«Στον εξορκισμό έσπασαν τα τζάμια και πήγαιναν πέρα δώθε τα καντήλια- Eίδα τον διάβολο να μπαίνει μέσα μου σαν καπνός»
Η σκληρή μάχη που έδωσε σε εφηβική ηλικία για να γλιτώσει την ψυχή του από τα χέρια του Σατανά
και τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε να νικήσει το δαιμόνιο, που τον είχε κυριεύσει, περιγράφει με αφοπλιστική ειλικρίνεια στη συγκλονιστική κατάθεση ψυχής ο 85χρονος (σήμερα) συνταξιούχος πρωτοπρεσβύτερος Γεράσιμος Κονιδάρης.
Οπως αποκαλύπτει σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της η εβδομαδιαία εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια» (που κυκλοφορεί κάθε Τετάρτη), ο ηλικιωμένος κληρικός αποφάσισε να περιγράψει με κάθε λεπτομέρεια τα συναισθήματα που βίωνε όταν ήταν δαιμονισμένος και τον αγώνα που έδωσαν οι δικοί του άνθρωποι αλλά και σημαντικές μορφές της Εκκλησίας, προκειμένου να τον σώσουν και να πορευτεί τον δρόμο του Θεού.
Ο Γεράσιμος Κονιδάρης, που γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου 1930, κατάγεται από το Κατωμέρι του Μεγανησίου, ενός νησιού κοντά στη Λευκάδα. Η απλή και φτωχική οικογένειά του τού έδωσε χριστιανική ανατροφή. Ο πατέρας του ήταν γεωργός και έμαθε από πολύ νωρίς στον γιο του την αξία της τάξης και της δικαιοσύνης. Σε ηλικία 14 ετών εγκαταστάθηκαν οικογενειακώς στην πόλη της Λευκάδας, για να φοιτήσει ο Γεράσιμος στο γυμνάσιο. Μεγάλος πόθος του ήταν να γίνει κληρικός και συγκεκριμένα ιεραπόστολος για να πάει στην Αφρική, όπως αναφέρει στη συγκλονιστική αφήγησή του στον δημοσιογράφο Βασίλη Σπυρόπουλο, που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια».
Με τη ζωή του έρχονται τα πάνω κάτω, όταν σε ηλικία 18 ετών πηγαίνει στο χωριό του πατέρα του για τη γιορτή του αγίου Νικολάου. Αφού περνά ευχάριστες στιγμές με τους συγγενείς και τους φίλους του, την επομένη παίρνει τον δρόμο της επιστροφής για τη Λευκάδα με το λεωφορείο. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού όμως, όπως ο ίδιος περιγράφει, συμβαίνει κάτι συνταρακτικό.
«Σε μια στροφή φεύγοντας από τον Πόρο, εκεί όπου καθόμουν, αισθάνθηκα κάτι, σαν να μύριζε καπνός. Κοίταξα δεξιά και αριστερά, δεν είδα καπνό. Είπα σε έναν που ήταν δίπλα μου και ήταν πιο μεγάλος στην ηλικία: “Κύριε, σας μυρίζει κάτι;” Μου απάντησε αρνητικά κι εκείνη τη στιγμή, με το “όχι” που μου είπε, όπως άνοιξα το στόμα μου να πάρω μια ανάσα, μου φάνηκε ότι ο καπνός μπήκε μέσα μου. Είδα, δηλαδή, μια μικρή δέσμη, σαν ακτίνα που ερχόταν μέσα μου» περιγράφει ο σεβάσμιος γέροντας και προσθέτει: «Κατάλαβα αμέσως τον καπνό που μπήκε μέσα μου. Από εκείνη τη στιγμή και ύστερα άλλαξε άρδην η ζωή μου. Μου ερχόταν να γκρεμίσω με δύναμη το λεωφορείο, ώστε να σκοτωθούν όλοι, να πάω στη Λευκάδα και να βάλω φωτιά στο σπίτι μου. Είχα πλήρη συνείδηση τι έλεγα και τι έκανα, αλλά δεν μπορούσα να αντιδράσω καθόλου. Μου ήταν όλα γνωστά, άκουγα τα πάντα, έβλεπα τους άλλους ανθρώπους και τις φιλοφρονήσεις που έκαναν, τα λόγια που έλεγαν, αλλά εγώ ήμουν κάτω από μιαν άλλη επήρεια και δεν μπορούσα να αντιδράσω».
O Ιερός Ναός του Αγίου Βησσαρίωνα, όπου διακόνησε για 40 χρόνια
Του έφταιγαν όλοι και όλα
Η «άλλη επήρεια», όπως αναφέρει, ήταν ένα δαιμονικό πνεύμα που είχε μπει μέσα του, καταλαμβάνοντας όλη την ύπαρξή του. Πλέον του έφταιγαν όλα και όλοι. Ακόμη και στους γονείς του ήθελε να κάνει κακό! Φώναζε, έβριζε, άφριζε και έσπαγε πράγματα! Σε κατάσταση αγωνίας και πλήρους απόγνωσης ο πατέρας και η μητέρα του ενημέρωσαν άμεσα τον τότε μητροπολίτη Λευκάδος Δωρόθεο, ο οποίος τους έστειλε σε έμπειρους και διάσημους ειδικούς γιατρούς στην Αθήνα. Εκείνοι τον υπέβαλαν σε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, αλλά το τελικό πόρισμα ήταν ότι ο Γεράσιμος έχαιρε άκρας υγείας. Ομως, οι απαντήσεις των γιατρών δεν έπεισαν τον νεαρό και την οικογένειά του.
