ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

–   Γράφει η Μαρία Κομνηνού* 



Οι αρχαιοι Ελληνες φιλοσοφοι ειχαν το μαθημα της μουσικης, ως ισαξιο, ειτε ως σχεδόν ισαξιο με αυτό της γεωμετριας. 

Μετα από αυτά τα δυο Βασικα μαθηματα , ακολουθουσαν τα μαθηματα της αστρονομιας, της φιλοσοφιας κλπ. 

Μεσα από τα ειδικα ειδη μουσικης και χορου, οι αρχαιοι Ελληνες φιλοσοφοι , ηταν σε θεση να δημιουργουν ενδιαμεσους χαρακτήρες με βαση το μετρον αριστον, οι οποιοι δεν ηταν ουτε πολύ μαλθακοι, ουτε παρα πολύ σκληροι .

Από αυτά τα ειδη μουσικης, δημιουργηθηκαν τα εκατομμύρια των Ελλήνων ηρωων της αρχαιότητος και του μεσαιωνα 
Οι Φιλοσοφοι διδασκαν εκεινη την εποχη τα διαστήματα τετάρτης. 
Ο Πλατων μίλησε για την μουσική ως κύριο μάθημα της βασικης εκπαίδευσης των παιδιών στην Αρχαία Αθήνα.
Συνεχεια ολων αυτων των αρχαιων ειδων μουσικης ,είναι η “βυζαντινη” μουσικη, η παραδοσιακη, το εντεχνο, το χασαπικο, κλπ.
Ο υπατος των φιλοσοφων είχε πει ότι η μουσικη ειναι η ζωη-ψυχη ολου του συμπαντος και προσφερει τα παντα στον ανθρωπο.

Εξέτασαν την σχέση μουσικών ηχων και αριθμων οπου διαπιστωσαν ότι οι αριθμοί που διέπουν την αρμονια ενος διατεταγμενου κόσμου εχουν τον ίδιο ρόλο και στην τέχνη της μουσικής.

Είναι ενδιαφέρον ότι οι ίδιοι μαθηματικοί λόγοι που διέπουν τα βασικά πυθαγορεια μουσικα διαστηματα, που προερχονται από την αρμονικη διαιρεση του μονοχορδου (1:2 – διάστημα ογδοης, 2:3 – διάστημα πεμπτης, 3:4 – διάστημα τεταρτης), διέπουν και τις σωματομετρικες αναλογιες του ανθρωπινου σωματος αλλα και αλλων δημιουργημάτων όπως π.χ. ο κοχλιας, τα φυλλα των δενδρων, τα φτερα της πεταλουδας κλπ.

Υπάρχουν αναφορες ότι οι σχολες των αρχαιων φιλοσοφων εκαναν χρηση μουσικων ήχων για την θεραπεία ασθενων με βάση την άποψη ότι η αρμονία της μουσικής μπορεί να αποκαταστήσει την διαταραγμένη ψυχοσωματική ισορροπία του ασθενούς.

Την ικανοτητα της μουσικής να θεραπευει μας την αναφερει ο Πλατωνας σε πολλά έργα του (Τιμαιος, Πολιτεια, Νομοι).

Ο Πλατων είναι εκεινος ο οποιος πρωτος διδασκει ως κατεξοχήν ιαση ψυχης και σωματος τον δώρειο μουσικο τρόπο, αρχαία μουσική κλίμακα η οποια αντιστοιχεί
περίπου στον πρώτο ήχο της Ελληνικης-Ρωμαικης-“βυζαντινης”μουσικής.


Υπογραμμίζει ότι η μουσική έχει μεγάλη ηθική αξία και το αφιερώνει στην ανάπτυξη της συγκεκριμένης άποψής του ένα αρκετά μεγάλο απόσπασμα από το πόνημά του Πολιτεία. 

(Αγγελος Φ.Γιαννοπουλος-Μουσικα σχολεια). 

Η εκπαίδευση των παιδιών έπρεπε να μην έχει ετεροφωνία, ενώ εκθέτει με τρόπο σαφή και χωρίς ακρότητες την σχέση φιλοσοφίας με την μουσική. 

