Απο τα Διονυσιακά Όργια στο ελεύθερο σεξ και την κοινοκτημοσύνη του Πλάτωνα
Γράφει η Μαρία Κομνηνού*
Κατα τις πανάρχαιες ιστορικες εποχες κυριαρχούσαν οι γυναίκες.
Τα προελληνικά ευρήματα, στις Κυκλάδες, στο
Ακρωτήρι, στην Κρήτη, παρουσιάζουν συχνά εικόνες γυμνόστηθων θεαινών. Πολύ παλαιότερα αγαλματίδια της προευρωπαϊκής Ευρώπης, όπως εκείνο της Αφροδίτης του Βίλλεντορφ κι εκείνο της Αφροδίτης του Χόλε Φελς, απεικονίζουν μια γυναίκα, μια θεά της γονιμότητας.
Η πατριαρχική ηθική δεν μπορεί να αποδεχτεί έναν κόσμο όπου οι γυναίκες ήταν κυρίαρχες.
Η πατριαρχική μεταφυσική δεν μπορεί να αποδεχτεί ένα σύμπαν φτιαγμένο από μια θηλυκή θεά.
Όμως ο αρσενικός κόσμος, όπως προέκυψε και εξελίχτηκε στα ιστορικά χρόνια, έχει να επιδείξει μόνο καταστροφές, σφαγές, πολέμους, ανισότητα, βία. Κυρίως πόλεμο -με σύντομα διαλείμματα ειρήνης.
Ο κόσμος των ανδρών απέτυχε παταγωδώς για αυτο πρέπει να εμπιστευτούμε την τύχη της ανθρωπότητας στα χέρια και στο μυαλό των γυναικών.
Η ΔΙΟΝΥΣΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΓΙΑ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΑΝ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟΝ ΜΕΓΙΣΤΟ ΒΑΘΜΟ.
Στον παγανισμό η αμαρτία και η κάθε ηθική εκτροπή προερχοταν απο την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη.
Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν “θεότητες” – προστάτες των ανθρωπίνων παθών, όπως της εκδίκησης, του μίσους, του φόνου, της απάτης, του ψεύδους, της κλοπής, της ατιμίας, της πορνείας, της μοιχείας, της αχαλίνωτης ερωτικής λαγνείας, των σεξουαλικών οργίων, της μέθης, κλπ.
Στην αρχαία Ελλάδα, όλοι οι «θεοί» αντιπροσώπευαν τα βρωμρερά ανθρώπινα πάθη.
Όμως οταν εισήχθη στην Ελλάδα τον 8ο π.Χ. αιώνα ο φρυγικός “θεός” των οργίων ο Σαβάζιος, μέσω της Θράκης, ο οποίος μετονομάστηκε σε Διόνυσος ή Βάκχος, συμπεριέλαβε την προστασία όλων των ανθρωπίνων παθών στiς αρμοδιότητες του.
Ολους εκείνους τους αιωνες η βία άγγιξε τα όρια της γενοκτονίας, που άσκησαν οι φiλοι του Διονύσου προκειμένου να επιβάλουν την λατρεία του στην Ελληνική επικράτεια.
Η διονυσιακή λατρεία βύθισε την Ελλάδα σε απερίγραπτη κατάσταση δεισιδαιμονίας και πνευματικής εξαθλιωσεως.Μεταξύ άλλων το ακραίο μυστικιστικό κίνημα του Ορφισμού προήλθε μέσα από την Διονυσιακή λατρεία η οποiα βύθισε την Ελλάδα σε απερίγραπτη κατάσταση δεισιδαιμονίας παρακμής και σήψης.
Ο βασικός χαρακτήρας και το πιο σημαντικό στοιχείο του νέου “θεού” ήταν τα τρομερα όργια, το χυδαίο σεξ, οι πάσης φύσεως ηθικές παρεκτροπές, η παθολογική έκσταση μέχρι του σημείου της ωμοφαγίας ζωντανών ζώων ή και ανθρώπων !!!
Το Διονυσιακό πνεύμα επιβλήθηκε και εκτόπισε το Ελληνικό πνεύμα, δηλαδή το μέτρο και τη νηφαλιότητα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Διονυσιακή λατρεία επιβλήθηκε από απολυταρχικά καθεστώτα, όπως εκείνο των Πεισιστρατιδών τον 6ο π.Χ. αιώνα στην Αθήνα, ως κοινωνική “ηθική” των απαiδευτων λαϊκών μαζών στην ηδονή, τις ηθικές ελευθεριότητες και την μέθη, προκειμένου να μην διαμαρτύρονται για την πολιτική καταπίεση.
