Η απάντηση του στρατηγού Μακρυγιάννη σε άθεο

Σημειωτέον ότι ο μεγάλος αυτός Ελληνορθόδοξος Αγωνιστής ΗΤΑΝ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ κι έμαθε λίγα γράμματα μετά τα 30 του!!!
Διαβάστε την απάντησή του σε κάποιον «σπουδαγμένο άθεο» για να καταλάβετε ποιος είχε τελικά τη ΓΝΩΣΗ:

“Του αϊ-Γιαννιού του Θεολόγου το βράδυ ήταν κάτι λογιότατοι εις το σπίτι μου, μισομαθείς και άθρησκοι. Πιάνει ο ένας και λέγει:

Πώς ο Θεός θα διόριζε την Θεοτόκο να γεννήσει τον Χριστόν και να μείνει παρθένο, πώς γένεται αυτό; Του λέγω:

Εις το σκολειόν όπου πάτε, θεολογίαν σπουδάζετε και φιλοσοφία ή το ένα; Λέγει:

Φιλοσοφίαν μόνον. Τον άφησα, δεν του ματάκρινα τίποτας, και πέσαμεν σ’ άλλες ομιλίες, δια ν’ αστοχήσει αυτό.

Μετά από καιρόν του λέγω: Εσύ, φίλε, είσαι κουτσός· διατί κάνεις αδρασκελιές δια δύο ποδάρια, εις καιρόν οπού έχεις ένα ποδάρι μόνον;

Όχι, λέγει, δύο έχω, και καλά! Του λέγω, ένα μόνον έχεις, και εκείνο τσακισμένο. Όχι, λέγει, δύο! Σώπα, του λέγω, ψεύτη!

Σηκώνεται απάνω, λέγει: Ορίστε οπού χω δύο και περπατώ.

Βρέ αδελφέ, του λέγω, δεν σε ρώτησα εγώ, εκεί όπου σπουδάζεις τί μαθαίνεις, θεολογικά και φιλοσοφικά, και μου είπες μόνος σου ότι μαθαίνεις φιλοσοφικά μόνον; και διατί σπουδάζεις το ένα και κάνεις κρίση δια τα δύο…. και είσαι μισόθρησκος και θιαμαίνεσαι πώς η Θεοτόκο γέννησε τον Χριστόν κι έμεινε παρθένο;

Εσύ δεν μπορείς να το γνωρίζεις, ότι είσαι κουτσός· αυτός ο άγιος ο σημερινός και ο άγιος Βασίλειος και οι άλλοι πατέρες της Εκκλησίας το γνωρίζουν, ότι είχαν πρώτα αρετή, ηθική, και σπούδαξαν και την θεολογίαν πρώτα και την φιλοσοφία και γνώρισαν με την εντέλειαν το ένα και τ’ άλλο και έγιναν και καλοί χριστιανοί ορθόδοξοι θεολόγοι και καλοί φιλόσοφοι, και τότε έλαβαν και την φώτιση του Θεού και την ευλογίαν του και της βασιλείας του και έγιναν πατέρες της Εκκλησίας και άγιοι, και δι’ αυτά όλα τους έκαμαν εικόνες και τους προσκυνούμεν, και αυτείνοι ξέρουν πώς ήταν η Θεοτόκο, ποιά αρετή, ποιά αγαθότη, και πώς εσαρκώθη και πώς εγεννήθη και πώς εσταυρώθη, να σώσει εσένα τον παλιάνθρωπον, τον αχάριστον, και απάνω να σού δείξω πώς, δια να γιομίσει το ξεροκέφαλό σου, και σέναν και των ομοίων σου.

Δεν σηκώνεταν, να μην τον χτυπήσω, ότι μ’ έβλεπε θυμωμένον οπού του μιλούσα. Με το στανιό τον σήκωσα, του λέγω: Έμπα εις την άλλη κάμαρη μέσα, και εις της κλειδωνιάς την τρύπα να βάλεις τ’ αυτί σου, και ό,τι σού ειπώ κρυφά να μας ειπείς όταν θα βγείς έξω.

Μπήκε μέσα, έβαλε το αυτί του εις την κλειδωνότρυπα. Του λέγω: Βάλ’ το πλησίον – και εγώ απ’ όξω φυσάγω πολύ. Έβγα, του λέγω, να μας ειπείς τί σού είπα. Βήκε, λέγει: Ένας αγέρας μου γιόμωσε το αυτί μου.

Του λέγω: Και αυτό της θεία-Πρόνοιας με την Θεοτόκον αγέρας είναι, είπε και έγινε, δεν είναι ανθρώπινον έργον, και δια τούτο εγεννήθη και έμεινε παρθένος·

έλα να σού δείξω και το έργον ποίον είναι.

Παίρνω ένα καρφί και το βαρώ και μπαίνει εις τον τοίχο· τότε το βγάζω, του λέγω:

Αυτό λέγεται, λογιότατε, έργον, ότι χάλασε τον τοίχον.”

ΠΗΓΗ: “ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ”, Στρατηγού Μακρυγιάννη

loading...

23 thoughts on “Η απάντηση του στρατηγού Μακρυγιάννη σε άθεο

  1. Οι αγωνιστές του 21 τα μόνα που διδάκτηκαν από
    τον παπά του χωριού τους, ήταν λίγη γραφή και ανάγνωση, ψαλτήρι και αγία γραφή,
    για τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Μωυσή, δηλαδή την ιστορία του
    "περιούσιου" λαού του Ισραήλ.

    Δεν άκουσαν τίποτε για την θρησκεία των προγόνων τους,
    την ιστορία τους (την αγνοούσαν και οι "διδάσκαλοι" τους), τον τεράστιο πολιτισμό που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα.

    Δεν άκουσαν τίποτε για την ελληνική κοσμοθέαση, την φιλοσοφία,
    τις επιστήμες, τις τέχνες, την ποίηση, το θέατρο, την δημοκρατία,
    τον αθλητισμό, όλα όσα διαμόρφωσαν τον σύγχρονο πολιτισμό.

    Εντελώς άγνωστοι Όμηρος, Σωκράτης, Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Ηράκλειτος,
    Ζήνων, Πλωτίνος, Ευριπίδης, Αισχύλος, Αριστοφάνης, Περικλής…..
    Γνωστοί όμως Αδάμ, Νώε, Ιακώβ, Αυνάν και όλα τα πρόσωπα του εβραϊκής
    ιστορίας.

    Ακόμα και σήμερα τα παιδιά μας στο δημοτικό μαθαίνουν γιά τον κατακλυσμό του Νώε και όχι του Δευκαλίωνος.

    Στις εκκλησίες δοξολογούν, με κάθε ευκαιρία, τους γενάρχες των Εβραίων Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, ως γενάρχες και των…..Ελλήνων!

    Άλλωστε και ο Κοσμας ο Αιτωλός σε μία διδαχή του λέει ότι "εμείς δεν έχομεν
    εδώ πατρίδα. Η πατρίδα μας είναι στους ουρανούς….."

  2. ΤΡΟΜΑΡΑ ΝΑ ΣΟΥΡΘΕΙ ΠΟΥ ΠΙΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΨΩΜΟΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΡΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ
    ΕΔΩΣΑΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
    ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
    ΚΑΙ ΗΡΘΕΣ ΕΣΥ ΣΚΥΛΑ ΤΙΜΗΤΗΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΤΟΥ
    ΜΠΑΤΙΡΗ

  3. χα χαχααααα ρε τον κοπριτη υπηρεσιασ το σαλεμενο τομαρι..πραγματικα βαρδια κανει ο κοπριτης ο ξεκωλος ασε που σε πολλεσ περιπτωσεις ετοιμαζουν καποιο αρθρο το αναρτουν και εχουν και την ''αποστομοτικη'' επιστημονικη απαντηση με βαθος και γεματη με μαστουρα και τσααακκ την αμολαει ο γυφτος πωω ρεε τους ξεσκισα λεει μετα με τις ασυναρτησιες τις πιπες που ανεβασε και ευχαριστημενος λαμβανει το ψωμακι με μιαν φεταν ψιλη σαλαμακι και μια τυρι (πατατοτυρο ξενικο) καθως και εναν καφε φραπε σε χαρτινο!! ..κανει μετα μια ετσι το οιπισθια του αεριζεταιμε ορμη ινα εκτιναχθουν τυχον ξεχασμενα αντικειμενα στα εγκατα του ορθου του και μετα αφηνει ενα αναστεναγμο ο λουστρος…ζευ ζευ ζευ αηρ αηρ εεε μπαρμπα πουρτσουλια ζευ ειπαμε να λες οχι ζευβ ζευβ δεν βρωμαει!!!! τον δια λεμε… ααα χα χα χα ααααααα

  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

  5. ΒΓΗΚΕ Ο ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ
    ΤΟ ΦΕΡΕΦΩΝΟ ΤΩΝ ΠΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΝΕΟΝΑΖΙ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΚΟΠΡΙΤΗ ΜΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1821 ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΓΕΜΙΣΕΙ ΜΠΑΡΟΥΦΕΣ

    ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΙΣΩΠΟ ΟΤΙ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΥΣ ΕΠΙΑΣΕ ΝΑ ΚΛΕΒΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΓΕΙΛΕ

    ΟΥΤΕ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΘΑΝΑΤΙΚΕΣ ΠΟΙΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑΝ Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΓΡΑΨΩ ΟΛΟΥΣ
    ΟΣΟΥΣ ΞΕΠΑΣΤΡΕΨΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΕΦΤΑΝΑΝ ΔΕΚΑ ΜΕΡΕΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΗΣΙΟΔΟΣ ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΜΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ

