ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΑΣΘΕΝΗ ΣΕ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ ΓΙΑΤΙ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ!!!
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η «ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ» ΠΟΥ ΜΑΣ «ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ»
ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ Ή ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ;
Ὑπάρχει λοιπὸν ποὺ λέτε μία οἰκογένεια ποὺ πρὸ καιροῦ ἀντιμετώπισε σοβαρὸ πρόβλημα ὑγείας (καρκίνος) μὲ ἕνα ἀπὸ τὰ παιδιά της.
Ἡ νέα αὐτὴ κοπέλλα, ἀνήλικη τότε, ἐδέχθη χημειοθεραπεία, ἀλλὰ δὲν διεφαίνετο πὼς θὰ τὰ καταφέρη.
Βάσει μάλιστα τῶν ὅσων «κουράγιο» ἔλεγαν οἱ ἰατροί, κτυπῶντας φιλικὰ τὴν πλάτη τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας, «δὲν πήγαινε καὶ τόσο καλά», μὲ ἀποτέλεσμα οἱ γονεῖς, φοβούμενοι γιὰ τὸ μοιραῖον νὰ ἔχουν κυριολεκτικῶς μουδιάση, βλέποντας τὸ παιδί τους νὰ σβήνῃ.
Τὸ ἴδιο τὸ παιδὶ ὅμως, ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὴν τὴν κατάστασιν, ἀντιλαμβανόμενο πὼς φθάνει τὸ τέλος του, ἄρχισε νὰ ζητᾷ, μὲ ὅσες δυνάμεις τοῦ ἀπέμεναν, νὰ κάνουν κάτι αὐτοὶ οἱ γονεῖς γιὰ νὰ τὸ σώσουν.
Δηλώνοντας πὼς δὲν θὰ ἄντεχε καὶ θὰ πέθαινε, οἱ γονεῖς, ἀπελπισμένοι πλέον, σαφῶς ῥισκάροντας πολλά, μὰ κυρίως τὴν ἐπιβίωσίν του, ἀπεφάσισαν νὰ ὑπογράψουν καὶ νὰ πάρουν τὸ παιδί τους ἀπὸ τὸ ἐν λόγῳ νοσοκομεῖο ἐνᾦ ταὐτοχρόνως, ἐναγωνίως, ἀναζητοῦσαν ἐξωνοσοκομειακοὺς ἰατρούς, γιὰ νὰ λάβουν πληροφορίες καὶ κατευθύνσεις καί, φυσικά, νὰ ἀναλάβουν αὐτοὶ νὰ βοηθήσουν στὴν θεραπεία τοῦ παιδιοῦ τους.
Πράγματι οἱ ἰατροὶ εὑρέθησαν καί, ὡς …ἐκ θαύματος, σὲ ἐλάχιστες ἡμέρες τὸ κορίτσι ἄρχισε νὰ ἀναῤῥώνῃ. Ὅμως τὰ πράγματα δὲν ἦσαν καὶ τόσο ἁπλᾶ, ἐφ΄ ὅσον τὸ κορίτσι ἦταν ἀνήλικο καὶ οἱ ἔχοντες κατὰ τὸν νόμο ἐξουσία εἶχαν ἄλλες ἀπόψεις γιὰ τὰ γεγονότα.
Ἔτσι, συντόμως, οἱ γονεῖς εὐρέθησαν νὰ ἀντιμετωπίζουν διάφορες περιπέτειες, μὲ εἰσαγγελίες καὶ εἰσαγγελεῖς, μὲ εἰσαγγελικὲς ἐντολὲς καί, καταληκτικῶς μετὰ ἀπὸ διαφόρων εἰδῶν ἐντολές, νὰ λογοδοτοῦν διότι «ἐξέθεταν τὸ παιδί τους σὲ θανάσιμο κίνδυνο».
Τελικῶς ὑπεχρεώθη νὰ νοσηλευθῇ σὲ ὀγκολογικὸ κέντρο, ἀλλὰ καὶ πάλι ἡ κοπέλλα ἦταν ἀνένδοτη, ἐφ΄ ὄσον ἤδη ἡ προηγουμένη της ἐμπειρία ἦταν τόσο ἐπώδυνος, ποὺ ἠρνεῖτο νὰ τὴν ἐπαναλάβῃ.
Κι ἔτσι, παρὰ τὶς πιέσεις ἰατρῶν καὶ εἰσαγγελέων, κι ἐφ΄ ὅσον ἡ ἰδία ἠρνεῖτο κατηγορηματικῶς τὴν χημεία, εἰσαγγελία, νοσοκομεῖο καὶ γονεῖς ὑπεχρεώθησαν νὰ ἀποδεκτοῦν τὶς θέσεις της καὶ νὰ τὴν ἀφήσουν ἐλευθέρα νὰ ἐξακολουθήσῃ μίαν ἀγωγή, καθαρὰ διατροφική, ποὺ ὅμως καθημερινῶς τὴν ἐνδυνάμωνε καὶ τῆς ἐπέτρεψε νὰ ἐπιστρέψῃ ταχύτατα στὴν προηγουμένη ζωή της.
Αὐτὴ ἡ καλὴ κατάστασις τῆς ὑγείας της, γιὰ περίπου ἑνάμισυ χρόνο, ἔκανε ἀκόμη καὶ τοὺς νοσοκομειακοὺς ἰατροὺς ποὺ τὴν παρακολουθοῦσαν νὰ θαυμάζουν τὰ ἀποτελέσματα τῆς καλῆς ὑγείας της, ἐφ΄ ὄσον, κάθε μῆνα ἐλέγχετο αἱματολογικῶς, ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο.
