Τα «βατράχια» του Λιμενικού τραγούδησαν το «Μακεδονία ξακουστή» στη στρατιωτική παρέλαση

Ενθουσιώδες το χειροκρότημα των πολιτών – Τι είχε προηγηθεί με την απαγόρευση του διοικητή της μονάδας
Την αποθέωση γνώρισαν τα «βατράχια» του Λιμενικού στο κέντρο της Αθήνς όταν τραγούδησαν το «Μακεδονία ξακουστή» αφού πέρασαν μπροστά από τους επισήμους και μπήκαν στην οδό Πανεπιστημίου.

Οι πολίτες που βρίσκονταν στο σημείο άρχισαν να χειροκροτούν τους άνδρες της Μονάδας Υποβρύχιων Αποστολών επαναλαμβάνοντες τις στροφές του εμβατηρίου.

Υπενθυμίζετια ότι το Λιμενικό είχε διευκρινίσει μετά την έγγραφη απαγόρευση αναγγελίας κατά την διάρκεια της παρέλασης για την εθνική επέτειο του διοικητή της μονάδας, ότι η απαγόρευση αφορά στην απαγγελία συνθημάτων και όχι στρατιωτικών ασμάτων.

«Επιτρέπεται στα πεζοπόρα τμήματα της παρέλασης, μετά τη διέλευσή τους από το τιμώμενο πρόσωπο, να άδουν συγκεκριμένα στρατιωτικά άσματα τόσο για την τήρηση του ρυθμού της παρέλασης όσο και για την εξύψωση του ηθικού του προσωπικού», αναφέρεται χαρακτηριστικά, αλλά επισημαίνεται επίσης πως «απαγορεύεται αυστηρώς η αναφώνηση συνθημάτων από τα τμήματα καθ’ όλη τη διάρκεια της παρέλασης».

loading...

5 thoughts on “Τα «βατράχια» του Λιμενικού τραγούδησαν το «Μακεδονία ξακουστή» στη στρατιωτική παρέλαση

  1. Οι μύθοι δεν μας άφησαν ποτέ να αντικρίσουμε την πραγματικότητα, να δούμε το αληθινό μας πρόσωπο στον καθρέφτη. Το πόσο σημαντικό είναι το ψεύδος για μας φαίνεται από την αντίδρασή μας: σε κάθε αμφισβήτησή τους εκλύεται υστερία που πλημμυρίζει το διαδίκτυο.

    Νομίζουμε πως είμαστε λαός σπλαχνικός και φιλάνθρωπος: όμως έχουμε κάνει θηριωδίες φοβερές. Στην κατάληψη της Τριπολιτσάς σφάχτηκαν αναίτια χιλιάδες άμαχοι. Στη Μικρασιατική Εκστρατεία ο Ελληνικός Στρατός έκανε απίστευτες σφαγές και ωμότητες – προκαλώντας τα άγρια αντίποινα. Αυτά δεν μας τα είπαν στο σχολείο.

    Νομίζουμε πως η εκκλησία μας είναι ανώτερη: μπορεί να μην είχε Ιερά Εξέταση αλλά έκαψε, έσφαξε και βασάνισε τους Ελληνες εθνικούς και στην Εικονομαχία σκότωσε εκατό χιλιάδες «αντιφρονούντες». Αργότερα καταράστηκε τον Ρήγα, πολέμησε και αφόρισε την Επανάσταση, και για να καλύψει την ντροπή επινόησε μετά τους μύθους της Αγίας Λαύρας και του Κρυφού Σχολειού.

    Νομίζουμε ότι κρατάμε από μεγάλο σόι, αλλά το Βυζάντιο ήταν πολυεθνικό ρωμαϊκό και όχι ελληνικό κράτος. Ούτε ένας αυτοκράτορας δεν καταγόταν από την κυρίως Ελλάδα. Ρωμιοί (δηλαδή Ρωμαίοι) ονομαζόμασταν, μέχρι που μας ξαναβάφτισαν Ελληνες οι Δυτικοί. Οι οποίοι και μας απελευθέρωσαν, όταν η Επανάστασή μας είχε αποτύχει – χάρη στο αλληλοφάγωμά μας.

    Και βέβαια ο Xορός του Ζαλόγγου ήταν μύθος. Το τραγούδι που (δήθεν) τραγούδαγαν οι Σουλιώτισσες γράφτηκε 106 χρόνια μετά. Και θα ήταν δύσκολο να το τραγουδάνε, αφού ήταν αλβανόφωνες. Σαν τα πληρώματα του ελληνικού στόλου, που, όπως γράφει ο Παπαρρηγόπουλος, δεν κατάλαβαν λέξη από τον λόγο που τους έβγαλε ο Μαυροκορδάτος στα ελληνικά. Ούτε αυτά τα μάθαμε ποτέ.

