ΑΛΗΓΟΡΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΑΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

Η ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ
Γράφει ο Ηλίας Σταμπολιάδης
Κάποιος μιλούσε δυνατά με παράλογους συνειρμούς απευθυνόμενος σε πρόβατα με χρωματιστά αυτιά που ζητωκραύγαζαν και αυτό που κατάλαβα πως έλεγε ήταν ότι η πατρίδα τους είναι ένα  λιβάδι  χωρίς σύνορα  όπου κάθε ζωντανό και όχι μόνο τα πρόβατα μπορεί να βόσκει ελεύθερα και εάν χρειαστεί παραπάνω χορτάρι θα πάει στο παζάρι των λύκων να αγοράσει, υποθηκεύοντας ότι  χωράφια έχουν απομείνει  στο λιβάδι.
Ρώτησα ένα πρόβατο  χωρίς χρώμα στα αυτιά που φαινόταν  διαφορετικό από τα άλλα και έδειχνε ανήσυχο, ποίος ήταν αυτός που μιλούσε. «Αυτό το κωλόπαιδο είναι ο αρχηγός του κοπαδιού» μου είπε και συνέχισε.  
«Εμείς τα πρόβατα ήμαστε από μεγάλο σόι και το λιβάδι μας ήταν μεγαλύτερο.  Παλιά  υπήρχε μία τάξη και κάθε χρόνο σπέρναμε τα χωράφια μας και τα θερίζαμε, κρατούσαμε σπόρο για να ξανασπείρουμε και ότι περίσσευε το μοιραζόμασταν. 
Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που κάνανε  κουμάντο και είχαν βάψει τα αυτιά τους γαλάζια έτρωγαν περισσότερο.
Στη συνέχεια μερικοί με αυτιά  βαμμένα πράσινα,  είπαν ότι δεν είναι σωστό άλλοι να τρώνε περισσότερο και άλλοι λιγότερο και τους αναθέσαμε το κουμάντο.
 Αυτοί, αντί να οργώσουν τα χωράφια και να μοιράσουν τον καρπό ίσα, δανείστηκαν  από τους λύκους στο παζάρι με υποθήκη  και αντί να σπείρουν περισσότερα χωράφια μοίρασαν  τα δανεικά μεταξύ τους αφήνοντας τα χωράφια στους μπράβους τους που τα ρήμαξαν.  
Όταν ήλθαν οι λύκοι να πάρουν πίσω τα δανεικά και δεν είχαμε να τα πληρώσουμε  συμφώνησαν με τους γαλάζιους και πράσινους αρχηγούς, που εν τω μεταξύ τα είχαν βρει, κατάσχεσαν τα καλύτερα χωράφια του λιβαδιού και  το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής  για τα επόμενα χρόνια.
 Τότε εμείς καταλάβαμε ότι οι δανειστές ήταν λύκοι, αλλά οι αρχηγοί  τους ονόμασαν  “θεσμούς” και μας είπαν ότι πρέπει να πληρώσουμε όλα τα πρόβατα, αφού μαζί τα φάγαμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ




loading...