Στον Τίμαιο μας ανάφερει: «Η αρμονία, έχοντας συγγενείς κινήσεις προς τις ψυχικές καταστάσεις, δεν θεωρείται από τον άνθρωπο που χρησιμοποιεί με σύνεση τα δώρα των Μουσών ότι έχει ως στόχο την άλογη ηδονή, όπως συμβαίνει σήμερα.

Αντίθετα, η αρμονία μας δόθηκε από τις Μούσες ως σύμμαχος ενάντια στη μη αρμονική φορά της ψυχής που ενυπάρχει εντός μας, έτσι ώστε να την οδηγήσει σε τάξη και συμφωνία με τον ίδιο τον εαυτό της. 

Ο ρυθμός για τον ίδιο σκοπό μας δόθηκε, δηλαδή για να παλέψουμε την τάση που υπάρχει μέσα μας για απουσία μέτρου και έλλειψη χάρης». 

O Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Πυθαγόρας και αρκετοί φιλόσοφοι μας δiδαξαν ότι η μουσική συμβάλλει στη διαμόρφωση του ανθρώπου χαρακτήρα.

Για αυτον τον λόγο αυτόν, η μουσική παιδεία αποτελεί απαραίτητο στοιχείο στην εκπαίδευση των παιδιών αλλά και αναπόστατο μέρος στη ζωή των ανθρώπων. 

Στην αρχαιοελληνική πραγματικότητα, οι έννοιες Παιδεία και Μουσική ήταν ταυτόσημες,η Μουσική ήταν το όχημα της Παιδείας καθώς κάθε πνευματική και ψυχική καλλιέργεια θεωρούνταν ότι είχε θεϊκή προέλευση και ονομαζόταν Μουσική. 

Ο Πλάτωνας αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Τις ουν η παιδεία; η χαλεπόν ευρείν βελτίω της από του πολλού χρόνου ηυρημένης; έστιν δε που η μεν επί σώματι γυμναστική, η δ’ επί ψυχή μουσική». 

Συνδέει άμεσα το νόμο της Πολιτείας με το νόμο της μουσικής. 

Η ολοκλήρωση και των δύο νόμων απαγορεύει την μεταξύ τους μίξη. Η αλλαγή των νόμων της μουσικής έχει σαν αποτέλεσμα την αλλαγή των νόμων της Πολιτείας. 

Το τελευταίο φυσικά θα ήταν καταστροφικό. 

Ο Πλάτων υποστηρίζει ότι η μουσική αγωγή εφοδιάζει τους μελλοντικούς πολίτες ενός κράτους με ηθική, δημιουργικότητα, δικαιοσύνη και γενναιότητα. 

Για το λόγο αυτό ο Πλάτων διδαξε ότι τα παιδιά από την εμβρυϊκή ηλικία πρέπει να συνηθίζουν στη μουσική μέσα από τα νανουρίσματα.Η μουσική είναι η τέχνη και η επιστήμη των ήχων. 

Ή μελωδία, το αποτέλεσμα δηλαδή τού συνδυασμού αρμονίας και ρυθμού, μπορεί να επηρεάσει την ψυχική κατάσταση τού ανθρώπου είτε θετικά είτε αρνητικά.

Η δύναμη και η παιδαγωγική αξία της μουσικής αναγνωρίζεται από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα.
Πολλες πραγματείες γράφτηκαν και γράφονται περί μουσικής, ενώ πλήθος έμμεσων αναφορών σε αυτήν συναντούμε σε πολλά συγγράμματα.

Η Εκκλησία, από τούς πρώιμους χρόνους χρησιμοποίησε την μουσική στις λατρευτικές της συνάξεις. 

Υποστηρικτές των απόψεων περί μουσικής είναι οι Πατέρες και οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς τού 4ου αιώνα, εποχή κατά την όποια καθορίζονται και οι πολλές θεολογικές θέσεις της Εκκλησίας, οι όποιες βέβαια 
επαναδιατυπώνονται στην γλώσσα της εκάστοτε εποχής.