    ΟΥΤΕ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ
    ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΟΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΡΑΞΑΝ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ
    ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΡΤΕΜΙΣ

    ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΦΕΡΕΦΩΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΟΠΙΝ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΕΛΗΝΙΟΥΣ

    ΗΡΘΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΓΔΑΡΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΠΕΙΔΗ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΑΘΕΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΑΥΤΟ ΕΚΑΝΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ
    ΓΥΡΝΟΥΣΕ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΕ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
    ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΟΥΜΕ … ΔΕΝ ΑΠΟΒΛΑΚΩΝΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΤΙ ΗΤΑΝ Ο ΕΞΩΚΟΣΜΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΟ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ
    ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ Ο.Η.Ε ΟΥΤΕ ΘΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΠΕΤΣΙΝΑ ΤΡΙΣ ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙ ΤΟΥ Ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ ΝΑ ΤΟΥ ΠΟΥΛΗΣΕΙ ΤΟ ΥΠΕΡΟΠΛΟ

    ΑΝΤΕ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΤΕ ΣΕ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ΔΩΔΕΚΑΘΕΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ
    ΠΟΛΥΘΕΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΙΑΣΤΕ ΣΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΣΑΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΠΟΥ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΧΕΖΑΝ ΦΥΤΡΩΝΑΤΕ

  6. για πράκτορας των άγγλων καλός ήταν…

  7. Η αγία Εκκλησία της αγάπης έχει κάνει χιλιάδες αναθέματα από τον καιρό της δημιουργίας της μέχρι τον εικοστό αιώνα.

    Τον Δεκέμβριο του 1916 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, στο Πεδίο του Άρεως των Αθηνών, αφόρισε τον εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο.

    Ο επίσκοπος των Αθηνών Θεόκλητος έκανε τον αφορισμό:
    "Αφορίζομε τον Ελευθέριον Βενιζέλον, σαν ένοχον εσχάτης προδοσίας, και παρακαλούμε, όπως οι παρακάτω συμφορές πέσουν επάνω του:
    -Οι Λύπες του Ιώβ, η Μοίρα του Ιωνά.
    -Η Λέπρα του Ιεχωβά, το Σκότος των Νεκρών.
    -Η Αγωνία των Αποθνησκόντων.
    -Οι καταιγίδες της Κολάσεως.
    -Η κατάρα του Θεού και τον Ανθρώπων.

    Μερικές μέρες αργότερα, παραμονές Χριστουγέννων, ακολουθεί δεύτερος προσωπικός αφορισμός από την Αρχιεπίσκοπο της Ελλάδος Νικηφόρο και τον μητροπολίτη Αμβρόσιο, οι οποίοι με ανοιχτή επιστολή αφόριζαν και όσους θα ψήφιζαν τον Βενιζέλο στις εκλογές.
    Τον αποκαλούν σενεγαλέζικο τράγο και συνεχίζουν: "Πάνω στον προδότη Βενιζέλο εμείς ρίχνουμε τον αφορισμό και να πέσουν επάνω του οι συμφορές:
    -Να κληρονομήσει τη λέπρα του Γιεζή [λεπρός διάδοχος του προφήτη Ελισσαίου] και την αγχόνη του Ιούδα.
    -Να μη δει ποτέ του προκοπή και να είναι καταραμένος.
    -Κανένας να μην τον εκκλησιάσει, αγιάσει, θυμιάσει, και να μην καθίσει μαζί του, να μην τον χαιρετήσει, να μην συνφάγει.
    – Να τον καταπιεί η Γή και να τον χτυπήσει ο Θεός με ανεμοβλογιά και ίκτερο.
    -Τα ίδια να ισχύσουν και για τους ψηφοφόρους που θα ψηφήσουν τον προδότη Βενιζέλο στις εκλογές.
    – Να ξεραθούν τα χέρια που θα τον ψηφήσουν και να κουφαθούν τελείως".

    Λεξικό "Ήλιος" – "Βενιζέλος".

  8. Η ΟΡΓΙΑΖΟΥΣΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΓΑΝΙΣΤΩΝ ΕΧΕΙ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΦΟΒΕΡΑ ΤΕΡΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΘΟΛΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΤΗ ΚΑΚΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΞΙΟΤΗΤΑ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΝ ΚΑΘΕΤΙ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ

    ΜΙΣΟΥΝ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗΣ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

    ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΔΩΣΟΥΝ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΕ
    "ΦΥΣΙΚΟ ΤΡΟΠΟ" ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΤΡΟΜΟΣ
    ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΜΕ ΜΑΧΕΣ ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΩΝ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΟΠΟΥ Ο ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ ΑΤΡΩΤΟΣ ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΩΝ 'ΦΕΞΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΛΙΣΤΡΗΣΑ'

    ΕΤΣΙ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΑΜΑΘΕΙΣ ΣΤΕΝΟΚΕΦΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΟ ΠΛΕΙΣΤΟΝ ΑΘΩΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ
    ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝ ΑΒΟΥΛΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥΣ

    ΜΕ ΤΗ ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΛΕΓΕ ΛΕΓΕ ΚΑΤΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΑΥΘΥΠΟΒΑΛΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ "ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ" ΕΠ'ΑΜΟΙΒΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΟΥΣ
    ΝΑ ΒΑΛΕΤΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ ΠΕΤΡΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΠΕΤΡΑ ΟΠΟΥ ΤΟΤΕ ΘΑ ΦΑΝΕΙ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΩΠΟ
    ΚΑΙ ΤΙ ΗΘΕΛΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΨΑΝ….
    ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΣΑΣ

  9. ΤΟ ΠΑΓΑΝΟ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΥΣ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΠΟΥ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΔΑΞΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΓΑΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ 12ΘΕΟΥ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΦΥΛΑΚΙΣΑΝ ΚΑΙ ΕΞΟΡΙΣΑΝ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΕΝ ΒΓΑΖΕΙ ΑΧΝΑ.
    ΤΟ ΠΕΙΡΑΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟ ΓΙΔΙ ΠΟΥ ΔΙΔΑΞΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΖΕΙ ΤΟΝ ΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΔΙΑΒΟΛΟΘΕΟΥΣ ΤΟΥ 12ΘΕΟΥ ΠΟΥ ΔΙΔΑΞΑΝ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥΣ (ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΔΙΝΑΝ ΤΑ ΠΑΓΑΝΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 12ΘΕΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΑΝΟΥΣΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ) ΤΗΝ ΒΙΑ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΗΝ ΖΗΛΕΙΑ ΤΟΝ ΦΘΟΝΟ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΤΗΝ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΑΦΑΝΙΣΑΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ.
    ΝΟΣΤΑΛΓΕΙ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΙΣ ΑΠΟΚΑΛΕΙ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΗ Ο ΗΛΙΘΙΟΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΠΛΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ME TO 12ΘΕΟ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΥΗΜΕΡΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΑΝ ΚΑΙ ΑΣ ΕΡΕΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΤΑΜΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΚΤΟΝΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΝΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΕΞΟΡΙΖΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ.
    ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΛΟΣΣΑΙΑ ΠΟΥ ΕΡΙΧΝΑΝ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΣΤΑ ΑΓΡΙΑ ΘΗΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΧΑΒΑΛΕ ΤΟΥΣ ΝΟΣΤΑΛΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΓΑΝΑ ΤΟΥ 12ΘΕΟΥ.

  10. Παλαμήδης. Μυθικός ήρωας του Ναυπλίου. Πολέμησε στον Τρωικό Πόλεμο. Θεωρείται εφευρέτης μερικών γραμμάτων του Αλφαβήτου (και όχι όλων όπως βιάζονται να ανακοινώσουν μερικοί) των Ζ Θ Φ Χ, εφευρέτης των ζυγών, των ζαριών και των χρημάτων, ήταν δε ακόμη, ποιητής και φιλόσοφος. Συκοφαντήθηκε ως προδότης από τον Οδυσσέα και εκτελέστηκε. Ο Φιλόστρατος γράφει πως ο άδικος χαμός του ήταν ο πραγματικός λόγος της οργής του Αχιλλέα. Λένε πως ο Ομηρος δεν αναφέρει τον Παλαμήδη προς χάριν του αγαπημένου του Οδυσσέα.

    Αίσωπος, μυθογράφος. Και δούλος ήτανε, και τον σκότωσαν οι ιερείς των Δελφών, οι άγιοι άνθρωποι… Σύμφωνα με μια εκδοχή, στάλθηκε από τον Κροίσο με προσφορές στους Δελφούς, όπου, βλέποντας τις απάτες των ιερέων και την απληστία τους, τους κατηγόρησε . Εκείνοι, πήραν από το ναό μια χρυσή φιάλη και την έκρυψαν στις αποσκευές του. Ετσι, τον κατηγόρησαν για κλέφτη κι ιερόσυλο. Τον καταδίκασαν σε θάνατο ρίχνοντας τον στον γκρεμό από την κορυφή του Παρνασσού, Υάμπεια.

    Σε άλλη εκδοχή, ο Αίσωπος ήταν δούλος βοσκός. Οταν είδε τον επιστάτη να χτυπά άδικα έναν άλλο δούλο, έτρεξε να τον βοηθήσει. Τον πούλησαν στον σοφό Ξάνθο από τη Σάμο. Άρχισαν να ταξιδεύουν μαζί και έτσι γνώρισε τον κόσμο. Μετά, ο Ξάνθος τον πούλησε στον σοφό Ιάδμονα. Αυτός εκτιμώντας τα προσόντα του, τον απελευθέρωσε.

