Αν οι Μαρουσιώτες ψηφίσουν τους «Καραμέρους» είναι άξιοι της τύχης τους!

Ο ανεξάρτητος εξαρτημένος από το ΣΥΡΙΖΑ Καραμέρος συνεχίζει τη μάχη της ανεξαρτησίας, αλλά η «αριστερή» ρετσινιά δεν φεύγει…

Και εκεί που είχε πείσει ο αντιπεριφερειάρχης της κυρίας Ρένας Δούρου (της γνωστής από τις «επιτυχίες» σε Μάνδρα και Μάτι) πως θα είναι ανεξάρτητος υποψήφιος Δήμαρχος στο Μαρούσι – παρότι εξαρτώμενος παράλληλα στην περιφέρεια με τον συνδυασμό του ΣΥΡΙΖΑ – ήρθε πριν από τα Χριστούγεννα, το δημοσίευμα του σκληρού κομματικού οργάνου της εφημερίδας Αυγής να δηλώσει πως ο Γιώργος Καραμέρος είναι τελικά ένας ακόμη υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ.

Και τι είχε κάνει ο κύριος Καραμέρος για να ξεγελάσει τους Μαρουσιώτες πως είναι ανεξάρτητος;

Πρώτον, στην ανακοίνωση του συνδυασμού του, έβαλε γραβάτα και γενικώς τώρα πια φοράει γραβάτα. Στα κοσμοπολίτικα καφέ του Αμαρουσίου π.χ. στο Seasons είναι πάντα με γραβάτα! Βλέπετε το Μαρούσι ήταν, είναι και θα παραμείνει Κεντροδεξιός Δήμος.

Δεύτερον, στην ίδια εκδήλωση ανακοίνωσης του συνδυασμού του, παραδέχτηκε πως το νομοσχέδιο για την αυτοδιοίκηση (Κλεισθένης Ι) που εμπεριέχει και το νέο εκλογικό σύστημα που φέρνει ακυβερνησία, είναι ένα έκτρωμα.

Τρίτον, στην ίδια πάλι εκδήλωση, όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο για την εγκατάσταση του Καζίνο στο Μαρούσι, απλά μίλησε ως αντιπρόεδρος του Εδεσσαϊκού. Δηλαδή και με τον νεοφιλελεύθερο ΣΥΡΙΖΑ που θέλει τα τυχερά παιχνίδια και με τους πολίτες που δεν θέλουν την πόλη τους να γίνει κέντρο τζόγου.

Ο Γιώργος Καραμέρος, μετά το πολιτικό ατύχημα της Αυγής είχε την ευκαιρία να πετάξει τον ψεύτικο μανδύα της ανεξαρτησίας και να παραδεχτεί ότι είναι μία υποψηφιότητα του ΣΥΡΙΖΑ μήπως και κερδίσει κάτι από αξιοπιστία. Όμως δεν το έκανε συνέχισε να παραγοντίζει ως ανεξάρτητος και περιφερόμενος ως ο αριστεροδεξιός με τη γραβάτα, να παρουσιάζει το αφήγημα της δήθεν «καθαρής» υποψηφιότητας από κομματικές εξαρτήσεις.
Αποκορύφωμα αυτής της σουρεαλιστικής πολιτικής του αντιπεριφερειάρχη της κας Δούρου (ΣΥΡΙΖΑ), η πρόσφατη ομιλία του στο Κέντρο Κεραμικής Τέχνης στο Μαρούσι όπου από εκεί απομονώνουμε τις ακόλουθες δηλώσεις του ανεξάρτητου Γιώργου:

«…είμαι ευτυχής γιατί βλέπω εδώ σήμερα απέναντί μου ανθρώπους με δίψα για αλλαγή, ανθρώπους που έχουν αφήσει στο σπίτι τους τις κομματικές και πολιτικές τους ταυτότητες…»