    Πατώντας πάνω στους μύθους, χτίσαμε μια ψεύτικη ταυτότητα. Γίναμε «κακομαθημένα παιδιά», όπως σωστά μας αποκάλεσε ο Ζαμπέλιος, και περιμένουμε από τους άλλους λαούς ειδική μεταχείριση.

  2. ΣΤ' ΑΡΜΑΤΑ, ΑΔΕΡΦΙΑ!…
    Ήγαπημένοι μου… Ήτανε φαίνεται από το Θεό γραμμένο ν' αδράξωμε τ' άρματα μία ήμερα και να χυθούμε καταπάνου στους τυράννους μας, που τόσα χρόνια ανελεήμονα μας τυραγνεύουν. Τι τη θέλομε, βρέ αδέρφια, αυτή την πολυπικραμένη ζωή, να ζούμε απο-
    κάτω ατή σκλαβιά και το σπαθί των Τούρκων να ακονιέται στα κεφάλια μας;
    Δεν τηράτε που τίποτα δε μας απόμεινε; Αι εκκλησίες μας γενήκανε τζαμιά και αχούρια των Τούρκων κανένας δε μπορεί να πη, πώς τάχα έχει τίποτε εδικό του, γιατί το ταχιά βρίσκεται φτωχός, σα διακονιάρης στη στράτα. Οι φαμελιές μας και τα παιδιά μας, είναι ατά χέρια και στη διάκριση των Τούρκων. Τίποτε, αδέρφια δε μας έμεινε. Δεν είναι πρέποντας να σταυρώσωμε τά χέρια και να τηράμε τον ουρανό· ο Θεός μάς έδωσε χέρια, γνώση και νου ας ρωτήσομε την καρδιά μας και ό,τι μας απαντυχαίνει, ας το βάλωμε γλήγορα σε πράξη, και ας είμεθα, αδέρφια, βέβαιοι, πως ο Χριστός μας, ο πολυαγαπημένος, θα βάλη το χέρι απάνου μας.
    Ό,τι θα κάμωμε, πρέποντας είναι να το κάμωμε μιά ώρα αρχίτερα, γιατί ύστερα θα χτυπάμε τα κεφάλια μας. Τώρα ή Τουρκία είναι μπερδεμένη σε πόλεμους, και δεν έχει ασκέρια να στείλη καταπάνου μας. Ας ωφεληθούμε από την περίσταση, όπου ο θεός: ακούοντας τα δίκαια παράπονα μας, μας έστειλε για ελόγου μας· μία ώρα,πρέποντας είναι να ξεσπάσει αυτό το μαράζι, όπου μας τρώγει την καρδιά.
    Στα άρματα, αδέρφια! Η να ξεσκλαβωθούμε ή όλοι να πεθάνομε, και βέβαια, καλλίτερο θάνατο δε μπορεί να προτιμήση κάθε Χριστιανός και Έλληνας.
    Οδυσσεύς Ανδρούτσος

  3. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ
    Αυτός πρωτοκινήθη μ' ολίγους ανθρώπους κι α­πάντησε την πρώτην oρμήν των Τούρκων αυτός κι o αγείμνηστος Δεσπό­της του Σαλώνου. Αυτοίνοι κι ο αδελφός του Διάκου κι ο Μπατόγιαννης κι ο Καλύβας κι o αδελφός του Δεσπότη κι άλλοι αξιωματικοί με τους ολίγους τους στρατιώτες, έλιωσαν απάνω εις τό γιοφύρι της Αλαμάνας, πολεμώντας με τόσο πλή­θος Τούρκων.
    Κι ο περίφημος γενναίος Διάκος αφού τέ­λειωσε τόν τζεμπιχανέ [=τά πολεμοφόδια), καταπληγωμένον και μισοσκοτωμένον τόν έλαβαν ζωντανόν οί Τούρκοι και τον παλούκωσαν.
    Στην θέσιν, που επέθανες εσύ, Λεωνίδα, με τους τρακόσους σου, πέθαναν κι αυτοίνοι δια την θρησκείαν και τήν Πατρίδα.
    ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

  4. ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΣΤΕΡΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ
    Νίκος Δήμου για Ρεπούση: Μπράβο Μαρία, ως παλαιός «ανθέλλην» σε καλωσορίζω στην τάξη των ανθελλήνων

    Πηγή: Νίκος Δήμου για Ρεπούση: Μπράβο Μαρία, ως παλαιός «ανθέλλην» σε καλωσορίζω στην τάξη των ανθελλήνων | iefimerida.gr

Comments are closed.