Μεθεόρτια Τυφλών Αντιπαραθέσεων

Κώστα  Δημ Χρονόπουλου  
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

Διαχρονικά οι εκλογές στην “Δημοκρατία” /Κοινοβουλευτικό Δημοκρατικό Πολίτευμα, επιτυγχάνουν έναν αδιαφιλονίκητο στόχο: την αναρρίπιση /αναθέρμανση των ελπίδων των ιθαγενών /πολιτών. Ετούτη η φορά δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
Ερωτηματικό παραμένει το αν θα ευοδωθούν οι προσδοκίες ή θα έχουμε μία από τα ίδια, τα απογοητευτικά.
Εκτιμώ πως αν τα έξι κοινοβουλευτικά κόμματα αποφασίσουν να πολιτευτούν διαφορετικά, περισσότερο πολιτισμένα, ενδέχεται να δούμε μια Βουλή αποδοτικότερη και ευπρεπέστερη.
Κατανοώ και συμπονώ την πικρία των απερχόμενων καθώς και την ορμή, τον ενθουσιασμό  των επερχόμενων. Καλό θα είναι να συνυπολογίσουν και τον δυστυχισμένο λαό που αναμένει κάτι καλύτερο, ποιοτικότερο, από τις κοκορομαχίες, τις τζάμπαμαγκιές, τις εμφυλιοπολεμικές τυμβωρυχίες. Αρκετά- και επί πολλές δεκαετίες- έγινε κατάχρηση, ανέντιμη και δημαγωγική εκμετάλλευση – υπαρκτών ή , συνηθέστερα, ανύπαρκτων δήθεν ιδεολογικών διαφορών.
Κάτι : …”Γουναράδικα” του Άρη (όχι του περιπτερά) , “πήραμε την Κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία”, “οι πολλοί απέναντι σε λίγους”, “οι προοδευτικοί  Αριστεροί”  που μάχονται (μέχρις εσχάτων ή υπέρ β(λ)ωμών και εστιών;) με τους … νεοφιλελεύθερους, οι “Αριστεροί Πατριώτες” απέναντι στους “Δεξιούς Γερμανοτσολιάδες”, κ.α φαιδρά και διχαστικά παρόμοια.
Ο “λίγος” Αρχηγός της ΝΔ, απέναντι στον τρισμέγιστο Αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ που “εμφανίζεται κάθε … εκατό χρόνια” (;).(Σ.Σ πράγματι τα επιτεύγματά του δεν είναι δα και τόσο ασήμαντα. Πχ Σκοπιανό, Αναρχία, διάλυση Υγείας και Παιδείας,  μεταξύ πολλών άλλων).
Ιταμές προεκλογικές (μακάρι όχι και μετεκλογικές) αναφορές σε αποθανόντες γονείς: ο “γιός του αποστάτη/ εφιάλτη”. (Σ.Σ Ψυχανεμίζομαι ότι επιχειρήθηκε υποτίμηση του αντιπάλου, ο οποίος … μειονεκτεί με τον -κατ’ αντιδιαστολή- γιό του αριστερού αγωνιστή μεροκαματιάρη ο οποίος έκανε στη ζωή του … ό, τι του ήταν μπορετό ακόμη και με καθεστώς αυταρχικό για να ζήσει την οικογένειά του, όπως του καταμαρτυρούν οι “Δεξιοί”).

Ελάτε στη θέση του τέως Πρωθυπουργού:
Χαρισματικού , “κάθε 100 χρόνια εμφανιζόμενου” (κατά την θαυμάστρια κα Υπουργό του)  “, του  καλύτερου Πρωθυπουργού  της  Μεταπολίτευσης” (κατά τον τ. Συγκυβερνήτη του)  σημαδεμένου  με την σφραγίδα της δωρεάς του “ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς” και με υψηλό I.Q.
Απέναντι του, ένας : “λίγος”, “γιός εφιάλτη”, χαζούλης, Κούλης, Χριστιανός” “Δεξιός ή -και “Ακροδεξιός”, δηλ ένα -περίπου- τίποτα. Πολικουσουρικός.
Έρχεται λοιπόν αυτός ο “προβληματικός”,   χωρίς ψεύτικες μεγαλόστομες  υποσχέσεις και σαρώνει  τον “χαρισματικό” σε όλες τις Εκλογές.
Αλήθεια πως θα αισθανόσασταν στην θέση του;

ΥΓ Προδήλως ο νυν Κυβερνήτης  κέρδισε  επειδή τον κατασυκοφαντούσαν και τον απαξίωναν άδικα, πολιτικάντικα.
     Προφανώς  νίκησε αυτός ο “λίγος”  επειδή ο αντίπαλος κατήγορός  του απεδείχθη : ολίγιστος.
      Ας  προσέξουν  προσεχώς. Με λάσπη κατά των αντιπάλων, χτίζονται μόνο σαθρές, βραχύβιες, πολιτικές καριέρες.