Ανήμερα την εορτή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (που είναι πολιούχοι του Κατωμερίου), ο Γεράσιμος παρακολουθούσε με ευλάβεια τη θεία λειτουργία που τελούσε ο μητροπολίτης Δωρόθεος. Την ώρα της Μεγάλης Εισόδου, καθώς ο μητροπολίτης μνημόνευε ονόματα ζώντων, τονίζοντας «υπέρ υγείας του δούλου σου Γερασίμου», ο νεαρός κατελήφθη από μεγάλη ταραχή και έπεσε στο δάπεδο του ναού σπαράζοντας και βλαστημώντας. Οι πιστοί έσπευσαν τον βγάλουν από την εκκλησία, για να ηρεμήσει.
Η ταραχή που ένιωθε συνεχίστηκε και όταν επέστρεψε στο πατρικό του. Η αντίδρασή του ήταν η ίδια και όταν στο σπίτι έφτασε ο μητροπολίτης Δωρόθεος, ο οποίος του διάβασε ειδικές ευχές για τους εξορκισμούς των δαιμόνων. Το πνεύμα του διαβόλου που ήταν μέσα του τον έκανε να βρίζει, να φτύνει και να θέλει ακόμη και να χειροδικήσει εναντίον του μητροπολίτη. Μιλώντας στους γονείς του ο μακαριστός Δωρόθεος έκανε λόγο για «πονηρό πνεύμα που κατατυραννάει τον Γερασιμάκη μας». Εκείνο που ζήτησε ήταν νηστεία και προσευχή, τόσο από τους γονείς του όσο και από τους συγγενείς της οικογένειας.
Πολύτιμοι στυλοβάτες της οικογένειας του νεαρού δαιμονισμένου στάθηκαν όλοι οι συγχωριανοί της στο Κατωμέρι, οι οποίοι συμμετείχαν στη νηστεία. Μοναδικό μέλημά τους ήταν να απαλύνουν τον πόνο της σκληρής δοκιμασίας που περνούσε η οικογένεια Κονιδάρη, βάζοντας τον εαυτό τους στη θέση του Γεράσιμου και των γονιών του.
Στα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου, συνοδευόμενος από τον πατέρα του και τους δύο θείους του (αδέρφια του πατέρα του), ο νεαρός άνδρας πήγε με το καΐκι από τη Λευκάδα στην Κεφαλλονιά, μήπως βρει γιατρειά με τη βοήθεια του θαυματουργού αγίου Γερασίμου. Φτάνοντας στη Σάμη ο Γεράσιμος δεν ήθελε να κατεβεί από το καΐκι.
«Ηρθανε άνδρες του Λιμενικού και αστυνομικοί και με βάλανε στο ταξί. Στον δρόμο για το μοναστήρι είχα την αίσθηση ότι με πηγαίνανε στον άγιο Γεράσιμο και εγώ δεν το ήθελα…» τονίζει ο συνταξιούχος πλέον κληρικός, φέρνοντας πάλι στο μυαλό του εκείνες τις εικόνες. «Με είχε πιάσει ένας οίστρος κακίας εναντίον του αγίου Γερασίμου, ήθελα να πάω να τον κάψω, για να αποδείξω ότι είμαι δυνατότερος από εκείνον»!
Ανήμερα της εορτής του αγίου Ευσταθίου ο νεαρός δαιμονισμένος παρακολουθούσε τη θεία λειτουργία. Κάποια στιγμή ένιωσε μια τρομερή δύναμη μέσα του και έτρεξε να σπάσει με το κεφάλι του τη λάρνακα του αγίου Γερασίμου. Τον συγκράτησαν οι παριστάμενοι, ωστόσο η τρικυμία μέσα του συνεχίστηκε. Ενιωθε να βγαίνει κάτι σαν φωτιά από τα σωθικά του! Τα παράθυρα της εκκλησίας έτριζαν σαν να γινόταν σεισμός, ενώ μια πυκνή δέσμη μαύρου καπνού κατευθύνθηκε στο παράθυρο, που ήταν πάνω από το αναλόγιο! Το παράθυρο έγινε χίλια κομμάτια και τα καντήλια μέσα στον ναό άρχισαν να κουνιούνται, σαν να τα έσπρωχνε ένα αόρατο χέρι! Ως και τα καμπανάκια που ήταν στη βάση της λάρνακας του αγίου Γερασίμου κουδούνιζαν μόνα τους. Κατακλυσμένος από το πνεύμα του κακού ο νεαρός Γεράσιμος λιποθύμησε. Η θεία λειτουργία συνεχίστηκε και ο νεαρός από το Μεγανήσι συνήλθε ύστερα από λίγο.
