ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΙ ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ
ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ (ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ)
Ποιοι Είναι Οι Νεομάρτυρες Της Κρίσης
Γράφει ο Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης
Δεν ξέρω ποιοι είναι, αλλά σίγουρα υπάρχουν. Είναι οι άνθρωποι που βλέπουν κομμάτια της ζωής τους να καταρρέουν, χάνουν τη δουλειά τους, το σπίτι τους,
πεινούν, εγκαταλείπονται πιθανόν κι από την οικογένειά τους…
θύματα ενός ανελέητου και απάνθρωπου διεθνούς παιχνιδιού…. και, παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουν να διατηρούν στην καρδιά τους εμπιστοσύνη στο Θεό και αγάπη για το συνάνθρωπο!
Οι άνθρωποι αυτοί είναι γνήσιοι πνευματικοί αγωνιστές.
Η ζωή τους, ακόμα κι αν πηγαίνουν φυλακή για χρέη, ακόμα κι αν ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια (στα δικά μου σκουπίδια, που κάνω πως δεν τους ξέρω, αφού ακόμη μου μένουν κατά καιρούς κάποια υπολείμματα και τα πετάω), έχει μια ποιότητα, διαμορφωμένη από τη θεία χάρη, που κατοικεί μέσα τους.
Πονούν, αλλά δίπλα στον πόνο τους υπάρχει γαλήνη, αγάπη, ελπίδα και χαρά. Μια παράξενη χαρά, από το πλησίασμά τους στο Χριστό – πλησίασμα που οφείλεται ακριβώς στο ότι σηκώνουν το σταυρό τους με πίστη κι αγάπη, όπως είχε κάνει κι Εκείνος…
Η ζωή ενός ανθρώπου που ζει μέσα στη θεία χάρη είναι πιο χαρούμενη και ελεύθερη, από τη ζωή κάποιου που ζει μέσα στα λεφτά…
ή στην ασφάλεια του σπιτιού του, ή της επιτυχημένης καριέρας του.
Η ποιοτική ψυχή τους, και η ποιοτική ζωή τους, έχει θετικό αντίκτυπο στην αιωνιότητα.
Όμως, χωρίς να το επιδιώκουν, επηρεάζει θετικά και τους συνανθρώπους, με τους οποίους έρχονται σε επαφή.
Ίσως δεν ξέρετε πως υπάρχουν κάποιοι άγιοι που επιλέγουν να ζουν ως άστεγοι και να τρέφονται ελάχιστα από ελεημοσύνες, παριστάνοντας τους τρελούς, για να μην καταλαβαίνουν οι άνθρωποι πως είναι άγιοι, και να μην τους τιμούν.
Στη γλώσσα της Ορθοδοξίας, ονομάζονται «σαλοί διά Χριστόν» (τρελοί, εξαιτίας του Χριστού, τον οποίο υπεραγαπούν).
Η συκοφαντία είναι η ζωή τού Παγανισμού. Χωρίς αυτή δεν μπορεί να προσελκύσει οπαδούς, ούτε να διαδώσει τις αστείες θρησκευτικές του θέσεις εναντίον τής Χριστιανικής αληθείας.
Με ψέματα και ιστορικές αλλοιώσεις, προσπαθούν να φανούν καλοί, θύματα και ψαγμένοι, ενώ είναι είτε αμαθείς, είτε δόλιοι διαστρεβλωτές.
Άλλωστε, δεν θα μπορούσαν να ενεργούν διαφορετικά από τους "θεούς" τους. Γιατί "Σατανάς" σημαίνει: "Συκοφάντης".
Συκοφαντώντας τους Χριστιανούς και αλλοιώνοντας την ιστορία, προσπαθούν να βρουν υποστηρικτές τής πλάνης τους.
Ανήθικες ερμηνευτικές τακτικές και μέθοδοι
Πέρα από την ερμηνευτική και λογική ανεπάρκεια των επίδοξων κριτικών της Χριστιανικής πίστης και των Χριστιανικών κειμένων, η ανεπάρκειά τους συμπληρώνεται και από πλήθος ανήθικων μεθοδεύσεων, που αποσκοπούν στην παραπλάνηση και στο τέχνασμα, και όχι στην ειλικρινή επιχειρηματολογία. Ας δούμε λοιπόν τις βασικές τακτικές και μεθόδους που χρησιμοποιούν, και που είναι εμφανείς σε όλα σχεδόν τα αντιχριστιανικά κείμενά τους.
