τοκογλύφοι»
Περιμένοντας να συναντήσουμε ένα σεβάσμιο παππούλη σε ένα γραφικό χωριουδάκι της περιοχής ανοίξαμε το κινητό και πέσαμε σε μια ορθή διάγνωση.
« ζούμε έναν αδυσώπητο υβριδικό πόλεμο και δεν τον αντιλαμβανόμεθα. Επειδή άδομεν ενώπιον των εμπιμπραμένων οικιών μας»
Η 28η Οκτωβρίου εξ επόψεως Ηθικών Δυνάμεων
Ομιλία του Υποστρατήγου ε.α. Κωνσταντίνου Αργυροπούλου, συγγραφέα, μέλους ΔΣ ΕΛΙΣΜΕ « Οι ελληνόπαιδες λαμβάνουν τις βάσεις στηρίξεως της ελληνικής κουλτούρας από τους γονείς.
Όχι από την αλλοδαπή οικιακή βοηθό. Ούτε κοπαδιαστά από αποπροσανατολίζοντα μορφωτικά ιδρύματα. Όπως και να το κάνουμε, το σχολείο δεν είναι ικανό για να αναπληρώσει την ατομική αγωγή που προέρχεται από τον γονέα.
Οι εκπαιδευτικοί, συνήθως, εκπληρώνουν ικανοποιητικά ένα πνευματικό ρόλο. Την εποχή του ’40 εξεπλήρωναν όχι μόνον τον πνευματικό αλλά και τον ρόλο του εθνικού μυσταγωγού. Και σαν ατομικές παρουσίες αποτελούσαν παραδείγματα προς μίμησιν. Για τους σημερινούς διατηρούμε αριθμό επιφυλάξεων.
Ο γονεύς είναι εκείνος που το οφείλει στην δική του πατριωτική συνείδηση να αναπτύξει στο παιδί του τις ηθικές, θρησκευτικές και αισθητικές του λειτουργίες. Και μάλιστα θα πρέπει να λάβει υπ’όψη του την αρχή της απαλλαγής από το κομμάτι της αναθεωρητικής και αμείλικτης τεχνολογίας.