    Κάποτε επισκέφθηκε το Μαντείο των Δελφών. Κατηγόρησε τους ιερείς ότι μαντεύουν για να πλουτίζουν, και τους κατοίκους, ότι αντί να καλλιεργούν

    τα κτήματά τους και να φροντίζουν τα ζώα τους ζούσαν από τ' αφιερώματα των προσκυνητών. Οι ιερείς τον παγίδεψαν, βάζοντας ένα χρυσό ποτήρι

    στις αποσκευές του και τον κατηγόρησαν για κλέφτη κι ιερόσυλο. Έτσι τον καταδίκασαν σε θάνατο, ρίχνοντας τον από τις κορυφές των Φαιδριάδων,

    στον Παρνασσό.

    Πολλοί διατύπωσαν την άποψη πως ο Αίσωπος ήταν μυθικό πρόσωπο, αλλά οι κληρονόμοι του Ιάδμονα κατόρθωσαν μολοντούτο να αποζημιωθούν

    από τους Δελφούς για την απώλεια του δούλου τους…

    Ο Ησίοδος μας διηγείται ο ίδιος την ιστορία του. Κατάγονταν από την φτωχή πόλη Άσκρα. Εμπλέχτηκε σε δίκη για τα κληρονομικά με τον αδελφό του, ο οποίος χρημάτισε τους δικαστές και του πήρε την περιουσία. Ο Ησίοδος πήρε των ομματιών του και έγινε βοσκός. Εκεί, στα βουνά, συνάντησε, λέει, τις Μούσες, που τον έκαναν ποιητή..

  11. Ο Επιμενίδης ήταν Σοφός Μάντης και Θεουργός από την Κρήτη. (7ος-6ος αι. π.Χ.) Η ζωή του καλύπτεται από πολλούς μύθους και θαύματα. Ανέλαβε την κάθαρση της πόλης της Αθήνας από το "Κυλώνειον Αγος" (596 π.Χ.) και έκανε πολλούς άλλους καθαρμούς πανελλήνια. Εφτασε στο σημείο να εκμαιεύσει από τους Δελφούς χρησμό όπου διαψεύδονταν η ύπαρξη "Ομφαλού της γης". Σύμφωνα με μια παράδοση, δολοφονήθηκε από τους Σπαρτιάτες λόγω των χρησμών του. Ο Επιμενίδης είχε στιγματισμένο δέρμα με διάφορες επωδούς. Φαίνεται πως το δέρμα του φυλάγονταν στην Σπάρτη από τους βασιλείς. (Ο Πλούταρχος μιλά για το δέρμα του Φερεκύδη, αλλά μάλλον εκ παραδρομής)

    Στησίχορος. Αυτολογοκρινόμενος λυρικός ποιητής από την Ιμέρα της Σικελίας (632/631-555 π.Χ) Κατηγόρησε σε ένα έργο του την Ωραία Ελένη για άπιστη (αν είναι… δυνατόν) και αυτή τον τύφλωσε με θαύμα!!! Τότε έκανε την λεγόμενη «παλινωδία» με την οποία δικαιολόγησε την ωραία Ελένη, πως ότι έκανε, έγινε γιατί ο μπαμπάς της ο Τυνδάρεως δεν θυσίαζε στην Αφροδίτη. Ετσι, κατά την παράδοση, ανέκτησε την όρασή του. (Παλινωδία σημαίνει η με νέα ωδή αναίρεση προηγούμενης ωδής.) Να σημειωθεί πως στην αρχαία Κωμωδία σατιρίζονται τα πάντα εκτός από τους νεκρούς. Η εκδίκησή τους, με βάση αυτήν την διήγηση, ήταν επίφοβη!!!

    Ο Φαίδων, φιλόσοφος που αναφέρεται στον γνωστό διάλογο του Σωκράτη (Ε αι. π. Χ.) ήταν δούλος «πορνοβοσκώ τινί» (Σούδα) και λόγω της αγάπης του προς την φιλοσοφία εξαγοράστηκε από τον Αλκιβιάδη.

    Ο Τιμοκρέων ο Ρόδιος (πρώτο μισό του 5ου αιώνα π.Χ.) ποιητής, κατηγορήθηκε μετά τους Περσικούς Πολέμους (471 π.Χ.) ότι «εμήδισε» (όπως η μισή Ελλάδα) και εξορίστηκε.

    Ο Θεμιστοκλής δεν ανακάλεσε την εξορία του, (όπως είχε ανακαλέσει πολλούς άλλους συνεργάτες των Περσών) γιατί δεν πήρε χρήματα από αυτόν,

    όπως ο ίδιος ο Τιμοκρέων έλεγε: «Δεν είμαι γω μονάχα κολοβή αλεπού, είναι κι άλλοι»

    Είχε διαμάχη και με τον Σιμωνίδη, που του έγραψε το εξής:

    «Πολλά πιών καί πολλά φαγών καί πολλά κάκ' ειπών ανθρώπους κείμαι Τιμοκρέων Ρόδιος»

    Ο φιλόσοφος Ηράκλειτος (544-484 π.Χ.) ήταν 'ολιγαρχικός΄. Πέρασε τα στερνά του χρόνια μέσα στο ναό της Εφέσου, απομονωμένος, μιλώντας μόνο με παιδάκια, και κατηγορώντας τον "Δήμο" (τον λαό) για καλοπερασάκηδες συμφεροντολόγους. Η απομόνωσή του λέει πολλά για τον τρόπο που η "δημοκρατία" αντιμετώπιζε τους Σοφούς. Ο Ηράκλειτος, προφανέστατα, είχε καταφύγει στο ναό ως "ικέτης" για ασυλία, ώστε να αποφύγει τις διώξεις των πατριωτών του. Εκεί τον έτρεφε η κόρη του…

  12. Φρύνιχος, τραγικός ποιητής. (Ε΄αι. π.Χ.) Έμεινε στην ιστορία για το πρόστιμο ύψους χιλίων δραχμών που του επέβαλαν οι Αθηναίοι ως τιμωρία εξαιτίας της παράστασης «Μιλήτου Άλωσις». Η Μίλητος είχε αλωθεί από τους Πέρσες, και οι Αθηναίοι … στενοχωρήθηκαν από την παράσταση που παρουσίαζε το γεγονός. Η αλήθεια είναι αλλού: Την άλωση της πόλης την είχε διατάξει το Μαντείο των Δελφών με τον ακόλουθο χρησμό:

    «Και τότε εσύ Μίλητος, ένοχη γιατί μηχανεύεσαι κακά έργα

    θα γίνεις δείπνο για πολλούς και θα γεννήσεις πολλά καλά δώρα

    οι κοπέλες σου θα πλύνουν πολλών μακρομάλληδων πόδια

    και άλλοι θα φροντίσουν για τον ναό μας στα Δίδυμα»

    Ετσι η διαμαρτυρία για την μοίρα της "κακής" αυτής πόλης ήταν ασέβεια…

    Ο Διαγόρας ο Μήλιος. Ποιητής και σοφιστής. (5ος αι π.Χ.) Αναφέρεται ως άθεος. Υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με την ζωή και τα πιστεύω του. Κατέκρινε την ελληνική θρησκεία και ασκούσε κριτική στα ελευσίνια μυστήρια. Οι Αθηναίοι τον κατηγόρησαν για ασέβεια και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη για να αποφύγει την καταδίκη.

    "Εύλογα οι Αθηναίοι έκριναν τον Διαγόρα ένοχο για αθεΐα. Όχι μόνο σχολίασε τα Ορφικά μυστήρια, κοινοποίησε τα μυστήρια της Ελευσίνας και

    των Καβείρων, τεμάχισε το ξύλινο άγαλμα του Ηρακλή για να βράσει γογγύλια, αλλά και διακηρύσσει καθαρά ότι δεν υπάρχει καθόλου Θεός."

    [Αθηναγόρας ο Αθηναίος]

    Πρωταγόρας (π. 490 – π. 420 π.Χ.), από τα Άβδηρα της Θράκης, ιδρυτής της σοφιστικής κίνησης. Φίλος του Περικλή και άλλων επιφανών Αθηναίων. Ο Πρωταγόρας έμεινε στην Αθήνα, ως το 411 π.Χ.. Τότε ο Πυθόδωρος τον κατάγγειλε ως άθεο και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη για να αποφύγει την καταδίκη. Τα βιβλία του κάηκαν δημόσια. Ωστε απο την αρχαία Αθήνα ξεκίνησε το δημόσιο κάψιμο βιβλίων… Το πλοίο στο οποίο επιβιβάστηκε βούλιαξε και ο Πρωταγόρας πνίγηκε, σε ηλικία εβδομηντατεσσάρων ετών.

    «…Μαθήτευσε κοντά στον Δημόκριτο. Μετά, την εποχή της εκστρατείας του Ξέρξη στην Ελλάδα ήρθε σε επαφή και με τους Μάγους των

    Περσών….» «…Η έκφραση της αμφιβολίας από τον Πρωταγόρα αν υπάρχουν ή όχι οι θεοί, νομίζω» [λέει ο Φιλόστρατος] «είναι μια παρανομία που

    οφείλεται στην Περσική του εκπαίδευση…» «…Γι αυτό και διώχτηκε από κάθε τόπο από τους Αθηναίους, μερικοί λένε κατόπιν δίκης, άλλοι με

    ψήφισμα, χωρίς δίκη. Περνώντας από νησιά σε στεριές, αποφεύγοντας τις Αθημαϊκές τριήρεις, που ήταν κατασπαρμένες σε όλες τις θάλασσες,

    βούλιαξε» [και πνίγηκε] «πλέοντας με ένα βαρκάκι»

  13. Ο ποιητής Αλκαίος γεννήθηκε στη Μυτιλήνη περίπου το 620 π.Χ. Αγωνίστηκε κατά των τυράννων Μέλαγχρου και Μύρσιλου. Ολη η οικογένεια του ποιητή εξορίστηκε. Επέστρεψε για λίγο στην Μυτιλήνη, καθώς την εξουσία πήρε ο Πιττακός, κι έπειτα έφυγε ξανά, διαφωνώντας και με τον Πιττακό. Αρχικά πήγε πρώτα στην πόλη Αίνο της Θράκης (παλιά αποικία της Μυτιλήνης), ύστερα στην Κύζικο κι αργότερα στην Αίγυπτο.

