«Θα εγερθεί εκ νεκρών πριν τον ερχομό του Αντιχρίστου για να δυναμώσει τον λαό» (βίντεο)

Οι προφήτες Ηλίας και Ενώχ & ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ.

Μαρτυρίες:

– Είπε, ο π. Νικολάι, κάτι για τον Ηλία και τον Ενώχ;
– Είπε ότι πρέπει να έρθουν να μας δυναμώσουν (πνευματικά). Αυτό θα συμβεί επίσης πριν τον ερχομό του Αντιχρίστου.

Ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ θα αναστηθεί, επίσης, και ο Ενώχ κι ο Ηλίας θα έρθουν.

Ο π. είπε ότι ο άγιος Σεραφείμ του Σεραφείμ θα αναστηθεί και θα κηρύξει.

Αυτό το είπε μια ηλικιωμένη γυναίκα και ο πατήρ είπε το ίδιο. Ότι ο άγιος Σεραφείμ θα αναστηθεί για λίγες ώρες.

Κάποιοι ιερείς λένε ότι θα αναστηθεί για 3 μέρες ή κάποιο άλλο χρόνο, αλλά ο πατήρ είπε ότι αυτό θα συμβεί μόνο για λίγες ώρες.

Θα κηρύξει, αυτό θα συμβεί μέσα στην εκκλησία και θα τον δουν όλοι. Μετά θα γυρίσει στην κατάστασή του. Θα εγερθεί εκ νεκρών πριν τον ερχομό του Αντιχρίστου για να δυναμώσει τον λαό.

Σημείωση (υπό ΛΜΔ):

Η οφθαλμοφανής κάποτε, και ενώπιον όλων παρουσία του αγίου για λίγο, αν και είναι δυνατόν να γίνει, δεν φαίνεται να είναι το κύριο νόημα της «έγερσης», όπως εκτέθηκε από τον ίδιο τον άγιο Σεραφείμ.

Ο ίδιος ο άγιος Σεραφείμ προείπε την επανεμφάνισή του όσο ζούσε. Όμως η διάρκεια αυτής της κατάστασης τέθηκε από τον ίδιο διαφορετικά. δηλ. είπε, ότι σχετίζεται με τα χρόνια που έφυγε ενωρίτερα από τη ζωή, κατ’ εντολή του Θεού (Επίτομος)… [1]

Απεβίωσε σε ηλικία 73 ετών, ενώ είπε ότι επρόκειτο να ζήσει πολύ περισσότερο από 100 χρόνια. Συνεπώς μιλούσε για μακροχρόνια ζωντανή πνευματική παρουσία που ξεκίνησε ήδη μετά το 1991, όταν βρέθηκαν και μεταφέρθηκαν τα άγια λείψανά του στο Ντιβέγιεβο. Ο άγιος Σεραφείμ είχε προβλέψει, ότι μετά την επανεμφάνισή του θα πήγαινε στο Μοναστήρι του Ντιβέγιεβο.

Και επειδή αυτό πραγματοποιήθηκε όπως το είχε πει, με την τελευταία επιζώσα μοναχή (από τον διωγμό των κομμουνιστών το 1927, και το κλείσιμο της Μονής) την 95χρονη μοναχή Μαργαρίτα, να τον υποδέχεται με την λαμπάδα που ο άγιος είχε παραδώσει στις μοναχές πριν την κοίμησή του το 1833 για το σκοπό αυτό, αποτελεί επί πλέον απόδειξη ότι η «επανεμφάνιση» (που άρχισε το 1991 και συνεχίζεται) δεν είναι θέμα (μόνο) λίγων ωρών. Το σημαντικότερο είναι, μάλλον, η φανέρωση της διαρκούς, μετά το 1991, παρουσίας του στη Γη, από τα θαύματα που ήδη κάνει, με τα οποία δυναμώνει η πίστη των ανθρώπων.

[1] Ο μακαριστός π. Σεραφείμ Ρόουζ μίλησε, στο Σαν Φρανσίσκο στις 3/8/1981, για το θέμα της επανεμφάνισης του αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ. «Εδώ είναι ότι είπε ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ στον Μοτοβίλωφ: «Πολλές φορές άκουσα από το στόμα του μεγάλου ευαρέστου στον Θεό Γέροντος, πατρός Σεραφείμ, ότι δεν θα έκειτο στο Σάρωφ με το σώμα του. Και τόλμησα μόνος εγώ (ο Μοτοβίλωφ) να τον ρωτήσω: – «Μπάτιουσκα (παπούλη), καταδέχεσαι να μας λες συνεχώς ότι το σώμα σου δεν θα κείται στο Σάρωφ. Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι Μοναχοί (της Μονής του Σαρώφ) θα το απομακρύνουν»;