Το θαύμα είχε γίνει
«Ημουν ξαπλωμένος και βρισκόμουν σε λήθαργο, με κρατούσαν ορισμένοι από τους εκκλησιαζομένους. Την ώρα που ο παπάς έβγαινε με το Αγιο Δισκοπότηρο λέγοντας “Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, προσέλθετε” αισθάνθηκα μια γλυκύτητα, σαν να γαληνεύει ο εαυτός μου και σαν ένα ελαφρύ χέρι -να το χαρακτηρίσω έτσι- να με σηκώνει. Αισθάνθηκα όρθιος και, κοιτάζοντας τον παπά που είχε το Αγιο Δισκοπότηρο, πήγα να κοινωνήσω» αφηγούνταν ο π. Γεράσιμος.
Το θαύμα είχε γίνει, το παιδί είχε απελευθερωθεί από το δαιμόνιο. Η είδηση έκανε τον γύρο της Κεφαλλονιάς και δημοσιεύθηκε σε πολλές τοπικές εφημερίδες αλλά και σε έντυπο της Αθήνας. Μάλιστα, ο τότε μητροπολίτης Κεφαλληνίας Γερμανός συνέταξε και σχετική έκθεση.
Ο Γεράσιμος, απελευθερωμένος πια από το δαιμόνιο, προσπάθησε να επιστρέψει στο γυμνάσιο, για να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Ωστόσο δεν κατάφερε να συνεχίσει το σχολείο, καθώς η έντονη περιπέτεια που είχε ζήσει του άφησε «κληρονομιά» ανυπόφορους πονοκεφάλους και ιλίγγους. Εμεινε στο Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου για ενάμιση χρόνο. Σε ηλικία 22 ετών γράφτηκε στο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Βελλάς Ιωαννίνων, ύστερα από παρότρυνση του μητροπολίτη Λευκάδος Δωροθέου. Αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική θητεία του, ο ζήλος και η αγάπη του για τον Θεό και τον συνάνθρωπο τον οδήγησαν στην ιεροσύνη.
«Ηταν σχέδιο Θεού»
«Πιστεύω ακράδαντα ότι ήταν σχέδιο Θεού. Eίχα έναν σεβασμό, μια ευχαριστία, μια δοξολογία για τον άγιο Γεράσιμο, πιστεύοντας όμως ότι ήταν χέρι του Θεού και πως ο άγιος Γεράσιμος δεν είναι αυτός που έκανε το θαύμα, το θαύμα το έκανε ο Θεός. Ανέκαθεν πίστευα ακράδαντα στον Θεό, όχι γιατί μου το έλεγε ο παπάς ή γιατί το διάβαζα. Ηθελα να μάθω και την άλλη πλευρά των πραγμάτων. Μια φορά ένας καθηγητής μού είπε: Εσύ έμαθες τον χριστιανισμό από τους αρνητές» αναφέρει ο κληρικός στην «Ορθόδοξη Αλήθεια».
Ο π. Γεράσιμος σήμερα είναι 85 ετών και, εκτός από την αφοσίωσή του στον τριαδικό Θεό και τον πλησίον, έχει μεγάλη αγάπη για τα βιβλία.
«Τα αγαπούσα και τα αγαπώ πάρα πολύ. Εχω 4.500 βιβλία, έχω γεμίσει επτά βιβλιοθήκες και δεν έχω πού να τα βάλω! Φανταστείτε ότι ήμουν και συνδρομητής σε 45 περιοδικά. Τα περισσότερα από τα βιβλία που έχω είναι θεολογικού περιεχομένου, έχω όμως και αρχεία, αντιδραστικά κ.λπ. Εως και μαρξιστικό λεξικό της Σοβιετικής Ενωσης έχω, το οποίο έχω διαβάσει!» λέει.
Στο Βαθύ Μεγανήσου
«Γονάτιζε στον Εσταυρωμένο και έπαιρνε δύναμη»
Ο π. Γεράσιμος Κονιδάρης «δεν εξέλαβε ποτέ την ιεροσύνη σαν βιοποριστικό επάγγελμα, αλλά κυρίως σαν σταυρώσιμη συμπόρευση με τον άλλο άνθρωπο και σαν απογειωτική αναστάσιμη πνευματική δύναμη» αναφέρει για τον συνταξιούχο κληρικό που γνωρίζει εδώ και πολλά χρόνια ο εφημέριος του μητροπολιτικού ναού της Λευκάδας π. Γεράσιμος Ζαμπέλης. «Οι περιπέτειες της ζωής, αρκετές, δεν τον γονάτισαν. Γονάτιζε κάτω από τα πόδια του Εσταυρωμένου και έπαιρνε δύναμη και συνέχιζε. Είναι, ομολογώ, ευλογία Θεού η παρουσία και το έργο του στην τοπική μας εκκλησία και όλα αυτά τα επιτελούσε και συνεχίζει σήμερα, αθόρυβα, όσο μπορεί να τα επιτελεί με αγωνία, με αγώνα, με ευπρέπεια, με σιωπή και με προσευχή».