    Ο φιλόσοφος Στίλπων, (360 – 280 π.Χ) απέφυγε την καταδίκη για «αθεΐα» μόνο με ένα λογοπαίγνιο. Λένε πως έκανε για την Αθηνά του Φειδία την ερώτηση: «Η Αθηνά, η κόρη του Δία, ήταν θεός;» του είπαν «ναι» και συνέχισε: «Αυτή όμως δεν είναι του Δία, αλλά του Φειδία». Συμφώνησαν, και τότε συμπλήρωσε: «Επομένως δεν είναι θεός». (Στην ουσία κατηγορούσε τους Αθηναίους για ειδωλολατρία, λατρεία του αγάλματος) Γι' αυτά τα λόγια οδηγήθηκε στον Άρειο Πάγο και δεν τα αρνήθηκε, αλλά είπε πως μίλησε σωστά, γιατί η Αθηνά δεν είναι θεός, αλλά θεά, αφού θεοί είναι οι άνδρες. Ετσι την γλύτωσε…

    Ο Ανάξαρχος (περ. 380-320 π.Χ.) ανήκε στη σχολή των Αβδήρων, φιλόσοφος που απηχούσε ιδέες του Δημόκριτου και του Πρωταγόρα.Ταξιδεύοντας χωρίς τη θέλησή του αποβιβάστηκε στην Κύπρο, ο Τύραννος Νικοκρέοντας τον συνέλαβε, τον έβαλε σ' ένα γουδί και διέταξε να τον κοπανίζουν με σιδερένια γουδοχέρια. Μα ο φιλόσοφος, αδιαφορώντας για την τιμωρία, είπε εκείνον τον περίφημο λόγο: «Κοπάνισε το σάκο (σώμα) του Ανάξαρχου, τον Ανάξαρχο δεν θα τον κοπανίσεις». Τότε ο Νικοκρέων διέταξε να του κόψουν τη γλώσσα, οπότε λένε πως ο ίδιος ο φιλόσοφος έκοψε με τα δόντια τη γλώσσα του και την έφτυσε στο πρόσωπο του τυράννου.

    Ετσι πέθανε ο φιλοσοφος..

    Διογένης ο Απολλωνιάτης (5ος αι π.Χ.) φιλόσοφος από την Κρήτη, μαθητής του Αναξιμένη. Καταδιώχθηκε για αθεΐα, όπως και ο Αναξαγόρας.

    Ερμότιμος, φιλόσοφος, Κλαζομένιος (6ος αι π.Χ.) Ελεγε ότι πετούσε από το σώμα του και όταν επέστρεφε, αφηγούταν όσα είδε. Οι Πλίνιος και Πλούταρχος προσθέτουν ότι οι εχθροί του, επωφελούμενοι της απουσίας του από το σώμα, κάποια στιγμή το έκαψαν.

    Ο Πανυάσις από την Αλικαρνασσό, επικός ποιητής του 5ου αιώνα π.Χ., ήταν θείος ή εξάδελφος του Ηροδότου. Το 454 π.Χ. ο Πανυάσις εκτελέστηκε από τον τύραννο Λύγδαμι.

  14. Ηρόδοτος (485 – 421/415 π.Χ.) ο "Πατέρας της Ιστορίας". Στην πατρίδα του την Αλικαρνασσό ήταν τύραννος ο Λύγδαμης. Ο Ηρόδοτος πήρε μέρος σε συνωμοσία εναντίον του, και εξορίστηκε το 468 ή το 467 π.Χ. Γύρισε στην Αλικαρνασσό και πήρε ξανά μέρος στην ανατροπή του Λύγδαμη το 455 π.Χ., αλλά μετά από λίγο υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει ξανά την πατρίδα του. Ετσι άρχισε να γυρίζει τον κόσμο κάνοντας κάτι το σπάνιο για Ιστορικό, ακόμα και σήμερα. Μάζευε τις πληροφορίες του επί τόπου. Εμεινε για πολύ στην Αθήνα από όπου, μαζί με τον Πρωταγόρα ίδρυσαν περί το 443 την αποικία των Θουρίων στην κάτω Ιταλία. Εκεί πέρασε τα περισσότερα χρόνια της υπόλοιπης ζωής του. Πιθανά ακολούθησε την μοίρα του Πρωταγόρα, εξοριζόμενος για τρίτη φορά εκεί!

    Φαίαξ, ρήτορας Αθηναίος του 4ου αι. π. Χ.). Αναφέρεται στον Αριστοφάνη. Η Σούδα λέει πως απόφυγε την καταδίκη σε θάνατο (άγνωστο για ποια κατηγορία) χάρη στην ρητορική του δεινότητα, παραφράζοντας τους Ιππής: «Σοφός γ’ ο Φαίαξ δεξιώς τ’ ουκ απέθανε» («δεξιώς τε κατέμαθεν» γράφει ο Αριστοφάνης, στ. 1377)

    Ερμόδωρος, φιλόσοφος. (Ε’ αι. π. Χ.) Εξορίστηκε από την Εφεσο και κατέληξε στη Ρώμη, όπου συμμετείχε στην σύνταξη των νόμων της πόλης… Ετσι διαδίδονταν ο Ελληνικός πολιτισμός, με εξορίες και δίκες….

    .

    Ο Αντιφών ο Ραμνούσιος. (480 ή 470 – 410 π.Χ.) Αθηναίος πολιτικός και ρήτορας με ολιγαρχικά ιδεώδη. Υμνήθηκε από τους Πλάτωνα και Θουκυδίδη Στέλεχος του καθεστώτος των Τετρακοσίων, όταν αυτό ανατράπηκε και οι ηγέτες του κατέφυγαν στο σπαρτιατικό στρατόπεδο της Δεκέλειας, δεν τους ακολούθησε στη φυγή τους, και έμεινε στην πόλη, Σε ηλικία μεγαλύτερη από τα 70, εκτελέστηκε από τους 'Δημοκρατικούς΄, τα σπίτια του γκρεμίστηκαν, η περιουσία του δημεύτηκε, και όλη του η οικογένεια χαρακτηρίστηκε "άτιμη". (Ατιμία: στέρηση πολιτικών και αστικών δικαιωμάτων)δικάστηκε για προδοσία και καταδικάστηκε να θανατωθεί πίνοντας κώνειο

    Θέογνις ο Μεγαρεύς (περ. 560-500π. Χ.) Ποιητής. Ως ολιγαρχικός, εξορίστηκε και περιπλανήθηκε σε πολλά μέρη.

    Δάμων. (Ε αι π. Χ.) Μουσικός, φιλόσοφος, θεωρητικός. Δάσκαλος των σημαντικότερων προσώπων της εποχής του στην Αθήνα. Εξορίστηκε.

    Μάγνης, σατιρικός ποιητής, Αθηναίος. (5ος αι. π.Χ.) Η Σούδα λέει πως: "εξεβλήθη, πρεσβύτης ων" (τον εξόρισαν στα γεράματα)

    Πιθανά το "Μάγνης" να είναι παρατσούκλι (=από την Μαγνησία) όπου φαίνεται πως καλλιεργούνταν ένα ιδιαίτερα αισχρό είδος θεάτρου, που

    ενόχλησε τους Αθηναίους: «Μαγνήτων κακά»… «την τραγωδία μετά του σατύρου και της κωμωδίας και του μίμου. ούτω πάσα μεν αισχρότης, πάσα

    δε απόνοια προς υπερβολήν…κλπ»

  15. Λυσίας, Αθηναίος ρήτορας (459-377 π.Χ.) Ο τύραννος Ερατοσθένης (από τους Τριάκοντα) θανάτωσε τον αδελφό του, Πολέμαρχο. Ο Λυσίας διέφυγε στα Μέγαρα, χάνοντας μεγάλο μέρος της περιουσίας του. Δεν απόκτησε ποτέ το δικαίωμα του Αθηναίου πολίτη (αν και γεννήθηκε στην Αθήνα κατάγονταν από τις Συρακούσες) Από τον διωγμό που υπέστη, αν και επέστρεψε στην Αθήνα το 403 π.Χ, προστιθεμένων των μειονεκτημάτων της κατάταξης του ως «μέτοικου», εργάστηκε ως «λογογράφος» για να ζήσει. Έγραφε επί πληρωμή λόγους για άλλους…

    Ανδοκίδης ο Κυδαθηνεύς (440- ; π.Χ.) Κατατάσσεται στους δέκα Αθηναίους ρήτορες. Κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε σκάνδαλα και εξορίστηκε. Εζησε μια περίοδο στην Κύπρο. Κατόπιν αναμίχθηκε στην υπόθεση του ακρωτηριασμού των Eρμών και της προσβολής των μυστηρίων, για την οποία κινδύνευσε με την ποινή του θανάτου. (415 π.Χ., παραμονές της Σικελικής εκστρατείας) Φυλακίστηκε, υπέστη αφαίρεση πολιτικών δικαιωμάτων (ἀτιμία) και αυτοεξορίστηκε στη Μεγαλόνησο. Επανήλθε την περίοδο του Κορινθιακού πολέμου (395-387 π.Χ.) αναλαμβάνοντας διπλωματική αποστολή στην Σπάρτη (391 π.Χ.), η οποία απέτυχε. Ο Ανδοκίδης έφυγε (μάλλον πάλι εξόριστος) για τελευταία φορά από την Αθήνα και πέθανε σε άγνωστη ημερομηνία.