Μεταξύ των Πατέρων πού ασχολήθηκαν με την μουσική είναι και οι Τρεις Ιεράρχες 
Οι αγιοι πστερες συγγραφείς μιλούν αποκλειστικά για την ψαλ­μωδία, ή οποία συμβάλλει στην μόρφωση τού πιστού. 
Κατά τον Μεγα Βασί­λειο ή ψαλμωδία είναι αποτέλεσμα της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, το όποιο γνωρίζει την δυσκολία των ανθρώπων για πρόοδο και άρετη.

Επiσης κατά τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, μέλος και λόγος είναι στοιχεία ομόλογα τα οποία συντίθενται με σκοπό την εκπαίδευση άλλα και την ψυχαγωγία των πιστών. 

Βασικός ρόλος ανατίθεται στην μου­σική η οποία έχει την ιδιότητα να προσελκύει των προσοχή των ποστών. Η μελωδία αναδεικνύει το βαθύτερο νόημα των ύμνων, διοτι «ερμηνεύει την των λεγομένων διάνοιαν» κατά τον Γρηγόριο Νύσσης 

Οι εκκλησιαστικοi άσμα υμνοι είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο του ελληνικού πολιτισμού. 

Μεσα απο την Ορθοδοξη Εκκλησia επιβιώσαν τεχνικές και αισθητικές αρχές της αρχαίας ελληνικής μουσικής. 
Χρησιμοποιείται στις λατρευτικές συνάξεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας για περισσότερους από δέκα αιώνες με αυτοτελές, άρτιο και ομοιογενές σύστημα σημειογραφίας, αποτελώντας πέρα από όλα τα άλλα και παράγοντα διαφύλαξης της γνησιότητας και ακεραιότητας της ελληνικής γλώσσας. 

Είναι η λόγια, η έντεχνη και η κλασσική ελληνική μουσική. 

Η λέξη μουσική, σύμφωνα με τους αρχαίους Ελληνες φιλοσόφους παράγεται από το «Μούσα» 

Η μουσική διαχωρίσθηκε από το λόγο, την γλώσσα και έγινε αυτόνομη τέχνη η οποία ωστόσο συνέχισε να είναι ενταγμένη μέσα στον λόγο. 

Η αρχαία Ελληνική μουσική κατέχει ιδιαίτερη θέση ανάμεσα στους μουσικούς πολιτισμούς της Αρχαιότητας και άσκησε μεγάλη επίδραση σε μεταγενέστερους μουσικούς πολιτισμούς στην Ευρώπη αλλά και στην Μέση Ανατολή, κυρίως στον Αραβικό μουσικό πολιτισμό. 
Μουσική, η Ιερή κληρονομιά του Απόλλωνα. 
Ήδη από τα Προϊστορικά χρόνια οι Έλληνες γνώριζαν την τέχνη των ήχων και την κατασκευή των μουσικών οργάνων. 

Αυτό μαρτυρούν τα αναρίθμητα αρχαιολογικά ευρήματα, καθώς και οι πολλές γραπτές αναφορέ ς που μας άφησαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι και συγγραφείς. 

Ο όρος μουσική στους αρχαίους Έλληνες σήμαινε την Εγκύκλιον Παιδεία, ένα σύνολο γνώσεων που περιλάμβανε εκτός από την τέχνη των ήχων, τα μαθηματικά, την αστρονομία, την ρητορική, την ποίηση και τη φιλοσοφία. 

Προστάτιδες της μουσικής ήταν οι Μούσες, που ήταν νύμφες των πηγών και θεές του ρυθμού και του τραγουδιού, θυγατέρες του Δία και της Μνημοσύνης και κατοικούσαν στον Ελικώνα και τον Παρνασσό.
Η Τερψιχόρη τον χορό, η Ερατώ το ερωτικό τραγούδι, η Ευτέρπη την μουσική και την αυλωδία και η Πολύμνια το τραγούδι και τους ύμνους. 

Τα πάντα για τους Ελληνες είναι η μουσικη, για αυτο την βρίσκουμε σε ολες τις εκφάνσεις τις ζωής τους.

