ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ» ΑΝΘΡΩΠΕ… ΚΙ ΕΧΕΙ ΔΥΝΑΜΗ… ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟ

Του Γιώργου Νούτσου

Τα πολιτικά επιχειρήματα χάνουν σε δύναμη και αξιοπιστία, όταν κατηγοριοποιούνται και εντάσσονται στην φαρέτρα των κομματικών σχηματισμών και του πρόδηλου κομματικού
συμφέροντος, καθώς χάνουν έτσι, την δομική και κάποιες φορές δικαιολογημένη δυναμική τους.
Σαν αποτέλεσμα, στις περισσότερες των περιπτώσεων, απορρίπτονται και αποδομούνται, είτε γιατί το μήνυμα που εκπέμπουν δεν είναι αρεστό, είτε, γιατί ο τρόπος που αυτό εκφράζεται, δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη του στυγνού καταγγελτικού κομματικού λόγου.
Η δράση γεννά αντίδραση – το ίδιο όμως στείρα και αναποτελεσματική –   με την κοινωνία να μένει αενάως φαινομενικά απαθής, στην πράξη όμως, βαθύτατα προβληματισμένη
Θα γίνω πιο συγκεκριμένος, αξιοποιώντας την τρέχουσα προεκλογική πολιτική συγκυρία…
Γιατί θα πρέπει να αναλωθεί κανείς, στην βήμα βήμα απόκρουση των θέσεων της κυβέρνησης, για να «κατανοήσει» το εκλογικό αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών και το αναμενόμενο αντίστοιχο –  ίσως ακόμα πιο εμφατικό – αποτέλεσμα των Εθνικών Εκλογών λίγες μέρες μετά;
Γιατί θα πρέπει να υποκύψει στην λογική της αριθμολαγνείας και των ατέρμονων συγκρίσεων πολιτικών και αποτελέσματος;
Γιατί, θα πρέπει να υπόκειται καθημερινά τη βάσανο, να γίνεται στόχος είτε των αυτοεπαινετικών λόγων για τους «δημοκράτες», κοινωνικά ευαίσθητους, πολιτισμικά ανοιχτούς και a priori ταγμένους με την δεινοπαθούσα κοινωνία, Αριστερούς, είτε αντίστοιχα, των καταγγελτικών λόγων, για τους «φασίστες», σωβινιστές, νεοφελεύθερους, κοινωνικά ανάλγητους και  ταγμένους στην υπηρεσία του Κεφαλαίου Δεξιού – και τούμπαλιν φυσικά – όταν αρκεί, απλά και μόνο, να σταθεί, σ αυτό που ονομάζεται «συλλογικό ασυνείδητο» και αποτελεί την επιτομή όλων όσων σιωπηλά βιώνει καθημερινά και προσδιορίζουν τη ζωή του, τη ζωή των παιδιών του και την αυθυπαρξία της ίδιας του της χώρας τα χρόνια που ακολουθούν.
Θα προσδιόριζα το «συλλογικό ασυνείδητο» για τις ανάγκες του άρθρου αυτού, σαν μια αίσθηση. Σαν μια εσώψυχη αποθήκη, όπου στιβάζονται σκέψεις, αγωνίες, προβληματισμοί και προβλήματα, αδιέξοδα και αναλαμπές, παραίτηση και ελπίδα. Όπου, κάθε θέση και πράξη των πολιτικών μας ταγών, αρχειοθετείται… ίσως άναρχα… ίσως χωρίς λογική σειρά και επεξεργασία, δίνοντας έτσι περισσότερο έμφαση και χώρο, στο αποτύπωμα της ψυχής, παρά στη λογική των επιχειρημάτων…
Στο τέλος όμως, σίγουρα κάτι πολύ δυνατό απομένει… κι είναι αυτό που κινεί τα νήματα σαν  η ώρα φτάσει, αποδομεί πολιτικές και πολιτικούς  κι ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις…
Είναι αυτή η αίσθηση του «συλλογικού ασυνείδητου», που έχει πια κυριαρχήσει στην Ελληνική κοινωνία και προσδιορίζει τις εξελίξεις των ημερών. Η Κυβέρνηση, ότι και να κάνει από δω και πέρα, τίποτα δεν θα μπορέσει να αλλάξει. Η αποθήκη σφραγίστηκε, τα ράφια γέμισαν, τα «προιόντα» ζυγίστηκαν, η πλάστιγγα έγειρε οριστικά…
Η κυβέρνηση θα τιμωρηθεί, γιατί φάνηκε αναξιόπιστη. Γιατί τα λόγια της δεν ακολουθήθηκαν από πράξεις. Γιατί το Αριστερό ιδεολογικό της πρόσημο, κάπου στην πορεία το λησμόνησε. Γιατί, κραυγαλέα δεν σεβάστηκε την λαική βούληση, όταν αυτή εκφράστηκε. Γιατί, επέδειξε αλαζονεία και φαρισαϊσμό. Γιατί, δεν ζήτησε συγγνώμη, ως όφειλε, όταν δραματικά κοινωνικά γεγονότα συντάρασσαν την Ελληνική κοινωνία. Γιατί, δεν σεβάστηκε τις ευαίσθητες Εθνικές χορδές των Ελλήνων, όπως κι αυτές της Ορθοδοξίας.
Τις ερχόμενες εκλογές θα τις κερδίσει η Νέα Δημοκρατία, γιατί αυτό έχει ήδη αποφασίσει το «συλλογικό ασυνείδητο» των Ελλήνων… Κι είναι καλό, αυτό, να αποτελέσει μάθημα και καταγραφή με αποδέκτες τους πάντες… Καθώς, ούτε σε τυποποιημένες λογικές απαντά, ούτε πολύ περισσότερο, μένει ταγμένο σε μία και μόνη θέση. Ευμετάβλητο γαρ  και παράγοντας «κινδύνου», για οποιονδήποτε τολμήσει και πάλι να το απαξιώσει… έστω και αν, με ευρύτατη πλειοψηφία κερδίσει αυτές εκλογές…
Το μήνυμα βροντερό… Αποδέκτες οι πάντες………..!

loading...