Από το ανθελληνικό-αντιχριστιανικό δωδεκάθεο στον Πλάτωνα και τους τρεις Ιεράρχες
-Γράφει η Ειρήνη Κομνηνού
Στην αρχαιοελληνική θρησκεία συναντάμε δεισιδαιμονία καi τελετες μαύρης μαγεiας .
Σε ολες τις θρησκευτικές εκφάνσεις υπηρχε μαγεiα, η οποiα συνοδευόταν απο πρωτογονισμό καi ενίοτε κανιβαλισμό.
Μελετώντας την παγανιστική θρησκεία είναι εύκολο να διαπιστώσεις τα άπειρα εωσφορικα της στοιχεία.
Η μαύρη μαγεια, η μαντική, η αγυρτεία και τα αχαλiνωτα σεξουαλικά όργια αποτελουσαν καθημερινότητα, για τους ιερεiς και ειδικά για της ιέρειες.
Στον παγανισμό η αμαρτία και η κάθε ηθική εκτροπή προερχοταν απο την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη.
Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν “θεότητες” – προστάτες των ανθρωπίνων παθών, όπως της εκδίκησης, του μίσους, του φόνου, της απάτης, του ψεύδους, της κλοπής, της ατιμίας, της πορνείας, της μοιχείας, της αχαλίνωτης ερωτικής λαγνείας, των σεξουαλικών οργίων, της μέθης, κλπ.
Στην αρχαία Ελλάδα, όλοι οι «θεοί» αντιπροσώπευαν τα βρωμρερά ανθρώπινα πάθη.
Όμως οταν εισήχθη στην Ελλάδα τον 8ο π.Χ. αιώνα ο φρυγικός “θεός” των οργίων ο Σαβάζιος, μέσω της Θράκης, ο οποίος μετονομάστηκε σε Διόνυσος ή Βάκχος, συμπεριέλαβε την προστασία όλων των ανθρωπίνων παθών στiς αρμοδιότητες του.
Ολους εκείνους τους αιωνες η βία άγγιξε τα όρια της γενοκτονίας, που άσκησαν οι φiλοι του Διονύσου προκειμένου να επιβάλουν την λατρεία του στην Ελληνική επικράτεια.
Μεταξύ άλλων το ακραίο μυστικιστικό κίνημα του Ορφισμού προήλθε μέσα από την Διονυσιακή λατρεία η οποiα βύθισε την Ελλάδα σε απερίγραπτη κατάσταση δεισιδαιμονίας παρακμής και σήψης.
Ο βασικός χαρακτήρας και το πιο σημαντικό στοιχείο του νέου “θεού” ήταν τα τρομερα όργια, το χυδαίο σεξ, οι πάσης φύσεως ηθικές παρεκτροπές, η παθολογική έκσταση μέχρι του σημείου της ωμοφαγίας ζωντανών ζώων ή και ανθρώπων !!!
Το διονυσιακό πνεύμα επιβλήθηκε και εκτόπισε το Ελληνικό πνεύμα, δηλαδή το μέτρο και τη νηφαλιότητα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Διονυσιακή λατρεία επιβλήθηκε από πολυ αυταρχικά καθεστώτα, όπως εκείνο των Πεισιστρατιδών τον 6ο π.Χ. αιώνα στην Αθήνα, ως κοινωνική “ηθική” των απαiδευτων λαϊκών μαζών στην ηδονή, τις ηθικές ελευθεριότητες και την μέθη, προκειμένου να μην διαμαρτύρονται για την πολιτική καταπίεση.
Τρομερη γενοκτονία προξενησαν για αιώνες στην Ελλάδα οι λάτρεις του φρυγικου δαίμονα Σαβαζιου, ο οποίος μετονομάστηκε σε Διόνυσος και υιοθετήθηκε ως γιος του Δία.
Η οργιαστική Διονυσιακή λάτρεια, αναμειχτηκε με
άλλα τοπικά εωσφορικά στοιχεια, οπου δημιουργήθηκε ο ορφισμός, μια νεα θρησκεiα, η οποια άρχισε να εξαπλώνεται σε ολη την Ελλαδα, από τον 8ο αιώνα π. Χ.
Οι φανατικοi λάτρεις του φρυγικου δαιμονα των οργίων και της κραιπάλης, διέδιδαν την νέα θρησκεια με πρωτοφανή βιαιότητα.
