Κατερίνα Παναγοπούλου: Μια κυρία στα κουτούκια

Θεραπαινίδα των «κουρασμένων» Κατερίνα Παναγοπούλου,

Ομολογώ ότι σας γράφω έχοντας ένα μικρό τρακ. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσα να σας απευθυνθώ. Όχι από δέος ή κάτι τέτοιο. Απλώς δεν πίστευα ποτέ ότι θα προκύψει κάποιος λόγος. Βλέπετε, όλα αυτά τα χρόνια είχα την εντύπωση ότι δεν υπάρχει τίποτα κοινό μεταξύ μας. Πώς να σας το πω; Ότι είμαστε τελείως διαφορετικές μορφές ζωής. Εσείς στον δικό σας κόσμο και εγώ στον δικό μου. Οι οποίοι δεν συμπίπτουν πουθενά. Και κανείς δεν ενoχλεί κανέναν.

Όμως ξαφνικά τα αλλάξατε όλα. Με τη συνέντευξή σας την προηγούμενη Δευτέρα, όπου παραδεχθήκατε με αξιοσημείωτη υπερηφάνεια ότι φιλοξενήσατε στη θαλαμηγό σας τον Αλέξη Τσίπρα. Σα να βγήκατε από το κοινωνικό απυρόβλητο και να αναμιχθήκατε με τους κοινούς θνητούς. Γίνατε προσβάσιμη.

Γιατί εσείς στηρίξατε τον Αλέξη Τσίπρα. Μιλήσατε με θαυμασμό γι’ αυτόν. Όχι μεταξύ σας, ένα καλοκαιρινό βράδυ, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα, πριμοδετημένοι σε κάποιον απόμερο Ξαφνικά λουστήκατε κι εσείς αυτή τη «Συριζίλα». Δημόσια. Πήρατε θέση χωρίς προσχήματα. Γιατί εσείς μπορεί να μη μας αφοράτε, αλλά η Ελλάδα που διαμορφώνει ο αγαπημένος σας πρωθυπουργός μάς αφορά και μας επηρεάζει άμεσα.

Μην ανησυχείτε. Δεν θα σας φλομώσω με όλα αυτά τα αφελή κλισέ που μιλάνε για το «ολιγαρκές αριστερό lifestyle», την «ανάρμοστη» σχέση με την ελίτ και άλλα τέτοια καταγγελτικά. Για την ακρίβεια δεν έχω κανένα σκοπό να σας καταγγείλω ή να σας εγκαλέσω. Το αντίθετο. Να σας εκφράσω τον θαυμασμό μου θέλω. Γιατί εσείς συνεχίζετε να κάνετε τη δουλειά σας.

Και όταν λέω «δουλειά σας» δεν εννοώ κάποια συμφέροντα που θα «εξυπηρετούσε» η σχέση σας με τον πρωθυπουργό. Φαντάζομαι ότι άνθρωποι που έχουν τη δική σας θέση στην κοινωνική διατροφική αλυσίδα δεν ασχολούνται με πρωθυπουργούς για λόγους πεζών, ωφελιμιστικών συμφερόντων. Θα σας χαρακτήριζα περισσότερο «χομπίστρια». Σαν αυτούς που συλλέγουν διάφορα εξωτικά είδη ζωής και τα εξετάζουν θέλοντας για λίγο να ζήσουν την περιπέτεια μέσα στη γραφικότητα. Ένας ανθρωπολογικός τουρίστας.

Κάτι σαν την Μαίρη Χρονοπούλου στο «Μια κυρία στα μπουζούκια». Που φεύγει από τη βίλα της στα βόρεια προάστια και συναντά τον ακατέργαστο λαϊκό τύπο στο νυχτερινό κέντρο του «λαού». Γιατί τη συναρπάζει να ζει για λίγο εκτός του κόσμου της που τον βρίσκει πληκτικό. Και εδώ που τα λέμε, δικαίως. Αντίθετα η παρέα με αυτό το «εξωτικό πτηνό», που εκπροσωπεί ένα άλλο ξένο σύμπαν, μοιάζει με συναρπαστική εξερεύνηση.