Τρομερη γενοκτονία προξενησαν για αιώνες στην Ελλάδα οι λατρεις του φρυγικου δαίμονα Σαβαζιου, ο οποίος μετονομάστηκε σε Διόνυσος και υιοθετήθηκε ως γιος του Δία.
Η οργιαστική Διονυσιακή λατρεια, αναμειχτηκε με άλλα τοπικά εωσφορικά στοιχεια, οπου δημιουργήθηκε ο ορφισμός, μια νεα θρησκεiα, η οποια άρχισε να εξαπλώνεται σε ολη την Ελλαδα, από τον 8ο αιώνα π. Χ.
Οι φανατικοi λατρεις του φρυγικου δαιμονα των οργίων και της κραιπαλης, διέδιδαν την νέα θρησκεια με πρωτοφανή βιαιότητα.
ΟΙ ΜΑΙΝΑΔΕΣ
Φυσικά πάνω από ολα να μην ξεχναμε την περίπτωση των μαινάδων, τις εκστασιασμένες οπαδους του μέθυσου δαιμονικού Διόνυσου, οι οποίες έτρεχαν τις νύχτες στις ερημιές ουρλιάζοντας, καταβρόχθιζαν ωμά τα άτυχα ζώα που έβρισκαν μπροστά τους, αλλά και τους άνδρες που τύχαινε να συναντήσουν.
Μεταξυ αλλων αναφέρεται ότι κατασπάραξαν και έφαγαν τον Ορφέα.
Επίσης οι λάτρεις του Διονύσου ήταν υποχρεωμένοι να παίρνουν μέρος στα εμετικά “ιερά όργια”.
Εκει διέπρατταν ανείπωτες ηθικές αθλιότητες, κατά τις αισχρές διονυσιακές εορτές .
Η κάθε γυναίκα, έγγαμη ή μη, ήταν υποχρεωμένη στο όνομα του “θεού”, να ανεχτεί τις βρωμερές και διεστραμμένες σεξουαλικές ορέξεις του κάθε εωσφοριστη του δωδεκαθέου. (1)
Οι βιασμοί των γυναικών και η άσκηση κάθε είδους βίας κατά την διάρκεια των εορτών όχι μόνο δεν θεωρούνταν έγκλημα, αλλά τρόπος λατρείας του μέθυσου “θεου”.
Η “ιερή” πορνεία επίσης ήταν λατρευτική απαίτηση των δαιμονων.
Χιλιάδες δυστυχες νεες Ελληνιδες κλείνονταν, χωρίς τη θέλησή τους, στους δαιμονικούς ναούς της Αφροδίτης και “ιερουργούσαν” τη δαιμονικη θεά με το σώμα τους, επιφεροντας τεράστια κέρδη στους ιερείς μαστροπους της θεάς.
Σοδομισμοi, στοματικα (ανδρικο-γυναικειο), ταυτοχρονο σεξ με 3 ανδρες, οργια, καταποση και πολλα αλλα εδιναν δυναμη στις μαυρες μαγισσες να πραγματοποιουν οτι επιθυμουν και παραλληλα να δοξασουν τους “θεους” τους.
Η διονυσιακή λατρεία βύθισε την Ελλάδα σε απερίγραπτη κατάσταση παρακμης.
Ακατονόμαστα όργια, ο χυδαίος ερωτισμός, οι πάσης φύσεως ηθικές παρεκτροπές, η παθολογική έκσταση μέχρι του σημείου της ωμοφαγίας ζωντανών ζώων ή και ανθρώπων.
Οι αμόρφωτες και δεισιδαίμονες μάζες συμμετείχαν με πάθος σε αυτές τις αισχρές εορτές, διότι οι ιθύνοντες προνόησαν να προσδώσουν σε αυτές αφάνταστη ελευθερία ακόμη και στα πιο ταπεινά ορμέμφυτα των θρησκευτών. Μοιχοί, πόρνοι, έκφυλοι και κάθε λογίς ανώμαλοι, κρυμμένοι πίσω από τα ειδεχθή προσωπεία, μπορούσαν να ικανοποιήσουν τα αισχρά πάθη τους «νόμιμα», εκτελώντας τα θρησκευτικά τους καθήκοντα! Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι αναγκάζονταν με το ζόρι οι γυναίκες που ήταν κλεισμένες στους γυναικωνίτες να βγαίνουν τις ημέρες των «εορτών» στους θορυβώδεις δρόμους και να παίρνουν μέρος στις τελετές, υποκύπτοντας στις βρωμερές ορέξεις του κάθε ανώμαλου και αισχρού άνδρα, ως δήθεν υποταγή στο θέλημα του Διόνυσου! Η σεξουαλική κακοποίησή τους θεωρούνταν θρησκευτική πράξη λατρείας προς το «θεό».