ΟΙ ΜΑΙΝΑΔΕΣ
Φυσικά πάνω από ολα να μην ξεχναμε τις εκστασιασμένες πορνες του μέθυσου Διόνυσου, οι οποίες έτρεχαν τις νύχτες στις ερημιές ουρλιάζοντας, καταβρόχθιζοντας ωμά τα ζώα που έβρισκαν μπροστά τους, αλλά και τους άνδρες που τύχαινε να συναντήσουν.
Μεταξυ αλλων αναφέρεται ότι κατασπάραξαν και έφαγαν τον Ορφέα.
Επίσης οι λάτρεις του Διονύσου ήταν υποχρεωμένοι να παίρνουν μέρος στα εμετικά “ιερά όργια”.
Εκει διέπρατταν ανείπωτες ηθικές αθλιότητες, κατά τις αισχρές διονυσιακές εορτές .
Η κάθε γυναίκα, έγγαμη ή μη, ήταν υποχρεωμένη στο όνομα του “θεού”, να ανεχτεί τις διεστραμμένες σεξουαλικές ορέξεις του κάθε εωσφοριστη του δωδεκαθέου. (1)
Οι βιασμοί των γυναικών και η άσκηση κάθε είδους βίας κατά την διάρκεια των εορτών όχι μόνο δεν θεωρούνταν έγκλημα, αλλά τρόπος λατρείας του μέθυσου “θεου”.
Η “ιερή” πορνεία επίσης ήταν λατρευτική απαίτηση των δαιμονων.
Χιλιάδες δυστυχες νεες Ελληνιδες κλείνονταν, χωρίς τη θέλησή τους, στους δαιμονικούς ναούς της Αφροδίτης και “ιερουργούσαν” τη δαιμονικη θεά με το σώμα τους, επιφεροντας τεράστια κέρδη στους ιερείς μαστροπους της θεάς.
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΩΝ ΟΡΓΙΩΝ ΑΥΤΩΝ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΣΤΙΣ ΒΑΚΧΕΣ
Σοδομισμοi, στοματiκα (ανδρικο-γυναικειο), ταυτόχρονο σεξ με 3 άνδρες, οργια, κατάποση και πολλά άλλα εδιναν δυναμη στις μαυρες μαγισσες να πραγματοποιούν οτι επiθυμουν και παράλληλα να δοξασουν τους “θεους” τους.
Βρωμικο και παρά φύση σεξ με αχαλινωτο παθος τελουσαν οι μαύρες μαγισσες καi oi μαιναδες.
Όπως είναι γνωστό, το απο το 1519 π. Χ. εισέβαλλαν στην Ελλάδα.ορδές απο την Αίγυπτο τους οποίους κάποιοι τους ονομασαν ως “έλληνες”.
Κατέκτησαν την την Ελλάδα με άγριες σφαγές και γενοκτονία.
Πηραν τα υπάρχοντά των Προγόνων μας και τους μετέρεψαν σε δούλους.
Τo Μαντείο των Δελφών ήταν το γνωστότερο μαντείο του αρχαίου κοσμού.
Κατά την παράδοση, πρώτη Πυθία υπήρξε η Φημονόη.
Εκατοντάδες χιλιάδες αθώα θύματα, κυρίως νέες παρθένες και αγνοί νέοι, θυσιάστηκαν από ιερείς της αρχαίας θρησκείας με εντολή του δελφικού «”ερού” στους βωμούς των “θεών”.
Παραπλάνησαν τους Κνιδίους να μην οχυρώσουν την πόλη τους, προκειμένου να αποκρούσουν τους Μηδους, με αποτέλεσμα να μη γίνουν οχυρωματικά έργα και να πέσει η πόλη στους βάρβαρους ανατολίτες.
Ομως οι υπερήφανοι Έλληνες, στην πλειοψηφία τους, απερριψαν την προδοτική σφηκοφωλιά των Δελφών και έδωσαν τιτάνιες μάχες και απέκρουσαν νικηφόρα τον εχθρό και δόξασαν το έθνος.
Όταν οι Αθηναίοι, ξαναέστειλαν απεσταλμένους στο «ιερό» πήραν την απάντηση ότι θα τους σώσουν τα “ξύλινα τείχη”.
Επίσης στα χρόνια του πελοποννησιακού πολέμου, το δελφικό “ιερό” υποκινουσε την εθνική καταστροφή.