    Ασπασία. (περ. 470 – περ. 400 π.Χ.) Μιλήσια Εταίρα, πολύ μορφωμένη, σύντροφος του Περικλή. Αντιμετώπισε μια σειρά προσωπικών και νομικών επιθέσεων. Ελεγαν πως υποκίνησε χωρίς αιτία τον Σαμιακό πόλεμο, αλλά και όλον τον Πελοποννησιακό. Κατηγορήθηκε ότι διέφθειρε νεαρά κορίτσια προκειμένου να ικανοποιήσει τις διαστροφές του Περικλή. Δικάστηκε για ασέβεια, με δημόσιο κατήγορο τον κωμικό ποιητή Έρμιππο. Αθωώθηκε χάρη στις ικεσίες του Περικλή προς το Δικαστήριο. Στο σπίτι της σύχναζαν πολλοί μεγάλοι Πολιτικοί και Φιλόσοφοι. Αυτό ήταν παράνομο, μια που απαγορεύονταν στις παντρεμένες γυναίκες να δέχονται άντρες σπίτι τους χωρίς την παρουσία του συζύγου τους, αλλά και γενικά να συμμετέχουν σε τέτοιες συναναστροφές. Βέβαια, για τις Εταίρες γίνονταν εξαίρεση, και η Ασπασία δεν είχε παντρευτεί ποτέ τον Περικλή.

    Κάποιος έκανε «Γραφήν» (Μήνυση) στον κωμικό ποιητή Ηγήμονα. (5ος αι. π. Χ.) Ο Αλκιβιάδης, που ήταν φίλος του, πήγε θρασύτατα, κι έσβησε

    το όνομά του από τους δικαστικούς καταλόγους. Πάντως ο Ηγήμων «πήρε το μήνυμα» και έκτοτε κουβάλαγε πέτρες σε κάθε παράσταση και τις έδινε

    στους θεατές να τον πετροβολήσουν…

    Μόνο κάνοντας τον παλιάτσο επιβίωνες στη Δημοκρατία…

  16. Το κατηγορητήριο του Σωκράτη:

    «Εγκληματεί ο Σωκράτης γιατί δεν αναγνωρίζει για θεούς αυτούς που αναγνωρίζει η πόλη

    [της Αθήνας] αλλά εισηγείται άλλες, νέες θεότητες.

    Εγκληματεί δε, διαφθείροντας τους νέους [με αυτές τις διδασκαλίες]

    Αρμόζουσα ποινή: Θάνατος.»

    Αν αυτό δεν είναι Ιερά Εξέταση στις καλύτερες στιγμές της, τι είναι;

    Στρατόνικος, ποιητής και μουσικός. (Δ αι. π. Χ.) Εκτελέστηκε από τον τύραννο Νικοκλέωνα γιατί τον σατίρισε.

    Ιππώναξ, σατιρικός ποιητής από την Έφεσο, πολύ δηκτικός. (6ος αι. π.Χ.) Εισηγητής της παρωδίας. Το 540 π.Χ. εξορίστηκε από τον τύραννο Αθηναγόρα. Κατέληξε στις Κλαζομενές όπου έζησε φτωχικά μέχρι το τέλος της ζωής του.

    Ονομάκριτος. (περ. 530 – 480 π.Χ.) Ποιητής, χρησμολόγος. (συλλέκτης χρησμών) Ο Πεισίστρατος τον προσέλαβε για να συλλέξει παλιούς χρησμούς και ποιήματα, ειδικά του Μουσαίου, αλλά αποκαλύφθηκε πως έκανε επεμβάσεις σε αυτά, και τότε εξορίστηκε από τον γιο του Πεισίστρατου Ιππία. Ο Ονομάκριτος κατέφυγε στους Πέρσες, και φαίνεται πως παρουσίασε χρησμούς στον Ξέρξη που του εγγυόντανε νίκη κατά τους Περσικούς Πολέμους.

  17. Οι Αιγινήτες πιάσανε τον φιλόσοφο Διογένη (-323 πΧ) και τον πήγαν στην Κρήτη για να τον πουλήσουν δούλο. Στο σκλαβοπάζαρο τον ρώτησαν τι δουλειά ξέρει να κάνει. "Ανθρώπων άρχειν" απάντησε. (να κάνω τ' αφεντικό)

    Ο Διογένης ο Απολλωνιάτης (5ος αι π.Χ.) (άλλος Διογένης αυτός) έλεγε πως ο ήλιος είναι μια πορώδης μάζα που μέσα της κυκλοφορεί ζεστός αέρας. Κατ΄αυτόν, ο ζεστός αέρας ήταν ο Πατέρας κάθε Ύλης. Κατ’ αυτόν. Κατά τους υπόλοιπους, ο Ήλιος ήταν θεός και τον δίκασαν για αθεΐα.

    Ο Γλύπτης Φειδίας κατηγορήθηκε πως είχε κλέψει από το χρυσάφι που του έδωσαν για να φτιάξει το Χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς. Ο πονηρός γλύπτης είχε προβλέψει την κατηγορία και είχε κάνει τα χρυσά τμήματα αποσπαστά. Τα έβγαλε, τα ζύγισε και αθωώθηκε. Οι κατήγοροί του δεν πτοήθηκαν. Του επέσυραν ότι είχε απεικονίσει τον εαυτό του και τον Περικλή πάνω στην ασπίδα της θεάς. (αυτό σημαίνει πως οι μορφές των θεών ΔΕΝ απεικόνιζαν τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων της εποχής όπως θα θέλαμε να πιστεύουμε) Λένε πως ο γλύπτης πέθανε στη φυλακή πριν τη δίκη. Αλλοι λένε πως το έσκασε στην Ολυμπία, και έτσι εξηγούν την εκεί φιλοτέχνηση του αγάλματος του Δία. Πάντως στην Ολυμπία ο γλύπτης γνώρισε τον έρωτα στο πρόσωπο ενός νεαρού αθλητή, του Παντάρκη.

    Αισχύλος, δραματουργός. (525/4- 456/5 π.Χ.) Κατηγορήθηκε πως αποκάλυψε στα έργα του μυστικά των Ελευσίνιων Μυστηρίων (Ποινή: θάνατος) αλλά αθωώθηκε. (Φαίνεται πως, αντίθετα, αυτός επηρέασε τα Μυστήρια, με τις λιτές στολές των ηθοποιών του, που τελικά αντικατέστησαν τις πολυτελείς στολές που χρησιμοποιούνταν μέχρι τότε, και έκαναν τους Ιεροφάντες να φαντάζουν σαν βασιλιάδες, όπως λέει ο Πλούταρχος) Πάντως, τελικά ο ποιητής υποχρεώθηκε να αυτοεξοριστεί στην Σικελία, όπου και πέθανε. Οι Αθηναίοι έδειξαν να μετανιώνουν γι αυτήν τη συμπεριφορά τους.

    Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, Φιλόσοφος (570 – 480 π.Χ.) Κατέκρινε και γελοιοποιούσε την αρχαία θρησκεία. Τόλμησε να πει πως «Ένας θεός μέγιστος μεταξύ των θεών και των ανθρώπων. Καθόλου δε μοιάζει με τους θνητούς στο σώμα ή τη σκέψη» «Οι Αιθίοπες λένε ότι οι θεοί τους είναι μαύροι με κοντή μύτη… Οι Θράκες πως οι δικοί τους είναι γαλανομάτηδες και κοκκινοτρίχηδες.» «αν τα άλογα και τα βόδια είχαν τα χέρια και μπορούσαν να ζωγραφίσουν οι θεοί τους θα ‘μοιαζαν πολύ με άλογα και βόδια.» Διώχθηκε από την πατρίδα του, όταν ο Μήδος εισέβαλε στην Ιωνία το 546/5 π.Χ, κατέφυγε στη Κατάνη της Σικελίας, αλλά κατόπιν πουλήθηκε δούλος, και απελευθερώθηκε σε μεγάλη ηλικία.

    "Ζωίλος Αμφιπολίτης [….] ος επεκλήθη Ομηρομάστιξ, ότι επέσκωπτεν Ομηρον. Δι ο αυτόν διώξαντες οι εν τη

    Ολυμπία κατά των Σκιρωνίδων πετρών έρριψαν. Ρήτωρ δε ήν και φιλόσοφος [….]" (ΛΕΞΙΚΟ ΣΟΥΔΑΣ)

    Λένε πως τον σταύρωσε ο Πτολεμαίος ο Φιλάδελφος, ή ότι τον λιθοβόλησαν στην Χίο, ή πως τον έκαψαν

    ζωντανό στη Σμύρνη.

    Είναι "φυσικό" μια που ο Όμηρος θεωρείτο θεόπνευστος αφού λέει εκατό φορές πως αυτά που άδει του έχουν

    υπαγορευθεί από τις θεές Μούσες. Θεωρούνταν, επίσης, ο πρώτος θεολόγος, μαζί με τον Ησίοδο.