43 χρόνια εφημέριος σε απομακρυσμένο νησί
Ο π. Γεράσιμος Κονιδάρης διακόνησε την τοπική εκκλησία 43 χρόνια ως εφημέριος σε πολλά απομακρυσμένα χωριά στο Μεγανήσι και 55 χρόνια ως εξομολόγος. Ο μητροπολίτης Λευκάδος κ. Θεόφιλος τον τίμησε γι’ αυτή την τεράστια προσφορά του πριν από πέντε χρόνια, σε ειδική τελετή που έγινε στον Ναό της Παναγίας των Ξένων. Ο κ. Θεόφιλος τον μνημονεύει συχνά πυκνά, τον αναγνωρίζει και τον αγαπά ιδιαίτερα. Το 2000 πήρε σύνταξη λόγω σοβαρής καρδιοπάθειας. Εχοντας πολύ χρόνο στη διάθεσή του έκανε την αυτοκριτική του για όλα αυτά τα χρόνια της εφημεριακής διακονίας του, προκειμένου να δώσει απάντηση αν ήταν σύμφωνα με το θέλημα και τις εντολές του Θεού ή όχι. Υστερα από πολλή σκέψη και διάλογο με τον εαυτό του δεν έλαβε θετικές απαντήσεις στα ερωτήματά του…
ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΨΥΧΙΑΤΡΟ.
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ.
ΣΚΕΨΟΥ ΜΕ ΣΕΝΑ ΖΑΓΚΛΑΡΑ ΤΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ…ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΛΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑ ΧΑ ΧΑΑΑΑΑΑΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΟΣ VOLVO
Τύφλα να έχει η βουντού, αυτή η ασιατική λέπρα του ιουδαιοχριστιανισμού
ξεπερνά σε αηδεία όλες της αφρικανικές δεισιδαιμονικές παπαρολογιες.
Ο Ζαγκλάρας μικρέ και ανόητε, είναι ζημωμένος με αρχές και αρετές,
το να είμαι κατά της χριστιανικής και άκρως ανθελληνικής απάτης,
αυτό δεν με κάνει κακό άνθρωπο, τουναντίον, εγώ τον εαυτό μου
τον βλέπω σαν ένθερμο αγωνιστή Έλληνα.
Έχει ειπωθεί, αγαπητοί μου αδερφοί, ότι αν για κάποιον ακατανόητο τρόπο εξαφανιζόταν από προσώπου Γης όλη η Αγία γραφή και σωζόταν η σημερινή Ευαγγελική περικοπή, η λεγομένη του Ασώτου Υιού, τότε αυτή και μόνη θα ήταν ικανή να διατηρήσει την Εκκλησία εις τους αιώνες ζωντανή, ως την κιβωτό της σωτηρίας των ανθρώπων. Και αυτό, γιατί η περικοπή αυτή περιέχει όλα εκείνα τα πνευματικά στοιχεία, τα οποία σηματοδοτούν και συνιστούν την πνευματική ζωή, η οικείωση των όποιων είναι ικανή να μας χαρίσει τη σωτηρία στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός ομιλεί για έναν νεαρό υιό, τον δεύτερο μιας αρχοντικής οικογένειας, ο οποίος είχε τα πάντα στη ζωή του, ζούσε στην ασφάλεια του αρχοντικού του πατέρα του και κάποια στιγμή αποφάσισε να αυτονομηθεί, να διεκδικήσει την ελευθερία του. Ζήτησε από τον πατέρα του να εκποιήσει τα περιουσιακά στοιχεία που του αναλογούσαν, να του δώσει τα χρήματα και να φύγει. Ο πατέρας του ουδεμία αντίρρηση έφερε στην αξίωση αυτή του παιδιού του, έκανε ό,τι του ζήτησε και το παιδί έφυγε από την πατρική εστία, απεδήμησε εις χώραν μακράν. Όπως παραστατικότατα περιγράφει η υμνολογία της ημέρας, ο νέος, «δαπανήσας ασώτως την πατρικήν ουσίαν έρημος γέγονε», δηλ. άρχισε να ζει μια ζωή άσωτη, ασύδοτη, μέσα στη χλιδή και στην κραιπάλη, αποτέλεσμα της οποίας ήταν, σταδιακά και πολύ σύντομα, να τα χάσει όλα και να μείνει έρημος, δηλ. μόνος, γιατί όταν έπαψε να έχει οικονομική δύναμη, όλοι οι πρόσκαιροι και υποτιθέμενοι φίλοι του τον εγκαταλείψαν. Και για να ζήσει προσκολλήθηκε σε κάποιον ο οποίος του ανέθεσε να βόσκει τους χοίρους του και να τρώγει από τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν και οι χοίροι. Ευρισκόμενος μέσα στην παραζάλη, μέσα σ’ αυτό το κατάντημα, ήρθε εις εαυτόν, δηλ. συνειδητοποίησε την κατάστασή του, τρόμαξε, συγκλονίστηκε και αποφάσισε να πάρει το δρόμο της επιστροφής. Οι ερμηνευτές μας λένε ότι ο πατέρας, από την ημέρα που έφυγε το παιδί του, καθ’ όλο το μακρύ διάστημα της απουσίας του, έβγαινε στην άκρη της πόλεως και αγνάντευε στον ορίζοντα, περιμένοντας την επιστροφή του. Έτσι και έγινε.