Και φαντάζομαι την απόλαυσή σας όταν βλέπετε τα μάτια του να γουρλώνουν, όταν τον βάζετε για πρώτη φορά στο δικό σας περιβάλλον. Όταν καταλαβαίνετε την προσπάθειά του να κρατήσει την ψυχραιμία του και να μην κάνει σαν ανήλικο που βρίσκεται για πρώτη φορά σε ένα λούνα παρκ. Είναι η στιγμή που τον βλέπετε να αλλάζει για πάντα. Να ρίχνει τις γέφυρες με την παλιά του μίζερη ζωή και να βουτάει μέσα στις απολαύσεις ενός καινούργιου μυθικού κόσμου.

Αυτή ακριβώς είναι η στιγμή της νίκης σας. Εκείνη την ώρα βλέπετε για άλλη μια φορά ότι αυτός ο περίφημος «εναλλακτικός κόσμος» δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα τσούρμο που δεν βλέπει την ώρα να «αλλαξοπιστήσει» μόλις του δοθεί η ευκαιρία. Όσο πιο δυνατά σας έβριζε και σας κατηγορούσε, τόσο πιο έτοιμος είναι να σας ακολουθήσει. Και επιπλέον είναι τέτοια η εξάρτησή του, που προθυμοποιείται να κάνει τα πάντα προκειμένου να μη χάσει αυτά που μόλις γεύτηκε. Η «εξαγορά» τους είναι ο θρίαμβός σας. Διότι, εδώ που τα λέμε, αυτό είναι η πραγματική υποταγή. Ο εχθρός να γίνεται ένα άκακο λούτρινο ζωάκι μπροστά σας. Τα άλλα, διαπλοκές και τα τοιαύτα, είναι μάλλον πιο υγιείς συναλλαγές από την υποταγή αυτή. Γι’ αυτό φαντάζομαι ότι ήταν για εσάς πολύ πιο σημαντικό να επιδείξετε το τρόπαιό σας, δηλαδή τον αριστερό πρωθυπουργό της χώρας, από το να τον προστατεύσετε. Κι έτσι δεν διστάσατε στιγμή να επιβεβαιώσετε ότι ήταν εκείνος στις φωτογραφίες. Παρ’ όλο που ξέρατε ότι του κάνετε σημαντική ζημιά, για εσάς ήταν πρωτεύον να γνωρίζουν οι όμοιοί σας ότι είναι πλέον υποχρεωμένος σε εσάς. Ότι ανήκει στη συλλογή σας.

Και το χειρότερο είναι η στοργή που δείξατε απέναντί του. Αυτό τον εξέθεσε ακόμα περισσότερο στον παλιό του κόσμο. Τον κάνατε να φαίνεται σαν ένα ανήλικο που αφού έπαιξε τον επαναστάτη, χρειάστηκε περίθαλψη, ξεκούραση και προστασία. Γιατί ήταν «κουρασμένος». Και όχι μόνο αυτό. Τον υπερασπιστήκατε απέναντι σε όλους όσοι τον κατηγορούν. Όπως θα έκανε κάθε καλός «κηδεμόνας». Που φροντίζει το οικόσιτο που μόλις «εξημέρωσε».

Εξάλλου είστε σε θέση να ξέρετε ότι η εξουσία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα πρόσχημα. Κι ότι η δική σας δουλειά είναι να τους κάνετε τη χάρη και να τους το δείχνετε, όσο πιο καθαρά γίνεται.

Όσο για όλα αυτά που τον κατηγορούν, για τη «μιζεροποίηση» μιας ολόκληρης χώρας, για την οικονομική καταστροφή της μεσαίας τάξης, για την κυνική ανηθικότητα, για τους Πολακισμούς και τους Μαδουρισμούς, για την καλλιέργεια των πιο ταπεινών ενστίκτων των πολιτών, για την επικράτηση της Ελλάδας της βολής και του επιδόματος, για την εξαγορά συνειδήσεων και για τόσα άλλα, είναι λογικό να μη σας αφορούν. Και να μην κάνετε το δικό μας πρόβλημα, δικό σας. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν και οι φιλανθρωπίες που τόσο σας αρέσουν.

Καλή σας επιτυχία, κάποιος πραγματικά κουρασμένος.

Υ.Γ. Μια που το έφερε η κουβέντα, δεν σας φαίνεται παράξενο που όλοι όσοι κατέστρεψαν τη χώρα μέσω της ανικανότητάς τους να διοικήσουν, ήταν οι πρώτοι που έσπευδαν να δηλώσουν «κουρασμένοι»;

Νίκος Ζαχαριάδης
AthensVoice