Οι φανατικοi λάτρεις του φρυγικου δαιμονα των οργίων και της κραιπάλης, διέδιδαν την νέα θρησκεια με πρωτοφανή βιαιότητα.
ΟΙ ΜΑΙΝΑΔΕΣ
Φυσικά πάνω από ολα να μην ξεχναμε τις εκστασιασμένες πορνες του μέθυσου Διόνυσου, οι οποίες έτρεχαν τις νύχτες στις ερημιές ουρλιάζοντας, καταβρόχθιζοντας ωμά τα ζώα που έβρισκαν μπροστά τους, αλλά και τους άνδρες που τύχαινε να συναντήσουν.
Μεταξυ αλλων αναφέρεται ότι κατασπάραξαν και έφαγαν τον Ορφέα.
Επίσης οι λάτρεις του Διονύσου ήταν υποχρεωμένοι να παίρνουν μέρος στα εμετικά “ιερά όργια”.
Εκει διέπρατταν ανείπωτες ηθικές αθλιότητες, κατά τις αισχρές διονυσιακές εορτές .
Η κάθε γυναίκα, έγγαμη ή μη, ήταν υποχρεωμένη στο όνομα του “θεού”, να ανεχτεί τις διεστραμμένες σεξουαλικές ορέξεις του κάθε εωσφοριστη του δωδεκαθέου. (1)
Οι βιασμοί των γυναικών και η άσκηση κάθε είδους βίας κατά την διάρκεια των εορτών όχι μόνο δεν θεωρούνταν έγκλημα, αλλά τρόπος λατρείας του μέθυσου “θεου”.
Η “ιερή” πορνεία επίσης ήταν λατρευτική απαίτηση των δαιμονων.
Χιλιάδες δυστυχες νεες Ελληνιδες κλείνονταν, χωρίς τη θέλησή τους, στους δαιμονικούς ναούς της Αφροδίτης και “ιερουργούσαν” τη δαιμονικη θεά με το σώμα τους, επιφεροντας τεράστια κέρδη στους ιερείς μαστροπους της θεάς.
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΩΝ ΟΡΓΙΩΝ ΑΥΤΩΝ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΣΤΙΣ ΒΑΚΧΕΣ
Σοδομισμοi, στοματiκα (ανδρικο-γυναικειο), ταυτόχρονο σεξ με 3 άνδρες, οργια, κατάποση και πολλά άλλα εδιναν δυναμη στις μαυρες μαγισσες να πραγματοποιούν οτι επiθυμουν και παράλληλα να δοξασουν τους “θεους” τους.
Βρωμικο και παρά φύση σεξ με αχαλινωτο παθος τελουσαν οι μαύρες μαγισσες καi oi μαιναδες.
Το ανδρικό ιερατείο στην αρχαιότητα αντικαταστάθηκε απο το θηλυκό ιερατείο.
Η αρχαιοελληνική ειδωλολατρική θρησκεία ήταν αταίριαστη και ανάξια για την Ελλάδα.
Αυτο δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, σοφιστές, ιστορικοί, ποιητές. (1)
Το Δελφικό ιερό ηταν η καταστροφή της Ελλάδος.
Η αρχαιοελληνική ειδωλολατρική θρησκεία ήταν αταίριαστη και ανάξια για την Ελλάδα.
Αυτο δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, σοφιστές, ιστορικοί, ποιητές. (1)
Το Δελφικό ιερό ηταν η καταστροφή της Ελλάδος.
Κατά γενική ομολογία των αρχαίων και των σύγχρονων το μαντείο υπήρξε κέντρο σατανισμού, απάτης, οικονομικής εκμετάλλευσης και ανθελληνισμού.
Όπως είναι γνωστό, το απο το 1519 π. Χ. εισέβαλλαν στην Ελλάδα.ορδές απο την Αίγυπτο τους οποίους κάποιοι τους ονομασαν ως “έλληνες”.
Κατέκτησαν την την Ελλάδα με άγριες σφαγές και γενοκτονία.
Πηραν τα υπάρχοντά των Προγόνων μας και τους μετέρεψαν σε δούλους.
Τo Μαντείο των Δελφών ήταν το γνωστότερο μαντείο του αρχαίου κοσμού.
Κατά την παράδοση, πρώτη Πυθία υπήρξε η Φημονόη.
Οι ιερείς χάλκευαν τους χρησμούς, έδιναν πολλαπλή σημασία, για να ισχύουν σε κάθε περίπτωση, και ο «θεός» να βγαίνει «αληθινός»!
