Εκτεταμένο Άσυλο Ανιάτων Δημοκρατών Ελλαδιτών

Κώστα  Δημ  Χρονόπουλου 
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

-Παίζουμε , ως Κοινωνία /Πολίτευμα, εν ου παικτοίς.
Δύσκολο να μας πάρει κανείς τοις μετρητοίς.
Εδώ και δεκαετίες συζητούμε για το Άσυλο της ΕλληνοΜαριωρής  .
Ονοσκιαμαχούμε (=ερίζουμε περί όνου σκιάς), ως τυπικοί αμετροεπείς.

-Αγνοώντας-  ηθελημένα, ή αθέλητα -τα  προφανή,
κολλημένοι σε ιδεοληψίες με εμμονή πρωτοφανή.
Ξεκινήσαμε των ιδεών την διακίνηση την πραγματική
και καταλήξαμε στην προστασία του κάθε έκνομου σαματατζή.

– Σε άλλους (υποτίθεται) πως ανήκει το Άσυλο το πανεπιστημιακό.
Όμως άλλοι -αντ’ άλλων – προστατεύονται στο χώρο αυτό. (;).
Δεν ανήκει στις ιδέες, τη γνώση, το κίνημα το φοιτητικό,
αλλά σε κάθε παράνομο, έμπορο ναρκωτικών, στο εξωπανεπιστημιακό    αληταριό.

– Εκεί μέσα καταφεύγουν οι διάφοροι κακοποιοί,
καταλαμβάνουν κρατική περιουσία για δική τους χρήση και διαμονή.
Κατασκευάζουν βόμβες μολότωφ με επιμέλεια … επιστημονική.
Δραστηριοποιούνται  όλοι οι βιαστές σε κάθε πράξη τους βδελυρή.

  – Η (εκάστοτε) υπευθυνοανεύθυνη Πολιτεία δείχνει αποστασιοποιημένη, 
    απόμακρη, αδιάφορη, λες και ό, τι γίνεται …κάπου αλλού συμβαίνει!
    Μερικές φορές αβαντάρει (ή και υποκινεί) αλλοπαρμένη.
    Κανείς την στάση της  δεν καταλαβαίνει. Τι τάχα καρτερεί, τι περιμένει;

– Έχουν άραγε, οι αρμόδιοι επίγνωση στο  που η κατάσταση αυτή μοιραία τον Τόπο οδηγεί;
    Αισθάνονται οι Εθνογονείς (=Αντί  του  αναντίστοιχου  Εθνοπατέρες) υπερηφάνεια  ή ντροπή ;
    Δεν προσβάλλεται η αισθητική τους  με όλη ετούτη την εικόνα τη θλιβερή;
    Τι νομίζουν πως είναι τα πανεπιστήμια δηλαδή;

 – Δημόσια ουρητήρια, αναρχοκατεδαφιστών
κοπρώνες ή υπαίθριοι χώροι διακίνησης ουσιών
κτίσιμο γραφείων (με τους διδάσκοντες εντός) καθηγητών;
τσιφλίκι  κάθε  είδους ψυχανώμαλων περιθωριακών;

 – Προφανώς τους τελευταίους προστατεύει και κανακεύει
το ανήμπορο, ψοφοδεές  σύστημα το πολιτικό.
Άσυλο έχουν μόνον οι παράνομοι εισβολείς, είναι φανερό.
Δεν υφίσταται για εκείνους  που το δικαιούνται,  όπως είναι φυσικό.
Πρόκειται για μια εκτροπή, έναν παραλογισμό, έξω από κάθε τι φυσιολογικό.

 – Είναι τέτοια και τόσο εκτεταμένη η διεστραμμένη αντίληψη περί Ασύλου στον χώρο τον ελλαδικό,
που δεν περιορίζεται μόνον στον χώρο τον πανεπιστημιακό.
Φοβούμαι πως αν η κατάσταση δεν αλλάξει το συντομότερο δυνατό,
   η Χώρα θα μετατραπεί σε ένα εκτεταμένο  “Άσυλο Ανιάτων” αποτροπιαστικό!…

 – Αν αυτό επιθυμεί η πολιτική και πνευματική ηγεσία
      τότε προσφέρει κάκιστη υπηρεσία.
      Δεν γίνεται στον βωμό των σκοπιμοτήτων να προσφέρονται όλα θυσία: 
      Δημοκρατία, Παιδεία, κουλτούρα, αισθητική, παραδόσεις, πολιτισμός, κοινωνική πρόοδος, τάξη, ησυχία.

  ΥΓ Είναι καιρός να τελειώνουμε με όλη αυτή την αηδή ντροπιαστική Ασυλία.
 (Σ.Σ Ιδίως εκείνη των γελοίων, υποκριτικών Κρατούντων, οι οποίοι νέμονται -και, μέσω της διατήρησης του πανεπιστημιακού Ασύλου – την εξουσία!).