Το παράδοξο διψήφιο ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις…

Τα αποτελέσματα κάθε δημοσκόπησης στη σύγχρονη Ελλάδα είναι γροθιά στο στομάχι της λογικής. Ποιοί συμπολίτες μας μπορεί να αγνοούν την βάναυση καθημερινότητα τους η οποία αρχίζει από το κρύο σπίτι, το άδειο ψυγείο για τα μισά και πάνω νοικοκυριά του τόπου και συνεχίζει με την ανασφάλεια από έλλειψη αστυνόμευσης, τις δραματικές ελλείψεις στα νοσοκομεία, παιδικούς σταθμούς και σχολεία όλων των βαθμίδων, το υπερβολικό κόστος ζωής, την τερατώδη υπερφορολόγηση και να θέλουν ξανά το ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι τη χώρας;

Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντλεί δημοσκοπική στήριξη από δυο δεξαμενές δυνητικών ψηφοφόρων: εκείνης των πολιτών με αντιδεξιά αντανακλαστικά κι εκείνης των νεοπληβείων.

Αν πραγματικά πρόκειται περί σκεπτόμενων πολιτών η δεξαμενή των πολιτών με αντιδεξιά αντανακλαστικά πρέπει να βρίσκεται σε μεγάλη σύγχυση. Η Συμφωνία που υπέγραψε το 2015 κι εφάρμοσε ως καλός μαθητής ο Τσίπρας είναι η πεμπτουσία του νεοφιλελευθερισμού.

Οι Μαρξιστές οικονομολόγοι Ντ.Χάρβεϊ, T.Σόλτε , K.Φουκς, κ.α. παρουσιάζουν τον “νεοφιλελευθερισμό” ως μία ιδεολογία που επεβλήθη από την άρχουσα τάξη για να εδραιώσει την επικράτησή της έναντι των άλλων κοινωνικών τάξεων. Από την άλλη, η νέο-μαρξιστική σχολή των Τ.Ντην, Γ.Μπράουν κ.α. παρουσιάζουν τον “νεο-φιλελευθερισμό” ως εξαναγκασμό του κράτους να λειτουργεί με όρους των αγορών.

Αυτά δεν υπέγραψε κι επί 4 χρόνια δεν εφάρμοσε ως καλός μαθητής ο Τσίπρας, αποσπώντας τα εγκώμια των εντολέων του; Πόσο πιο δεξιά μπορεί να πάει κανείς;

Οπότε, τι σόι αντιδεξιά αντανακλαστικά μπορεί να έχουν οι ψηφοφόροι αυτής της δεξαμενής, χωρίς να οδηγηθούν σε συμπτώματα διπολικής διαταραχής; Να θυμίσω εδώ πως ο Τσίπρας για να δικαιολογήσει τις κωλοτούμπες του επικαλέσθηκε παλαιότερες ψευδαισθήσεις του! Αγνοώντας, βάσει του κεκτημένου Λέσβου – Μυτιλήνης, ότι οι ψευδαισθήσεις είναι ένα από τα κύρια συμπτώματα της διπολικής διαταραχής. Αν όμως κατάφερε να μεταδώσει την ψυχική του αυτή νόσο σε αυτούς τους δυνητικούς ψηφοφόρους του τότε, τι γίνεται; Τα αντανακλαστικά που μπορεί να υπάρχουν αν οι άνθρωποι αυτοί νοσούν θα είναι οργής τη μια μέρα ωχαδερφισμού την άλλη, παραίτησης και αποχαύνωσης τη μια, θετικής ψήφου στο υποκείμενο του συνδρόμου της Στοκχόλμης την άλλη και πάει λέγοντας. Όποτε το αποτέλεσμα εξαρτάται από τη μέρα που θα κληθούν στις κάλπες και τα κέφια της στατιστικής. Και μάλλον θλιβερό για το ΣΥΡΙΖΑ…

Η άλλη εκτιμώμενη δεξαμενή δυνητικών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή των νεοπληβείων. Είναι άνθρωποι οι οποίοι ζούσαν αξιοπρεπώς με δυό και τρεις μισθούς σε κάθε σπίτι και βρέθηκαν να χάνουν το σπίτι τους, ακόμα και τα παιδιά τους που με τόσες θυσίες μεγάλωσαν και σπούδασαν. Μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να ψηφίσουν ένα κόμμα το όποιο τους υποσχόταν σκίσιμο των μνημονίων, διαγραφή του επαχθούς χρέους κι αντί να κάνει αυτά πήγε και υπέγραψε τρίτο μνημόνιο επαχθέστερο των προηγουμένων; Μπορεί κάποιος από αυτούς να πιστεύει ότι η υπερφορολόγηση η οποία δίνει τη δυνατότητα διανομής μερισμάτων θα εξακολουθεί να παράγει μερίσματα στο προσεχές, έστω, μέλλον όταν αυτά προκύπτουν από την οικονομική εξάντληση όσων ίσα που στέκονται ακόμα στα πόδια τους; Η διχαστική, ταξική προπαγάνδα των ανοήτων του Μαξίμου μπορεί να συνηγορήσει σε ένα συναισθηματικό, δημοσκοπικό ολίσθημα. Μπροστά στην πραγματική κάλπη όμως;

Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εγγενώς αδύνατον να παράγει πλούτο για λόγους καταρχήν ιδεοληπτικούς οι οποίοι δεν του επέτρεψαν τόσα χρόνια στην αντιπολίτευση κι αλλά 4 στην κυβέρνηση ούτε σοβαρό επεξεργασμένο σχέδιο ανάπτυξης να δημιουργήσει, ούτε αξιοκρατικά εξελιγμένα στελέχη να αποκτήσει ούτε καν σωστή δημόσια διοίκηση να έχει, αρωγό στην προσπάθεια ανάπτυξης με το σαθρό, ανέντιμο πελατειακό κράτος που προωθεί. Η δε υπερφορολόγηση αν κρίνει κανείς από το ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές καταρρίπτουν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο κι έχουν εκτιναχθεί πάνω από τα 103 δις. ευρώ έχει, όπως ανέφερα και πιο πάνω, αναγκαστική ημερομηνία λήξης….

Επομένως τι μέλλον μπορεί να έχει ο τόπος αν ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναπάρει την εξουσία άλλο από εκείνο του παρόντος της Βενεζουέλας;

Όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες έχουμε υποχρέωση να προσπαθήσουμε, καλού κακού, να αφυπνίσουμε και να ενημερώσουμε τους ψηφοφόρους αυτών των δύο δεξαμενών δυνητικών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί η ανικανότητα του για αποτελεσματική διαχείριση της Οικονομίας προκειμένου να παραχθεί πλούτος οδηγεί τους καρεκλολάγνους του Μαξίμου σε υποχωρήσεις και ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς που όχι μόνο επιτρέπουν τη λεηλασία της χώρας για τα επόμενα 99 χρόνια αλλά κι εκχωρούν εθνική κυριαρχία, εθνική αξιοπρέπεια ακόμα και την ίδια μας την Ιστορία στο έλεος των ανάλγητων δανειστών, κατά τ´ άλλα δε, εταίρων και συμμάχων μας…

Δημήτρης Ματσικούδης