ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ» ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΡΤΕΛ
ΙΔΟΥ ΠΩΣ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ
Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΟΣΕ
Γράφει ο Γιώργος Παπανικολάου
Μια άποψη που καλλιεργείται συστηματικά από τα ΜΜΕ και κάθε είδους «ειδήμονες», είναι ότι «οι κρατικές επιχειρήσεις είναι εκ φύσεως ανίκανες να σταθούν οικονομικά/επιχειρηματικά/
αναπτυξιακά», «το ελληνικό κράτος καλύπτει με εκατομμύρια ευρώ το χρόνο τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ» και ότι «η μόνη λύση είναι η ιδιωτική επιχείρηση και η ανταγωνιστική λειτουργία αυτών».
Το πρώτο χαρακτηριστικό παράδειγμα που μου έρχεται στο νου όταν διαβάζω αυτή την άποψη, είναι τα γρήγορα τρένα (TGV), που λειτουργούν στα πλαίσια της κρατικής εταιρείας SNCF της Γαλλίας από το 1981 και βρίσκονται στην κορυφή της σιδηροδρομικής τεχνολογίας μεταφορών.
Τα δρομολόγια δεν καθυστερούν ούτε δευτερόλεπτο και στα 40 χρόνια λειτουργίας τους δεν υπήρξε ούτε ένα θανατηφόρο ατύχημα (και έχουν μεταφέρει 1,7 δις επιβάτες). Στη Γαλλία, η ικανοποίηση των επιβατών απ τις σιδηροδρομικές μεταφορές αγγίζει το 85%.
Αντίθετα, στην Αγγλία που προχώρησαν στην ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρόμου, η παραμέληση των σταθμών και του δικτύου απ τους ιδιώτες και τα σοβαρά ατυχήματα με πολλούς θανάτους επιβατών που ακολούθησαν, τους ανάγκασαν να επανακρατικοποιήσουν το σιδηρόδρομο.
Στην Ελλάδα, Ο ΟΣΕ έγινε πειραματόζωο για την επιβολή των νεοφιλελεύθερων, αντεργατικών και αντιαναπτυξιακών μέτρων του Κόμματος των Μνημονίων.
Το 2010 είχε ξεσπάσει ένας προπαγανδιστικός βομβαρδισμός της κοινής γνώμης, με σκοπό να πεισθούν οι πολίτες ότι «ο ΟΣΕ αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τον φορολογούμενο πολίτη», «παράγει ελλείμματα», «οι εργαζόμενοι φταίνε», «δίνονται υπέρογκοι μισθοί», κά. Είναι έτσι;
Ο Ιδρυτικός νόμος του ΟΣΕ (Ν.Δ. 674/1970) καθόρισε τον κοινωνικό του χαρακτήρα (το Δημόσιο, δηλ η εκάστοτε κυβέρνηση, διαμορφώνει την τιμολογιακή του πολιτική, επιβάλλει μειωμένο εισιτήριο για ειδικές κοινωνικές ομάδες και την εκμετάλλευση άγονων (ζημιογόνων) γραμμών.
Συγχρόνως όμως, νόμος (Ν.Δ. 1300/1972) υποχρεώνει το Δημόσιο να καταβάλλει στον ΟΣΕ τις αντίστοιχες «αντισταθμιστικές» αποζημιώσεις.
Αργότερα, με τον Ν 2671/98, νομοθετήθηκε σαν εναλλακτική λύση, αντί της χρηματοδότησης απ το Δημόσιο του ΟΣΕ, η καταφυγή του σε δανεισμό υπό την εγγύηση του Δημοσίου, η οποία (μαντέψτε) κατέληξε σε μοναδική και αποκλειστική λύση (επικαλούμενο το Δημόσιο εκ συστήματος «δημοσιονομικούς λόγους»), καταχρεώνοντας τον ΟΣΕ με υψηλά επιτόκια και δυσβάσταχτους τόκους.
Απ το 2004 …«καθιερώθηκε» επίσης η μη επιστροφή του ΦΠΑ στον ΟΣΕ.
Ελευθερος ανταγωνισμος και ελευθερη αγορα παντου οχι αποσπασματικα μονο σε ορισμενους τομεις της οικονομίας.Ιδίως στην καθ ημάς ελεύθερη αγορα στην Ελλάδα!! Τα οφελη της ελευθερης οικονομιας που σημειωτεον ειναι συμφυτη με την ανθρωπινη φυση και προσωπικότητα και προϊόν μακράς και εξελεγκτικής πορείας του ανθρωπου αναδεικνυονται ΜΟΝΟ σε συνθηκες καθολικου επιχειρηματικου ανταγωνισμου στην οικονομια.Η υπαρξη καρτελ, ολιγοπωλιων, μονοπωλιων,trust κλπ (ιδιωτικων η δημοσιων) αποτελούν παραχαραξεις και καταδολιευσεις του παραπανω φυσικού αλλά και νομικού θέσμου!!Οι παραπάνω εξαιρέσεις λειτουργουν ως στεγανά και καρκινωματα μέσα στο σώμα της οικονομίας της αγοράς και θα πρέπει είτε να μην υπάρχουν καθόλου είτε να είναι σαφώς προσδιορισμενες και περιορισμενες μέσα στο στενό δημόσιο…..Ο ελεύθερος ανταγωνισμος συνηθεστερα χρησιμοποιείται και προσχηματικα από τους οπαδους της αλλης οχθης.Ειναι οι ανθρωποι που θελουν να γευονται τα ευεργετηματα του φιλελευθερου οικονομικου συστηματος οντας οι ιδιοι ιδεολογικα πολιτες σοβιετικου τυπου.Ειναι η περιπτωση μας.Η ιδιορρυθμη και ακρως αντικοινωνικη Ελληνικη σοβιετια των ΔΥ(όχι ολοι) και των κρατικοαναθρεμμενων ιδίως του ευρέος κράτους, που ειτε αρνουνται κάθετα και χωρις κοστος γι αυτους το φιλελευθερο οικονομικο συστημα ειτε το επικροτουν προσχηματικα και υποκριτικα ενω οι ιδιοι ειναι διορισμενοι ,μονιμοι εως ισοβιοι,αργομισθοι πολλεςφορες με αναριθμητα μισθολογικα και οχι μονο προνόμια.Κατά την γνώμη μου ο ελεύθερος ανταγωνισμός θα μπορούσε να επεκταθεί εκτος απο τις επιχειρησεις και τους οργανισμους στο δημοσιο και στα φυσικα προσωπα(υπαλληλους του κρατους) με την κατάργηση της μονιμότητας και την θέσπιση συμβάσεων ορισμένου χρόνου για ΟΛΟΥΣ τους μισθωτούς του στενού και εύρεως ΚΡΑΤΟΥΣ.ΜΕΣΩ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΟΝΤΟΛΟΓΙΟΥ αλγόριθμικα και ψηφιακά προσαρμοσμενου αλλά και μέσω ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ μισθού!!!Και φυσικά κάτω από δρακόντεια δημοσιονομικα φρένα!!!!