Προκύπτει έτσι ο δεκάλογος του ΑΠΑΤΕΩΝΑ ερμηνευτή:
1. Εκτενή κείμενα
Ένα συνηθισμένο τέχνασμα των αντιχριστιανών αυτών, είναι να δημοσιεύουν εκτενή κείμενα με επιθέσεις εναντίον των Χριστιανών ή της Αγίας Γραφής, γεμάτα με "πυροτεχνήματα". Σε αυτά μπορεί κάποιος να βρει συλλογή κακοηθειών και συκοφαντιών, αναπόδεικτες δηλώσεις, γενικεύσεις, αποκρύψεις στοιχείων, αλλοίωση κειμένων και εννοιών, και πολλά άλλα χαρακτηριστικά στα οποία επιδίδονται άνθρωποι με καυτηριασμένη συνείδηση.
Τα μεγάλα κείμενα των διαστροφέων της Χριστιανικής πίστης, έχουν συγκεκριμένη χρησιμότητα, και γι' αυτό προτιμούνται από τους αντιχριστιανούς απατεώνες. Ας δούμε τις βασικές τους χρήσεις:
Εντυπωσιασμός
Βλέποντας ένα τεράστιο κείμενο με υποτιθέμενα "ντοκουμέντα" κατά του Χριστιανισμού, ο αφελής και ανίδεος εντυπωσιάζεται, και πείθεται. Όμως "ουκ εν τω πολλώ το εύ".
Δύσκολη και χρονοβόρα αναίρεση
Επειδή οι αντιχριστιανοί αυτοί έχουν τη φωλιά τους λερωμένη και φοβούνται την αναίρεση των κειμένων τους, προτιμούν τα τεράστια κείμενα, επειδή αφ' ενός ελπίζουν ότι οι Χριστιανοί θα βαρεθούν να τα απαντήσουν, αφ' ετέρου επειδή ακόμα και όταν θα απαντηθούν, αυτό θα χρειασθεί πολύ χρόνο, και στο μεταξύ θα έχουν την ευκαιρία να εξαπατήσουν τους ανόητους και αμαθείς που θα τα διαβάσουν. Άλλωστε στους ανόητους αποσκοπούν πάντοτε οι πονηροί.
Καθόλου πρακτικό απαντητικό κείμενο
Ένα ακόμα πλεονέκτημα των τεραστίων κειμένων για τους εχθρούς του Χριστιανισμού, είναι ότι όταν απαντηθεί ένα τεράστιο κείμενο, θα γίνει τουλάχιστον διπλάσιο απαντημένο. Και ένα τόσο μεγάλο κείμενο, είναι δύσχριστο, και ελπίζουν πως θα διαβάζεται από τα υποψήφια θύματά τους, δυσκολότερα από το μισής έκτασης συκοφαντικό δικό τους κείμενο.
Το ψέμα περί διωγμών τών Ελλήνων στη Σκυθόπολη
Πώς οι Νεοπαγανιστές εφευρίσκουν ανύπαρκτους διωγμούς εναντίον τους!
Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος τους διαψεύδει!
Άλλο ένα ψέμα τών Νεοπαγανιστών κατά τών Χριστιανών, σχετικά με υποτιθέμενους διωγμούς ειδωλολατρών από… Χριστιανούς στη Σκυθόπολη! Προφανώς ο κος Ρασσιάς νόμιζε ότι μπορεί να λέει τα παραμύθια του χωρίς αντίλογο. Νόμισε ότι οι Χριστιανοί τα τρώνε όπως οι αμαθείς ειδωλολάτρες ομόθρησκοί του, τους οποίους εξαπατά με τέτοιες ανύπαρκτες ιστορίες!
Το παραμύθι τού Βλάση Ρασσιά (Από τις "Ιστορίες Απάτης" του):
385 – 388 …Στα στρατόπεδα θανάτου της Σκυθοπόλεως μαρτυρούν μυριάδες αθώοι άνθρωποι: “Και από τα πιο απομακρυσμένα σημεία της Αυτοκρατορίας σέρνονταν δεμένοι με αλυσίδες αμέτρητοι πολίτες κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνικής τάξεως. Και από αυτούς πολλοί πέθαιναν στη διαδρομή ή στις ανά τόπους φυλακές. Και όσοι κατόρθωναν να επιζήσουν, κατέληγαν στη Σκυθόπολη, μία απόκεντρη πόλη της Παλαιστίνης, όπου είχαν στηθεί τα όργανα των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων” γράφει ο Αμμιανός Μαρκελλίνος. (Ισχυρισμός Ρασσιά)
εδω η αλήθεια
http://www.oodegr.com/neopaganismos/diogmoi/skythop1.htm
Με αφορμή την αναφορά μας στους αγίους Προπάτορες της Παλαιάς Διαθήκης, ας μας επιτρέψει η αγάπη σας να αναφερθούμε σε μία από τις πολλές μομφές των νεοειδωλολατρών κατά των Χριστιανών.
