Η ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΗ Κα ΡΕΠΟΥΣΗ…!
«ΓΥΝΗ ΑΝΑΙΔΗΣ ΟΥΔΕΝΟΣ ΦΕΙΔΕΤΑΙ»…!
(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).
Δεν μας εξέπληξε, ούτε και μας αιφνιδίασε…
Μετά το «στριμωξίδι» στην παραλία της Σμύρνης, κατά την Μικρασιατική Καταστροφή, όλα τα επεριμέναμε από την κα Ρεπούση…
Απλώς, ας συνειδητοποιήσουμε ότι, ο άνθρωπος όταν παίρνει την κατηφόρα, αυτό δεν είναι ένα απλό στραβοπάτημα… Αυτό, αποτελεί συνδυασμό πολλών εμπαθών καταστάσεων, που οι Πατέρες μας χαρακτηρίζουν, ως «παγχάλεπα θηρία»…
Μία από τις τραγικές επιβεβαιώσεις αυτού του κανόνα, αποτελεί και η τρισταλαίπωρη κα Ρεπούση…
Όλους, πριν από κάποια χρόνια, όταν για πρώτη φορά κατέγραψε τις ανιστόρητες απόψεις της για τα φοβερά συμβάντα στην παραλία της Σμύρνης το 1922, μας εξένισε και έθλιψε βαθύτατα, αλλά μετά τις ομόφωνες Πανεθνικές αντιδράσεις και την Πανελλήνια οργή, αναμέναμε να παρουσιάσει κάποια δείγματα μεταμέλειας. Δυστυχώς, όχι μόνο δεν έπραξε κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα, εταμπουρώθηκε στο ανεξέλεγκτο πείσμα της και με την σύμπραξη των εθνομηδενιστικών στοιχείων, ανεξαρτήτως πολιτικής αποχρώσεως, συνέχισε ακάθεκτη το εθνοκτόνο και ανθελληνικό έργο της…
Ως εκ τούτου, όπως και στην αρχή αναφέραμε, όχι μόνο δεν μας εξέπληξε με τις νέες προκλητικές δηλώσεις της, αλλά αντίθετα, αυτό το κατρακύλισμα, από το κακό στο χειρότερο, το θεωρούσαμε αναμενόμενο…
Δεν είναι δυνατόν, ένας άνθρωπος που με τόση μανία υποστηρίζει το ανιστόρητο ψέμα (…!), παραποιώντας όλα τα ιστορικά αμάχητα τεκμήρια όχι μόνο επιφανών Ελλήνων και ξένων ιστορικών, αλλά και το συγκλονιστικό και φοβερό κινηματογραφικό υλικό, που διασώθηκε, από την εν λόγω καταστροφή (εννοείται, της Σμύρνης), να πιστεύει εις τον Θεόν της Αληθείας και του Φωτός…
Φυσικό είναι, λοιπόν, να ειρωνεύεται αδιάντροπα και να εξοργίζεται αναίτια (δείχνοντας απύθμενο θράσος και απερίγραπτη αναισχυντία), με την επίκληση του Θεού στις αγιασματικές πράξεις και προσευχές, στην έναρξη αλλά και στην πορεία του Σχολικού έτους…
Εάν, όμως, της έχει απομείνει η παραμικρή «τσίπα» και αναστολή (διότι περί ορθοφροσύνης ούτε καν το συζητάμε…), τουλάχιστον, ας σταματήσει μέχρις εδώ το γκρέμισμα των ιερών και των οσίων, στις καρδιές και τις συνειδήσεις των αθώων παιδιών, διότι, «έστι δίκης οφθαλμός ός τά πάνθ’ ορά» (Μένανδρος)…
Ούτως ει άλλως, εάν δεν μπορεί να ελέγξει το μένος και το πείσμα της, ας την συγκρατήσει ο φόβος της γενικής κατακραυγής και ας γνωρίζει (έστω και εάν κάνει, ότι δεν το πιστεύει) ότι, ο πνευματικός νόμος πληρώνει πάντοτε με πολύ ακριβό και ακριβές αντίτιμο…
