Τουρκία, ο Άσωτος υιός της Δύσης, η Ελλάδα και ο μόσχος ο σιτευτός!
Γράφει ο Γιάννης Παπαϊωάννου
Παρατηρούμε όλοι την αύξηση του αμερικανικού ενδιαφέροντος για την Ελλάδα, τις όψιμες ερωτήσεις για τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας και τις ερωτήσεις την επιθετικότητα που
δέχεται η χώρα μας και η Κύπρος από την Τουρκία! Βλέπουμε ακόμη και την πρόταση για αγορά F35!
Στην πραγματικότητα όμως το μόνο που βλέπουμε ως τώρα, είναι μόνο απειλές ότι η επιδείνωση των σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας θα θέσει σε τροχιά ανακαθορισμού τις ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο.
Την προηγούμενη εβδομάδα, σχεδόν ταυτόχρονα με το τελεσίγραφο της Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα για τους ρωσικούς S-400, κατατέθηκε μια διακομματική δημόσια αμερικανική απειλή- πρόταση νόμου στο Κογκρέσο για τη στρατιωτική αλλά και διπλωματική ενίσχυση Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας.
Κάπου εδώ αρχίζει να στήνεται ένα νοητικό οικοδόμημα! Βάση αυτού μοιάζει πως η «εμβάθυνση» της συνεργασίας ανάμεσα στην Αθήνα και την Ουάσιγκτον, σε μια περίοδο κατά την οποία οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις βαίνουν επιδεινούμενες να δημιουργεί ορισμένες ευκαιρίες για την Ελλάδα!
Αυτές οι σκέψεις πηγάζουν από την πεποίθηση ότι τυχόν οριστική στροφή της Τουρκίας προς την Ανατολή και την Ρωσία θα καθιστούσε τα σύνορα μας σύνορα της Ανατολής με την Δύση και θα αναβάθμιζε την Ελλάδα! Στο τέλος αυτού του νοητικού οικοδομήματος η Ελλάδα καταλήγει ο πιο πιστός σύμμαχος και ευνοούμενη της δύσης.
Δεν θέλω να σας το χαλάσω αλλά δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι η στρατηγική θέση και το μέγεθος της Τουρκίας την καθιστούν πιο επιθυμητή σύμμαχο για την Δύση από την Ελλάδα. Η θεση αυτή που κατέχει δεν επιτρέπει -απαγορεύει θα έλεγα-, την μόνιμη στροφή της Τουρκίας προς την ανατολή!
Άλλα για να βοηθήσω στον εμπλουτισμό αυτού το νοητικού οικοδομήματος θα θυμίσω εδώ την «παραβολή του Ασώτου» και θα παραλληλίσω την Τουρκία με τον Άσωτο Υιό της δύσης.
Ο άσωτος Υιος είναι αυτό ο τύπος που στην ομώνυμη παραβολή κάνει ότι θέλει, σπαταλά τα λεφτά του και όταν επιστρέφει στην πατρική εστία ο πατέρας σφάζει το καλύτερο μοσχάρι του για να γιορτάσει την επιστροφή του. Το τραγικό στην ιστορία είναι ο αδελφός του, ο πιστός γιος, περιποιούνταν το μοσχάρι που έσφαξε ο πατέρας και ο οποίος σε σύγκριση με τον αδελφό του -αν και παρέμεινε πιστός υιός- είναι ο μεγάλος χαμένος!
Αν βάλουμε στο ρολό του «πιστού Υιου» την Ελλάδα και την «Τουρκία» στην θέση του Ασώτου μας μένει να εντοπίσουμε το μοσχάρι που θα σφάζουν οι ξένοι μόλις επιστρέψει η Τουρκία στην πατρική εστία. Ας είμαστε έτοιμοι γιατί μπορεί να είναι το μοσχάρι που περιποιούμαστε εμείς.
Ας μιλήσουμε όμως πιο πολιτικά…
Μόνο αφελείς θα πίστευαν ότι οι ξένοι θα ευνοήσουν την Ελλάδα επειδή είναι η πιστή σύμμαχος. Στην πράξη οι ξένοι θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους και η πιστή Ελλάδα θα είναι απλά ένας μοχλός πίεσης προς τον Άσωτο υιό.
Θα πρέπει να είμαστε αφελείς για να πιστέψουμε ότι οι σχέσεις μας με την δύση θα είναι μόνιμες σταθερές και βαθιά ειλικρινείς από την πλευρά τους. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει ποτέ στις διεθνείς σχέσεις! Δεν συνέβη ποτέ με την Ελλάδα!
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ποτέ ότι τα τρέχοντα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη της Ελλάδας έρχονται από τους Αμερικάνους γιατί εξυπηρετείται το δικό τους σχέδιο και όχι το δικό μας.
Αλώστε ο δικός μας ανεκπλήρωτος στόχος, είναι ο μακρύς δρόμος της εθνικής ανεξαρτησίας και όχι ο ρόλος της ευνοούμενης παλλακίδας της δύσης.
Κοιτώντας μπροστά!
Κάνοντας μια προβολή στο μέλλον με την Ελλάδα στο ρόλο της ευνοούμενης παλλακίδας, βλέπουμε να υπάρχει μια Δύση πανίσχυρη, έτοιμη να συντρίψει την ελληνική οικονομία και την χώρα όπως κάνει με την Τουρκική οικονομία σήμερα! Έτοιμη και να απομονώσει την χώρα διεθνώς αν τολμήσει να σηκώσει κεφάλι.
Μια δύση έτοιμη να ξεσηκώσει μειονότητες, και να τονώσει εθνικισμούς και χώρες γύρω από τα σύνορα μας με δυο φιλικά χτυπήματα στην δική τους πλάτη, όταν εμείς μοιραία θα ξαναπαίρνουμε το δρόμο της εθνικής ανεξαρτησίας και η δύση θα βρει άλλη ευνοούμενη παλλακίδα για να μας πιέσει.
Τα είδαμε αυτά με την Αλβανία στο Κόσσοβο σε βάρος της Σερβίας, με τους Κούρδους στο ΙΡΑΚ κι άλλου.
Και το ερώτημα είναι πια θέση θέλουμε για την Ελλάδα, και τι μπορούμε να κάνουμε στην παρούσα στιγμή για να κινηθούμε προς τον στόχο μας.
Τον στόχο της εθνικής ανεξαρτησίας!