Ουδεμία μαρτυρία υπάρχει ότι βγήκε έστω και ένας χρησμός αληθινός.
Δυστυχῶς οι χρησμοί δεν ήταν μόνο ψεύτικοι, αλλά και είχαν τεράστιο κόστος στους προγόνους μας.
Οι ιστορίκοι, φιλόσοφοι, ποιητές έχουν κάνει αμέτρητες αναφορές για χρησµούς του μαντείου για φρικτές ανθρωποθυσίες στους «θεούς» της αρχαίας θρησκείας.
Ουδεμία μαρτυρία υπάρχει ότι βγήκε έστω και ένας χρησμός αληθινός.
Δυστυχῶς οι χρησμοί δεν ήταν μόνο ψεύτικοι, αλλά και είχαν τεράστιο κόστος στους προγόνους μας.
Οι ιστορίκοι, φιλόσοφοι, ποιητές έχουν κάνει αμέτρητες αναφορές για χρησµούς του μαντείου για φρικτές ανθρωποθυσίες στους «θεούς» της αρχαίας θρησκείας.
Εκατοντάδες χιλιάδες αθώα θύματα, κυρίως νέες παρθένες και αγνοί νέοι, θυσιάστηκαν από ιερείς της αρχαίας θρησκείας με εντολή του δελφικού «”ερού” στους βωμούς των “θεών”.
Το δελφικό «ιερό» υπήρξε μέγιστο ανθελληνικό κέντρο στην αρχαιότητα.
Κατά την διάρκεια των περσικών πολέμων ήταν με το μέρος των Περσών.
Οι ιερείς καi
το θηλυκό ιερατείο ήθελαν την υποδούλωση της Ελλάδος, για αυτο έδωσαν αισχρούς χρησμούς υποταγής των Ελληνών στους Περσες.Παραπλάνησαν τους Κνιδίους να μην οχυρώσουν την πόλη τους, προκειμένου να αποκρούσουν τους Μηδους, με αποτέλεσμα να μη γίνουν οχυρωματικά έργα και να πέσει η πόλη στους βάρβαρους ανατολίτες.
«Ισθμόν δε μη πυργούτε μηδ’ ορύσσετε΄ Ζευς γαρ κ΄ έθηκε νήσον, ει γ΄ εβούλετο» (Ηροδ.Ι,174)
Η Πυθία Αριστονίκη τους ειπε με προδοτικο τρόπο:
Τι κάθεσθε ταλαίπωροι; Φύγετε στα πέρατα της γης, εγκαταλείψτε τις οικίες σας και την ακρόπολή σας.
Ο ερχόμενος από την Ασία Άρης θα καταστρέψει τα πάντα, και όχι μόνον τα δικά σας τείχη, αλλά και τα τείχη των άλλων πόλεων θα απολεσθούν.
Πολλοί ναοί των αθανάτων θεών θα παραδοθούν στην πυρά. Φύγετε λοιπόν από το οχυρό σας, έστω και αν αυτό γεμίζει θλίψη τις ψυχές σας» (Κ. Παπαρηγόπουλου Ιστ. Γ΄,σελ. 94 και Ηροδ.VII,140).
Τους iδιους προδοτικούς χρησμούς έδωσε στους Αργείους και στους Κρήτες να τηρήσουν ουδετερότητα απέναντι στη σύρραξη Περσών – Ελλήνων και να υποταχθούν στους εισβολείς (Ηροδ.VII,148-169)!
Ομως οι υπερήφανοι Έλληνες, στην πλειοψηφία τους, απερριψαν την προδοτική σφηκοφωλιά των Δελφών και έδωσαν τιτάνιες μάχες και απέκρουσαν νικηφόρα τον εχθρό και δόξασαν το έθνος.
Όταν οι Αθηναίοι, ξαναέστειλαν απεσταλμένους στο «ιερό» πήραν την απάντηση ότι θα τους σώσουν τα “ξύλινα τείχη”.
Η αρχαία Αθήνα είχε ξύλινα τείχη και παρότρυναν τους Ελληνς; να κλειστούν σε αυτά, με στόχο να τους κάψουν ζωντανούς οι Πέρσες.