Όταν ο πατέρας είδε ο πατέρας το παιδί να έρχεται από μακριά δε περίμενε να φτάσει το παιδί, αλλά έτρεξε εκείνος και το πήρε στην αγκαλιά του και το παιδί, με δάκρυα στα μάτια, ζήτησε να τον κάνει δούλο του. Αλλά, όχι μόνο δούλο δεν τον έκανε ο πατέρας του, αλλά διέταξε τους άλλους δούλους να τον ντύσουν με αρχοντικά ρούχα, να του φορέσουν χρυσό δακτυλίδι και να σφάξουν το μόσχο τον σιτευτό, για να χαρούν για την επιστροφή του ασώτου υιού. Αυτές ήταν οι ενδείξεις της πλήρους αποκαταστάσεως και της συγχώρεσής του. Ο μεγάλος γιος, ο οποίος ουδέποτε στεναχώρησε τον πατέρα του, γυρνώντας από τα χωράφια και βλέποντας το πανηγύρι που συνέβαινε στο σπίτι του, πληροφορήθηκε την αιτίαν της χαράς και στεναχωρήθηκε, πικράθηκε.
Ο πατέρας, αντιλαμβανόμενος τί συνέβαινε, πήγε δίπλα του και του είπε «παιδί μου τί έχεις, γιατί δεν έρχεσαι να χαρείς μαζί μας;». Κι εκείνος απάντησε «εγώ δεν σε πίκρανα ποτέ, πάντα δουλεύω για σένα, δε σήκωσα ποτέ το κεφάλι μου με αξίωση απέναντι σου, αλλά εσύ ποτέ δεν έσφαξες το μόσχο το σιτευτό για να χαρώ με τους φίλους μου». Και ο πατέρας, γεμάτος αγάπη ,του είπε «παιδί μου, εσύ ήσουν μαζί μου, ό,τι έχω είναι δικό σου. Έλα να χαρείς μαζί μας, γιατί ο μικρός σου αδερφός ήταν χαμένος και βρέθηκε, ήταν νεκρός και αναστήθηκε». Αυτή ήταν, με απλά λόγια, η Ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα και μας δίνει αφορμές να σταθούμε σε τρία, πολύ σημαντικά σημεία. Το πρώτο είναι η ελευθερία. Ο Θεός μας έπλασε ελεύθερους, δεν μας έχει σκλαβωμένους στο γεγονός της πίστεως. Ακόμη κι εμείς που είμαστε μέλη της Εκκλησίας, είμαστε ελεύθεροι να ζήσουμε μέσα Της. Δε μας υποχρέωσε κανείς να είμαστε μέλη Της. Είναι προσωπική μας επιλογή να παραμένουμε μέσα σ’ Αυτή. Έχουμε την ελευθερία ακόμα και να Την αμφισβητήσουμε, ακόμα κι εναντίον του Θεού να στραφούμε. Η ελευθερία μας δεν έχει όρια και περιορισμούς μέσα στην Εκκλησία, εν’ αντιθέσει με ό,τι συμβαίνει με άλλες κοσμικές θρησκείες, στις οποίες, όταν ένας πιστός τολμήσει να αμφισβητήσει έστω και στο ελάχιστο τα όσα η θρησκεία του επιβάλλει, κάποιες φορές χάνει και την ίδια του τη ζωή. Αυτό είναι το κόστος. Είμαστε, λοιπόν, η Εκκλησία της ελευθερίας. Άλλωστε, ο Χριστός είπε «όποιος θέλει να έρθει μαζί μου, δεν σας υποχρεώνω να με ακολουθήσετε».
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ http://www.inagiounikolaoutouneou.gr/apps/gr/spag/3_1486536903.html
«Αγάπη με απλότητα χωρίς φόβο»
Μου έλεγε ο παππούλης πολλές φορές:
«Αγάπη σου συνιστώ να έχεις πάντοτε. Πρώτα αγάπη και μετά όλα τα άλλα».
«Πρέπει ν ́ αγαπάμε εν απλότητι καρδίας, όπως το ίδιο πρέπει και να προσευχόμαστε».
«Δεν θέλω με το φόβο του θανάτου να πλησιάσεις το Θεό. Θέλω με την πολλή αγάπη προς Αυτόν να το κάνεις. Αυτό είναι το ανώτερο, παιδί μου».
«Ο Χριστός είναι το παν»
Ο γέροντας Πορφύριος είπε:
«Λοιπόν, ζωή χωρίς Χριστό δεν είναι ζωή. Πάει, τελείωσε.
Αν δε βλέπεις το Χριστό σε όλα σου τα έργα και τις σκέψεις, είσαι χωρίς Χριστό.
Πώς το κατάλαβες; Θυμάμαι κι ένα τραγούδι. «Σύν Χριστώ πανταχού, φόβος ουδαμού».
Το ’χετε ακούσει; Έ; Το λένε τα παιδιά, δε το θυμάμαι.
Λοιπόν, έτσι πράγματι πρέπει να βλέπομε το Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο.
Είναι το Παν. Αλλά είναι φίλος και το φωνάζει: «Σας έχω φίλους, βρέ, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια.
Βρε εγώ δεν είμαι… δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω.