– «Θεοφιλέστατε, ο Κύριος και Θεός είχε καθορίσει ότι εγώ, ο ταπεινός Σεραφείμ, θα έπρεπε να ζήσω αρκετά περισσότερο από 100 χρόνια. Αλλά επειδή μετά από καιρό οι επίσκοποι θα γίνουν τόσο ολιγόπιστοι που θα ξεπεράσουν στην ολιγοπιστία τους Ρωμιούς επισκόπους της εποχής του (αυτοκράτορος) Θεοδοσίου του Μικρού, ώστε δεν θα πιστεύουν πλέον στο κυρίαρχο δόγμα της Χριστιανικής Πίστης (της Αναστάσεως -Λ.Μ.Δ.), γι’ αυτό φάνηκε ευάρεστο στον Κύριο να πάρει εμένα, τον ταπεινό Σεραφείμ, από την πρόσκαιρη ζωή, άχρι καιρού, και μετά να με επανεμφανίσει. Και η επανεμφάνισή μου θα είναι κάπως σαν το ξύπνημα των Επτά Παίδων στο σπήλαιο της Οχλίδος στις ημέρες του Θεοδοσίου του μικρού»». (Επίτομος, σελ. 104). Γιατί στην Έφεσο τότε είχε ξεκινήσει μια αίρεση που δεν δεχόταν την Ανάσταση των νεκρών.

loading...

33 thoughts on “«Θα εγερθεί εκ νεκρών πριν τον ερχομό του Αντιχρίστου για να δυναμώσει τον λαό» (βίντεο)

  1. Ποιός ήταν ο Ηλίας;
    Ας ανοίξουμε την Αγία Γραφή.

    Ο Εβραίος "προφήτης" Ηλίας, διατάσσει την σύλληψη 450 αλλόπιστων ψευδοπροφητών και τους σφάζει…

    Και ο Ηλίας τούς είπε: "Πιάστε τούς προφήτες τού Βάαλ· κανένας απ' αυτούς ας μη διασωθεί".
    Και τους έπιασαν· και ο Ηλίας τούς κατέβασε στον χείμαρρο Κεισών, κι εκεί τους έσφαξε."

    Αγία Γραφή
    Βασιλέων Α΄ 18:40

    Αυτόν τον εγκληματία τιμούν και προσκυνούν οι Χριστιανοί.

  2. Ρεε να και ο Κετσπαγια…βαλε ρε την φωτο με το κεφαλακι σου ωραιος εισαι παρα μου βαζεις εκει το μυξιαρικο λυσασμενο σκλυλι!!! χα χα χααααααα πλακα εχεις….Τον Πατερα Γεωργιο τον θυμασαι? χα χα χαααααα

  3. σκυλος ο ψευτοπατερακης η κατσικα με τα κερατα και ο ψευτοευταξιας ειναι τα εβραιοπροσκηνημενα ακριβοπηρωμενα οργανα του σορος που δεν πιστευουν στο ΧΡΙΣΤΟ και τον βριζουν οπως και οι φιλοι τους οι εβραιοι

  4. Σεραφείμ του Σαρώφ

    ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΟΣ "ΑΓΙΟΣ" ΕΚ ΡΩΣΙΑΣ.
    Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ.

  5. Salom Aβρααμ…..ωωω Salom Σεβαστε Ραββινε οποια μεγαλη χαρα μετα τοσο καιρο να σας εχουμε κοντα μας ποτε ηλθατε?…Ευχαριστω για τις ευχες σου Hava nagila hava ναι και εμενα μεγαλη ειναι ναι ηλθα να βλεπεις η πατριδα μας εχει αναγκες και καταλαβαινεις αλλα παραλληλα και τα Αδελφιαμας εδω στην πατριδα μας την Ελλαδα εχουμε κι'εδω προβληματα αλλα ο θεος του Ισραηλ θα βοηθησει και ολα θα πανε καλα….ναι ναι Σεβαστε Ραββινε salom salom Avenusalom melehem ετσι θα γιει να τωρα εδω με τους Αδελφους μας Ελληνες γιορταζουν και τα Χριστουγεννα ναναι καλα τα αδελφια μας μερες γιορτινες ναμαστε ολοι καλα…Ναι ναι αλλα μιλαμε τοση ωρα Αβρααμ και για το πως πανε τα οικονομικα μας εδω δεν μου ειπες τιποτα ακομα?…εε Σεβαστε Ραββινε με τον αδελφο Αααρωων στο τιμονι τι θα περιμενες? ολα καλα ολα ανθηρα συνεχη κερδοφορια και στην αλλη μας πατριδα με τα ψηλα κτηρια ακομα καλλυτερα…Μπρααβοο μπραβοο Αβρααμ χαιρομαι να εφερα και τσαπελες απο την μητερα πατριδα αρκετες γιορτες τωρα κανονισε να παρουμε αδεια να στειλλουμε στον κακομοιρο πρωην Υπαλληλο μας διαβασα τα τελεξ που μου εστειλε ο Αβαδωων συνεχεια μπλεξιματα εχει με φυλακεσ και τετποια ε?….ναι Σεβαστε ραββινε ετσι ειναι βλεπεις δεν καθησε καλα τις τσαπελες του τις ειχε τουχες κοψει και ενα καλο μισθο για τις υπηρεσιες που μας προσεφερε αλλα αυτοσ ''ανοιχτηκε'' και σε αλλες δουλειες ε τωρα τον εχουν ''ανοιξει'' και αυτον μεσα στην φυλακη και θα πληρωσει…ναι ναι uruahi mizdat mirdoha zuber yildi…ακριβως ετσι πηδησε πολλες τσαπελες ε του μπηκε μια και στον κωλο….χα χα χαααααα με εκανες και ευθημσα ανημερα masbut kurin yafa τελος παντων κανονισε οπως ειπαμε στειλλε τις τσαελες να φαει και αυτος γιορτες μερες να χαρει εκει στο κελλι του αντε θα εχουθμε συναντηση αποψε στο ΚΙΣ θα σε παρω να σου δωσω οδηγιες…ενταξει Σεβαστε Ραββινε παντα σε ετοιμοτητα ολα θα γινουν….ναι ναι καλα προσεξε μονο οι τσαπελες μην παραγινουν χα χα χααααααα αντε salom hava nagila hava….

