Ιδιάζων Ιδεοληπτικός Ιδιωτισμός

Κώστα  Δημ  Χρονόπουλου 
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

Το φαινόμενο του Ιδιωτισμού -λόγω ιδιάζουσας κομματικής ιδεοληψίας – ανάμεσα σε … “διώκτες” της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και ταυτόχρονα συνεργαζόμενους /στηρίζοντες , αποτελεί κραυγαλέα αντίφαση. Όταν διακηρύσσεις την απέχθεια σου /είσαι …αλλεργικός (ως δήθεν κρατιστής) σε κάθε είδος, μορφή, δραστηριότητα των ιδιωτών, αλλά- όταν και όπου σε εξυπηρετεί -συμπορεύεσαι μαζί τους, κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της … “Δημοκρατικής”  Δανιμαρκίας.
Βέβαια δεν ευθύνονται αποκλειστικά οι Κομματοτσοπαναρέοι, αλλά και τα αιγοπρόβατα που τρέφονται αποκλειστικά με σανό και αλλαγοκουτόχορτο. Ηδονίζονται να τους κολακεύουν και -ιδίως- να τους κοροϊδεύουν.
Πάνω από όλα είναι το … Δημόσιο /Δημόσιος Τομέας. Αποτυχημένος πολλαπλά, πολυεπίπεδα, πολυχρόνια και πολλαχώς.
Να τους αποκαλούν … “πολλούς” (Σ.Σ προφανώς πρόκειται για κενολογία κενόσπουδων, αυτός ο ακαταλαβίστικος “τίτλος τιμής”. Το να ανήκεις στους πολλούς! Κάποτε ήταν τιμητικό το να ανήκει κανείς στους λίγους και εκλεκτούς, τους  επαΐοντες, τους πεπαιδευμένους, τους καλλιεργημένους).
Τώρα, που εξέλιπε η αριστεία, το γνωστό ” ουκ εν τω πολλώ … “, εκφυλίστηκε σε: “… εν τω πολλώ το ευ …”.
Πρόκειται για απονομή ενός αδιευκρίνιστου, αναντίστοιχου, λαϊκιστικού … “τίτλου τιμής” της αριστερής διανοητικής ανοησίας.
Το πολύ, οι πολλοί, εν πολλοίς και εν μέσω πολλών -αχταρμικών προδιαγραφών να είναι, και ό, τι ήθελε προκύψει (!). Άλλωστε ισχύει διαχρονικά το: “των πολλών ο θάνατος ουκ έστι θάνατος”. Άκρως παρηγορητικό ! Όταν σε εξοντώνουν μαζικά δεν έχεις και πολλά περιθώρια να διαμαρτυρηθείς ή να νοιώσεις αδικημένος, σε συντρέχει το πλήθος των (ομοιοπαθών) πολλών.
Πολλά, πολυεπίπεδα, ποικίλα και ποικιλώνυμα τα δεινά των ιθαγενών, καθώς και των αιγοπροβάτων που χαίρονται να ανήκουν σε πολυπληθές κοπάδι.
Δεν είναι πάντως κατακριτέοι μόνον οι φαιδροί πολιτικάντηδες. Περισσότερο είναι οι οπαδοί που χειροκροτούν, ποδοκροτούν και βελάζουν όταν οι πονηροί τσοπαναρέοι τους αποκαλούν … “πολλούς”.

Είχαμε “Δεξιούς – Αριστερούς”, “Φασίστες” και “Σταλινικούς” , “Γερμανοτσολιάδες” – “Συμμορίτες” ,  “Πλούσιους” – “Φτωχούς”, “Ολυμπιακούς” – “Παναθηναικούς” κ.ο.κ
Τώρα ανακαλύφθηκε νέο φρούτο διαχωρισμού /διχασμού: οι “λίγοι”
 και οι “πολλοί”. Έκτακτα! Χειρότερα δεν γίνεται.
Προφανώς οι ολίγιστοι -από πάσης πλευράς- ταγοί μας, εν πολλαίς αμαρτίες (και περί την διάπλασή τους ηθική και διανοητική) περιπεσόντες , θεωρούν πως όσο περισσότερους /πολλούς εκμαυλίσουν , τόσο ανετότερα/ευκολότερα θα βολευτούν οι ίδιοι.

ΥΓ Μια πρόταση -διόρθωση της στήλης:
       Θα ήταν ακριβέστερο, ειλικρινέστερο, εντιμότερο αν έλεγαν:
      “Είμαστε με την ψήφο των πολλών”. Και όχι “με τους πολλούς”. Δεν πείθει πλέον ο ξεπερασμένος /παλαιομοδίτικος πολιτικαντισμός, ο λαϊκισμός, η δημαγωγία, η παραπλάνηση και ο εμπαιγμός.