Ο ΟΝΗΛΑΤΗΣ ΛΑΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΟΝΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΑΞΙΑ ΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ!
ΤΑ ΓΑΪΔΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ… ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
Θα το λέμε στα εγγόνια μας -αν ο Θεός το επιτρέψει- και δεν θα μας πιστεύουν.
Υπήρχε κάποτε ένα κόμμα με τίτλο «Ανεξάρτητοι Έλληνες». Συγκυβερνούσε με το άλλο απίθανο φανέρωμα της ιστορίας, ονόματι «ΣΥΡΙΖΑ».
Προσπαθούμε με λογικούς όρους να ερμηνεύσουμε το φαινόμενο και στεκόμαστε ενεοί και αποσβολωμένοι. Πώς γίνεται αυτό; Οι υποτίθεται υπερασπιστές της ανεξάρτητης Ελλάδας κρατούν στην εξουσία τους προδότες της πατρίδας.
Θα περίμενε κανείς την αποφράδα ημέρα που λέρωναν με την υπογραφή τους, στις Πρέσπες, την ιστορία της Μακεδονίας, οι Ανεξάρτητοι να παραιτηθούν και να γκρεμίσουν το όνειδος. Όχι.
Τα αξιώματα, οι λουφέδες και τα συνοδευτικά καλούδια της εξουσίας υπερτερούν.
Κατάντησαν υποστύλωμα, συλλογικότητα του ΣΥΡΙΖΑ, που αντί να εκσφενδονίζει μπογιές σε ντουβάρια, ψηφίζει, με αντάλλαγμα λίγα ψιχία εξουσίας, την δήωση της πατρίδας, το ελεεινό ξεπούλημα των τιμαλφών της.
Για την εν λόγω συλλογικότητα, ανερμήνευτη από τον κοινό νου, εντόπισα «ερμηνευτικά σχήματα» σε μύθους του Αισώπου. Ως γνωστόν, ο μέγας μυθοποιός αντλεί την θεματολογία του από το ζωικό βασίλειο.
Προφανώς το έπραξε για δύο λόγους:
Πρώτον, γιατί το κείμενο με τα άλογα ζώα γίνεται ευχάριστο, οικείο και ευσύνοπτο στους αναγνώστες. Τα παραμύθια πάντα διασκεδάζουν και, ανεπαισθήτως που λέει ο ποιητής, διδάσκουν.
Και, δεύτερον, βλέποντας την περιρρέουσα ανθρώπινη συμπεριφορά και βλακεία, αν και έλλογο ον ο άνθρωπος, προσέφυγε στα ζωντανά, στα «ήμερα και τα άγρια του βουνού και του λόγγου», για να τονίσει την κατάπτωση του είδους του.
Το ζώο που χρησιμοποιεί ο Αίσωπος, κατά κόρον, στις διηγήσεις του είναι ο όνος, ο γάιδαρος. Αν και ο όνος διακρίνεται για την υπομονή και αντοχή του, θεωρήθηκε στην αρχαιότητα, και όχι μόνον, ως το κατ’ εξοχήν σύμβολο του πείσματος, της βραδύνοιας, της αμάθειας και της αυθάδειας. «Τι γαϊδούρι είναι αυτό!… λέμε και σήμερα.
Οι αρχαίοι είχαν και μια νόστιμη παροιμία για όσους έλεγαν ανοησίες. «Ληρείς ώσπερ απ’ όνου καταπεσών», δηλαδή, «παραμιλάς, παραληρείς σαν να έχεις πέσει από γαϊδούρι». (Στο «απ’ όνου» κρύβεται λογοπαίγνιο «από νου», εν ολίγοις «έχασες τα μυαλά σου»).
Παραθέτω τον μύθο του Αισώπου, πρώτα στην αειφεγγή γλώσσα των προγόνων και κατόπιν σε νεοελληνική απόδοση.
Τίτλος: «Όνος βαστάζων άγαλμα». «Ο γάιδαρος που κουβαλούσε ένα άγαλμα». (Το κείμενο δεν έχει καμμία σχέση με πρόσωπα της πραγματικότητας και, αν συσχετισθεί, ο γράφων ουδεμία ευθύνη φέρει).
loading...
