Μηδένα πρὸ τοῦ τέλους μακάριζε (Αιλία και Λικινία Ευδοξία)

Την εποχη που ηταν βασιλιας ο Θεοδόσιος ο α, δεν αντιμετωπισε προβλήματα με τους Περσες, το ιδιο  και οι Βασιλεις Αρκαδιος, Θεοδόσιος β, Ιουστινιανος ο α, Ιουστίνος ο α, Ιουστίνος β κλπ.

Είχαμε μονον συνοριακους πολεμους, ειτε ειρηνη μεταξυ των δυο κρατων. 

Μονον όταν ανεβηκε στον θρονο , ο πρωτος Ελληνας χριστιανος Αυτοκρατορας ,ο Ηράκλειος ,εκαναν οι περσες ολα αυτά τα τρομερα πραγματα εις βαρος των Ελλήνων, τα οποια, δεν ειχαν ξαναγινει ποτε από μερος των περσων . 

Στα θετικα του Θεοδοσιου είναι ότι εκανε τον Χριστιανισμο επισημη θρησκεια του κρατους, και ότι σταματησε την επι αιωνων εγκληματικη-ανθελληνικη δραση των παγανιστων.

Επισης συμπληρωσε τα τοιχη της Κωνσταντινουπολεως. 

Με τον θανατο του προηγουμενου αυτοκρατορα του Ουαλη, και την ανοδο του Θεοδοσιου του α εχουμε την οριστικη ηττα του Αρειανισμου μιας ακομη αιρεσεως που δημιουργησαν οι προαιωνιοι εχθροι της Ορθοδοξιας.

Όταν ηρθαν οι γερμανοι-γοτθοι στα Βαλκανια εγιναν “δηθεν “χριστιανοι, ασπαζομενοι την αιρεση του Αρειου.

Μια αιρεση την οποια στηριξαν ολοψυχα οι γερμανοι εωσφοριστες με στοχο την διασπαση της Ορθοδοξιας. 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ

Αυτό που εκανε ο Μεγας θεοδοσιος είναι παγκοσμια πρωτοτυπια, καθως δεν εφτανε που εσφαζαν τους προγονους μας δωρεαν οι Γερμανοι επι τοσους αιωνες, αλλα ηρθε ο Θεοδόσιος και τους προσελαβε στον Ελληνικο (ρωμαικο) στρατο,  τους εδωσε αξιωματα, και της καλυτερες αμοιβες, για να συνεχισουν να σφαζουν, να κλεβουν , να κανουν εμπρησμούς εις βαρος των αθωων Ελλήνων υπηκόων, με αμοιβες και αξιωματα. 

Οι άμοιροι Ελληνες πληρωναν από το υστέρημα τους γοτθους για να “προστατευουν τα εξωτερικα σύνορα του κρατους. 

Ομως οι γερμανοι το μονον που εκαναν είναι αυτό που ξερουν παντοτε, δηλαδη σφαγες, κλοπες, εμπρησμοι, βιασμοι, σκλαβωμα γυναικων, δια την τελεση σεξουαλικών ανωμαλιών, ως λατρευτικο τυπικο του εωσφορου.

Η ανάμειξη της αυτοκράτειρας Ευδοξίας στην πολιτική ζωή οφειλόταν στην ισχυρή προσωπικότητα στον φιλόδοξο χαρακτήρα καθώς και στην επιρροή που ασκούσε στον αυτοκράτορα. 

Ήταν μία προληπτική, “ασεβής” και φιλόδοξη γυναίκα.

Την αναιδή και προκλητική συμπεριφορά της φρόντιζε να την κάνει φανερή ακόμα και στις δημόσιες εμφανίσεις της. Χαρακτηριστικό είναι ότι στα μαλλιά της εκανε χτένισμα οπως οι εταίρες.

Η αυτοκράτειρα  είχε υπό την προστασία της τον ευνούχο Ευνόμιο. 

Ο τελευταίος δεν έπαυε στιγμή να της υπενθυμίζει ότι σε εκείνον όφειλε τη θέση της.

Ο τρόπος ζωής της Ευδοξίας προκάλεσε την κριτική του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, Χρυσοστόμου, ο οποίος την χαρακτήριζε άλλοτε ως

Ιεζάβελ και άλλοτε ως Ηρωδιάδα.

Η Ευδοξία ήθελε να επαναφέρει τη λατρεία του αυτοκράτορα και της αυτοκράτειρας, για το λόγο αυτό κρέμασε την εικόνα της απέξω από το ναό της Αγίας Σοφίας, πράγμα που προκάλεσε τη δριμεία κριτική του Χρυσοστόμου.

Στην ομιλία του ο Χρυσοστόμος παρεπονέθηκε στην Αυτοκράτειρα για τους θορύβους που προκαλούσαν οι εορταστικές εκδηλώσεις, (οι αγώνες και οι χοροί) που γίνονταν για να τιμήσουν την αυτοκράτειρα Ευδοξία, της οποίας ο αργυρός Ανδριάντας στήθηκε κοντά στον Ιερόν Ναόν της Αγίας Σοφίας, απέναντι από το μέγαρο της Συγκλήτου, στην κεντρική αγορά και οι οποίες παρεμπόδισαν την κανονική τέλεση της λατρείας και τις ακολουθίες.

Στον λόγο του ο Αγιος έλεγξε αυστηρά εκείνους που συμμετείχαν στις εορταστικές εκδηλώσεις ενω υπήρξε σκληρός στις εκφράσεις του και με βαρείς υπαινιγμούς σε βάρος της Ευδοξίας.

Ο ιστορικός Σωκράτης γράφων σχετικά αναφέρει την αρχή μιας ομιλίας του που αποδίδεται, όχι χωρίς αντιρρήσεις, στον Χρυστόστομο· “πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται, πάλιν ταράσσεται, πάλιν ορχείται, πάλιν την κεφαλήν Ιωάννου ζητεί λαβείν επί πίνακι”.

Υπήρξε ασυμβίβαστος προς την ανηθικότητα, την ειδωλολατρεία, τον κοσμικό έκλυτο βίο.   

Η Ευδοξία ενοχλήθηκε και οργισμένη από τα λόγια του Χρυσοστόμου, ζήτησε από τον σύζυγό της Αρκάδιο να λάβει μέτρα εναντίον του.

Το απόγειον της αντιπάθειας σε βάρος του Αγiου, τόσο εκ μέρους των  πολιτικών αρχόντων, όσο και των εκκλησιαστικών παραγόντων της εποχής, ήταν ο έλεγχος του Αγiου στην Αυτοκράτειρα, η οποία παρανόμως οικειοποιήθηκε το χωράφι μιας φτωχής χήρας. 

  

Πράγματι ο Αρκάδιος συνεκάλεσε νέα τοπική Σύνοδο το 404, η οποία κατεδίκασε τον Χρυσόστομο με την κατηγορία  οτι εiχε  παρει τον πατριαρχικον θρόνον, οχι δι´ αποφάσεως μείζονος Συνόδου, αλλά δια διαταγής βασιλικής, και με αφορμή αυτο και μόνον τον εξόρισε στην Αρμενία.