Η ”Εφημερίδα των Συντακτών” υπερασπίζεται την δολοφονία των ανυπεράσπιστων αγέννητων παιδιών.

Η Εφημερίδα των Συντακτών χαρακτήρισε οπισθοδρομική και σκοταδιστική την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος να ανακηρύξει την πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα ημέρα προστασίας της ζωής του αγέννητου παιδιού.

Τι ακριβώς τους τρώει και τους ενοχλεί εκεί στην Εφημερίδα των Συντακτών; Μήπως κάποια παιδιά καταφέρουν και ζήσουν;

Τα «επιχειρήματα» που «προβάλλονται» είναι:

-η λογική αυτή της Ιεραρχίας είναι «όπισθεν ολοταχώς»!

-πρόκειται για μία «κίνηση σκοταδισμού»!

-η απόφαση αυτή είναι «εναρμονισμένη πλήρως με τα πρότυπα της σύγχρονης ακροδεξιάς»!

-η απόφαση αυτή έγινε κατόπιν «αιτήματος της υπερσυντηρητικής ομάδας ‘Αφήστε με να ζήσω’»!

-εδώ και τρεις και πλέον δεκαετίες οι αμβλώσεις έχουν νομιμοποιηθεί!

Οι αρθρογράφοι της Εφημερίδας των Συντακτών υπερασπίζονται την δολοφονία των ανυπεράσπιστων αγέννητων παιδιών καταφεύγοντας στον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, στο χρωματολόγιο και στην αριστεροδέξια μεζούρα των πολιτικών παρατάξεων!

Η σημερινή μας κατάντια είναι ακριβώς αυτή. Ότι έχουμε φτάσει σε τέτοια σήψη και τέτοια παρακμή όπου βλέπουμε με τέτοιου είδους συνθηματικά «επιχειρήματα» του iq ραδικιού να αντιμετωπίζονται σχεδόν ως εγκληματίες οι άνθρωποι που υπερασπίζονται την ζωή. Η δε επαίσχυντη νομιμοποίηση των εκτρώσεων από ανθρώπους ιδίας αντιλήψεως δεν καλύπτει την ηθική πλευρά του θέματος, ούτε βέβαια συνεπάγεται ότι από εδώ και στο εξής η υπεράσπιση της ζωής καθίσταται παράνομη.

Διερωτάται κανείς, πως είναι δυνατόν οι αρρωστημένες ιδεοληψίες ορισμένων, που τις έχουν βαφτίσει «προοδευτικές» για να ξεγελούν τους εαυτούς τους, να έχουν θάψει και νεκρώσει μέσα τους ακόμη και αυτό το ανθρώπινο ένστικτο για επιβίωση και ζωή; Ή μήπως μόνο η δική τους ζωή μετράει και όχι των άλλων; Ή μήπως είναι εύκολο να κάνεις τον τζάμπα μάγκα σε ανυπεράσπιστα έμβρυα;

Αυτοί οι άνθρωποι που γράφουν αυτά τα πράγματα, δεν είναι γονείς; δεν είναι θείοι και θείες; δεν είναι νονοί και νονές; δεν έχουν αδέλφια, ξαδέλφια και δικούς τους γονείς; Από που έρχονται αυτοί οι άνθρωποι και έχουν τόσο μίσος για το ανθρώπινο γένος; Από κάποιον άλλον πλανήτη;

Αυτοί οι άνθρωποι, δεν υπήρξαν μέσα στην μήτρα μίας μάνας; δεν ζούσαν μέσα σε αυτήν; Ή μήπως ήταν νεκροί μέσα στην μήτρα και η ζωή «τους ήρθε» αμέσως μόλις βγήκαν απ’ την μήτρα;

Κι όμως, η δαιμονική τους ιδεοληψία τους έχει πείσει να υπερασπίζονται τον θάνατο «για τα δικαιώματα κάποιου άλλου».

Φαίη

proskynitis

loading...

8 thoughts on “Η ”Εφημερίδα των Συντακτών” υπερασπίζεται την δολοφονία των ανυπεράσπιστων αγέννητων παιδιών.

  1. Εδώ οι κατσαπλιάδες σφάζανε τα γεννημένα βρέφη και περιμένετε οι απόγονοι τους να σεβαστούν τα αγέννητα ?

  2. Υπαρχουν προιοντα κεννωεσων προιοντα αποπατισμου που παιρνουν και διαβαζουν αυτη την μπορδελο-κουμμουνοφυλαδα? Σημερα? Αν ειναι δυνατον…

  3. Φαίη, η καθεμιά μας έχει το δικαίωμα να ορίζει το σώμα της. Οπότε αν εσύ θέλεις να το κρατήσεις κανείς δεν σε εμποδίζει να το κρατήσεις. Αν η αλλη θέλει να το ρίξει δεν θα της πεις εσύ τι θα κάνει ούτε εγώ ούτε κανένας. Δική της είναι η απόφαση.

  4. ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠ' ΌΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΑΝΤΙΣΥΛΗΨΗ. ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΘΡΗΣΚΟΛΗΠΤΟ ΝΑ ΣΕ ΠΡΉΖΕΙ. ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΠΟΙΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ; ΧΩΡΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΕ ΕΦΗΒΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΙ Ο,ΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥΣ. ΟΠΟΤΕ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΑΡΧΉ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΕΙΣ ΈΓΚΥΟΣ-ΑΜΑ ΔΕ ΘΕΣ- ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΏΝΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ.