Σας θέλω να χαίρεσθε μαζί μου τη ζωή». Κατάλαβες;
Έτσι είναι ο Χριστός. Δεν έχει κατήφεια, ούτε μελαγχολία, ούτε ενδοστρέφεια, που ο άνθρωπος σκέπτεται ή βασανίζεται από διάφορους λογισμούς και διάφορες πιέσεις, που κατά καιρούς στη ζωή του τον τραυμάτισαν.
Ο Χριστός είναι νέα ζωή. Πώς το λέω; Ο Χριστός είναι το Παν. Είναι η χαρά, είναι η ζωή, είναι το φως, το φως το αληθινόν, που κάνει τον άνθρωπο να χαίρεται, να πετάει, να βλέπει όλα, να βλέπει όλους, να πονάει για όλους, να θέλει όλους μαζί του, όλους κοντά στο Χριστό.
Όταν εμείς βρίσκουμε κάποιονε θησαυρό ή ό,τι άλλο, δεν θέλομε να το λέμε πουθενά.
Ο Χριστιανός όμως, όταν βρει το Χριστό, όταν γνωρίσει τον Χριστό, όταν ο Χριστός εγκύψει μέσα στην ψυχούλα του και τον αισθανθεί, θέλει να φωνάζει και να το λέει παντού, θέλει να λέει για το Χριστό, τι είναι ο Χριστός.
Αγαπήσατε το Χριστόν και μηδέν προτιμήστε της αγάπης Αυτού.
Ο Χριστός είναι το πάν, είναι η πηγή της ζωής, είναι το άκρον των εφετών, είναι το Πάν. Όλα στο Χριστό υπάρχουν τα ωραία. Και μακράν του Χριστού η θλίψις, η μελαγχολία, τα νεύρα, η στεναχώρια, οι αναμνήσεις των τραυμάτων της ζωής, των πιέσεων, των αγωνιωδών, έτσι, ωρών. Όλα, ζούμε εκείνα εκεί της ζωής μας. Και πάμε εδώ και πάμε εκεί, και τίποτα, και πουθενά δεν στεκόμαστε. Όπου βρούμε το Χριστό, ας είναι μια σπηλιά, καθόμαστε εκεί και φοβούμαστε να φύγουμε, να μη χάσουμε το Χριστό. Διαβάστε να ιδείτε. Ασκηταί, που εγνώρισαν το Χριστό, δεν ήθελαν να φύγουν από τη σπηλιά, ούτε βγαίναν έξω να κάνουνε πιο πέρα« θέλαν να είναι εκεί που αισθανόντουσαν το Χριστό μαζί τους. Ο Χριστός είναι το Πάν.
Ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής, της χαράς. Το Πάν».
ΣTH XHMEIA:
AYTOΣ METETPEΨE TO NEPO
ΣE KPAΣI…
(KATA IΩANNHN 2, 1-11)
ΣTH BIOΛOΓIA:
ΓENNHΘHKE XΩPIΣ NA EXEI ΣYΛΛHΦΘEI ΣTH KOIΛIA THΣ MHTEPAΣ TOY ME ΦYΣIKO TPOΠO…
(KATA MATΘAION 1, 18-25)
ΣTH ΦYΣIKH:
ΔIEΨEYΣE TO NOMO THΣ BAPYTHTAΣ, OTAN ΠEPΠATHΣE ΠANΩ ΣTA KYMATA KAI OTAN ANEΛHΦΘH ΣTOYΣ OYPANOYΣ…
(KATA MAPKON 6, 49-51 )
ΣTHN OIKONOMIA:
ANETPEΨE TIΣ ΘEΩPIEΣ
TΩN MAΘHMATIKΩN, OTAN TAIΣE 5.000 ANΘPΩΠOYΣ ME ΠENTE MONO APTOYΣ KAI ΔYO ΨAPIA…
(KAI ΣTO TEΛOΣ, ΠEPIΣΣEΨAN
KAI ΔΩΔEKA KOΦINIA ΓEMATA…)
(KATA MATΘAION 14, 17-21)
ΣTHN IATPIKH:
ΘEPAΠEYΣE APPΩΣTOYΣ, ΠAPAΛYTOYΣ KAI TYΦΛOYΣ,
XΩPIΣ KANENA ΦAPMAKO…
(KATA MATΘAION 9,19-22
& KATA IΩANNHN 9, 1-15)
H IΣTOPIA MIΛHΣE ΓIA AYTON,
ΠPIN KAI META AΠO AYTON.
AYTOΣ EINAI TO AΛΦA KAI TO ΩMEΓA, H APXH KAI TO TEΛOΣ.
(AΠOKAΛYΨIΣ 21, 6)
AYTOΣ EINAI H OΔOΣ, H AΛHΘEIA
KAI H ZΩH. KANEIΣ ΔEN MΠOPEI
NA ΦTAΣEI ΣTON OYPANIO ΠATEPA, ΠAPA MONO ΔIA MEΣΩ AYTOY.
(KATA IΩANNHN 14, 6)
AYTOΣ ONOMAΣTHKE
APXΩN EIPHNHΣ,
BAΣIΛEYΣ TΩN BAΣIΛEΩN
KAI KYPIOΣ TΩN KYPIΩN.