Ομως ο Θεμιστοκλής κατάλαβε την προδοτική προτροπή των Δελφών και «ερμήνευσε» τον χρησμό με διαφορετικό τρόπο, ότι δήθεν έπρεπε να κάνουν ναυμαχία και απέτρεψε το ολοκαύτωμα της πόλεως.
Για αυτ
ό επέτυχε μεγαλειώδη νίκη στην Σαλαμίνα.Επίσης στα χρόνια του πελοποννησιακού πολέμου, το δελφικό “ιερό” υποκινουσε την εθνική καταστροφή.
Αυτο το εκαναν δίνοντας κίβδηλους χρησμούς περι νίκης και στις δύο αντιμαχόμενες πλευρες (Θουκ.Ιστ.Ι,118,3)!
Η ανθελληνική-ανντιχριστιανικ
ή
Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΧΕΣ
ΠΕΡΙ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ
Χριστιανισμός και αρχαία Ελλάδα είναι έννοιες ταυτόσημες.
Τον έναν θεό-δημιουργό δίδαξαν οι αρχαίοι Ελληνες φιλόσοφοι με προεξέχον τον Πλάτωνα.
Ο Ιουστίνος ο Μάρτυς, που μαρτύρησε για τον Χριστό το 165 μ.Χ. περίπου, ήταν ο πρώτος Χριστιανός, που χρησιμοποίησε την Πλατωνική θρησκευτική φιλοσοφία, στην ορθοδοξία.
Επίσης οι τρεις Χριστιανοί πλατωνικοί θεολόγοι της Καππαδοκίας, ο Βασίλειος της Καισαρείας, ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και ο Γρηγόριος ο Νύσσης, ήταν προαγωγοί της αρχαiας Ελληνικής σκέψης, την οποiα εναρμόνισαν με την χριστιανική διδασκαλία, η οποία αναφέρεται στις αιώνιες αλήθειες, τις αξίες, τις αρετές, την φροντίδα της ψυχής και την ανάταση του πνεύματος μέσα από την προσευχή και την άρνηση του φθαρτού και του προσωρινού.
Ο Eλληνικός φιλοσοφικός στοχασμός στην σύζευξή του με τις χριστιανικές αρετές βρήκε πρόσφορο έδαφος στον λόγο των Αγίων Πατέρων, για να καλλιεργηθεί και να περάσει στις ψυχές των ανθρώπων, ώστε να δώσει τους καρπούς της αλήθειας και της αγάπης.
Πολλοί από τους Έλληνες φιλοσόφους, ήδη π.χ., είχαν ασκήσει σκληρή κριτικη στην παγανιστική θρησκεία και δiδαξαν τον αρχαιοελληνικό φιλοσοφικό μονοθεισμό,
Ομως σε τι “διαφέρει” ο Θεός του Πλάτωνα από τον Xριστό;
Το απολυτίκιο των τριών Ιεραρχών, με την φράση “τους τρεις μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου θεότητος”, μάς δείχει την συμβολή των μεγάλων και αγiων πατέρων στην διαμόρφωση του δόγματος της Αγίας Τριάδος.
Σύμφωνα με το δόγμα αυτό, ο Θεός είναι ένας, αλλά ταυτόχρονα και τριαδικός, Πατέρας, Υιός, και Άγιο Πνεύμα.
Ο θεός του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη ήταν ένας θεός άναρχος, απρόσωπος. Ο θεός του Πλάτωνα ήταν ταυτόσημος με την ιδέα του αγαθού,
Ο Θεός της Ορθοδοξiα; είναι προσωπικός και Τριαδικός. Ο Θεός Πατέρας γεννάει τον Υιό και εκπορεύει το Άγιο Πνεύμα ‘αχρόνως και αγαπητικώς’.
Το γεγονός ότι στον Θεό έχουμε τρία πρόσωπα δεν σημαίνει ότι ο Θεός αυτός παύει να είναι ένας Θεός. Ακομη η ενότητα του Θεού δεν καταργεί την ύπαρξη και τη διαφορετικότητα των τριών προσώπων.
Στον Θεό, ενότητα και διαφορετικότητα των προσώπων, αγάπη και ελευθερία, συνυπάρχουν. Ο Τριαδικός Θεός μάς αποκαλύπτει ότι η αγάπη σέβεται την προσωπική διαφορετικότητα.
.