Αυτή η κατηγορία, που προσάπτουν οι νεοπαγανιστές στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, είναι ότι «οι ρίζες της Πίστεώς μας, και συγκεκριμένα η Παλαιά Διαθήκη, είναι δήθεν απλώς Εβραϊκή Ιστορία, και συνεπώς εβραϊκή υπόθεση, που δεν αφορά εμάς τους Έλληνες». Θεωρούν ότι ο Χριστιανισμός είναι «εβραϊκή αίρεση». Ουσιαστικά απορρίπτουν την Παλαιά Διαθήκη ως δήθεν «εβραϊκή μυθολογία» και επιτίθενται εμπαθώς κατά της Καινής Διαθήκης και των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας.
Κατ’αρχήν πρέπει να δηλώσουμε το προφανές, ότι δηλ. οι Χριστιανοί δεν είμαστε ρατσιστές και γι’αυτό ούτε αντισημιτιστές. Ο Έβραϊκός λαός είναι ανθρωπίνως συμπαθής σ’εμάς, όπως όλοι οι λαοί του κόσμου, και μάλιστα επειδή μας πρόσφερε τόσους Πατριάρχες, Δικαίους και Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, όπως και τους Αγίους Αποστόλους και τους πρώτους Χριστιανούς στήν εποχή της Καινής Διαθήκης, με κορωνίδα βέβαια την Πανάχραντο Κυρία Θεοτόκο και πάν’απ’όλα τον Θεάνθρωπο Κύριο και Σωτήρα Ιησού Χριστό.
Ωστόσο, οι Χριστιανοί είμαστε αντισιωνιστές, δηλ. είμαστε κάθετα αντίθετοι προς τον φρικώδη διεθνή Σιωνισμό,[7] ο οποίος μετήλλαξε τον θεϊσμό της Παλαιάς Διαθήκης και των Προφητών σε αίσχιστο Εωσφορισμό, με την δαιμονική Καμπαλά και το χυδαίο Ταλμούδ, τα οποία είναι έργα των διαμονιώντων ραββίνων του εκπεσόντος Ιουδαϊσμού και της ιδεοληψίας τους περί της παγκοσμίου κυριαρχίας και διακυβέρνησης, μέσω του αναμενομένου ακόμη ψευδομεσσία τους, δηλ. του Αντιχρίστου.
Η πίστη μας δεν είναι "ιουδαϊκή". Από πολύ νωρίς στην ιστορία της Εκκλησίας έγινε σαφές και ρητώς εκφράστηκε η ξεκάθαρη τοποθέτηση των Αγίων Αποστόλων, ότι η πίστη στον Χριστό είναι διαφορετική από τον Ιουδαϊσμό, αφού ο Κύριος μας εξαγόρασε από την κατάρα του νόμου με το Τίμιο Αίμα Του. Είναι σαφείς οι αναφορές, που γίνονται στις Πράξεις των Αποστόλων για τη ζωή των νέων τότε Χριστιανών και για τις καταργήσεις παλαιών ιουδαϊκών συνηθειών και τυπικών.
Η Παλαιά Διαθήκη είναι η ιερά βίβλος των πρώτων Χριστιανών, ιδίως πριν η Εκκλησία αποφανθεί για τον Κανόνα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης. Οι άγιοι Απόστολοι και οι πρώτοι πιστοί στον Χριστό δεν διανοήθηκαν καν να την θεωρήσουν "ιουδαϊκή" ή απλώς ως μια συλλογή της Εβραϊκής Ιστορίας, αλλ’ αντιθέτως από πολύ νωρίς τήν ένιωθαν ως "Λογον Θεού", την περιέβαλαν με πολύ σεβασμό και κύρος και τα αναγνώσματά της ήταν και είναι ιδιαίτερα προσφιλή και ενισχυτικά στον πνευματικό αγώνα όλων των Χριστιανών. Η Παλαιά Διαθήκη, μέρος ούσα της Αγίας Γραφής, είναι και αυτή θεόπνευστος.