Οι θυσίες, οι γάμοι, τα συμπόσια, οι αγώνες και τα θεάματα τελούνταν πάντα με τη συνοδεία μουσικών οργάνων. 

Για κάθε περίσταση είχαν και διαφορετικό είδος μουσικής, νανουρίσματα, παιάνες για τον πόλεμο, τραγούδια του γάμου, ύμνους για τους θεούς κλπ. 

Η μουσική για τους αρχαίους Έλληνες ήταν πάντοτε συνδεδεμένη με την ποίηση και τον χορό και είχε πρωτεύουσα θέση, σε κάθε εκδήλωση θρησκευτική ειτε κοινωνική, διότι οι Έλληνες γνώριζαν από νωρίς τη δύναμη της μουσικής και την μορφωτική και ηθοπλαστική της αξία. 

Από ιστορική άποψη η διδασκαλία της μουσικής φαίνεται πως άρχισε στην Ελλάδα παλαιότερα απ’ ό,τι η διδασκαλία των γραμμάτων. 

Σ’ όλες τις εποχές οι Έλληνες μάθαιναν μουσική και χορό και θεωρούσαν την εκμάθηση του τραγουδιού και των μουσικών οργάνων ως τη βάση της εκπαίδευσης των ελευθέρων πολιτών.

Γενικά οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως η μουσική είχε χαρακτήρα παιδαγωγικό.

Ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης και άλλοι φιλόσοφοι εμβαθύνουν στην αισθητική και την ψυχολογία της μουσικής και διαπραγματεύονται την επίδραση της μουσικής στη συναισθηματική και ψυχική σφαίρα του ανθρώπου. 

Οι ήχοι, οι σχέσεις τους με τους φυσικούς νόμους, η γνώση των μαθηματικών σχέσεών τους και η διάκριση μεταξύ κατάλληλων και ακατάλληλων τρόπων της μουσικής είναι έννοιες που θεμελίωσαν πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες. 

Ιδιαίτερη δύναμη της Ελληνικής μουσικής αποτελεί το ήθος και είναι αυτό που έδωσε στην τέχνη κάτι ανώτερο από την απλή τέρψη. 

Η μουσική για τους αρχαίους Έλληνες ηταν το βασικότερο μέρος στην εκπαί δευση τους.

Ο πραγματικοί Ελληνες είχαν μουσική παιδεία και γνώριζαν την χρήση τουλάχιστον ενός μουσικού οργάνου. 

Είναι ενδεικτικό, ότι ο μεγας Θεμιστοκλής παραδεχόταν πως η μόρφωσή του ήταν ελλιπής γιατί δεν είχε μάθει να παίζει καλά κιθάρα. 

Η ζωή των αρχαίων Ελλήνων ήταν γεμάτη από μουσική. 

Τα λογοτεχνικά, ιστορικά και φιλοσοφικά τους κείμενα είναι γεματα από αναφορές στην μουσική. 

Η μουσική ήρθε για να καλύψει την έκφραση των συναισθημάτων του ανθρώπου, τα οποία δεν μπορούσαν να εκφραστούν με το λόγο. 

Όλες οι δραστηριότητες των προϊστορικών ανθρώπων ήταν ειδωμένες μέσα στο περιβάλλον που τις γεννούσε. 

Επιπλέον, όσο η αντίληψη του έλλογου όντος διευρυνόταν, τόσο το εύρος των ρυθμών του μεγάλωνε. 

Μέσω της Μουσικής μπορούσαν να ευχαριστήσουν τους Θεούς, να τους λατρέψουν, να τους παρακαλέσουν και γενικότερα να ταυτιστουν μαζί τους. 
Η μουσική αποτέλεσε γέφυρα για να συνδεθεί η θρησκεία με την αναπτυσσόμενη φιλοσοφία και πολλές φορές και με την επιστήμη. 

Ο Πυθαγόρας έδινε πολύ μεγάλη σημασία στη μουσική την οποία μάλιστα κατέτασσε μαζί με την αστρονομία και τα μαθηματικά – γεωμετρία στις τρεις βασικές επιστήμες για την κατανόηση όλων των υπολοίπων και εν τέλει, της ίδιας της ζωής και των νόμων της φύσεως. 