  5. Αν η μάνα του αρθρογράφου με τα επιχειρήματα περί σκοταδισμού και οπισθοδρομίας είχε κάνει έκτρωση και του είχε πάρει το κεφάλι τώρα δε θα είχε βήμα να μιλήσει.

  6. Είναι λάθος αυτό που σκέφτεσαι.
    Φαντάσου τον εαυτό σου στη θέση του αγέννητου παιδιού. Τώρα που είσαι (φαντάζομαι) ενήλικη υποτίθεται ορίζεις το σώμα σου και ρίχνεις το παιδί που κουβαλάς. Όταν η δική σου η μάνα ήταν έγκυος πώς θα σου φαινόταν να όριζε το σώμα της μέσα στο οποίο ήταν η δική σου ζωή που τώρα είσαι μια χαρά άνθρωπος και απολαμβάνεις όσα ζεις και να σε έριχνε η ίδια η μάνα που έχεις αγκαλιάσει, έχεις φιλήσει, έχεις πάρει κι έχεις δώσει αγάπη;

    Ναι δικαίμωατα έχει μια γυναίκα στο δικό της το σώμα να το κάνει σχεδόν ό,τι θέλει. Το σώμα του παιδιού της είναι άλλο σώμα.

  7. Πρώτα πρώτα αν το πάρουμε τελειως ψυχρά αν η μάνα μου με είχε ρίξει εγώ δεν θα το ήξερα γιατί δεν θα γεννιομουν ποτέ οπότε δε θα αισθανόμουν τίποτα. Επειδή όμως η δουλειά μου είναι με παιδιά, ξέρω πώς αισθάνονται τα παιδάκια που τα έχει εγκαταλείψει η μάνα τους σε ένα ίδρυμα γιατί ακριβώς δεν τα ήθελε.Εσύ πώς θα ενιωθες να είσαι ένα από αυτά τα εγκαταλελειμένα παιδιά; Μη βιαστείς να μου πεις το "κλισέ" που πετάνε όλοι "τουλάχιστον θα μου είχε δώσει το δικαίωμα να ζω και να βρω μια αλλη οικογένεια" γιατί θα είσαι πολύ έξω απ' αυτά που αισθάνεται ένα τέτοιο παιδάκι. Εν πάση περιπτώσει εγώ πιστεύω ότι ούτε το να κάνεις ένα παιδί που δεν το θέλεις είναι η λύση αλλά ούτε κι η εκτρωση. Η αντισύλληψη είναι η καλύτερη λύση σε περίπτωση που δεν θέλεις ένα παιδί.
    Κι επειδή μου έχει κάνει εντύπωση που τώρα έχει ξεκινήσει όλη αυτή η κουβέντα, αν δεν ήταν στη μέση το δημογραφικό θα ξεκίναγε; ΄Οχι, σίγουρα. Για να δούμε και την υποκρισία του θέματος.

  8. Και φυσικά δεν θα αισθανόσουν τίποτα σαν ύπαρξη εάν σε είχε εκτρώσει η μητέρα σου. Τα βασικά σε ιατρική και φιλοσοφία τα γνωρίζω. Όμως τώρα που αισθάνεσαι το δώρο του Θεού δεν είσαι ευγνώμων που ζεις; Με αυτή την έννοια το λέω.
    Επίσης, τα εκτρωμένα έμβρυα δεν έχουν ποτέ την ευκαιρία όχι μόνο να βιώσουν τη ζωή αλλά και να βαφτιστούν Χριστιανοί. Γίνονται κατευθείαν δαίμονες και οι μητέρες τους γίνονται μητέρες νεκρών παιδιών και ταυτόχρονα δολοφόνοι.

    Μου ειναι ακατανόητο ούσα μητέρα κι εγώ, πώς είναι δυνατόν μία μητέρα και ειδικά αυτή που έχει ήδη ένα ή δύο παιδιά να αγαπάει τα γεννημένα και να σκοτώνει ένα αγέννητο (ή όσα άλλα κάνει έκτρωση).

    Στην ερώτησή σου, θα αισθανόμουν πολύ πόνο και απόρριψη αν ήμουν εγκαταλελειμένο παιδί, αλλά πες μου σε πόσους ανθρώπους η ζωή δίνει μόνο χαρές και ατέρμονη ευτυχία; Όλοι μας κάποια στιγμή ερχόμαστε αντιμέτωποι με έντονο πόνο σε όποια μορφή κι αν έρθει. Ακόμη κι εμείς που έχουμε γεννηθεί μέσα σε μία ευτυχισμένη οικογένεια. Τα εγκαταλειμένα παιδιά βιώνουν το δώρο του Θεού, τη ζωή και παλεύουν να αρπάξουν την ευκαιρία να επανορθώσουν για τα λάθη των γονιών τους κάνοντας μία δική τους ευτυχισμένη ζωή και πορεία. Γιατί κάποια όντα να έχουν δικαίωμα στη ζωή και κάποια άλλα όχι;

    Η απόφαση της ζωής και του θανάτου είναι κάτι που ανήκει στο Θεό κι όχι σε μας

    Οι εκτρώσεις δεν είναι ένα θέμα κοινωνικό μόνο που αφορά το δημογραφικό ή την υγεία, αλλά και θέμα θρησκευτικό. Για να είναι όμως πρωταρχικα θρησκευτικό θα πρέπει ο άνθρπωπος να έχει έντονη θρησκευτική συνείδηση.

    Μάλλον πάσχουμε πολύ σ' αυτό τον τομέα.

Comments are closed.