«…ακούμε το τελευταίο διάστημα, για αριστερές ή δεξιές πολιτικές, για αριστερά και δεξιά διλήμματα από αυτούς που κουβαλώντας τα κομματικά τους χρίσματα, θέλουν να μεταφέρουν και στο Μαρούσι τον χειρότερο εαυτό του πολιτικού συστήματος και τη νοσηρότητα του διχασμού που ζούμε στη χώρα…»
«…η πολυχρωμία της ανεξαρτησίας από κομματικά δεσμά και μικροπολιτικές επιδιώξεις, η πολυχρωμία που θα δώσει πνοή και θα ενώσει όλους τους Μαρουσιώτες…»

Θα μπορούσαμε να γράφουμε σελίδες και σελίδες για τις περιπτώσεις τύπου Καραμέρου, που κάνουν πολιτική και μάλιστα την αθλιότερη με τις πλάτες ενός κόμματος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που ήρθε στην εξουσία με τα ψέμματα και τις κρεμάλες στο Σύνταγμα για τους γερμανόδουλους (τότε ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) και που σήμερα ενώ έχει υπηρετήσει πλήρως και με τον χειρότερο τρόπο τα συμφέροντα των ξένων, ως αριστερός ρεαλιστής πλέον, να αναζητά ψήφο στα βρόμικα νερά της λογικής «δεν είμαι εγώ αυτός με την ντουντούκα έξω από την Κουμουνδούρου».

Δεν θα γράψουμε λοιπόν σελίδες για τους κύριους Καραμέρους που σουλατσάρουν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και ανακαλύπτουν το πρόβλημα των «σκουπιδιών» για το οποίο οι ίδιοι δεν έκαναν τίποτα ως εκλεκτοί περιφερειάρχες του οικολογικού ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα το άφησαν να πνίξει την Αθήνα… δεν θα γράψουμε. Θα δώσουμε την απάντηση στον κύριο Καραμέρο και θα ανοίξουμε τα μάτια των Μαρουσιωτών και όλων των άλλων δημοτών από άλλες πόλεις που θα βρεθούν απέναντι σε τέτοιες υποψηφιότητες, απλά θυμίζοντας τα λεγόμενα του κυρίου Καραμέρου του Ιουλίου 2015 τότε με την λεβέντικη διαπραγμάτευση που κόστισε στην πατρίδα μας 100 δις €, τότε που ο κύριος Καραμέρος έγραφε το παρακάτω άρθρο με τίτλο «Αν ξοδέψαμε τον Τσίπρα μέσα σε επτά μήνες είμαστε άξιοι της τύχης μας», για να πείσει την Ελληνική κοινωνία πως ο Τσίπρας χρειάζεται ακόμη μία ευκαιρία:

«Σκέφτομαι να ψηφίσω και θα ψηφίσω Τσίπρα. Όχι με ευκολία, ούτε με τον ενθουσιασμό του Ιανουαρίου αλλά με κάτι πιο σημαντικό. Την βαρύτητα των γεγονότων που μεσολάβησαν. Προσέξτε… Όχι ΣΥΡΙΖΑ, όχι Οικολόγους Πράσινους (των οποίων ήμουν, είμαι και παραμένω μέλος, και συμπράττουν με τον ΣΥΡΙΖΑ) αλλά Τσίπρα. Δεν θα σας μιλήσω πολιτικά αλλά προσωπικά. Αυτούς τους μήνες τον συμπόνεσα, τον αμφισβήτησα, τσατίστηκα με την εμπιστοσύνη που έδειξε σε ανθρώπους καταφανώς ακατάλληλους για την περίσταση. Όπως ακριβώς κάνω και με τον εαυτό μου όταν δίνει μια δύσκολη μάχη, όταν έχει ένα μεγάλο δίλημμα. Και δεν την έχασε την μάχη. Αυτό πιστεύω εγώ. Καλή η καραμέλα του μνημονίου – αντιμνημονίου (την πιπίλησαμε όλοι ανεξαιρέτως 5 χρόνια τώρα), καλή η νοσταλγική φαντασίωση της δραχμής αλλά υπάρχει και η πραγματικότητα. Λυσσαλέα μάχη δίνουν να μας γυρίσουν πίσω, όσοι μας έφτασαν εδώ (ΜΜΕ, Εταιρίες τσεποσκοπήσεων, άθλιοι σταρ διάφορων χώρων, καπετανάτα που δεν ξηλώθηκαν, συμμορίες που πλουτίζουν απ τη φτώχεια, όλων των ειδών τα αρπακτικά). Λυσσάξανε ακριβώς όπως την εβδομάδα του δημοψηφίσματος και το ξανάκαναν και τώρα, γιατί παίζουν τα ρέστα τους προκειμένου να συνεχίσουν να παρασιτοζωούν.

