ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ,
Ένα καλόπαιδο ανέβηκε κάποια στιγμή σε ένα ψηλό σκαλί μας κατάστασης και λίγο-λίγο άρχισε να φωνάζει ανεμπόδιστα και αδιαμαρτύρητα :
Να παραδώσουμε Ιστορίες και Μακεδονίες μας σε Σλάβους. Ας μην το θέλει αυτό αποδεδειγμένα, ούτε ο λαός μας ούτε η Ιστορία. Αρκεί να βολέψω τους ξένους και να αμειφθώ από αυτούς!
Δεν γουστάρω Χριστιανισμό και αηδίες. Άθεος και ωραίος. Ο γάμος δε, τι χρειάζεται; Απλά γκόμενα σύντροφος πρέπει να είναι η μάνα των παιδιών μου.
Ο γάμος πρέπει να γίνεται μεταξύ ομοφυλόφιλων. Εκεί ναι. Να υιοθετούν δε αυτοί και αθώα ορφανά παιδάκια για να γίνονται τα πιο πολλά από αυτά, τα αυριανά ΟΜΟτεκνά…. Και θάναι και υπερήφανα, γιατί οι ομοφυλόφιλοι είναι η εκλεκτή πλέον ράτσα των πραγματικά υπερήφανων σήμερα, που πρέπει κάπως έτσι να παροτρύνουμε ώστε να αυξηθούν!…
Πρέπει επισκεπτόμενος τον τούρκο πρόεδρο, να κάνω υποκλίσεις σαν τον Χατζχηαβάτη, για τις καρπαζιές που καθημερινά δίνει…
Οι βουλευτές δεν πρέπει να έχουν ιδεολογία. Να δεσμεύονται μεν σε κάποια πράγματα για να τους ψηφίσουν οι ψηφοφόροι τους αλλά μετά θα τους πληρώνω εγώ για να κάνουν το αντίθετο….
Και τον αφήνουμε ακόμα να τα λέει αυτά και να τα πράττει!
Θα ρωτήσετε ποιός είναι αυτός;
Είναι, “τα ύστερα του κόσμου” που έλεγε ο Καζαντζάκης. Είναι ο “Πώς καταντήσαμε λοχία” που λέει μελαγχολικά το γνωστό τραγούδι.
Κώστας Χατζιδάκης συγγραφέας *
