Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ “ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ” ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΝΙΚΗΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ

ΤΟ ΞΕΠΛΥΜΑ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΑΖΙ


BINTEO

Η γερμανική βιομηχανία ήταν κατά τη διάρκεια του εθνικοσοσιαλισμού στενά συνδεδεμένη με το ναζιστικό καθεστώς, έχοντας ως εκ τούτου
αποκομίσει τεράστια κέρδη – μέσω της καταναγκαστικής απασχόλησης εργαζομένων από τις κατεχόμενες χώρες, της «ενσωμάτωσης» των εργοστασίων και των πρώτων υλών των κατεχομένων κρατών, καθώς επίσης του εξοπλισμού του γερμανικού στρατού.

Στα χρήματα αυτά, μαζί με τα κλοπιμαία από τις άλλες χώρες, στηρίχθηκε το γερμανικό μεταπολεμικό θαύμα – όχι μόνο στη διαγραφή των χρεών του 1953.

Ανάλυση

Εάν θέλει κανείς να είναι ρεαλιστής, θαύματα δεν γίνονται, όπως αυτά που περιμένουμε για την Ελλάδα. Για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν να έχουμε ανάπτυξη, αύξηση δηλαδή του ΑΕΠ κατά 2,3% σύμφωνα με τις προβλέψεις, όταν όλοι οι συντελεστές του (ΑΕΠ = Κατανάλωση + Ιδιωτικές Επενδύσεις + Δημόσιες δαπάνες + Εμπορικό ισοζύγιο) είναι αρνητικοί – όπως οι εξαγωγές, η αύξηση καλύτερα του εμπορικού ελλείμματος, η πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας και η μείωση της βιομηχανικής παραγωγής που καταγράφηκαν το πρώτο τρίμηνο.

Φυσικά τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση, ύψους περί το 1 δις €, το μοίρασμα μέρους των κλοπιμαίων καλύτερα, θα αυξήσουν την κατανάλωση, αλλά αυτή ακριβώς οδήγησε στην υπερχρέωση της χώρας το 2009 -κάτι που σημαίνει πως το πάθημα δεν μας έγινε ακόμη μάθημα, μετά από δέκα χρόνια βαθιάς κρίσης.

Για παράδειγμα, η αναβίωση της ανατολικής Γερμανίας μετά την ένωση της με τη δυτική, απαίτησε 150 δις € για δέκα ολόκληρα χρόνια, χωρίς ακόμη να έχει υπάρξει σύγκλιση – ενώ το αποκαλούμενο γερμανικό θαύμα μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ήταν μόνο το αποτέλεσμα της διαγραφής άνω του 50% του χρέους το 1953, σε συνδυασμό με την εξυπηρέτηση του υπολοίπου με ρήτρα εξαγωγών αλλά, κυρίως, του μνημειώδους ξεπλύματος των χρημάτων που είχαν κλέψει οι ναζί από τις χώρες που είχαν κατακτήσει.

Ως εκ τούτου, το να έχουμε την ελπίδα πως η Ελλάδα, η οποία έχει υποστεί μία τεράστια καταστροφή από την πολιτική των μνημονίων θα αναβιώσει χωρίς να επενδυθούν μεγάλα ποσά χρημάτων, είναι ουτοπικό – πόσο μάλλον όταν οι επενδύσεις παραμένουν στο μισό των αναγκαίων κατά τα δέκα σχεδόν προηγούμενα χρόνια, με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί ανάγκες που υπερβαίνουν τα 200 δις €, χωρίς καμία διάθεση υπερβολής.

Στο θέμα τώρα της Γερμανίας και του ξεπλύματος των χρημάτων των ναζί, χωρίς το οποίο δεν θα είχε ασφαλώς υπάρξει κανένα «θαύμα», είναι σωστό να υπενθυμίσουμε τα εξής:

«Κάθε κράτος έχει τους δικούς του μύθους, οι οποίοι έχουν ελάχιστη ή και καθόλου σχέση με την πραγματικότητα», αναφέρει στην εισαγωγή του μικρού της φιλμ , η συμπαθέστατη γερμανίδα Δόκτορας του ελεύθερου πανεπιστημίου του Βερολίνου (FU Berlin), καταλήγοντας στο μύθο της χώρας της – σύμφωνα με τον οποίο το γερμανικό θαύμα της μεταπολεμικής εποχής οφείλεται στον υπουργό οικονομικών και μετέπειτα καγκελάριο L. Erhard.

Έχοντας αναλύσει μία από τις βασικότερες πτυχές του «φαινομένου» (ο μύθος του γερμανικού θαύματος), θεωρούμε σκόπιμο να αναφερθούμε επίσης σε αυτήν της παραπάνω γερμανίδας – σύμφωνα με την οποία το θαύμα οφείλεται επί πλέον στο δεξί χέρι του τότε προέδρου της Αργεντινής, του γνωστού μας Peron, ο οποίος ήταν εκείνος που ξέπλυνε τα χρήματα των ναζί.

Ο συγκεκριμένος Αργεντινός, ο κ. Jorge Antonio, «ξέπλυνε» από το 1949 και εντεύθεν, μαζί με την Daimler Benz (Mercedes) ως εκπρόσωπο της βαριάς γερμανικής βιομηχανίας, σε μεγάλη κλίμακα τα κεφάλαια ολόκληρης της βιομηχανίας της χώρας και όχι μόνο, τα οποία είχαν φυγαδευτεί στην Ελβετία – έχοντας φυσικά τη ρητή άδεια των Η.Π.Α. και λειτουργώντας κάτω από τις οδηγίες του γερμανού καγκελαρίου.

Παράλληλα, ως συμπλήρωμα του «πακέτου υπηρεσιών» με αποδέκτη τη ναζιστική Γερμανία, μεταφέρθηκαν μυστικά πολλοί σημαντικοί ναζί στην Αργεντινή – με τη βοήθεια της «αυτοκρατορίας» του Jorge Antonio, η οποία χαρακτηρίσθηκε αργότερα από τους δικαστές ως μία «τερατώδης, εγκληματική οργάνωση».

Ο ίδιος ο Jorge Antonio βέβαια θεωρούσε τον εαυτό του «δώρο Θεού» για τους ναζί – αφού, για να εκπληρώσει την «αποστολή» του, κατάφερε να δημιουργήσει ένα σύστημα χειραγώγησης νομισμάτων, φοροδιαφυγής, διαφθοράς, διαπλοκής και μαύρων ταμείων, μοναδικό ίσως στην ιστορία.

Περαιτέρω, πάντοτε σύμφωνα με τη γερμανίδα δόκτορα, οι μύθοι που καλλιεργούν τα κράτη κρύβουν την πραγματικότητα – όπου όμως μόνο αυτός που λαμβάνει υπ’ όψιν του την ψυχρή πραγματικότητα είναι σε θέση να ενεργεί πολιτικά. Όλα τα άλλα συνιστούν προφανώς αυταπάτες, οι οποίες μπορεί μεν να είναι βολικές, αλλά δεν παύουν να ανήκουν στον κόσμο της φαντασίας – με αποτέλεσμα να μη βοηθούν καθόλου τους λαούς.

Εάν τώρα εξετάσει κανείς ρεαλιστικά τα τεκταινόμενα, θα συμπεράνει εύκολα πως από το ξέπλυμα των χρημάτων των ναζί δεν ωφελήθηκαν μόνο οι ίδιοι και η γερμανική βιομηχανία – αλλά, επίσης, όλοι οι υπόλοιποι Γερμανοί, ακόμη και οι επικριτές του τότε καθεστώτος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ

loading...