Ἡ κοπέλλα πήγαινε πάρα πολὺ καλὰ ἀπὸ πλευρᾶς ὑγείας, ἔως καὶ πρὸ μηνός, ἀλλὰ στὸ μεταξύ, ἐνήλικη πλέον, μία βαρειὰ ἴωσις, ποὺ τὴν ηὗρε ἐν τελῶς ἐξαντλημένη, λόγῳ μίας περιόδου πολλῶν κοπώσεων, ἐργασιῶν, συστηματικῆς μελέτης ἢ ἀκόμη καὶ διασκεδάσεων (καὶ καταληκτικῶς ἐκπτώσεων στὴν ἀγωγή της), ᾡδήγησε σὲ μίαν ἀκόμη πιὸ βαρειὰ πνευμονία.
Ἐν ὀλίγοις ἡ νέα αὐτὴ γυναῖκα, αἰσθανομένη -ἴσως- πλέον ἀσφαλής, ἐφ΄ ὅσον διαβιοῦσε καλῶς, μὲ ὅλες τὶς νεανικές της δραστηριότητες καί, φυσικά, δίχως καρκινικοὺς δεῖκτες γιὰ πολλοὺς μῆνες (βάσει τῶν συχνῶν ἐξετάσεών της), μὰ καὶ δίχως νὰ ἐνημερώσῃ τὴν οἰκογένειά της γιὰ αὐτό, εἶχε μειώση στὸ ἐλάχιστον δυνατὸν τὴν ἀγωγή της, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐπανεμφανισθοῦν αὐτοί, μὲ τὴν μορφὴ αἱματολογικῶν ἀνωμαλιῶν καὶ νὰ σημάνουν πολλαπλοὺς συναγερμούς.
Ἐν τούτοις ὅμως τὸ πλέον ἄμεσο ἦταν ἡ πνευμονία ποὺ ἔπρεπε νὰ ἀντιμετωπισθῇ ἀποτελεσματικῶς, πρὸ κειμένου ἡ ἰδία νὰ ἐπιστρέψῃ στὴν ζωή της, μὰ κυρίως, τὸ ταχύτερον στὴν ἀγωγή της. Μὰ ἐδῶ ἀρχίζουν τὰ (ἂς ποῦμε) …περίεργα!!!
Τὴν Δευτέρα 15 Ἀπριλίου, μὲ συμπτώματα γρίππης, ἡ κοπέλλα, πῆγε στὸ «Λαϊκὸ» νοσοκομεῖο γιὰ νὰ ἐξετασθῇ γιὰ σταφυλόκοκκο στὸ αἷμα, κατόπιν ὑποδείξεως ἑνὸς ἐκ τῶν ἰατρῶν ποὺ τὴν παρακολουθοῦσαν ἐξωνοσοκομειακῶς.
Ἀναμένοντας τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐξετάσεων (πέντε ἡμέρες ἀργότερα), ἐξακολουθοῦσαν οἱ γονεῖς νὰ φροντίζουν τὸ κορίτσι τους κατ’ οἶκον, μὲ συμπτώματα βαρειᾶς ἰώσεως, ἀλλὰ καὶ σὲ διαρκῆ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς ἐξωνοσοκομειακοὺς ἰατροὺς ποὺ τὴν παρακολουθοῦσαν.
Ὅταν ὅμως ὁ πυρετός, ἀρκετὰ ὑψηλός, στὶς ἀρχὲς τοῦ τετάρτου εἰκοσιτετραώρου, ἐξακολουθοῦσε νὰ ἐπιμένῃ, πάντα κατόπιν ὑποδείξεως τῶν ἐξωνοσοκομειακῶν ἰατρῶν, ἐπεσκέφθησαν νοσοκομεῖο ἐπαρχειακό, ὅπου διεγνώσθη βαρυτάτη πνευμονία.
Κατόπιν τούτου ὅμως ἡ πορεία πρὸς τὸ Πανεπιστημιακὸ «Λαϊκό», ποὺ ἐπὶ πλέον ἐφημέρευε, ἦταν μονόδρομος. Ἡ κοπέλλα εἰσήχθη στὸ νοσοκομεῖο τὴν Παρασκευὴ 19 Ἀπριλίου τοῦ 2019.
Τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ ἔκαναν οἱ γονεῖς ἦταν νὰ δώσουν τὸ ἰατρικὸ ἱστορικὸ τοῦ ἀσθενοῦς, ἐφ’ ὄσον ὁ ἴδιος ὁ ἀσθενὴς δυσκολεύετο, κάτι ὅμως ποὺ τελικῶς, ὅπως ἀπεδείχθη, δὲν ἦταν ἀναγκαῖον, ἐφ΄ ὅσον μέσῳ ΑΜΚΑ μποροῦσαν οἱ ἰατροὶ νὰ δοῦν τὰ πάντα.
Αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ ξεκινήσῃ μεγάλο τμῆμα τῶν ἰατρῶν τῆς κλινικῆς μίαν ἐπιθετικὴ πολιτικὴ κατὰ τοῦ ἀσθεντοῦς. Μία ἐπιθετικὴ πολιτική, γιὰ νὰ τοῦ ἀλλάξουν θέσεις, ἐνᾦ ἐξακολουθοῦσε ὁ ἀσθενὴς νὰ εἶναι διαρκῶς μὲ πυρετὸ καὶ μὲ μάσκα ὀξυγόνου, λόγῳ τῆς πνευμονίας, πρὸ κειμένου νὰ τρομοκρατηθῇ καὶ νὰ συναινέσῃ στὴν ἔναρξιν χημειοθεραπειῶν.
