Κόκκινα Δάνεια-τις πταίει;
Επιβάλλεται δραστικό «κούρεμα» όλων ανεξαιρέτως των δανείων
Η ανάγκη έγκρισης από το Γιουρογκρούπ επιβεβαιώνει το 4ο Μνημόνιο
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος
Η βροντώδης αναγγελία συμφωνία με τις Τράπεζες, για δήθεν ρύθμισης των λεγομένων «κόκκινων δανείων», με αναγκάζει να αναστείλω την παρουσίαση των θλιβερών συνεπειών της Συμφωνίας των Πρεσπών, έστω και αν μεσολαβεί η βράβευση των Πρωθυπουργών Ελλάδος και Σκοπίων, οι οποίοι ικανοποίησαν απόλυτα, όπως φαίνεται, την βούληση και της Γερμανίας, με το βραβείο «Ewald von Kleist», του θαρραλέου αυτού αντιχιτλερικού αξιωματικού, βραβείο που ομοιάζει με το ακόμη σημαντικότερο βραβείο της «Πύλης του Βρανδεμβούργου», που η Γερμανία ξανά, απένειμε στον ΓΑΠ, όταν χάρις στο πρώτο Μνημόνιο των 130 δις ευρώ που μας παρείχε, πέτυχε την αποπληρωμή του γερμανικού χρέους μας των 80 δις ευρώ από εξοπλιστικά προγράμματα που κινδύνευε να μην πληρωθεί και τον αποκεφάλισαν στη συνέχεια. Βέβαια δεν θα αποκεφαλίσουν τώρα τον κ.Τσίπρα, διότι την υποχρέωση αυτή θα αναλάβουν οι επερχόμενες εθνικές εκλογές. Επ’ αυτών θα επανέλθω.
Τα λεγόμενα κόκκινα δάνεια, θα μας απασχολήσει στο παρόν σημείωμα, διότι εγείρονται πολλά ερωτηματικά, τόσο ως προς το «τις πταίει», ποιος δηλαδή ευθύνεται για την δημιουργία τους, όσο και ως προς τον τρόπο αντιμετώπισής τους. Υπενθυμίζω δύο κύριες παραμέτρους της εποχής, οι οποίες είναι, η μεν πρώτη είναι η παρακίνηση μέχρι πίεση των Τραπεζών προς τους πολίτες να λάβουν δάνεια, ασχέτως ουσιαστικής ανάγκης και δανειοληπτικής ικανότητας, όπως π.χ. τα «διακοποδάνεια», και η δεύτερη η δυνατότητα της εποχής για αποπληρωμή τους.
Αναλύοντας την πρώτη παράμετρο, εκσφενδονιζόμαστε ψηλά, στην κορυφή του θέματος, που δεν είναι άλλο από το κέντρο της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης, εκεί που καθορίζονται οι παγκόσμιες αποφάσεις και στη συνέχεια οι ενέργειές τους που καθορίζουν αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα. Η ύπαρξή τους προκύπτει από τα αποτελέσματα και τα συμβαίνοντα, όπως από τα πειράματα προκύπτουν τα επιστημονικά συμπεράσματα. Είναι όμως παντοδύναμα και για το λόγο τούτο δεν υπάρχει λόγος ούτε να τα βάλει κανείς μαζί τους, ούτε καν να ερευνήσει να μάθει τι εκπροσωπεί το κέντρο αυτό των διεθνών αποφάσεων. Αυτό που οφείλει να πράξει κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος, αλλά και κάθε κυβέρνηση, είναι να προλάβει με προληπτικές ενέργειες και αποφάσεις, πώς θα αντιμετωπίσει την επερχόμενη οικονομική δοκιμασία αν όχι κρίση.
Οι οικονομολόγοι διεθνώς, με εμφανή αφέλεια, δέχονται και το διακηρύττουν, ότι η οικονομία εξελίσσεται ως ένα σπιράλ, σύμφωνα με το οποίο εναλλάσσονται οι παχιές και οι ισχνές αγελάδες. Τούτο ασφαλώς συμβαίνει, μόνο που δεν συμβαίνει από μόνο του, αλλά κατευθύνεται από το πιο πάνω αναφερόμενο κέντρο παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης. Όλη η ευθύνη των αρμοδίων, επικεντρώνεται στην διάγνωση της επερχόμενης οικονομικής κρίσης, έτσι ώστε να λάβεις τα δέοντα μέτρα για να αντιμετωπιστεί η κρίση με τις λιγότερες δυσμενείς επιπτώσεις. Όσο πιο έγκαιρα μπορέσει κανείς να την διαγνώσει, τόσο λιγότερες θα είναι οι επιπτώσεις. Οι πιστωτικές κάρτες που μοιράζονταν στο δρόμο, οι προ-συμπληρωμένες επιταγές που σου ερχόταν ταχυδρομικώς στο σπίτι και δεν είχες παρά να πας στην Τράπεζα να την εισπράξεις, αφού υπογράψεις ένα ισόποσο δάνειο, η άνετη σύναψης δανείων, ακόμη και για «διακοποδάνεια», ήταν χαρακτηριστικές ενδείξεις, ακόμη και αποδείξεις για τους πλέον «πονηρεμένους», ότι επίκειται οικονομική κρίση.
