Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ ΛΑΟΙ ΤΗΣ
Η ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΟ ΚΡΑΥΓΑΛΕΟ ΕΛΛΕΙΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΕ
Γράφει ο Κώστας Μελάς
Η μέχρι σήμερα πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση πραγματοποιήθηκε χωρίς ποτέ να αντιμετωπισθούν οι θεμελιώδεις αντιθέσεις στο
εσωτερικό της ΕΕ.
Θεμελιώδεις και πάγιες αντιθέσεις, όχι απλές αποκλίσεις θέσεων, ποικιλία απόψεων ή έστω ιδεολογικές συγκρούσεις.
Οι ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ –με την μέχρι σήμερα ακολουθούμενη διαδικασία για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση– δεν θέλησαν να αντιμετωπίσουν αυτές τις αντιθέσεις. Παραμερίστηκαν με επιμέλεια, κρύφτηκαν κάτω από το χαλί.
Η προώθηση της ολοκλήρωσης ουσιαστικά στηρίχθηκε σε μη-λύση των βασικών προβλημάτων. Αυτή η λογική της ολοκλήρωσης ήταν απολύτως σύμφωνη με τη “μέθοδο Μονέ”, η οποία στηρίζεται ως γνωστόν στην αλληλουχία κρίσεων.
Με τα ίδια τα λόγια του Μονέ: «Η Ευρώπη θα συντίθεται μέσω κρίσεων και δεν θα είναι παρά το άθροισμα των λύσεων που η ίδια θα φέρει στις λύσεις αυτές».
Η κρίση αποτέλεσε πάντοτε ανάγκη γιατί μόνο έτσι η λύση, ο τελικός συμβιβασμός επεκτεινόταν και σε άλλους τομείς, διευρύνοντας το φάσμα των τομέων της από κοινού δράσης, βαθαίνοντας την ολοκλήρωση.
Οι ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ αντελήφθησαν εγκαίρως ότι η επέκταση της ενοποίησης σε χώρους που παράγουν σύγκρουση και όχι συναίνεση, εκεί δηλαδή όπου διακυβεύεται η ίδια η αυτονομία των κρατών, όπως στους χώρους της υψηλής πολιτικής, θα υπονόμευε την επιχειρησιακή ικανότητα της υπερεθνικής μεθόδου να ορίσει το κοινό συμφέρον και να το αναδείξει μέσα από συντονισμένες μορφές συλλογικής δράσης.
Είναι γνωστό και ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι σε χώρους εξαιρετικής σημασίας για το εθνικό συμφέρον, τα έθνη προτιμούν τη βεβαιότητα ή την αυτοελεγχόμενη αβεβαιότητα της εθνικής αυτάρκειας έναντι μιας ανεξέλεγκτης αβεβαιότητας.
Αποτέλεσμα αυτής της νεο-λειτουργικής λογικής ήταν και η διαμόρφωση των ευρωπαϊκών θεσμών κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο με προεξάρχουσα την Κομισιόν.
Ειναι πλεον σαφες οτι υπο το προσχημα της δικαιης και θεμιτης κριτικης στα οντως μη δημοκρατικα πλαισια της ΕΕ πολλοι επιδιωκουν ουσιαστικα τον εξοστρακισμο της Ευρωπαικης Ιδεας και την διαλυση εν τελει του Ευρωπαικου οικοδομηματος….. Ομως το θεσμικο κεκτημενο της ΕΕ ειναι προιον μια μακρας και επιπονης διαβουλευσης αλλα και διαπραγματευτικων συμβιβασμων μεταξυ των κρατων μελων. Ταυτοχρονα ειναι σε διαρκη εξελιξη και ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ. Δεν ειναι κατι στατικο και παγιωμενο που εχει τελειωσει. Ειναι κατι που αλλαζει διαρκως αναλογα με τους στοχους και τις επιθυμιες των μελων σε σχεσει και με το ειδικο βαρος του καθε κρατους.Οι υπαρχοντες θεσμοι επιδεχονται συνεχως βελτιωσεις και παρεμβασεις μεσω της αποδεκτης απ ολους δημοκρατικης οδου που να αποτυπωνουν ομως οσο το δυνατον πιο αξιοπιστα και πληρεστερα τον σεβασμο στην εθνικη κυριαρχια των κρατων.Σε δυνητικη συμπορευση και συσχετιση με τους αναγκαιους Ευρωενωσιακους δεσμους. Δεσμους που δημιουργουνται απο την αεναως συνεχιζομενη διαλεκτικη της επιβαλλομενης λογω των καιρων ΜΕΓΕΘΥΝΣΗΣ με την ταυτοχρονη αναζητηση του δημοκρατικα βελτιστου.Και της ειρηνικης συνυπαρξης!! Η ΕΕ δεν ειναι imperium!!! Ειναι εθελοντικη προσχωρηση κρατων – εθνων σε μια υπερεθνικη δομη τετοια που να ανταποκρινεται στο υψηλο πολιτιστικο επιπεδο των πολιτων και του αρμοζοντος επιπεδου δημοκρατικης διακυβερνησης.Υπο το πρισμα αυτο η ΕΕ ειναι στα ΣΠΑΡΓΑΝΑ ακομα της δημοκρατικης θεσμισης.Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ στην εθνικη κυριαρχια των κρατων και των συνταγματων που την υποστηριζουν νομιζω οτι πρεπει να ειναι το ΘΕΜΕΛΙΟ της συνυπαρξης τοσων και τοσων διαφορετικων λαων!!! Η εθνικη κυριαρχια ομως πραγματι ΠΛΗΤΤΕΤΑΙ αυτη την στιγμη απο μη εκλεγμενους ουσιαστικα θεσμους της ΕΕ!! Δεν υπαρχουν μαθηματα και πατεντες δημοκρατιας ποσο μαλλον που η ΕΕ απεχει ακομα παρα πολυ απο τα αρχετυπα δημοκρατικα ιδεωδη της αμεσης δημοκρατιας-που ειναι η βαση και το μακρινο προτυπο. Αλλα και τα δημοψηφισματα, η αιρετοτητα και η κληρωση των θεσμικων οργανων ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΥΝ εκκωφαντικα ακομα απο το προσκηνιο!!!Αν οι πολιτες δεν υπερισχυσουν σ αυτο το παιγνιο ισχυος μεταξυ των υποπτων Ελιτ και των λαων υπαρχει βασιμος κινδυνος η ΕΕ να συρθει στο αρμα του δεσποτισμου και της αυταρχικοτητας.Ομως η διαλεκτικη αυτου του ειδους εχει παρει στην Ελλαδα τα χαρακτηριστικα της ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ και οχι της θεμιτης κριτικης ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ, ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ και ΕΜΒΑΘΥΝΣΗΣ των Ευρωενωσιακων θεσμων. Υπο την καθοδηγηση ενιοτε κομματικων-κρατικοδιαιτων δημοσιογραφων, διανοητων και πολιτικων που ενοχλουνται απο την πιθανοτητα Εξευρωπαισμου και εξορθολογισμου που επιβαλλει η Ευρωπαικη συμμετοχη. Και υπο την ευαρεσκεια και παροτρυνση του Αγγλοαμερικανικου παραγοντα και της ΝΤΠ ευρυτερα.