Οι βωμολοχίες, οι άσεμνες χειρονομίες, οι περιφορές των φαλλών, δηλαδή τεραστίων ομοιωμάτων του ανδρικού οργάνου, οι ξέφρενοι οργιαστικοί χοροί, η οινοποσία μέχρι και αυτού ακόμη του θανάτου, οι υστερικές κραυγές, οι ειδεχθείς μεταμφιέσεις, ο δαιμονικός θόρυβος και η εκκωφαντική μουσική, των αυλών και των τυμπάνων συνέθεταν ένα νοσηρό μυστικιστικό κλίμα.
Ήταν μια ανοικτή τεράστια μαγική τελετουργία για να εξορκιστούν οι κακές δαιμονικές δυνάμεις.
Εντονες υπηρξαν οι αντιδρασεις από φωτισμένα μυαλά της αρχαιότητας κατά των εμετικών διονυσιακών εορτών, με πρώτο τον προσωκρατικό φιλόσοφο Ηράκλειτο τον Εφέσιο (570-489), ο οποίος απειλούσε όσους έπρατταν τέτοιες φρικαλεότητες και ασχήμιες και λάβαιναν μέρος στα απαίσια «ιερά όργια» και στους αισχρούς και γελοίους βακχισμούς (Ηρακλ. απ.90). Ο μεγάλος φιλόσοφος έσειε το πυρ της θείας τιμωρίας καατά όλων των «νυκτοπόλων, μάγων, βακχών, ληνών, μυστών» (Κλημ.Αλεξ.Προτρεπτ.22,16-24). Χωρίς καμιά αμφιβολία, «Ο διοινυσιακός μυστικισμός δίδασκε την μέγιστη περιφρόνηση προς το ανθρώπινο λογικό και γι’ αυτό βρήκε αντίπαλους τους αρχαίους σοφούς, σε αντίθεση με τον χύδην όχλο του οποίου υποτιμούσε το λογικό και του θώπευε τα ζωώδη πάθη! Δεν αναφέρεται πουθενά να λάμβαναν μέρος στα διονυσιακά όργια (καρναβάλια των αρχαίων) οι σοφοί, μορφωμένοι και σοβαροί προγονοί μας. Λάβαινε μέρος αποκλειστικά ο αμόρφωτος και χυδαίος όχλος, ο οποίος έβρισκε την ευκαιρία, στην ιδιότυπη αυτή λατρεία, να ικανοποιήσει τα πλέον χυδαία πάθη του στο όνομα του «θεού», με κρυμμένη την ανωνυμία τους κάτω από τις τρομακτικές προσωπίδες! Μάλιστα ήταν τέτοιο το εύρος των χυδαιοτήτων, οι οποίες συνοδεύονταν από απίστευτες εγκληματικές πράξεις.
Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ.
Απο τς διδαχες των Φιλοσοφων που με την σκέψη και το έργο τους χάραξαν βαθιά την ιστορία του Πολιτισμού και επέδρασαν στη διαμόρφωσή του χιλιάδες χρόνια μετά την εποχή τους, ξεχωριζει ως ο ποιο σημαντικος ανάμεσα σε ολους ο υπατος των Φιλοσοφων ο Πλάτωνας.
Στο έργο του συναντάμε τις ηθικες-φιλοσοφικες του διδασκαλιες για την ζωή, τον άνθρωπο, την ηθική, την γεναιοτητα, την τιμιοτητα και την Ισοτητα των δυο Φυλων κλπ .
Ο Πλάτωνας δίνει μέσα απο την Πολιτεία του, στiς γυναικες θεσεις που είναι ισάξιες με αυτες των Ανδρων.
Διδαξε ότι οι γυναίκες μπορούν να κυβερνήσουν εξίσου καλά με τους άντρες, επειδή η σωφροσύνη, η λογική, η ανδρεία, η αρετή δεν είναι θέμα φύλου, αλλά ψυχής, εκπαίδευσης και μόρφωσης.
Ενδεικτικα ανεφερε ότι μία πολιτεία που δεν δίνει παιδεία στις γυναίκες της, μοιάζει με τον άνθρωπο που δεν εξασκεί και δε γυμνάζει παρά μονάχα το δεξί του χέρι.
Το Πλατωνικό εκπαιδευτικο ιδεώδες στηρίζεται στην ισότιμη παιδεiα και στην πνευματική κατάρτιση των ατόμων αλλά και την ηθική διάπλασή τους που διαμορφώνεται από το ιδεώδες της ανδρείας, της τιμής, του σεβασμού και αφοσίωσης στην πατρίδα, και την υπακοή στους νόμους.