    Αυτή δε, ήταν η Ολυμπία και το Ολυμπιακό πνεύμα…

  18. Πρόδικος, Κείος, φιλόσοφος δε φυσικός και σοφιστής, σύγχρονος Δημοκρίτου του Αβδηρίτου. Εν Αθήναις κώνειον πιών απέθανεν, ως διαφθείρων τους νέους. (Λεξ. Σούδας, απόσπάσματα)

    Ο Αναξαγόρας ήταν φιλόσοφος και αστρονόμος. Γεννήθηκε στην Ιωνία περί το 500 π.Χ. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και έζησε εκεί επί 30 χρόνια. Επειδή διατύπωσε την θεωρία πως ο ήλιος είναι μια διάπυρη μάζα (Και συνεπώς όχι θεός με το άρμα του) κατηγορήθηκε για ασέβεια και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη, ωστε να αποφύγει την θανατική καταδίκη.

    Ξενοφών (περ. 427 π.Χ.-355 π.Χ.) Αθηναίος, ιστορικός, φιλόσοφος, μαθητής του Σωκράτη, μισθοφόρος πολεμιστής… Εξορίστηκε από την Αθήνα, πιθανώς διότι πολέμησε υπό τον Σπαρτιάτη βασιλιά Αγησίλαο εναντίον των Αθηναίων στην Κορώνεια. (Είναι πιθανό ωστόσο ότι είχε εξοριστεί νωρίτερα) Οι Σπαρτιάτες τού έδωσαν περιουσία στη Σκιλλούντα, , όπου συνέγραψε την Ανάβαση. Ο γιος του πολέμησε για την Αθήνα στη Μαντίνεια, ενώ ο Ξενοφών ακόμη ζούσε, έτσι η εξορία του ανεκλήθη.

    Ο Κριτίας ήταν πολιτικός, φιλόσοφος, ποιητής, και ρήτορας της αρχαίας Αθήνας (403 π.Χ) Το 415 π.Χ. κατηγορήθηκε μαζί με τον Αλκιβιάδη, για την αποκοπή των κεφαλών των Ερμών, ένας διωγμός που θυμίζει τις καλύτερες στιγμές της Ιεράς Εξέτασης, και φυλακίστηκε. Το 407 εξορίστηκε στη Θεσσαλία, αλλά επανήλθε στην Αθήνα το 405. Το 404, μετά την υποταγή της Αθήνας από τη Σπάρτη, εκλέχτηκε ένας από τους "Τριάκοντα Τυράννους". Κατόρθωσε να εξοντώσει όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους. Οι θρησκευτικές του δοξασίες πλησίαζαν την αθεΐα.

    Φρύνη, Εταίρα. (4ος αι. π.Χ.) Κατηγορήθηκε για ασέβεια, όχι βέβαια γιατί ήταν πόρνη -αυτό ήταν ιερό λειτούργημα συνδεδεμένο με την λατρεία της Αφροδίτης και αποτέλεσε ένα από τα ελαφρυντικά της. Είναι άλλωστε γνωστό το υψηλό πνευματικό επίπεδο των αρχαίων Εταιρών. Μηνύθηκε ως ασεβής, γιατί, οργάνωσε τελετή προς τιμήν ενός θεού της Θράκης, εισάγοντας στην Αθήνα μια ξένη θεότητα ώστε έτσι να διαφθείρει τις νεαρές Αθηναίες. Αθωώθηκε απομένοντας γυμνή και αποσβολώνοντας τους δικαστές, μια ιδέα του ρήτορα Υπερείδη. Πάντως, μετά, αυτό

    θεωρήθηκε κόλπο, και παρόμοιες ενέργειες που να προκαλούν συναισθηματικό επηρεασμό των δικαστών απαγορεύτηκαν.

    Κίμων, γιατρός (;) Αθηναίος. Οι μόνες πληροφορίες που έχουμε από την Σούδα, είναι πως είχε συγγράψει το «Ιπποσκοπικόν, βιβλίον θαυμάσιον» και εξοστρακίστηκε γιατί τον συκοφάντησαν πως κοιμόνταν με την αδελφή του.

    Κινησίας. Διθυραμβοποιός. (περ. 450-390 π.Χ., Αθηναίος) Εισήγαγε νέα χορευτικά σχήματα και ανάμεσα στις καινοτομίες του ήταν η κατάργηση του χορού στην κωμωδία. Για να γίνει αυτή η αλλαγή (το 400 π.Χ.) χρειάστηκε απόφαση του Δήμου, γι' αυτό ονομάστηκε χοροκτόνος. Τόσοι περιορισμοί ίσχυαν στο αρχαίο θέατρο, που ήταν μέρος των Διονυσιακών τελετών, και όφειλε να τηρεί αυστηρούς θρησκευτικούς κανόνες. Οι μελωδίες του, έλεγαν, δεν ήταν καλές. Η Σούδα λέει: "ούτος επ' ασεβεία και παρανομία διετεθρύλητο" (ήταν διάσημος για την ασέβεια και την παρανομία του)· Ο Φερεκράτης στην κωμωδία του «Χείρων» τον αποκαλεί «ο κατάρατος Αττικός». Πέθανε πάμπτωχος

    Εύπολις, κωμωδιογράφος. (445-412 π.Χ.) Στην κωμωδία του «Βάπται» σατίρισε τον Αλκιβιάδη. Αυτός έβαλε τους μπράβους του να τον ανεβοκατεβάζουν δεμένο στη θάλασσα ενώ ο Αλκιβιάδης τον κορόϊδευε. Λένε πως ο Εύπολις πήρε μέρος στην εκστρατεία της Σικελίας και στο δρόμο ο Αθηναίος πολιτικός τον έπνιξε.

  19. Πυθαγόρας. Φιλόσοφος, μαθηματικός, αποκρυφιστής. (580 /572-500/490 π.Χ.) Εγκατέλειψε την Σάμο λόγω της τυραννίας του Πολυκράτη (πιθανά εξόριστος) και πήγε στην Μεγάλη Ελλάδα. (Ιταλία) Αλλά και εκεί ο Κύλων κατηγόρησε τους Πυθαγόρειους πως ετοιμάζουν τυραννίδα. Οι Πυθαγόρειοι, φαίνεται πως πράγματι στόχευαν στην κατάληψη της εξουσίας. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές του θανάτου του Πυθαγόρα, πάντα όμως υπό διωγμό. Να μερικές:

    Μια ημέρα που οι Πυθαγόρειοι είχαν συγκεντρωθεί στην οικία του Μίλωνα, και ο Πυθαγόρας έλειπε σε ταξίδι προς την Σύρο, τους επιτέθηκαν. Αλλοι ιστορικοί, αναφέρουν πως και ο Πυθαγόρας βρισκόταν εκεί. Εγινε συμπλοκή όπου σκοτώθηκαν πολλοί οπαδοί του. Το οίκημα πυρπολήθηκε. Μόνον ο Άρχιππος και ο Λύσις κατάφεραν να διαφύγουν. Σαράντα συνελήφθησαν συγκεντρωμένοι στην οικία του Μίλωνα, ενώ άλλους σκότωσαν κατά τις συμπλοκές που ακολούθησαν στην πόλη. Ο Πυθαγόρας μαζί με τους υπόλοιπους διέφυγαν αρχικώς μεταβαίνοντας προς τους Λοκρούς. Αλλοι λένε πως σκοτώθηκε κατά την καταδίωξη γιατί αρνήθηκε να διαβεί ένα χωράφιμε κουκιά (τα θεωρούσε ιερά, με ψυχή ανθρώπου) Αλλοι λένε πως οι Λοκροί, φοβούμενοι πιθανό πόλεμο αρνήθηκαν να τους δεχθούν. Ο Πυθαγόρας έπλευσε τότε προς τον Τάραντα κι από εκεί προς το Μεταπόντιο. Εκεί λέγεται ότι τελείωσε τη ζωή του, ικέτης στο ιερό των Μουσών, μένοντας εκεί σαράντα ημέρες δίχως τροφή. (βέβαια, αν οι οπαδοί του είχαν εξοντωθεί δεν υπήρχε κανείς να του φέρει τροφή! Ετσι περίπου εξοντώθηκε και ο Παυσανίας στη Σπάρτη)

    Δημοκίδης. Γιατρός και Πυθαγόρειος. (περ. 500 π. Χ. ) Εξάσκησε την ιατρική σε πολλά μέρη της Ελλάδας ακόμα και στην αυλή του Δαρείου. Γυρίζοντας στον Κρότωνα. την πατρίδα του, καταδιώχθηκε μαζί με τους άλλους Πυθαγόρειους. Κατέφυγε στις Πλαταιές.

    Δάμων, (Δ’ αι. π. Χ.) Πυθαγόρειος φιλόσοφος. Ο Τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος ο νεώτερος τον καταδίκασε σε θάνατο. Παρουσιάστηκε ο φίλος του ο Φιντίας ως εγγυητής και «αντικαταστάτης» του. Τελικά ο Τύραννος συγκινήθηκε από την φιλία και την αυτοθυσία των δυο αντρών και απάλλαξε τον Δάμωνα.

    Ιππασος. (Ε’ αι. μ.Χ.) Πυθαγόρειος. Σκοτώθηκε από τους ίδιους τους Πυθαγόρειους, γιατί αποκάλυψε μερικά μυστικά τους. Η ποινή ήταν αμετάκλητα θάνατος. Τότε, και σήμερα, υπάρχουν διάφοροι που ισχυρίζονται πως κατέχουν τις θεωρίες του Πυθαγόρα. Αναρωτιέμαι πως τις έμαθαν χωρίς να δώσουν τον όρκο της απόλυτης μυστικότητας. Και αν έγινε αυτό, τότε γιατί τις διαδίδουν, ή γιατί είναι ακόμα ζωντανοί; Χαχαχα!