Αιμορραγούντες (capital controls, πρωτοφανές προσφυγικό) θα δώσουμε τον αγώνα μας όρθιοι και θα κλείσουμε τις πληγές γρήγορα.
Με ΟΧΙ όταν θέλουμε εμείς.
Με ΝΑΙ όταν πάλι το θέλουμε εμείς.
Ούτε τελεσίγραφα, ούτε ταμεία στο Λουξεμβούργο, ούτε Grexit, ούτε πράσινες αρκούδες ή δράκους.
Πληρώσαμε βέβαια και κάποιους που προτίμησαν την σιγουριά της αιώνιας αντιπολίτευσης, της καταγγελίας, του μηδενισμού, της σιγουράντζας. Που η εξουσία φούσκωσε το Εγώ τους. Δεν ήταν πολλοί. Τρεις τέσσερεις. Θα τους ξεχάσει γρήγορα η ιστορία.
Αν το νέο λοιπόν σε μια χώρα κρατάει μόνο 7 μήνες να ψηφίσετε οτιδήποτε άλλο εκτός από ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν πιστεύω στις δεύτερες ευκαιρίες αλλά ο Τσίπρας δεν είχε καν πρώτη αλλά μισή. Ξέρει κι αυτός ότι δεν υπάρχει περιθώριο για λάθη. Αυτή θα είναι η πρώτη επιταγή και μάλιστα όχι λευκή αλλά γραμμένη με αγωνίες. Πολλοί (ίσως οι περισσότεροι φίλοι μου) εδώ στο Μαρούσι και τα βόρεια είναι κεντρώοι και κεντροδεξιοί. Έχουν δίκιο σε πολλά σημεία της κριτικής τους αλλά δεν γυρίζουν πίσω.
Θέλουν (οι φίλοι μου), Θέλω και γω από τον Τσίπρα να τα βάλει και με τον εαυτό του. Να προχωρήσει ευρύτερες συνεργασίες. Να μη χαριστεί σε κανέναν γιατί αυτή είναι η τελευταία μας ευκαιρία.
Να βγάλουμε τα λουκέτα και την καταχνιά από τις ζωές μας.
Για να ξεμπερδεύουμε με το παλιό, και των άλλων και το δικό μας!
Θέλω σταθερότητα για κάποια χρόνια, μεταρρυθμίσεις, ανθρωπιά & συντριβή της διαφθοράς. Με μνημόνιο; Με παράλληλο πρόγραμμα;
Με τίποτα περισσότερο από κοινη λογική και εντιμότητα γι αυτή την πατρίδα που της χρωστάμε όλοι. Με το νέο…
Να ακούσουμε το σωστό, το δύσκολο. Να αποφύγουμε το εύκολο, το λάθος.
Θέλω η γενιά μου τα καταφέρει στα δύσκολα. Και όπως το 1991 είπα » Να στείλουμε αυτόν τον βάζελο με το μαλλί και το κόκκινο πουλόβερ να μιλησει για τον Τεμπονέρα», ξαναλέω για τον ίδιο: Αν ξοδέψαμε τον Τσίπρα μέσα σε επτά μήνες είμαστε άξιοι της τύχης μας.»

Και η απάντησή μας στο πολιτικό βέρτιγκο Καραμέρου: αν οι Μαρουσιώτες ψηφίσουν τύπους «ανεξάρτητους» σαν τον Καραμέρο είναι άξιοι της τύχης τους, γιατί αυτοί οι αριστεροδεξιοί που έχουν καραμπινάτη κομματική ταυτότητα και θέλουν να το κρύψουν, έχουν τα πιο ύποπτα σχέδια για το μέλλον των πόλεων που διεκδικούν.

Μ.Ν.Ε.