Η Παλαιά Διαθήκη μας μιλά για τους ανθρώπους του Θεού, τους Προπάτορες του Κυρίου, κατά το ανθρώπινο, που εορτάζουμε σήμερα, φανερώνοντας έτσι την άρρηκτη συνέχειά της με την βίβλο της εποχής της Χάριτος. Η Παλαιά Διαθήκη είναι η βάση για την Καινή Διαθήκη. Είναι η προετοιμασία για την έλευση του Θεανθρώπου Χριστού. Είναι παιδαγωγός εις Χριστόν. Στην Παλαιά Διαθήκη ενεργεί ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, αλλά ως άσαρκος Λογος, ενώ στην Καινή Διαθήκη ενεργεί ως ένσαρκος Λογος.
Είναι, επίσης, πασίδηλος ο παγκόσμιος χαρακτήρας και η προοπτική της για την σωτηρία όλων των ανθρώπων. Αυτό φαίνεται εμφανέστατα στούς Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Οι Προφήτες προετοίμαζαν με τις διδασκαλίες και τις προφητείες τους όλα τα έθνη για την παρουσία του Χριστού, ώστε ν’ αποκτήσουν γνώση και ευσέβεια του αληθινού Θεού, ο Οποίος γνωριζόταν παλαιά μόνο από τους Εβραίους.
Ο άγιος Θεός, «ο ετάζων καρδίας και νεφρούς», δεν είναι προσωπολήπτης. Αγαπά εξ ίσου όλους τους ανθρώπους και όλους τους λαούς. Απευθύνει τα σωτήρια κελεύσματά Του σε όλους αδιακρίτως και ευλογεί τους «αγαθούς τη καρδία». Η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη με σχετικά νοήματα, που αναφέρονται στον οικουμενικό και παγκόσμιο αυτόν χαρακτήρα της μελλούσης σωτηρίας όλων των λαών της γης, μέσω της ευσεβείας προς τον μόνο αληθή Θεο.
Οι Εβραίοι, που καυχώνταν ότι τάχα μόνο αυτούς (ως έθνος και φυλή) από τα υπόλοιπα έθνη προτίμησε ο Θεός και ότι δήθεν μόνο αυτούς αξίωσε των θείων επαγγελιών Του, καταισχύνονται τώρα από τις αποδείξεις του εναντίου, αφού μαρτυρείται (από τους ίδιους μάλιστα τους Προφήτες τους), πως δεν τους δόθηκε τίποτε περισσότερο η ανώτερο απ’ ό,τι σ’ όλα τ’ άλλα έθνη. Μάλιστα προβλέποντας τα μέλλοντα, μιλούν οι άγιοι Προφήτες εν Πνεύματι Αγίω για την αποστροφή του Θεού προς τους αποστάτες Εβραίους, όπως επίσης και για την εκπλήρωση των επαγγελιών Του σ’ όλο τον κόσμο, σ’ όλους τους ανθρώπους, σ’ όλα τα έθνη, που θα δεχθούν και θα εγκολπωθούν την Αλήθειά Του.
Όσοι αποδεχόμαστε την Παλαιά Διαθήκη του Θεού εν Χριστώ (όπως κι εμείς οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί) καθιστάμεθα πραγματικοί υιοί των Πατέρων και Δικαίων και των Προφητών της και γινόμαστε κληρονόμοι της και οι υποθέσεις και τα νοήματά της γίνονται κληρονομιά μας προς Θεογνωσία και σωτηρία.
Η Πίστη μας δεν είναι «εκ του κόσμου τούτου». Η ευσέβειά μας δεν είναι υπόθεση των Εβραίων (άλλωστε αυτοί την καταφρόνησαν). Δεν είναι μόνο γι’ αυτό ή το άλλο έθνος. Είναι πανανθρώπινη, αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους, σώζει όλο τον άνθρωπο και κατέχει την πληρότητα και ολότητα της αληθείας.
Έτσι κι εμείς οι πρώην εθνικοί, ειδωλολάτρες, Έλληνες δεχθήκαμε και σεβόμαστε την Παλαιά Διαθήκη, διότι έχει ως σκοπό και προοπτική της την πανανθρώπινη, την παγκόσμια σωτηρία. Με την αποδοχή, λοιπόν, της Παλαιάς Διαθήκης (έχοντάς την ως στερεά βάση), δεν απορρίψαμε τον Ναζωραίο ή Γαλιλαίο (όπως ειρωνικά ή υποτιμητικά Τον αποκαλούν οι νεοειδωλολάτρες) Ιησού, τον Θεάνθρωπο Κύριο, αλλά Τον πιστέψαμε, Τον αναγνωρίσαμε ως Κύριο και αγαθό Δημιουργό του σύμπαντος.[8]