(HΣAIAΣ 9, 6)
ΠOIOΣ EINAI AYTOΣ…?
EINAI AYTOΣ, O ΣΩTHPAΣ, O KYPIOΣ, O ΘEANΘPΩΠOΣ IHΣOYΣ XPIΣTOΣ.
ΔEN EIXE ΔOYΛOYΣ,
AΛΛA TON AΠOKAΛOYΣAN KYPIO.
ΔEN EIXE ΠTYXIA KAI TITΛOYΣ,
AΛΛA TON ΠPOΣΦΩNOYΣAN ΔIΔAΣKAΛO.
ΔEN EIXE ΦAPMAKA,
AΛΛA TON ONOMAZAN IATPO
ΨYXΩN KAI ΣΩMATΩN.
ΔEN ΔIEΠPAΞE KANENA KAKO
KI OMΩΣ ΣTAYPΩΘHKE ΣAN KAKOYPΓOΣ.
ΠEΘANE
KI OMΩΣ ANAΣTHΘHKE.
ΔEN EIXE ΣTPATO
KI OMΩΣ KATEKTHΣE TON KOΣMO.
EINAI O ΘEOΣ
KI OMΩΣ EΓINE ANΘPΩΠOΣ.
KI OΛA AYTA ΓIA XAPH MOY…
EINAI TIMH MOY,
NA AΓAΠΩ KAI NA YΠHPETΩ
AYTON ΠOY MOY XAPIΣE TH ZΩH
KAI ΘYΣIAΣTHKE
ΓIA NA MOY ΠPOΣΦEPEI
THN AIΩNIA ZΩH!
AYTON, ΠOY TOΣO ΠOΛY ME AΓAΠA!
ΠEPAΣAN 2017 XPONIA
AΠO THN EIΣOΔO TOY ΣTON KOΣMO. AYTOΣ ΔIXOTOMHΣE THN IΣTOPIA…
OI OΦΘAΛMOI
ΠOY ΔIABAZOYN TO MHNYMA AYTO, ΔEN ΘEΛOYN ΦOBHΘEI TO KAKO.
H XEIP
ΠOY ΘA ΣTEIΛEI TO MHNYMA AYTO, ΔEN ΘA EPΓAΣΘEI MATAIΩΣ.
H KAPΔIA
ΠOY ΘA ΔEXΘEI TA ΛOΓIA AYTA,
EYPE ΘHΣAYPON!
ΜΕΓΑΛΗ Η ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΣ ΣΟΥ ΘΕΕ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΜΑΣ ΧΩΡΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΦΩΤΙΖΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ … ΑΜΗΝ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΤΗ ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ
ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΥΡΟ
Ὁ θαυματουργὸς κἂν τέθνηκε Σπυρίδων, Τοῦ θαυματουργεῖν οὐκ ἔληξεν εἰσέτι. Ἀμφὶ δωδεκάτην Σπυρίδων βίοτον λίπε τόνδε.
Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου (και όχι στην Τριμυθούντα – σημερινή Τρεμετουσιά – όπως γράφουν πολλοί) από οικογένεια βοσκών, που ήταν κάπως εύπορη….
Αν και μορφώθηκε αρκετά δεν άλλαξε επάγγελμα. Συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός. Σαν χαρακτήρας, ο Άγιος, ήταν απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του. Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους οδηγούσε στους ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή την αποστολική περικοπή. Ο Θεός τον ευλόγησε να γίνεται συχνά προστάτης χήρων και ορφανών. Νυμφεύθηκε ευσεβή σύζυγο και απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Γρήγορα, όμως, η σύζυγός του πέθανε. Για να επουλώσει το τραύμα του ο Σπυρίδων αφοσιώθηκε ακόμα περισσότερο στη διδαχή του θείου λόγου. Μετά από πολλές πιέσεις, χειροτονήθηκε ιερέας. Και πράγματι, υπήρξε αληθινός ιερέας του Ευαγγελίου, έτσι όπως τον θέλει ο θείος Παύλος: «Ἀνεπίληπτον, νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν, τέκνα ἔχοντα ἐν ὑποταγῇ μετὰ πάσης σεμνότητας» (Α' προς Τιμόθεον γ' 2-7). Δηλαδή ακατηγόρητο, προσεκτικό, εγκρατή, σεμνό, φιλόξενο, διδακτικό, και να έχει παιδιά που να υποτάσσονται με κάθε σεμνότητα. Έτσι και ο Σπυρίδων, τόσο σωστός υπήρξε σαν ιερέας, ώστε όταν χήρεψε η επισκοπή Τριμυθούντος στην Κύπρο, δια βοής λαός και κλήρος τον εξέλεξαν επίσκοπο. Από τη θέση αυτή ο Σπυρίδων προχώρησε τόσο πού στην αρετή, ώστε τον αξίωσε ο Θεός να κάνει πολλά θαύματα. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Άγιος Σπυρίδων με το κύρος της αγίας και ηθικής ζωής του στην Α' Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας (Μικρά Ασία) και στην οποία συμμετείχε, κατατρόπωσε τους Αρειανούς και αναδείχτηκε από τους λαμπρούς υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης. Μάλιστα, όπως αναφέρει η παράδοση, αφού μίλησε για λίγο, κατόπιν έκανε το σημείο του Σταυρού και με το αριστερό χέρι, που κρατούσε ένα κεραμίδι, εις τύπον της Αγίας Τριάδος είπε: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός» και έκανε να φανεί προς τα επάνω απ' το κεραμίδι φωτιά, δια της οποίας είχε ψηθεί αυτό. Όταν δε είπε: «Καὶ τοῦ Υἱοῦ», έρρευσε κάτω νερό, δια του οποίου ζυμώθηκε το χώμα του κεραμιδιού. Και όταν πρόσθεσε: «Καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» έδειξε μέσα στη χούφτα του μόνο το χώμα που απέμεινε. Ο Άγιος Σπυρίδων κοιμήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 350 μ.Χ. Τα 648 μ.χ. η Κύπρος αντιμετώπιζε μεγάλες επιδρομές από τους Σαρακηνούς και το λείψανο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό.
