Η μεγάλη προδοσία και η επανάσταση του 1821

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα
Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και αγαπημένε.
Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε.

Διονύσιος Σολωμός

Μετά την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών και τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια αυτή η αποστροφή του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού, ευσταθεί μεν περί προδομένου λαού, αλλά όχι πια του «ευκολόπιστου». Είναι πασιφανές ότι η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί την μεγαλύτερη προδοσία του ελληνικού έθνους από την εποχή της επανάστασης του 21. Με αυτήν την έννοια έχει και ο Έλληνας πολίτης την ευθύνη που του αναλογεί, στην περίπτωση που ασπάζεται ην κυβερνητική πολιτική στο θέμα.

Τα ποικίλα επιχειρήματα του πρωθυπουργού και των κυβερνητικών του στελεχών ότι έλυσαν ένα χρόνιο πρόβλημα που ταλάνιζε την Ελλάδα εδώ και αρκετές δεκαετίες, είναι προσχηματικές και άνευ αντικειμένου. Δεν χρειάζεται φαιά ουσία για να καταλάβει και ο πιο αδαής ότι όλα τα προβλήματα μπορείς να τα λύσεις με τους γείτονες, εφόσον είσαι πρόθυμος να υποχωρήσεις στις εθνικιστικές αξιώσεις των γειτόνων και απεμπολήσεις την εθνική σου ανεξαρτησία και την εδαφική σου ακεραιότητα. Με αυτήν την προϋπόθεση λύνεις οποιοδήποτε πρόβλημα, αν και στην ουσία, ανοίγεις την όρεξη τους για περισσότερες υποχωρήσεις, έως την τελική παράδοση των πάντων.

Η συμφωνία των Πρεσπών, πρέπει να συνειδητοποιήσει ο Έλληνας πολίτης, δεν αποτελεί απλώς τεράστια εθνική καταστροφή με την παράδοση της ελληνικής Μακεδονίας στα Σκόπια, αλλά αποτελεί αφετηρία και για άλλες υπαναχωρήσεις στα εθνικά θέματα από την κυβέρνηση, όπως δείχνουν «οι αποχρώσες ενδείξεις», από δηλώσεις των πρωταγωνιστών της προδοσίας, αλλά και άλλων μελών της κυβέρνησης.

Ενδεικτικές είναι στην περίπτωση αυτή οι δηλώσεις του Νίκου Κοτζιά στο Φόρουμ των Δελφών, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ ασπάστηκε τις πάγιες τουρκικές θέσεις, για τις θαλάσσιες ζώνες και την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων, βασικά την συνεκμετάλλευση, τονίζοντας ότι δεν πρέπει εμείς να είμαστε «μοναχοφάηδες», καθ’ ότι «η Ελλάδα θα πρέπει να δώσει μια προοπτική ότι η Τουρκία, όχι στην κυπριακή ΑΟΖ. αλλά στη Μεσόγειο συνολικά, θα συμμετάσχει σε αυτή την οικονομική ανάταση». Στην συνέχεια ακολουθούν οι απαράδεχτες θέσεις του σημερινού υπουργού Εξωτερικών κυρίου Κατρούγκαλου στη Ατάλεια, του από «δεκαπέντε ετών κομμουνιστή!», «πώς μπορεί κάποιος να αποκλείσει από αυτή την περιοχή την Τουρκία, η οποία έχει τόσα χιλιόμετρα ακτή στη Μεσόγειο;». Με άλλα λόγια η Ελλάδα πρέπει να αποδεχθεί ότι το σύμπλεγμα του Καστελορίζου δεν θα έχει πλήρη επήρεια σε υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ και συνεπώς η ΑΟΖ της Ελλάδας, δεν μπορεί να εφάπτεται με την ΑΟΖ της Κύπρου. Στο ίδιος πνεύμα, αλλά τελείως απροκάλυπτα και χωρίς προσχήματα είναι οι δηλώσεις του Χρήστου Καραγιαννίδη βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο: «Πρέπει να λύσουμε τα μεταξύ μας προβλήματα με έναν έντιμο συμβιβασμό όπως κάναμε και με την Βόρεια Μακεδονία». Σε απλά ελληνικά μιλά ο «εκλεγμένος» βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου, περί ακρωτηριασμού της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας, με την δική μας θέληση.