    Ο Λύσις, (μέσα του 5ου αι. π.Χ), ήταν Πυθαγόρειος φιλόσοφος από τον Τάραντα της Κάτω Ιταλίας Κατά την επανάσταση των δημοκρατικών στον Κρότωνα (430-420 π.Χ.) υπό τον Κοίλωνα τον Κροτωνιάτη, στην επίθεση που έκαναν κατά των Πυθαγορείων, και την πυρπόληση της οικίας του Μίλωνος (όπου συνεδρίαζαν Πυθαγόρειοι, συζητώντας πολιτικά θέματα) μόλις που κατάφερε να διαφύγει και να σωθεί με τον Φιλόλαο, ενώ όλοι οι άλλοι που βρίσκονταν στην οικία βρήκαν το θάνατο. Κατέφυγε στην Αχαΐα και από εκεί στη Θήβα, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του (390 π.Χ.)

    Τίμαιος, ιστορικός και Γεωγράφος. (346-250 π. Χ.) Γιός του τυράννου του Ταυρομενίου Ανδρόμαχου. Εξορίστηκε και έζησε στην Αθήνα

    Αντιφών. Ποιητής (περ. 400 π. Χ.) Εκτελέστηκε από τον τύραννο των Συρακουσών Διονύσιο τον Πρεσβύτερο. Οι λόγοι δεν είναι σαφείς.

    Διοκλής ο Συρακούσιος. (Ε’ αι. π. Χ.) Ρήτορας. Θέλησε να επιβάλλει δημοκρατικούς νόμους στην πατρίδα του και τον εξόρισαν. Επέστρεψε και αυτοκτόνησε μπρος στην «Εκκλησία του Δήμου»

  20. Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος (495 – 435 π.Χ.) Φιλόσοφος και Μύστης. Δεν του επετράπη να γυρίσει στην πατρίδα του, γιατί είχε υποστηρίξει πολιτικές αλλαγές. Σε μερικές αφηγήσεις για τον θάνατό του, φαίνεται πως αυτοκτόνησε, δίνοντας υπερφυσική διάσταση στην πράξη του.

    Ο Διότιμος, που έγραψε τα βιβλία εναντίον του Επικούρου καταδιώχτηκε και σκοτώθηκε από τον Επικούρειο Ζήνωνα, όπως λέει ο Δημήτριος από τη Μαγνησία στα Ομώνυμά του.

    (Αθήναιος, Δειπνοσοφιστών ΙΓ’)

    Βακχυλίδης (505-430 π.Χ.) Ποιητής. Ηταν από την Κέα και βρίσκονταν στην αυλή του Τυράννου των Συρακουσών Ιέρωνα. Εκδιώχθηκε από εκεί όταν ο Ιέρων σκοτώθηκε. Το γεγονός πως δεν επέστρεψε στην Κέα, η οποία μάλιστα τιμούσε τον Πίνδαρο αντί γι αυτόν, φανερώνει πως πρέπει να είχε εξοριστεί και από εκεί.

    Εχεκράτης, Πυθαγόρειος φιλόσοφος. (Ε’ αι. π. Χ.) Καταδιώχτηκε ως Πυθαγόρειος στη Μεγάλη Ελλάδα και κατέφυγε στη Φλιούντα. Ηταν ένας από τους δάσκαλους του Πλάτωνα.

    Πλάτων, φιλόσοφος. (427 π.Χ.–347 π.Χ.) Οι περισσότεροι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι προσπαθούσαν να προωθήσουν τις απόψεις τους μέσω μια «φωτισμένης Δεσποτείας», «Τυραννίας» όπως την έλεγαν τότε. Η συνεννόηση με, ή η διαφώτιση, του θρησκόληπτου και συμφεροντολόγου «Δημοκρατικού» όχλου κρίνονταν αδύνατη… Ετσι, ο φιλόσοφος Δίων, μαθητής του Πλάτωνα, έφερε τον φιλόσοφο στις Συρακούσες, όπου ο Πλάτων προσπάθησε να μεταδώσει τις ιδέες του στον Τύραννο Διονύσιο τον Πρεσβύτερο. Μάταιος κόπος… Ο Διονύσιος θεωρούσε τον εαυτό του μεγάλο ποιητή και φιλοξενούσε ποιητές και φιλοσόφους για να τον κολακεύουν, και δεν ανεχόταν τις επικρίσεις τους. Οι δυο άντρες τσακώθηκαν άσκημα, και ο Διονύσιος έδωσε κρυφή εντολή στον πρεσβευτή της Σπάρτης να «περιποιηθεί» τον Πλάτωνα. Ο Σπαρτιάτης, κατά το ταξίδι της επιστροφής, πούλησε τον φιλόσοφο για δούλο στην Αίγινα!!! Από εκεί τον εξαγόρασε ο φιλόσοφος Αννίκερις.

    Και σ’ ανώτερα!

    Δίων ο Συρακούσιος. (409-354 π.Χ.) Φιλόσοφος. Συγγενής του Τυράννου των Συρακουσών Διονύσιου του πρεσβύτερου, προσπάθησε να τον επηρεάσει με τις φιλοσοφικές του αρχές. Εφερε εκεί και τον δάσκαλό του, τον Πλάτωνα, με συνέπεια την υποδούλωση του Αθηναίου φιλόσοφου. Όταν ήρθε στην αρχή ο Διονύσιος ο νεώτερος, ο Δίων εξορίστηκε. Κατέφυγε στην Αθήνα, όπου αποφάσισε να ανατρέψει τον Τύραννο. Εγινε κανονικός πόλεμος, ο Δίων νίκησε και κατέλαβε την αρχή στις Συρακούσες, τον ανέτρεψαν, αλλά επανήλθε γιατί μετά από αυτόν επικράτησε χάος. Τελικά δολοφονήθηκε από Ζακυνθινούς μισθοφόρους που ήταν στις διαταγές του Αθηναίου Κάλιπου.

    Φίλιστος, Ιστορικός.(434-356 π.Χ.) Ενώ βοήθησε τον Διονύσιο Α' να καταλάβει την εξουσία, ο Τύραννος τον εξόρισε στην Ήπειρο. Ανακλήθηκε από τον Διονύσιο Β' για να τον βοηθήσει στη διαμάχη του με τον Δίωνα. Νικήθηκε όμως σε ναυμαχία και αυτοκτόνησε.

    Μέγα ψώνιο ο Διονύσιος των Συρακουσών. Είχε καβαλήσει το καλάμι και παρίστανε τον ποιητή (βρε ποιον μου θυμίζει…) Ο ποιητής Φιλόχορος (435- π. Χ.) που ήταν απελεύθερος δούλος, άκουσε μερικά ποιήματα του Τυράννου, και του είπε καθαρά πως δεν πιάνουν διάρα. Ο Διονύσιος είπε να τον πάνε στα φοβερά λατομεία των Συρακουσών, όπου πέθαιναν χιλιάδες δούλοι από τις φριχτές συνθήκες εργασίας εκεί. Τον άφησε εκεί για λίγο, να τρομάξει, έγραψε καινούργια ποιήματα, και τον φώναξε να τα ακούσει. «Πήγαινέ με πίσω στα λατομεία» απάντησε ο Φιλόχορος…

  21. Δημήτριος ο Φαληρεύς (περ. 345 π.Χ. – περ. 280 π.Χ.) Διπλή εξορία. Πολιτικός και περιπατητικός φιλόσοφος της Αθήνας. Διορίσθηκε από τον βασιλιά Κάσσανδρο ως «επιστάτης» των Αθηναίων. Κυβέρνησε για δέκα χρόνια (317-307 π.Χ.). Οι Αθηναίοι για να τον ευχαριστήσουν έστησαν προς τιμήν του 360 ανδριάντες, έναν για κάθε μέρα του έτους. Το 307 π.Χ. και μετά την κατάληψη της Αθήνας από τον Δημήτριο Α' τον Πολιορκητή έφυγε για την Αλεξάνδρεια για να γλυτώσει από την θανατική ποινή που του επέβαλαν οι Αθηναίοι. Εκεί τον υποδέχτηκε ο Πτολεμαίος Α' με μεγάλες τιμές και του ανέθεσε την ίδρυση της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Υποθέτουμε πως εκεί συμμετείχε ενεργά στην μετάφραση των Ο΄. Εξορίστηκε ξανά από τον Πτολεμαίο Β' και κατέφυγε στην Άνω Αίγυπτο, όπου και πέθανε το 283 π.Χ.

    Υπερείδης, ρήτορας. (389-332 π.Χ.) Όταν επικράτησαν οι Μακεδόνες στο Λαμιακό πόλεμο, καταδικάστηκε, και κατέφυγε ικέτης στο ιερό του Αιακού στην Αίγινα. Τελικά τον παράδωσαν στον Αντίπατρο, που τον θανάτωσε με βασανιστήρια.

    Πύθων ο Βυζάντιος. Ρήτορας. (4ος αι. π. Χ.) Καταδικάστηκε ως προδότης, όργανο του Φιλίππου της Μακεδονίας, όταν αυτός πολιορκούσε την πόλη του Βυζαντίου, με βάση χρησμό του μαντείου των Δελφών!!! Ο ρήτορας Ισαίος εκφώνησε το εξής απίθανο κατηγορητήριο:

    «Κατηγορώ τον Πύθωνα εξ αιτίας του χρησμού του θεού» [Απόλλωνα] «του Λαού που τον φυλάκισε, και του

    Φίλιππου που υποχώρησε. Γιατί, αν δεν ήταν ένοχος, ο θεός δεν θα έδινε χρησμό, ο λαός δεν θα τον φυλάκιζε και

    ο Φίλιππος δεν θα έφευγε αν εύρισκε αυτόν που ήθελε»

    Φιλόστρατος, Βίοι σοφιστών

    Αυτό είναι το πνεύμα της Λογικής που γέννησε τον Δυτικό πολιτισμό και τις Καφετζούδες…

    Φιλόχορος (Αθήνα 306; – 260; π.Χ.). Ατθιδογράφος. (=συνέλλεγε μύθους, θρύλους και παραδόσεις της Αττικής) Ασκούσε το επάγγελμα του ιεροσκόπου. Θανατώθηκε για πολιτικούς λόγους με διαταγή του Αντίγονου Γονατά.