Τότε μόνο η Πολιτεία λειτουργεί ως αρωγός της κοινωνικής ευδαιμονίας ενώ οι άνθρωποι δεν πέφτουν θύματα της κακοδαιμονίας ένεκα της αμάθειάς τους.
Βασικοί στόχοι στο Πλατωνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι η ύπαρξη δημόσιας εκπαίδευσης.
Η κοινή εκπαίδευση για άνδρες και γυναίκες, με σκοπο την ισότητα των δύο φύλων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, η διαμόρφωση ακμαίου πνεύματος αλλά και σώματος, η ηθική αναμόρφωση του πολίτη ενισχύοντας μέσα του τις αρετές της δικαιοσύνης, δηλαδή τη σοφία, την ανδρεία και τη σωφροσύνη, καθώς και η απομάκρυνση από κάθε είδους μονομέρεια.
Οι αρχαίοι Έλληνες ηταν άνθρωποι οι οποιοι ζουσαν το παρόν κόσμου, του εδώ και του τώρα. Απολάμβαν τις ηδονες της ζωής και του έρωτα
Οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν ήταν εξ αρχής δομημένες με βάση την υπεροχή του άνδρα και την πατριαρχική κληρονομική διαδοχή.
Είναι η περίοδος που οι άνθρωποι αγνοούν τον αναπαραγωγικό ρόλο του άνδρα, που δεν υπάρχει αιτιακή σύνδεση ανάμεσα στην σεξουαλική επαφή και τη γέννηση του παιδιού.
Στις κοινωνίες αυτές επικρατεί το καθεστώς του ελευθεύρου σεξ.
Η γυναίκα έρχεται σε σεξουαλική επαφή με πολλούς άνδρες και τα παιδιά που γεννιούνται ξέρουν πολύ καλά από μια μητέρα γεννήθηκαν, αγνοούν όμως τον πατέρα.
Γι’ αυτό και ο προσδιορισμός της διαδοχής είναι μητρογραμμικός.
Την θεωρία αυτή ανέπτυξε πρώτος ο Πλατωνας στην Πολιτεία
Σημαντικό ρόλο στην φιλοσοφία του Πλάτωνα αποτελεί η έννοια της κοινοκτημοσύνης.
Ο μεγαλύτερος φιλόσοφος ολων των εποχων επεκτείνει την έννοια της κοινοκτημοσύνης σε σχέση με το οικογένειακο δiκαιο.
Ο Πλάτωνας αναφέρει ότι οι δεν πρέπει οι Ελληνες να έχουν προσωπική ατομική ιδιοκτησία και οικογένεια.
Κατά τον φιλόσοφο οσοι εκπαιδεύονται για να προστατεύουν την πολιτεία, κάποιοι από τους οποίους θα κληθούν αργότερα να κυβερνήσουν, δεν μπορούν να κατέχουν περιουσιακά στοιχεία ούτε να σχηματίζουν οικογένειες με τον παραδοσιακό τρόπο.
Όλοι οι Ελληνες είναι υποχρεωμένοι να τρώνε και να ζούνε μαζί όπως ζούνε οι στρατιώτες σε ένα στρατόπεδο, ενώ για την ανατροφή των παιδιών τους θα φροντίζουν δημόσια ιδρύματα.
Η κοινή αυτή ζωή όπως και η κοινή κατοχή και χρήση των υλικών αγαθών συνιστά ένα βασικό στοιχείο για την ανάπτυξη και την διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και γενικότερα της αλληλεγγύης στα πλαίσια της πολιτείας.
Αντίθετα, η ατομική ιδιοκτησία δημιουργεί ανισότητες και αντιθέσεις που καταστρατηγούν την αρμονία της πολιτείας.
Οι σκέψεις του φιλοσόφου είναι καινοτόμες και φυσικά πολύ πιο μπροστά από τη εποχή του.
* Η Μαρία Κομνηνού είναι personal trainer-yoga
loading...