Τι σημαίνει τελικά ο έντιμος συμβιβασμός για τον ΣΥΡΙΖΑ και όσα ντόπια και ξένα συμφέροντα τον στηρίζουν: Απλούστατα, παραχώρηση ελληνικών εδαφών στους γείτονές μας. Την κερκόπορτα κατάργησης της συνθήκης της Λωζάννης άνοιξε η συμφωνία των Πρεσπών.

Όπως είναι ήδη γνωστόν η διεθνής συνθήκη της Λωζάννης μας κατοχύρωσε την Μακεδονία, την Ήπειρο, την Δυτική Θράκη και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Το γεγονός παρεμπιπτόντως, αν το Καστελόριζο ανήκει στο Αιγαίο ή την θάλασσα της Ανατολικής Μεσογείου, είναι παραπλανητικό και αυτή η συζήτηση άνευ ουσίας.

Η ουσία είναι ότι για πρώτη φορά μετά την επανάσταση του 1821 ελληνική κυβέρνηση ξεκινά την παραχώρηση ελληνικών εδαφών, με πρώτη παραχώρηση της Μακεδονίας μας, με βάση την συνθήκη των Πρεσπών, που το θεωρεί η κυβέρνηση και ως μοντέλο διαπραγμάτευσης και για τα άλλα ανοιχτά εθνικά θέματα.

Απέναντι σ’ αυτήν την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και των υποστηρικτών της, ο ελληνικός λαός, στην συντριπτική του πλειοψηφία, έδειξε την θέλησή του να μην αποδεχτεί τα τετελεσμένα της προδοσίας.

Ο αγώνας του 1821 ήταν εθνικοαπελευθερωτικός. Το ίδιο ισχύει και σήμερα. Ο αγώνας συνεχίζεται έως την τελική δικαίωση των απαράγραπτων απαιτήσεών μας για την διατήρηση των ιερών και οσίων της πατρίδας μας, όπως είναι η εθνική μας ανεξαρτησία και η εδαφική μας ακεραιότητα, που διακυβεύονται σήμερα και μάλιστα από ελληνική κυβέρνηση.

Τι σημαίνει εξάρτηση από τα ντόπια και ξένα κέντρα και τις συνέπειές του, μας αποκαλύπτει ο αρχηγός της ελληνική επανάστασης Αλέξανδρος Υψηλάντης, που αποτελεί παρακαταθήκη για τους Έλληνες και διατηρεί την διαχρονική του επικαιρότητα.

Στις 8 Οκτωβρίου 1820 απευθύνεται στους Αρχιερείς, Άρχοντες και Προεστούς, προύχοντες του Γένους, απανταχού εις τα νήσους του Αρχιπελάγους διατρίβοντες με τα εξής λόγια:

​ ​«…Ναι αδέλφια ομογενείς,

​ Έχετε πάντοτε προ οφθαλμών ότι ποτέ ξένος δεν βοηθεί ξένον, χωρίς μεγαλύτερα κέρδη. Το αίμα το οποίον θέλουν χύσει οι ξένοι δι’ ημάς, θέλομεν το πληρώσει ακριβότερα και ουαί εις την Ελλάδα, όταν συστηματική δεσποτεία ενθρονιστεί εις τα σπλάχνα της. Όταν όμως μόνοι μας αποσείσωμεν τον ζυγόν της τυραννίας, τότε της Ευρώπης η πολιτική θέλει βιάσει όλας τα ισχυράς δυνάμεις να κλείσωσι με ημάς συμμαχίας και επιμαχίας αδιαλύτους”.
Τέλος ισχύει απόλυτα αυτό που είπε ο μεγάλος Έλληνας κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας: “Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση είς την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το Ελληνικό, ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης».

.

loading...