Συνέχεια εδώ https://skeftomasteellhnika.blogspot.com/2018/12/blog-post_710.html#more
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Σβήστηκε το εμμετικό σου παραλήρημα , αλλά σε απαντώ.
—————————————————————–
Μάθε να γράφεις Ελληνικά ρε στουρνάρι,
Ναι είπα πολλά γιατί αδιαφορώ για κριτική από άθλια τσογλάνια
σαν του λόγου σου, είπα και ξαναλέω και το εξής:
Αν είχες μια δουλειά και έναν σχετικά καλό μισθό, γιατί σε βλέπω άεργο,
τσέτουλα και κακομοίρη, αυτά που ΘΑ κέρδιζες σε ένα χρόνο, εγώ ο
βλάκας ο αγράμματος ο έτσι και γιουβέτσι τα κερδίζω σε μια
εβδομάδα, μετρώντας και το σαββατοκύριακο.
Κατά τα αλλά και γενικά στα πάντα,
είσαι νάνος μπροστά μου, λουλούκα!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΖΑΚΗΣ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΑΝΕΠΤΥΞΕ ΣΕ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΡΑΓΚΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ ΚΑΙ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΛΙΤΣΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΜΕΤΑ ΒΔΕΛΥΓΜΙΑΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΠΟΥ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙ ΤΟ 90% ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ
ΠΟΛΥ ΠΑΡΗΓΟΡΟ ΑΥΤΟ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΡΧΗΓΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΕΙ
Στο πακιστάν, μπαγκλαντές, αφγανιστάν κλπ είναι 100%,
Στην Σουηδία, Φιλανδία, Δανία, Νορβηγία, είναι το 4%
Βγάλε τα συμπεράσματα σου τασούλαμ τσούλαμ.
οι 12 θεοι του ολυμπου σας συνιστουν ακρωτηριου 263 στη πατρα καυσοξυλα αβρεχτα καρβουνα και τζακια
να μας προτιμησετε κανουμε πολλη καλες τιμες
οι θεοι ημιθεοι και ηρωες εχουν εκπτωση 25%
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Νανος Ζαγκλαρα αλλαμε μια π'τσαρα ΝΑΑΑ!!!!! χα χα χααα εχεις μεγαλη πλακα γιδοταγαρο μ'αρεσει που το γυρισες τωρα στο σεμνοτυφο ετσι γραφεις ωραια για να μην σε διαγρταφει ο φιλος σου ο διαχειριστης ετσι? Ζαγκλααρααα μην ξεχασεις το σαντουιτς να εχει και σαλαμακιιι!! αντε πειναλα st.bi εδω επι 24ωρου βασεως τωρα και οτι σου δινουν ανεβαζετα μην μεινεις και ανεργος γιορτες ερχονται ερχεται η ΘΕΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΛΗΝ ΖΑΓΚΛΑΡΑ!!!!
Τσικλιτσα ζαγκλαρα? χα χα χα χααααα ταλαιπωρε κατοχε Volvo παλαβε ξεβρακωτε..
Τι ειναι ρε τσαπελοφαγε? σε πειραζουνε? εμ τετοιο νουμερο που εισαι τι να σε κανουν!! παντως εισαι μια ξεχωριστη νοτα εδω μεσα μας δινεις γελοιο αφθονο και δωρεαν χα χα χαααα… βρουυυμμμ βρουυυμ εκανε μια με το πενταλ του γκαζιου και εξαφανιστηκε με το volvo!!!! aaaaa xa xa a a xa xa xaaaaa gelotas Αγγλιστι !!!
αλλα κι'εσυ βρε παιδι μου τοσες φορες σου ειπαμε αστο βγαλε τα οπισθια σου εκει που μας το μοστραρισες αντι φωτογραγις οχι εσυ εκει τουρλωσες τα κωλομαγουλα και τα ποσταρισες ε φαε τωρα το δουλεμα τα θελει ο κωλος σου ααα χα χαχα χαχχχχχχχ
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Μπέκα στην τρύπα σου ρε λεπρε αρουραιε.
Με διέφυγε, συμπληρώνω την σκέψη μου:
"..σε νέα επιχείρηση, η σε κάποια ιδέα.." και ψάχνω να βρω έναν συνεργάτη