ΑΝΤΕ ΠΑΛΙ ΝΕΟΙ «ΣΩΤΗΡΕΣ» ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ (ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΤΙΔΑΣ…)

ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η ΔΕΗ είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, αφού υπάρχουν πολλές άλλες κρατικές επιχειρήσεις που κινδυνεύουν ανάλογα – όπως
τα ΕΛΤΑ που εγγράφουν μηνιαίες ζημίες της τάξης των 8 εκ. €., ενώ επιβαρύνουν τη ΔΕΗ, αφού δεν της αποδίδουν τους λογαριασμούς της που εισπράττουν.

Όσον αφορά τη ΛΑΡΚΟ δεν παράγει μόνο ζημίες και χρέη, αλλά επιβαρύνει και αυτή με τη σειρά της τη ΔΕΗ, αφού της οφείλει περί τα 300 εκ. €!

Αντί δε η κυβέρνηση να βρει λύσεις για όλους αυτούς που οφείλουν στη ΔΕΗ, θέλει να αυξήσει την τιμή του ρεύματος στους καταναλωτές – τους οποίους έτσι ουσιαστικά κοροϊδεύει, αφού από τη μία μεριά υπόσχεται να μειώσει τη φορολογία, ενώ από την άλλη θα αναπληρώσει τη μείωση με τις αυξήσεις του ρεύματος που ασφαλώς είναι φορολογία από τη διπλανή πόρτα.

Επικαιρότητα

Η ΔΕΗ συζητείται πάρα πολύ το τελευταίο χρονικό διάστημα – όπου το βασικό επιχείρημα αυτών που θέλουν να ξεπουληθεί είναι το ότι, το κράτος δεν είναι ικανό να τη διοικήσει σωστά.

Εν προκειμένω θα έπρεπε βέβαια να αναρωτηθούν εάν το κράτος, το οποίο δεν κυβερνάται ούτε το ίδιο σωστά παράγοντας ελλείμματα (=ζημίες), θα έπρεπε κατ’ αναλογία να ξεπουληθεί σε κάποιον ιδιώτη ή σε κάποιο άλλο κράτος – υπενθυμίζοντας πως η εταιρεία που εξαγόρασε μόνο τα κερδοφόρα αεροδρόμια μας, με μία σκανδαλώδη σύμβαση και που επενδύει στον εκσυγχρονισμό τους με κοινοτικά προγράμματα για την Ελλάδα (= με το ένα χέρι μας δίνουν τα χρήματα των Ευρωπαίων οι Γερμανοί και με το άλλο μας τα παίρνουν οι ίδιοι), είναι η κρατική γερμανική FRAPORT.

Όπως σε όλα δε, οι υποστηρικτές του ξεπουλήματος δεν ορίζουν καν το πρόβλημα, για το οποίο θα έπρεπε να αναζητηθεί η λύση – ενώ χωρίς τον ορισμό του προβλήματος δεν είναι ποτέ δυνατόν να βρει κανείς τη λύση.

Παράδειγμα οι πολύωρες κενές συζητήσεις περί ιδιωτικών επενδύσεων, εγχωρίων ή ξένων, χωρίς τον ορισμό τους – σύμφωνα με τον οποίο θα έπρεπε να αναφερθούμε στο ότι, οι επενδύσεις εξαρτώνται από τα εξής:

(α) από τη ζήτηση του εξωτερικού (=εξαγωγές), όπου όμως τα προϊόντα πρέπει να είναι ανταγωνιστικά – κάτι που ασφαλώς δεν συμβαίνει όταν το εμπορικό μας έλλειμμα το πεντάμηνο του 2019 εκτοξεύθηκε πάνω από το -16% (υπενθυμίζοντας πως το εμπορικό ισοζύγιο είναι ο τέταρτος συντελεστής του ΑΕΠ, οπότε για να μη μειωθεί θα πρέπει να αυξηθούν ανάλογα οι υπόλοιποι),

(β) από τη ζήτηση του εσωτερικού που όμως προϋποθέτει αύξηση των μισθών – επίσης αδύνατον όταν η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας υποχωρεί, αφού δεν διεξάγονται επενδύσεις,

(γ) από την ανταγωνιστική φορολογία με τις γύρω χώρες, όπου οι επιχειρήσεις στη Ρουμανία, στη Βουλγαρία, στην Κύπρο κλπ. φορολογούνται με λιγότερο από 15% – ενώ το κόστος της ενέργειας τους, της χρηματοδότησης τους κοκ. είναι πολύ χαμηλότερο,

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