Οι Έλληνες της διασποράς δεν είναι… λιγότερο Έλληνες

Του Χαράλαμπου Καραπάνου*
Η αγωνία του χωρισμού από την πατρίδα μας, την πατρίδα των προγόνων και των παραδόσεων, την πατρίδα της γλώσσας με την οποία πρωτίστως σκεπτόμαστε, την πατρίδα που τα τελευταία χρόνια καθοριστικά όμως συνετέλεσε στην προσωρινή απομάκρυνση από αυτή χιλιάδων νέων ανθρώπων ή τη μετανάστευση τους προς αναζήτηση πιο βελτιωμένου επιπέδου ζωής και εντέλει την πατρίδα των διαρκών αναζητήσεων, την πατρίδα της έντονης μνήμης (“πατρίδα είναι τα παιδικά μας χρόνια”) και του νόστου, αυτή η αγωνία μεταμορφώνεται πλέον σε δημιουργία ακατάλυτων δεσμών μεταξύ των Ελλήνων του εξωτερικού και τούτο με τη σειρά του τους καθιστά σημαντικό και αναπόσπαστο μέρος των εξελίξεων στην Ελλάδα.

Η εκτεταμένη ομογένεια με το πλήθος σχηματισμένων και σχηματιζόμενων διασπορικών κοινοτήτων -που προφανώς δεν αναπτύσσονται και διαβιούν παντού στις ίδιες συνθήκες- δημιουργεί ένα εκτεταμένο και ισχυρό δίκτυο που αλληλεπιδρά με την Ελλάδα όχι μόνον οικονομικά αλλά και πνευματικά και πολιτικά.

Σε εκείνες τις κοινότητες της διασποράς στις οποίες διδάσκεται η ελληνική γλώσσα και η ελληνική ιστορία, στις οποίες η Ορθόδοξη πίστη και ζωή αποτελεί βασικό στοιχείο της ταυτότητας, εκεί που κυριαρχεί η γνήσια πατριωτική αγάπη και παραμένει άσβεστος ο πόθος επιστροφής, εκεί που οι εορτές ανακαλούν μνήμες, εκεί που ενυπάρχουν οι αγωνίες για την πατρική γη και η απόσταση πεισμώνει και προκαλεί σε μελέτη, συμμετοχή, καθημερινή προσφορά στην κοινότητα αλλά και στην μητρόπολη -Ελλάδα, εκεί λοιπόν οι άνθρωποι που τις στελεχώνουν δεν είναι λιγότερο Έλληνες, δεν είναι οι κακοί και απομακρυσμένοι από την πατρίδα που όταν τους χρειαζόμαστε είναι Έλληνες συμπατριώτες και όταν πρέπει να απολάβουν τα δικαιώματά τους, είναι εκείνοι που αποτελούν μια δεύτερη κατηγορία.

Η ισχυρή ομογένεια, με την συμμετοχή των στελεχών της στη πολιτική της νέας χώρας, μπορεί να προβάλλει -και το πράττει- τις θέσεις και τις απόψεις της Ελλάδας στην χώρα αναφοράς, μπορεί με τους επιστήμονες να συμβάλει και να διαμορφώσει πολιτιστικές σχέσεις και να σμιλέψει αξιόπιστα στερεότυπα αναδεικνύοντας πρόσωπα που αποτελούν τιμή για την Ελλάδα και μέσω της δράσης αυτής γενικά να συμβάλλει άμεσα και καθοριστικά στην ανάπτυξη της χώρας μας και ως φορέας ιδεών και τεχνογνωσίας από τις πατρίδες διαμονής και δράσης.

Σε εκείνους λοιπόν τους Έλληνες που σκέφτονται και μιλούν ελληνικά, που αγαπούν ανιδιοτελώς και αστείρευτα την πατρίδα μας, δεν μπορεί κάποιος να στερεί το δικαίωμα ψήφου, έκφρασης και συμμετοχής στις εξελίξεις στην Ελλάδα. Το να έχει ο Έλληνας δύο πατρίδες δεν τον κάνει λιγότερο Έλληνα. Απεναντίας είναι ακριβώς αυτός ο πρωταρχικός, διαρκής και ακατάλυτος δεσμός αγάπης για την Ελλάδα που παρακινεί τον ομογενειακό ελληνισμό να επιθυμεί ζωηρά και να εργάζεται για τη μέγιστη δυνατή πρόοδο για την πατρίδα καταγωγής κι αυτό αποτελεί βίωμα και τρόπο ζωής για όποιον από εμάς έχει ζήσει στο εξωτερικό. Η Ελλάδα του μέλλοντος στο νέο παγκόσμιο περιβάλλον είναι η “Ελλάδα-συγκοινωνούντα ομογενειακά δοχεία”. Είναι “πολλές Ελλάδες” υγιείς και ισχυρές που πάλλονται ως μία καρδιά και έχουν κοινή έκφραση σε κρίσιμα πεδία ζωής.

* Ο Χαράλαμπος Καραπάνος είναι δικηγόρος, μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αγρινίου και του Δικηγορικού Συλλόγου Σλέσβιχ-Χόλσταϊν Γερμανίας, καθώς και μέλος της Επιτροπής Διεθνούς Πολιτικής FDP Σλέσβιχ-Χόλσταϊν.