Ο ΑΘΕΟΣ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ!!!
«Όταν ο άνθρωπος δεν αγαπάει τον Θεό, μετά δεν αγαπάει πραγματικά ούτε τους γονείς του, ούτε την γειτονιά, ούτε το χωριό του, ούτε την Πατρίδα του, γιατί και η Πατρίδα μία μεγάλη οικογένεια είναι. Αυτός ο άνθρωπος μετά γίνεται άχρηστος»!!!
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Βλέπετε, πώς ο Άγιος και Θεοφώτιστος άνθρωπος, μέσα από την απλότητά του, διετύπωνε μεγάλες Αλήθειες, οι οποίες επιβεβαιώνονται επί συνεχούς βάσεως, ιδιαίτερα μάλιστα, στις δύσκολες και καταλυτικές εποχές στις οποίες ζούμε;;;
Το πρώτο που πρέπει να σκεπτόμασθε, επομένως, είναι να βοηθήσουμε τα παιδάκια μας και τα εγγονάκια μας από μωρά, με το παράδειγμά μας, με την αγάπη μας και με την προσευχή μας, να αγαπήσουν τον Χριστό και την Εκκλησία μας, και τότε όλα θα τα εκτιμήσουν, θα τα αγαπήσουν και θα τα σεβασθούν και θα αναδειχθούν σε ανθρώπους πραγματικά χρήσιμους!!!
Ο μεγάλος σύγχρονος Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς, τον Πρόδρομο και την Ευλογία Εζνεπίδη, στα Φάρασα της Καππαδοκίας το 1924.
Αμέσως μετά την βάπτισή του από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, που του έδωσε το όνομα του, δηλαδή τον ωνόμασε Αρσένιο, και βρέφος μόλις ολίγων ημερών, έφυγε με τον Άγιο Αρσένιο, τους γονείς του και τους συγχωριανούς του για την Ελλάδα, με την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, μετά την Μικρασιατική καταστροφή και τις σχετικές συμφωνίες.
Η οικογένεια του Οσίου Παϊσίου εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, όπου ο Άγιος Παΐσιος έζησε μέχρι και τα 29 του χρόνια.
Παρ’ ότι ήταν πολύ έξυπνος, ετελείωσε μόνο το Δημοτικό σχολείο και μετά θέλοντας να μιμηθή τον Χριστό, έγινε ξυλουργός. Στα δεκαπέντε του χρόνια αξιώθηκε να του εμφανισθή ο Ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός και να του διαλύσει την δαιμονική προσβολή της απιστίας. Από τότε η καρδιά του γέμισε από την φωτιά της Θείας Αγάπης και τον πόθο της μοναχικής ζωής, που την επιθυμούσε από μικρό παιδάκι ηλικίας πέντε ετών.
Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του Ανταρτοπολέμου, επέδειξε απαράμιλλη ανδρεία, φιλανθρωπία και αυτοθυσία και ως απλός πολίτης και ως στρατιώτης!!!
Μετά την αποστράτευσή του και σε ηλικία 29 ετών έφυγε για τον Άγιον Όρος και ως μοναχός υπηρέτησε στις Μονές και τις Σκήτες του Αγίου Όρους, στην Ιερά Μονή Παναγίας Στομίου στην Ήπειρο και στο περίφημο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνας του Σινά.
Αναδείχθηκε σε μιά από τις μεγαλύτερες Οσιακές Προσωπικότητες της εποχής μας, μέσα από την βαθειά ταπείνωσή του, την καθαρότητα της καρδιάς του και τους ανυπέρβλητους ασκητικούς του αγώνες!! Γι’ αυτό ο Θεός τον αξίωσε μεγάλων χαρισμάτων, όπως της θαυματουργίας, του προορατικού και διορατικού, της αποκαλύψεως ουρανίων μυστηρίων και στο τέλος, της υποδειγματικής προσευχητικής υπομονής στις βαρύτατες ασθένειές του, με αποκορύφωμα τον καρκίνο, από τον οποίο ετελειώθη εν Κυρίω!!!
Εκοιμήθη το 1994, ευρισκόμενος στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής-Θεσσαλονίκης, εκεί όπου πριν από λίγα χρόνια είχε εναποθέσει τα ιερά λείψανα του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη, και ενεταφιάσθη όπισθεν του Ιερού βήματος του Κεντρικού ιερού Ναού, σ’ αυτό το Ησυχαστήριο, που τόσο αγάπησε και που ακαταπόνητα εργάσθηκε, για την πνευματική πρόοδο και προκοπή Του!!
Έκτοτε ο τάφος του αποτελεί ιατρείο, καταφυγή και παραμυθία για όλους τους πιστούς!!
Η μνήμη του εορτάζεται στις 12 Ιουλίου.