Σε αυτόν οφείλεται η ανακάλυψη της θεωρίας της αρμονίας των ουρανίων σφαιρών, το πεντάγραμμο, οι διαβαθμίσεις των τόνων, οι μουσικοί φθόγγοι και γενικά ό,τι έχει να κάνει με την μουσική και την εξέλιξή της, ακόμη και αυτό το όνομά της.

Πρώτος ο Πυθαγόρας θεώρησε ότι δεν είναι τυχαία η αναφορά των αρχαίων ποιητών όπως του Ησιόδου, του Ομήρου και του Ορφέως, στις εννέα Μούσες και τον μουσηγέτη προστάτη τους Θεό Απόλλωνα. 
Ο Έλληνας φιλόσοφος και μαθηματικός Πυθαγόρας έκανε λόγο για αντιστοιχίες σε κάθε πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος με μία νότα της μουσικής. 
Ο Πυθαγόρας πρώτος έκανε λόγο για τη μελωδία των σφαιρών.
Η υπερκόσμια αυτή συμφωνία, έλεγε, είναι αποτέλεσμα «ἐξ ἀνομοίων μὲν καὶ ποικίλως διαφερόντων ῥοιζημάτων ταχῶν τε καὶ μεγεθῶν καὶ ἐποχήσεων» (εξ ανόμοιων μεν και ποικίλων ταχύτατων ήχων και μεγεθών και συνακόλουθων στοιχείων), που έχουν αναμεταξύ τους εναρμονισθεί με κάποια μουσική διάταξη, αποτελούμενη από κίνηση και μελωδικότητα περιστροφή άμα και ποικιλόμορφη ωραιότητα. 
Από την υπερκόσμια αυτή συμφωνία εμπνεόμενος, είχε βάλει σε τάξη και αυτή λογική του νου του, όπως όταν κάνουμε σωματική άσκηση.
Ο Πυθαγόρας διδαξε την συμφωνία του ουρανού, τη μουσική των ουράνιων σφαιρών.
Τον 6 αιώνα π.Χ. από τον Κρότωνα της Ιταλίας αυτός και οι μαθητές του θεμελίωναν την θεωρία τους για τους αριθμούς. «κατὰ δὴ τοὺς Πυθαγορικοὺς πρεσβευτέα τὰ τῶν ἀριθμῶν ὡς ἀρχὴ καὶ πηγὴ καὶ ῥίζα τῶν πάντων». 

Οι πλανήτες περιστρεφόμενοι παράγουν μουσικούς ήχους τους οποίους, εξαιτίας των συχνοτήτων τους, δεν τους αντιλαμβανόμαστε.

Χρησιμοποίησε τις αποστάσεις των πλανητών για την αναπαράσταση των μουσικών διαστημάτων. 

Βασικό στοιχείο στους υπολογισμούς του ήταν η υιοθέτηση ενός δίτονου μουσικού διαστήματος που προσδιοριζόταν από τη μαθηματική σχέση 9/8 και αποτελούσε το μοντέλο υποδιαίρεσης της οχτάβας. 
Ο Πυθαγόρας και οι συνεχιστές του δημιούργησαν μια ασάφεια ανάμεσα στα όρια της μουσικής, της αστρονομίας και των μαθηματικών. 

Η μουσική αποτέλεσε για κάθε λαό τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων του, πολύ πριν την ανάπτυξη της γραφής.

Τους ρυθμους της μουσικής που πρώτοι δiδαξαν οι μυστικιστές μαθηματικοί του 6ου π.Χ. αιώνα εξακολουθεί να χορεύει η σύγχρονη Κοσμολογία.