    Χρεμωνίδης, Αθηναίος πολιτικός, στρατηγός και στωικός φιλόσοφος. Με πρόταση του στην Εκκλησία του Δήμου δημιουργήθηκε αντι-Μακεδονική συμμαχία ενάντια στον Αντίγονο Γονατά (Χρεμωνίδειος πόλεμος 267 – 261 π.Χ. ) Η Αθήνα πολιορκήθηκε και αναγκάστηκε να παραδοθεί. Ο Χρεμωνίδης και ο αδελφός του, Γλαύκων, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Αθήνα και να καταφύγουν στην Αίγυπτο. Εκεί ο Χρεμωνίδης έγινε ναύαρχος του Αιγυπτιακού στόλου και ο αδερφός του ιερέας.

    Ο Ευφραίος, φιλόσοφος του 4ου αι π.Χ. από τον Ωρεό της Εύβοιας ήταν σύμβουλος του βασιλιά της Μακεδονίας Περδίκκα Γ'. Ωστόσο, όταν ανέλαβε το θρόνο ο Φίλιππος Β' επέστρεψε στη πατρίδα του και ανέλαβε την αρχηγία του αντιμακεδονικού αγώνα. Για να μην υποστεί την εκδίκηση του Φιλίππου, αυτοκτόνησε.

    Ο Δημοχάρης (περ. 355 – 275 π.Χ.), ανιψιός του Δημοσθένη, ήταν Αθηναίος ρήτορας και πολιτικός. Το 322 π.Χ., προσπάθησε μάταια να αποτρέψει την παράδοση του Δημοσθένη και των άλλων ρητόρων με αντιμακεδονικά αισθήματα, την οποία είχε διατάξει ο Αντίπατρος. Τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια έζησε πιθανότατα στην εξορία. Όταν στην Αθήνα επανήλθε το δημοκρατικό πολίτευμα χάρις στο Δημήτριο τον Πολιορκητή το 307 π.Χ., ο Δημοχάρης κατέλαβε σημαντικά αξιώματα. Εντούτοις εκδιώχθηκε και πάλι το 303 π.Χ., όταν περιγέλασε το διάταγμα του Στρατοκλή, το οποίο ήταν γεμάτο κολακείες προς το πρόσωπο του Δημητρίου.

    Ο Δημοχάρης ανακλήθηκε το 298 π.Χ. Το 296 π.Χ. (ή το 295 π.Χ.) εξορίστηκε και πάλι, επειδή σύναψε συμμαχία με τους Βοιωτούς, και δεν

    επέστρεψε πριν από το 287 π.Χ. (ή το 286 π.Χ.) Παρόλο που ήταν φίλος με τον στωικό Ζήνωνα, ο Δημοχάρης θεωρούσε όλους τους άλλους

    φιλοσόφους εχθρούς της ελευθερίας, και το 306 π.Χ. υποστήριξε την πρόταση κάποιου Σοφοκλή, να εκδιωχθούν όλοι από την Αττική.

  22. Καλλίστρατος. Ρήτορας (-361 π. Χ.) Ηταν το πρότυπο και το ίνδαλμα του Δημοσθένη… Είχε πάει στην Σπάρτη, και με έναν φοβερό λόγο έπεισε τους Σπαρτιάτες να ειρηνεύσουν με την Αθήνα. Όταν όμως η Σπάρτη δεν έστειλε βοήθεια στην Αθήνα στον πόλεμό της με την Θήβα, οι Αθηναίοι εξόρισαν τον Καλλίστρατο. Πήγε στους Δελφούς και ρώτησε αν μπορεί να γυρίσει πίσω. Η Πυθία απάντησε πως θα «τεύξεται των νομίμων» θα πάρει ότι είναι νόμιμο… Εχοντας εμπιστοσύνη στο δίκιο του, και στον Απόλλωνα, ο ρήτορας γύρισε στην Αθήνα. Τον έσυραν από τον βωμό των δώδεκα θεών όπου είχε καταφύγει ως ικέτης και τον εκτέλεσαν.

    Ευκράτης. Ρήτορας (Δ’ αι π. Χ.) Με την επικράτηση των Μακεδόνων έπρεπε να παραδοθεί στον Αντίπατρο. Φυλακίστηκε, δραπέτευσε, τον έπιασαν και τον θανάτωσαν με βασανιστήρια.

    Αριστοτέλης, Φιλόσοφος. ( 384 – 322 π.Χ. ) Επειδή ήταν προσκολλημένος στον Αλέξανδρο τον Μέγα, το ιερατείο της Αθήνας, με εκπρόσωπό του τον ιεροφάντη της Ελευσίνιας Δήμητρας Ευρυμέδοντα, και η σχολή του Ισοκράτη, με το Δημόφιλο, κατηγόρησαν τον Αριστοτέλη για ασέβεια ("γραφή ασεβείας"), επειδή είχε ιδρύσει βωμό στον Ερμία, είχε γράψει τον ύμνο στην Αρετή και το επίγραμμα στον ανδριάντα του Ερμία, στους Δελφούς, χρησιμοποιώντας το «ιερό» μέτρο του Παιάνα, που ήταν αφιερωμένο στον θεό Απόλλωνα…. Η ποινή ήταν θάνατος! Ο Αριστοτέλης έφυγε για τη Χαλκίδα, προτού γίνει η δίκη του (323 π.Χ.) Ο Ερμίας είχε σκοτωθεί από τους Πέρσες. Ο φιλόσοφος πέθανε λίγο μετά, το 322 π.Χ. στη Χαλκίδα, από στομαχικό νόσημα, μέσα σε θλίψη και μελαγχολία.

    Ο ρήτορας Ισοκράτης (436 π.Χ-338 π.Χ.) ανήκε, αντίθετα με τον Δημοσθένη στη φιλομακεδονική μερίδα, αλλά… «περιέργως», οδηγήθηκε και αυτός στην αυτοκτονία. Οι ανθρωποφαγικές τάσεις της αρχαίας «Δημοκρατίας» ήταν, πράγματι, ασυγκράτητες…

    Σύμφωνα με την παράδοση αυτοκτόνησε με λιμοκτονία, όταν έμαθε την ήττα των Αθηναίων από τον Φίλιππο στην μάχη της Χαιρώνειας. Πολλοί το

    αμφισβητούν, μια που ήταν φιλομακεδών, αλλά ας σκεφτούμε πως ο Ισοκράτης δεν επιθυμούσε την ήττα της πατρίδας του, αλλά την ένωση των

  23. Ο μεγαλύτερος ρήτορας της αρχαίας Ελλάδας, ο Δημοσθένης, είχε, φυσικά, βίο περιπετειώδη. (384-322 π.Χ.) Πρώτα – πρώτα, χάνοντας τον πατέρα του, οι κηδεμόνες του καταχράστηκαν την πατρική του περιουσία. Ανήκε στην αντιμακεδονική μερίδα εκφωνώντας τους περίφημους [αντι]»Φιλιππικούς», έτσι, με την επικράτηση των Μακεδόνων, το 324 π.Χ. εξορίζεται από την Αθήνα, γιατί κατηγορήθηκε πως βοήθησε καταχραστή των χρημάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Άρπαλο. Μετά το θάνατο του Στρατηλάτη, οι Αθηναίοι, τον ανακάλεσαν από την εξορία, αλλά αναγκάστηκε να φύγει ξανά με την επάνοδο των Μακεδόνων. Οι στρατιώτες του Αντίπατρου τον βρήκαν να έχει καταφύγει στο ναό του Ποσειδώνα στην Καλαβρία. Για να αποφύγει τον θάνατο με βασανιστήρια, αυτοκτόνησε με δηλητήριο.

    Καλά κρασά Ελληνες…

    Καλλιμέδων (4ος αι. π.Χ.) ο επιλεγόμενος Κάραβος. Αθηναίος ρήτορας, Αρχηγός της φιλομακεδονικής μερίδας και αντίπαλος του Δημοσθένη. Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου φοβήθηκε για τη ζωή του και το 323 π.Χ. κατέφυγε στον Αντίπατρο. Όταν αποκαταστάθηκε η μακεδονική εξουσία, επέστρεψε στην Αθήνα· Επακολούθησε όμως νέα δημοκρατική μεταβολή και καταδικάστηκε μαζί με τον Φωκίωνα σε θάνατο, οπότε για να σωθεί κατέφυγε στη Μακεδονία.

    Ο Φιλόσοφος Θεόδωρος «ο άθεος», (περ. το 340 – 250 π.Χ.) εξορίστηκε από την Αθήνα και κατέφυγε στην αυλή του Πτολεμαίου, από όπου

    φαίνεται πως εξορίστηκε πάλι, και μετά στην Κυρήνη απ´ όπου επίσης εξορίστηκε για να επιστρέψει εκ νέου στην Ελλάδα. Κατηγορήθηκε στον Άρειο

    Πάγο για ασέβεια και αθεΐα αλλά αθωώθηκε με την παρέμβαση του Δημητρίου του Φαληρέως.
    ……………………………….
    ΚΑΙ ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΡΗΤΟΡΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΔΕΙΝΟΠΑΘΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΖΑΒΑ ΠΑΓΑΝΑ ΤΟΥ 12ΘΕΟΥ

    Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ :

    https://sites.google.com/site/archaiaelladaealetheia/home/diogmoi-archaion-philosophon-kai-syngrapheon

Comments are closed.