Feta Cheese Cake εδώ και τώρα!
Του Δημήτρη Ρομποτή*
Επειδή η ιμπεριαλιστική Αμερική δεν αναγνωρίζει την αποκλειστικότητα της χώρας μας στη χρήση του ονόματος της …φέτας (ούτε και της Μακεδονίας, για να μην αναφέρω τη λέξη Lesbian που έχει αναγκάσει όλους τους Λέσβιους να αυτοπροσδιορίζονται ως …Μυτιλινιοί, εντείνοντας έτι περαιτέρω και τη σύγχυση του κ. Τσίπρα περί δύο νήσων) ως πεμπτοφαλαγγίτης Ελλην προτείνω να τους χτυπήσουμε εκεί που πονάνε περισσότερο: στο τσίιζ κέικ! Ναι, καλά διαβάσατε, είναι το εθνικό τους γλυκό και πολύ εύκολα μπορούμε να τους προσβάλουμε κερδίζοντας ένα ουσιαστικό προγεφύρωμα σε πιθανή μελλοντική διαπραγμάτευση που θα εξασφαλίση άπαξ και δια παντός τη φέτα μας ως ανασπόσπαστο στοιχείο της ελληνικής κληρονομιάς και πολιτισμού!
Είχα φάει σε ένα ιταλικό εστιατόριο τσίιζ κέιτ από ρικότα (μυζήθρα) και ήταν εξαιρετικό! Πολύ ελαφρύτερο και γλίστραγε ανεπαίσθητα και ειρηνικά εν αντιθέσει με το κανονικό τσίιζ κέιτ το οποίο επειδή φτιάχνεται με κρημ τσίιζ (Φιλαδέλφεια στα ελληνικά) εάν δεν χτυπηθή σωστά είναι σαν λάσπη! Με τη μυζήθρα όμως ήταν απαλό και μεταξένιο, η δε γεύση της γαλατίλας κατά πολύ πιο περιοσμένη. Μιας λοιπόν και το εθνικό μας τυρί είναι η φέτα, την οποία επωφθαλμιούν τόσοι και τόσοι νεοβάρβαροι, όπως Δανοί και Γάλλοι (αν και οι τελευταίοι την αναφέρουν ως λευκό τυρί, όπως οι Βούλγαροι και οι Τούρκοι) καιρός είναι να εισάγουμε στην αγορά ελληνικότατο τσίιζ κέικ με την επωνυμία Feta Cheese Cake και να κλείσουμε την αποκλειστική χρήση του ονόματος! Για “τόπινγκ” μπορούμε να βάλουμε μέλι (με την ανάλογη περιεκτικότητα σε γλυκόζη, μολάσες, ζάχαρη και τα λοιπά “αγνά” που ταϊζουν οι παραγωγοί μας τις μέλισσες) ή σε πιο επαναστατική εκδοχή, έξτρα παρθένο (κοινώς αγάμητο) ελαιόλαδο με άγρια ρίγανη! Επειδή δε, η φέτα έχει και λιγότερη χοληστερόλη από το κρημ τσίιζ μπορούμε να την πλασάρουμε και ως πιο υγιεινή εκδοχή του γλυκού. Αφήστε που οι ποιμένες μας δεν ταϊζουν τις γίδες και τις προβατίνες τους με ορμόνες και τα λοιπά απαράδεκτα, είναι ελευθέρας βοσκής όπως και οι Ελληνες εν γένει, εν αντιθέσει με τις κανονικές αγελάδες που στενάζουν στη σκλαβιά και το γάλα τους είναι γεμάτο αντιβιοτικά και ποιός ξέρει τί άλλο!
Η ελληνική εξωτερική πολιτική, σε όλα τα θέματα, με εξαίρεση την …Ουροβίζιον, είναι κατά παράδοση αντιδραστική, υπό την έννοια ότι αμύνεται αφού έχει δεχθεί επίθεση. Χρειαζόμαστε μια πιο ενεργητική, proactive θα έλεγα πολιτική, η οποία να προλαμβάνη καταστάσεις κι’αν δεν τις προλάβει, αντί να αμύνεται απλώς να αντεπιτίθεται σε άλλο μέτωπο για δημιουργία αντιπερισπασμού. Η Κύπρος για παράδειγμα, μετά το μάθημα του 1974 παίζει διαφορετικά και ήδη έχει σκοράρει. Μπορεί οι Τούρκοι να κάνουν τρύπες στο νερό της ΑΟΖ της, εδώ και χρόνια όμως έχει κατοχυρώσει τον …μπακλαβά ως κυπριακό γλύκισμα στην Ευρωπαϊκή Ενωση με αποτέλεσα οι Τουρκαλάδες να σκυλιάσουν! Σε μια πιθανή μελλοντική διαπραγμάτευση εφ’όλης της ύλης, μπορούν να ανταλλάξουν την αποκλειστικότητα χρήσης του ονόματος του πακλαβά (έτσι λέγεται στα κυπριακά) με την ΑΟΖ, την Αμμόχωστο ή ποιός ξέρει τί άλλο. Ετσι κάνουν οι χώρες που γνωρίζουν από proactive εξωτερική πολιτική, αντί να κάθωνται με την πλάτη στον τοίχο παίρνουν κι’αυτές κάτι από τον αντίπαλο για να υπάρχη δυνατότητα ανταλλαγής. Φανταστήτε η Ελλάς να είχε κατοχυρώσει τον Ελληνικό Καφέ διεθνώς, τον τελεμέ, το μπουγιουρντί, το γιουβέτσι, τα μπαρμπούνια ή κι’αυτό ακόμα το πεϊνιρλί! Η Τουρκία θα ήταν στριμωγμένη στη γωνία και θα βλέπατε ύστερα αν θα έκανε ρούπι στην ΑΟΖ της Ελλάδος!
Δεν φταίμε εμείς, η φαντασία μας τα φταίει που λέει και ο …Πάριος. Ασχολούματε συνεχώς με μικροπράγματα και δεν επικεντρωνόμαστε σε εκείνα που πραγματικά μας καθιστούν τοπική υπερδύναμη. Ας ελπίσουμε ότι η νέα κυβέρνηση με τη σπουδή που επιδεικνύει μεσούντος του θέρους, θα πιάση τα νοήματα και θα πράξη αναλόγως. Είναι η τελευταία μας ελπίδα, η οποία όπως και οι κατσαρίδες πεθαίνει τελευταία, αν πεθάνη κιόλας διότι αυτές αντέχουν μέχρι και πυρηνικό πόλεμο! Να γίνη αμέσως επίθεση σε όλα τα τουρκικά προϊόντα, να μην προλάβουν να ανασάνουν, παντού σε όλα τα φόρα η Ελλάς να διεκδική ό,τι οι Τούρκοι θεωρούν δικό τους! Διότι κι’αν ακόμη στο τέλος χάσωμε την ΑΟΖ και το Αιγαίο, κανείς δεν θα μας απειλήση τον καφέ, τον τελεμέ και το ντάχντιριντί μας!!! Για να μην μιλήσω για το κλαρίνο!
(Στο εξής θα λαμβάνετε κείμενα από τα [email protected] και [email protected] Κοιτάξτε στην κατηγορία “spam” σε περίπτωση που δεν τα δείτε στο ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιό σας.)
*Ο Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει πολιτικός μηχανικός/οδοντίατρος με ειδίκευση στις …γέφυρες και έδρα τη Νέα Υόρκη.