Η «τετρακτύς» ήταν η βάση της πυθαγόρειας διδασκαλίας που πρέσβευε ότι οι ήχοι των ουράνιων σωμάτων συνθέτουν μία κοσμική μουσική, γιατί οι αποστάσεις και οι ταχύτητες των πλανητών και των απλανών αστέρων διέπονται από τους ίδιους αριθμητικούς λόγους που παράγουν και τη συμφωνία των ήχων.
Οι συμφωνίες των ήχων που παράγουν αρμονικό αποτέλεσμα έχουν μορφή απλών αριθμητικών σχέσεων: 2/1 (οκτάβα), 3/2 (πέμπτη), 4/3 (τετάρτη). Επομένως κατά τους Πυθαγορείους το μυστικό της μουσικής και της κοσμικής αρμονίας κρύβεται στις σχέσεις των τεσσάρων πρώτων φυσικών αριθμών (1, 2, 3, 4).
Είναι ο πρώτος φιλόσοφος που συνδέει την Αστρονομία με τη Μουσική, υποστηρίζοντας ότι στο αρμονικό και σφαιρικό σύμπαν τα πάντα διέπονται από απλούς νόμους, που μπορούν να εκφρασθούν με τους αριθμούς της «ιερής τετρακτύος».
Με την θεωρία της αρμονίας των σφαιρών, που συνδυάζει την κοσμική αρμονία με τη μουσική αρμονία, ο μεγάλος φιλόσοφος επιχείρησε να εξηγήσει τη θέση και την κίνηση των πλανητών στον ουράνιο θόλο. Χρησιμοποιώντας μουσικούς όρους, δηλαδή εύφωνα μουσικά διαστήματα, καθόρισε υπό μορφήν κλίμακας τις μεσοπλανητικές αποστάσεις.
Ακολούθως, αντιστοιχίζοντας τα μουσικά διαστήματα σε μετρικές αποστάσεις, κατόρθωσε πρώτος να υπολογίσει σε Δελφικά στάδια τις μεσοπλανητικές αποστάσεις των «ουρανίων γεννητών», όπως ονόμασε τα ουράνια σώματα ο Πλάτωνας παίρνοντας το νήμα από τον Πυθαγόρα.

Η Μουσική για τους Πυθαγόρειους αποτελεί τη Θεωρία των Λόγων 4:1 3:2 4:3 2:1, Κύβος ή Γεωμετρική Αρμονία. 
Η Μαθηματική επιστήμη αποτελείται από 4 μέρη: Την Αριθμητική, την Γεωμετρία, την Μουσική και την Αστρονομία. 

Η πρώτη μορφή έντεχνης ποίησης και μουσικής ήταν τα έπη της Ομηρικής εποχής. 

Τα επικά τραγούδια ιστορούσαν πολεμικές δόξες και ηρωικά κατορθώματα και συνοδεύονταν πάντα από τη λύρα ή την κιθάρα. Τα δύο αξεπέραστα έργα της περιόδου αυτής είναι η Ιλιάδα και η Οδύσσεια που αποδίδονται στον Όμηρο. 

Καταγράφηκαν για πρώτη φορά όταν ο Τύραννος των Αθηνών Πεισίστρατος (605 – 527 π.X.) συνέστησε μια επιτροπή, η οποία κάλεσε τους ονομαστότερους ραψωδούς της εποχής και κατέγραψε τα κείμενα των δύο Ομηρικών Επών. 

Την ίδια εκείνη περίοδο -και παράλληλα με τα έπη- εμφανίστηκε ένα είδος τραγουδιών προς τιμήν του Απόλλωνα, που ονομάστηκαν Νόμοι.

Οι Νόμοι ήταν μελωδίες, οι οποίες διασώθηκαν από την προφορική παράδοση και, καθώς πίστευαν ότι είχαν Θεϊκή προέλευση, αποτέλεσαν το πρότυπο σύμφωνα με το οποίο θα έφτιαχναν τα τραγούδια τους οι νεότεροι μελωδοί. 

Υπήρχαν Νόμοι θρησκευτικοί που έφεραν το όνομα της Θεότητας προς την οποία ήταν αφιερωμένοι. Ακόμη υπήρχαν Νόμοι των ύμνων και τραγουδιών της καθημερινής ζωής του λαού, δηλαδή, όπως θα λέγαμε σήμερα, δημοτικά τραγούδια που τα διέσωζε η προφορική κυρίως παράδοση δια μέσου των γενεών. Υπήρχαν επίσης και Νόμοι οργανικής μουσικής, αυλητικοί και κιθαριστικοί, για τους δεξιοτέχνες των οργάνων.