επειδη παντα κυβερναει το συμφερον που εκφραζεται με το χρημα οποιος και να κυβερναει ειτε ανδρας ειτε γυναικα το ιδιο αποτελεσμα θα εχομε.ολα τα αλλα τα δινουν οι ισχυροι δια να ξεθυμενουν οι λαοι. παντως η θατσερ ηταν γυναικα και οι αμαζονες ηταν γυναικες.κοπελλα μου απο θεωριες μπολικες αλλα και εσυ εχεις θεωριες που δινει το κεφαλαιο και δυστυχως ολοι οι υποτιθεμμενοι προοδευτικοι πιστευουν φανατιζοντε και δηθεν αγωνιζοντε αλλα ενα τσουβαλι πατατες δεν πανε εις το ορφανοτροφειο και αυτο διοτι στερουντε πραγματικης ανθρωπιας. 6978174827
ΑΠΟΡΩ ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΕΙ ΑΥΤΑ ΟΙ ΚΥΡΙΑ YOGA!!!!!!!
Πλύση εγκεφάλου για τους άθεους
Για την πρώτη κατηγορία, τους απλούς άθεους, ο Πλάτων προβλέπει, σε
πρώτο στάδιο, τον εγκλεισμό τους σε πλήρη απομόνωση τουλάχιστον επί πενταετία στο «Σωφρονιστήριον». Στο διάστημα αυτό, παρακολουθούν αναμορφωτικά μαθήματα: «Απαγορεύεται η επαφή τους με τους άλλους πολίτες, πλην εκείνων τού Νυκτερινού Συμβουλίου, που θα έχουν στόχο τη νουθεσία και τη φροντίδα για τη σωτηρία τής ψυχης τους».
Πλάτων:
Εις θάνατον οι αμετανόητοι άθεοι!
Μετά την ολοκλήρωση αυτής της πλύσης εγκεφάλου, εάν μεν ο κρατούμενος δείχνει σημεία επανόδου στη σωφροσύνη, γίνεται «αποδεκτός στην κοινωνία των σωφρόνων», δηλαδή των πιστών. «Στην αντίθετη περίπτωση και εάν δικασθεί για κάτι παρόμοιο και κριθεί ένοχος, η ποινή θα είναι ο θάνατος». (Νόμοι, Ι΄, 909).
Πλατωνικά
στρατόπεδα συγκέντρωσης
για τους αμετανόητους άθεους
Η δεύτερη κατηγορία, οι διεφθαρμένοι άθεοι, εγκλείονται διά βίου σε ένα δεσμωτήριο εγκατεστημένο σε «τοποθεσία έρημη, όσο το δυνατόν πιο άγρια, τής οποίας η ονομασία θυμίζει, ότι είναι ο τόπος τής τιμωρίας». Στο χώρο αυτό, σε πλήρη απομόνωση, «τρεφόμενος από τους δεσμοφύλακες μόνο με την τροφή, που έχουν συστήσει οι φύλακες τού νόμου», ο άθεος είναι ένας πραγματικός κατάδικος. «Μετά τον θάνατό του, το νεκρό σώμα του παραμένει άταφο και εκβάλλεται εκτός των συνόρων τής πόλης. Σε περίπτωση δε, κατά την οποία ένας ελεύθερος αναμειχθεί σε πιθανό ενταφιασμό του, να καταγγελθεί για το έγκλημα τής ασέβειας, από όποιον πολίτη επιθυμεί να τον μηνύσει» .
Ο «θείος Πλάτων», που επινοεί ταυτοχρόνως τη θρησκευτική μισαλλοδοξία, την Ιερά Εξέταση και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, θεωρεί, ότι υπάρχει μόνο μια επίσημη θρησκεία τής Πολιτείας, υποχρεωτική: «Πρέπει, τέλος,
για όλους ανεξαιρέτως τους ασεβείς, να θεσπισθεί ένας νόμος, τού οποίου αποτέλεσμα θα είναι ο περιορισμός των παραπτωμάτων απέναντι στη θεότητα, λόγω και έργω, από την πλειονότητά τους και, όπως είναι ευνόητο, η αναχαίτιση αυτής τής παρεκτροπής, εφʼ όσον αίρεται το δικαίωμα ένταξης σε οιαδήποτε λατρεία πλην τής σύμφωνης προς τον νόμο».
Η πτωτική πορεία της Πλατωνικής ψυχής ήταν το προπατορικό αμάρτημα των χριστιανών!
Έτσι διαιωνίζονται οι θρησκευτικές αντιλήψεις. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό μένει με την απορία, πώς οι αρχαίοι Έλληνες κατάντησαν χριστιανοί και οι σημερινοί «Έλληνες» πιο οπισθοδρομικοί απ’ όλους!
«Η ιδεολογία «καταργεί» τις ταξικές διαφορές. Απολυτοποιεί επί μέρους κοινά συμφέροντα, σβύνει τις διαφορές και αντιθέσεις. Προβάλει την εικόνα του έθνους και της εθνικής ενότητας η οποία καλύπτει τις οικονομικές διαφορές και την ταξική εκμετάλλευση.