Με τον πρωτογενή τομέα στα αζήτητα και τους εκπροσώπους σε ρόλο θεατή…
*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης
Όταν το προϊόν που παράγεις, κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες, είναι επιβαρυμένο με πολλαπλές δαπάνες (καλλιεργητική φροντίδα, αγορά γεωργοεφοδίων/λιπάσματα και πρόγραμμα
φυτοπροστασίας/ψεκασμοί) που εκτοξεύουν συνακόλουθα το κόστος παραγωγής στα ύψη, ενώ εσύ υποχρεούσαι στην δυσβάστακτη καταβολή φόρων… Όταν η αξία του προϊόντος που παράγεις (ροδάκινο, νεκταρίνι, βερίκοκο) με κόπο, αγωνία και υψηλό κόστος, αποτιμάται λιγότερο από την αξία ενός εμφιαλωμένου νερού των 500ml ήτοι 23, 25 και 30 λεπτά το κιλό και ο καταναλωτής στις λαϊκές των Αθηνών το αγοράζει 1,80, 3 και πλέον ευρώ…
Όταν το προϊόν που παράγεις διατίθεται ως είθισται διαχρονικά ατιμολόγητο, δίχως καμιά εγγύηση ήτοι ιδιωτικό συμβόλαιο, κατά παράβαση των κανόνων της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού με ενιαία τιμή (καρτέλ), άλλως με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τύχη του πολύπαθου προϊόντος υπό την αίρεση, την όρεξη και την διάθεση του αγοραστή που δημιουργεί και εισπράττει την υπεραξία… Τότε μιλούμε για ένα προϊόν υπό ομηρία που νομοτελειακά θα μετατρέψει την καλλιέργεια σε αντιοικονομική επένδυση, θα οδηγήσει τον αγρότη/παραγωγό σε απόγνωση και θα κάνει τον καταναλωτή θύμα της περίστασης και της συγκυρίας…
Τότε, σε κάθε περίπτωση, μιλούμε για μια απαγορευτική συνθήκη που στερείται προοπτικής, βάλει ευθέως κατά της κοινωνικής συνοχής και της δημογραφικής σύνθεσης (οι νέοι για να παραμείνουν στη γη και στον τόπο τους, θέλουν ισχυρό κίνητρο), της ανάπτυξης της τοπικής κοινωνίας. Τότε εύλογα οι χέρσες εκτάσεις θα αυξάνονται και ο αγρότης, διχως αναστολή, θα υιοθετεί τη ρήση του οικουμενικού Έλληνα ποιητή, Κωνσταντίνου Καβάφη: “Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη για το αψήφιστο της εκλογής. Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο”!!!!! *Καλό σας μήνα! Με δύναμη, χαμόγελο, πίστη και αισιοδοξία!!!!!
*Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