Οι υπεύθυνες κυβερνήσεις, δεν θα πρέπει να αναμένουν κανέναν Ιωσήφ να μας ερμηνεύσει το όνειρο του Φαραώ, με τις επτά παχιές και τις επτά ισχνές αγελάδες. Οφείλουν αμέσως να λάβουν προληπτικά μέτρα οικονομικής φύσης, για να αντιμετωπίσουν την επερχόμενη οικονομική κρίση με τις λιγότερες δυνατόν επιπτώσεις. Τέλος του 2008 ο τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας κ.Γ.Αλογοσκούφης, αντιληφθείς την επερχόμενη κρίση, πρότεινε να ληφθούν δραστικά μέτρα για να προλάβει τα χειρότερα. Ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, πάγωσε αμέσως κάθε αύξηση μισθών και έγιναν περικοπές δαπανών και ζήτησε τον Απρίλιο του 2009 από όλους τους αρχηγούς των κομμάτων, να συμφωνήσουν σε περεταίρω μέτρα για αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά ο ΓΑΠ αρνήθηκε , ισχυριζόμενος ότι «λεφτά υπάρχουν» και έτσι ξεκίνησε η βαθειά οικονομική κρίση που όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά τις συνέπειές της.
Συνέπειες αυτής της οικονομικής κρίσης, ήταν να μειωθούν όλων τα έσοδα, είτε μισθωτοί, είτε συνταξιούχοι, είτε επιχειρηματίες κάθε μεγέθους και ειδικότητας, ακόμη και πάνω από το 50% των εσόδων τους. Πέραν αυτού αυξήθηκε τουλάχιστον κατά 20% η δαπάνη επιβίωσης. Κατά συνέπεια οι υποχρεώσεις των δανειοληπτών μειώθηκαν κατά 70%. Με δεδομένο ότι και οι ανάγκες των Τραπεζών καλύφθηκαν με ανακεφαλαιώσεις οι οποίες, ως είναι φυσικό, μετακύλησαν στους πολίτες μέσω φόρων κλπ, είναι όχι μόνο εύλογο, αλλά δίκαιο και επιβεβλημένο τα δάνεια, όλα τα δάνεια κάθε μορφής και αιτίας, να κουρευτούν κατά 70% με μόνο το επιχείρημα ότι υπέστησαν μειώσεις εισοδημάτων τους κατά το ίδιο ποσοστό, χωρίς δική τους ευθύνη, αλλά και με δική τους επιβάρυνση των ανακεφαλαιώσεων των Τραπεζών.
Αντί αυτού του εύλογου και απόλυτα σωστού και δίκαιου επιχειρήματος, η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε με τις Τράπεζες μέτρα «υπέρ» των δανειοληπτών. Τα «ευεργετικά» αυτά μέτρα, δυστυχώς καλύπτουν μόνο 4 στους 10 δανειολήπτες, οι δε υπόλοιποι, καθώς και οι συνεπείς, αφήνονται στη τύχη τους, αποδίδοντάς τους έτσι ευθύνες που δε τους ανήκουν. Έτι δε χειρότερο αλλά και θλιβερότερο, είναι ότι αγνοούν τελείως τους συνεπείς δανειολήπτες, λες και αυτοί δεν υπέστησαν τις συνέπειες της κρίσης, χωρίς δική τους ευθύνη και οι οποίοι και αυτοί επιβαρύνονται με τις ανακεφαλαιώσεις των Τραπεζών. Είναι δε τελείως ανόητο, χωρίς νόημα, να χαρακτηρίζονται ορισμένοι δανειολήπτες ως «μπαταξήδες» , επειδή λέει μπορούν να αποπληρώνουν το δάνειό τους αλλά κακόβουλα δεν το κάνουν. Πως όμως είναι δυνατόν να κατακρίνονται ορισμένοι ότι σκόπιμα δεν είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, όταν γνωρίζουν ότι επιβαρύνονται με τόκους και ακόμη με υπερβολικούς τόκους καθυστερήσεως και κινδυνεύουν να τους εκπλειστηριάσουν την όποια περιουσία τους, την οποία πρέπει να έχουν αφού θεωρούνται ότι είναι σε θέση να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.
Τα δήθεν ευεργετικά αυτά μέτρα, για την πληρότητα του άρθρου, για την προστασία της πρώτης κατοικίας, ομιλούν για 120 δόσεις με κάποιο καλύτερο επιτόκιο και κάποια περικοπή του δανείου για τους τελείως ανήμπορους. Στα προτεινόμενα μέτρα, έχουν όμως τους εξής περιορισμούς: α) Το δάνειο να μην υπερβαίνει τα 130.000 ευρώ. β) Η αντικειμενική αξία του ακινήτου να μην υπερβαίνει τα 250.00 ευρώ. και γ) Το οικογενειακό εισόδημα να μην υπερβαίνει τα 36.000 ευρώ. Έτσι λίγοι θα επωφεληθούν, έστω και λίγο, αν τελικά ισχύσουν.
Το σημαντικό όμως και αποκαλυπτικό του όλου θέματος, τα μέτρα αυτά που συμφώνησαν Κυβέρνηση και Τραπεζίτες, υπόκεινται στην έγκριση του Γιουρογκρούπ (;) και μετά ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι βγήκαμε από τα Μνημόνια! Απλά σιωπηρά, με ανοχή, διάγουμε το τέταρτο Μνημόνιο! Η ανοχή της Ε.Ε. ανάγεται στα ανταποδοτικά της Συμφωνίας των Πρεσπών!
e-mail:Νίκος Αναγνωστάτος
Τηλ.: 6944628180
Thiakos.blogspot.com.