Η αρχαία Ελληνική σκέψη και ζωή ήταν προσανατολισμένη προς το φυσικό κόσμο. Η παρατήρηση του κόσμου και ο θαυμασμός γι’ αυτόν αποτελούσαν βασικό δόγμα του αρχαιοελληνικού πολιτισμού. Ο Πλατωνας διδαξε ότι όλα μέσα στο σύμπαν βρίσκονταν σε θαυμαστή αρμονία, την οποία ενέπνεε και συγκροτούσε η δύναμη θεική.
Ο Θεός υπάρχει προαιωνίως, όπως και ο θεός–δημιουργός στον Τίμαιο του Πλάτωνα, δημιουργεί το σύμπαν.
Στο iδιο μηκος κύματος και οι τρεις Ιεράρχες τονίζουν ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο από το μηδέν, από το μη ον.
Ο Θεός εκφράζει την ελευθερία και την παντοδυναμία του ως αγάπη. Δημιουργεί τον κόσμο και τον άνθρωπο αποαγάπη.
Δημιουργεί για να κάνει τον άνθρωπο κοινωνό της δικής του ζωής, της δικής του αγάπης, ευτυχίας και ελευθερίας. Και όχι μόνο δημιουργεί, αλλά και φροντίζει διαρκώς τον κόσμο και ιδιαίτερα τον άνθρωπο, τον οποίο θεωρεί πάντοτε παιδί του, ακόμη και όταν αυτός δεν ανταποκρίνεται στην αγάπη του.
Όλοι εμείς υπάρχουμε επειδή μάς αγαπά ο Θεός. Και εφόσον η ύπαρξη είναι δωρεά, οδηγεί σε ευχαριστία. Δεν είναι τυχαίο που το κεντρικό μυστήριο της Εκκλησίας μας, το οποίο τελούμε σε κάθε Θεία Λειτουργία, είναι ακριβώς το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Στίς ευχές της Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, τις οποίες μέχρι σήμερα τελούμε στις Εκκλησίες μας, ευχαριστούμε το Θεό γιατί μάς έφερε στη ζωή.
Η παιδεία μας σήμερα, εγκατέλειψε την ψυχή του παιδιού και στράφηκε στον εγκέφαλο του. “Παιδεία εστί ου την υδρία πληρώσαι, αλλά ανάψαι αυτήν” έλεγε ο Πλάτωνας.
Οι Τρεις Ιεράρχες εiπαν οτι υπόβαθρον της κατά Χριστόν φιλοσοφίας θεωρούν την αρχαιοελληνική παιδεία και φτάνουν από τον καλό καγαθό πολίτη του κόσμου, με την μάθηση και την πίστη, στον καλοκάγαθο πολίτη του ουρανού.
“Ο γαρ Θεός Πλάττων τον άνθρωπο ουκ εποίησεν αυτόν δούλον, αλλ’ ελεύθερον” μας δiδαξε ο Άγιος Γρηγόριος .
Να ο κρυμμένος θησαυρός,να οδός για μια αληθινή
παιδεία.
Με την παιδεία κερδίζεται η μεγαλύτερη αρετή, η ελευθερία. “Ου φύσει, (όχι από την φύση), αλλά μαθήσει (με την μάθηση) καλοί καγαθοί γίνονται”.
“Ο γαρ Θεός Πλάττων τον άνθρωπο ουκ εποίησεν αυτόν δούλον, αλλ’ ελεύθερον” μας δiδαξε ο Άγιος Γρηγόριος .
Να ο κρυμμένος θησαυρός,να οδός για μια αληθινή
παιδεία.
Με την παιδεία κερδίζεται η μεγαλύτερη αρετή, η ελευθερία. “Ου φύσει, (όχι από την φύση), αλλά μαθήσει (με την μάθηση) καλοί καγαθοί γίνονται”.
Κλε
ίνοντας μπορείτε να διαβάτε τι αναφέρει σχετικά με τον πατριωτισμό του Πλάτωνα, ο κατά γενική ομολογία όλων των πατριωτών, κορυφαίος Έλληνας σε ηθική, παιδεία, θάρρος, προσφόρα αξιοπρεπεια, ευρηματικότητα-
Ο Ύπατος Των Φιλοσόφων Αριστοκλής Ειναι Ο Κορυφαίος Εθνικιστής Όλων Των Εποχών
*Η Ειρήνη
Κομνηνού ειναι γυμνάστρια-Personal Trainer καi απόφοιτη της Παιδαγωγικής Ακαδημίας.
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΒΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ
ΡΑΤΣΙΣΜΟ.
loading...