Στα χρόνια της ακμής της λυρικής ποίησης, η Ελληνική μουσική είχε φτάσει σε πλήρη ακμή. Επικρατεί λοιπόν η αντίληψη για το σπουδαιότατο ρόλο της μουσικής στη μόρφωση και την καλλιέργεια των νέων. 

Δεν είναι τυχαίο, πως ο καλλιεργημένος άνθρωπος αποκαλείται την εποχή αυτή μουσικός ανήρ. Η μουσική παιδεία περιλάμβανε την εκμάθηση μουσικού οργάνου,αυλού, λύρας.

ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Προσωπικά ως ευεργετημένη απο ενα μουσικό σχολείο σας το προτείνω ανεπιφυλακτα.

Τα μουσικά σχολεία, ειναι σχολεία πολιτισμού, έκφρασης και δημιουργικότητας. 

Συμβάλλουν τα μέγιστα στις ακαδημαικες επιτυχίες.

Ενδεικτικο ειναι οτι η παραβατικότητα των παιδιων στα σχολεία αυτα ειναι μηδενικη.
Στα Μουσικά Σχολεία δίνονται οι ευκαιρίες ανάπτυξης της προσωπικότητας κάθε μαθητή με την συμμετοχή του στα Μουσικά Σύνολα.

Μουσικά Σύνολα εiναι οι χορωδίες, οι ορχήστρες έντεχνης Ελληνικής Μουσικής, χορωδίες-ορχήστρες Παραδοσιακής Μουσικής, ορχήστρες πνευστών οργάνων, εγχόρδων κλπ. 

Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ποιοτικό-καλλιτεχνικό περιβάλλον, στο οποίο οι μαθητές περνούν πολλές ώρες, με συμμαθητές που έχουν κοινά ενδιαφέροντα. 

Το Μ. Σχολείο αναπτύσσει την προσωπικοτητα, το ηθος, την δημιουργικότητα, το ταλέντο και την ευαισθησία των μαθητών, ειδικότερα σε θέματα κοινωνικα καi πολιτισμού. 
Είναι γεγονος αδιαμφισβητητο ότι τα Μουσικα Σχολεια είναι η πρώτη οργανωμενη προσπαθεια συστηματοποιησης της διδασκαλιας της Ελληνικης εντεχνης- παραδοσιακής-λαικης μουσικής. 

Οι μέθοδοι διδασκαλίας καλυπτουν καθε δυνατό τροπο μεταδοσης της γνωσης.

Τα μουσικα σχολεια υποστηριζουν την συνεχιση του Ελληνικου μουσικου πολιτισμου και την εξειδικευμένη μουσική εκπαίδευση. 
Επιγραμματικά, μπορούμε να πούμε πως είναι ένα άλλου σχολείο ανωτερου επιπεδου. 

Απευθύνεται σε όλους τους μαθητές και όχι μόνο σε όσους επιθυμούν να γίνουν μουσικοί. 

*Η Μαρία Κομνηνού είναι personal trainer-yoga


19ο Φεστιβάλ Θρησ. Μουσικής – Μουσικό Σχολείο Βόλου – YouTube

”LACHTARISA MIA GHORA” – ”ΛΑΧΤΑΡΙΣΑ ΜΙΑ ΧΩΡΑ’ – YouTube

Μουσικο Σχολειο Βολου – Ασπρο καικι στη Νεα Περαμο …
 …
ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΟΛΟΥ_τα Σμυρνέικα τραγούδια …

ANAMNISIS SMYRNIS – MOUSIKO BOLOU – YouTube

Στην υγειά μας 8-5-2010 Χαρικλάκι – YouTube

Ena fili gia keinon – Mousiko Bolou 2012 – YouTube

Δάκρυ στο γυαλί (Μουσικό Σχολείο Βόλου) – YouTube

Μουσικο Σχολειο Βολου ~ Χατζη Μπαξες [Στην Υγεια μας]..

Μουσικο Σχολειο Βολου ~ Ξημερωνει και βραδιαζει [Στην Υγεια

loading...