ΗΡΩΪΚΗ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΜΕ REPOS
Η ΘΛΙΒΕΡΗ ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΥΠΟΚΡΙΤΩΝ ΔΩΣΙΛΟΓΩΝ ΨΕΥΤΟΑΡΙΣΤΕΡΩΝ
Γράφει ο Σπύρος Λαβδιώτης
Το χρέος της Ελλάδος συσσωρεύονταν το ένα πάνω στ’ άλλο και πολλά βιβλία και άρθρα έχουν γραφτεί για τις μηχανορραφίες των
ευρωπαϊκών αρχών και τη συναίνεση των ελληνικών κυβερνήσεων, όπως αυτή της εξόδου από τα Μνημόνια τον Αύγουστο του 2018.
Δυστυχώς, ο πρωθυπουργός της χώρας αθέτησε τις προεκλογικές του υποσχέσεις και τις προγραμματικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης στην ομιλία του ενώπιον της ολομέλειας της Βουλής :
«Όχι στη λιτότητα. Η λιτότητα είναι καταστροφική…
Το Μνημόνιο καταργήθηκε από τον λαό. Η νέα κυβέρνηση δεν δικαιούται να ζητήσει παράταση του Μνημονίου»1.
Ίσως, πρέπει να αναφέρουμε και το περίφημο πολιτικό σλόγκαν του πρωθυπουργού στο Ηράκλειο της Κρήτης στο μακρινό 2014 «εμείς θα παίζουμε το ζουρνά και θα κτυπάμε τα νταούλια και
οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλη».
Όμως, ακριβώς το αντίθετο συνέβη, οι αγορές παίζουν το
ζουρνά και κτυπάνε τα νταούλια και υποτακτικά η κυβέρνηση χορεύει στον ρυθμό τους, ενώ ο ελληνικός λαός υποφέρει, τα σπίτια του πλειστηριάζονται και η μετανάστευση θεριεύει.
«Αρχή ήμισυ παντός», έλεγαν οι αρχαίοι και το επικυρώνει η σύγχρονη θεωρία του χάους με την « ευαίσθητη εξάρτηση από τις αρχικές συνθήκες». Η αρχή ήταν πολύ άσχημη με τη μετονομασία της τρόικα σε «θεσμούς» από τον υπουργό οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη.
Στην περίφημη συνέντευξη Τύπου στην Αθήνα στις 30 Ιανουαρίου 2015 με τον επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Νταϊσελμπλουμ, ο υπουργός οικονομικών είχε δηλώσει απερίφραστα ότι η κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει την τρόικα – ως μια σαθρά δομημένη Επιτροπή – και δεν θα συνεργαστεί μαζί της.
Ο Νταϊσελμπλουμ εμφανώς συγχυσμένος με μια επεισοδιακή χειραψία θα αποχωρήσει από τη συνέντευξη Τύπου ψιθυρίζοντας στο αυτί του Βαρουφάκη ότι «μόλις σκότωσες την τρόικα» και θα επακολουθήσει το αλησμόνητο «Ουάου» του υπουργού.2
Τι ήθελε να το πει ο υπουργός ότι η κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει την τρόικα. Έκτοτε η τρόικα δεν υποτιμήθηκε, αλλά αντιθέτως αναβαθμίστηκε σε Θεσμούς !
Η λέξη «Θεσμός» είχε αρχικώς τη σημασία του κανόνα δικαίου, του Νόμου.3
Επίσης, φέρεται και ως σύστημα το οποίο δημιουργεί ηθική και νομική κατάσταση, όπως ο θεσμός της οικογένειας, ο θεσμός του
Συντάγματος. Οι θεσμοί είναι σταθερά αξιακά, επαναλαμβανόμενα μοτίβα συμπεριφοράς.
Είναι δομές κοινωνικού ελέγχου που καθορίζουν την κοινωνική συμπεριφορά της πολιτείας και ταυτίζονται με έναν κοινωνικό σκοπό που είναι υπεράνω των ατόμων και προθέσεις τους.
Οι θεσμοί έχουν στη συνείδηση των Ελλήνων μια σημασιολογική φόρτιση ακόμη και σήμερα, μια ιερότητα, διότι αναφέρονται σε καθιερωμένους νόμους δικαίου που έχουν μονιμότητα.
Το τραγικό αυτό ατόπημα από τους θεσμούς του Δράκοντα να καταλήξουμε σήμερα να αποκαλούμε «θεσμούς» οργανισμούς που η διατριβή τους είναι το χρήμα και οι τόκοι θα μπερδέψει αισθητά το κοινό.