  6. ΛΙΓΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ "ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ" ΟΠΩς ΛΕΣ ΣΤΟΝ ΤΖΕΣΟΥΑ….
    Ο J. Α. Farrer θέτει σχεδόν
    απελπισμένος το ερώτημα: «Αν αναλογιστούμε όλα όσα
    προέκυψαν από αυτή τη συστηματική απάτη, όλες τις
    διαμάχες ανάμεσα σε πάπες και κοσμικούς ηγεμόνες,
    τις εκθρονίσεις βασιλέων και αυτοκρατόρων, τους αφορισμούς,
    τις ανακρίσεις της Ιεράς Εξέτασης, τα συγχω-
    ροχάρτια και τις αφέσεις αμαρτιών, τους διωγμούς, τις
    θανατώσεις στην πυρά κ.λπ., και σκεφτούμε ότι όλη
    αυτή η άθλια ιστορία ήταν το άμεσο αποτέλεσμα μιας
    σειράς πλαστογραφιών […], τότε αισθανόμαστε ότι πρέπει
    να αναρωτηθούμε μήπως τη διαρκή επίδραση στα
    πεπρωμένα της ανθρωπότητας είχε λιγότερο η αλήθεια
    και περισσότερο το ψέμα»

    Τον 3ο αιώνα ο μεγάλος πολέμιος
    των χριστιανών Πορφύριος ανακαλύπτει ψευδεπίγραφα
    στην πυθαγόρεια, τη γνωστική και τη βιβλική γραμματεία.
    Κοντολογίς, γνώριζαν καλά το φαινόμενο της παραποίησης
    και ανέπτυσσαν μια εμφανή απέχθεια προς
    αυτήν, αλλά και διακεκριμένες μεθόδους, μια κριτική
    επαγρύπνηση στην περίπτωση Ελλήνων και Ρωμαίων
    συγγραφέων
    «Το πιο παράτολμο και βαρυσήμαντο εγχείρημα αυτού του
    είδους ήταν να αναγάγουν όλα τα κείμενα της Παλαιάς και
    της Καινής Διαθήκης, μέχρι την τελευταία λέξη και το τελευταίο
    γράμμα, στο πνεύμα και την υπαγόρευση του θεού
    και να βγάλουν έτσι μια βαρυσήμαντη κρίση τόσο για τα ιερά
    κείμενα όσο και για τη σχέση του Θεού προς αυτά και για το
    είδος του θελήματος και της δράσης Του.» Arnold Meyer43
    «Στους υπέρ πίστεως πολέμους, η κατηγορία της πλαστογραφίας
    απαγγέλθηκε από όλους εναντίον όλων.» «Σε σύγκριση
    με τις ειδωλολατρικές πλαστογραφίες, εντύπωση κάνει το πλήθος
    των ιουδαϊκών και χριστιανικών.» Wolfgang Speyer4

  7. ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΩ..
    Εκτός Βίβλου, πάντως, δεν υπάρχουν «γραπτά τεκμήρια
    » αυτών των σεβάσμιων (και ακόμη πιο νέων)
    προσώπων. Δεν υπάρχουν αποδείξεις της ύπαρξης τους.
    Πουθενά δεν άφησαν κάποιο χειροπιαστό ιστορικό ίχνος·
    ούτε σε πέτρα, μπρούντζο ή παπύρους, ούτε σε κεραμικές
    πλάκες ή κυλίνδρους, και αυτό συμβαίνει, παρόλο
    που είναι νεότεροι από ό,τι παραδείγματος χάρη πολλοί
    Αιγύπτιοι ηγεμόνες οι οποίοι τεκμηριώνονται με τρανά
    ιστορικά στοιχεία, από ό,τι παραδείγματος χάρη πολλοί
    διάσημοι τάφοι, ιερογλυφικά, κείμενα σφηνοειδούς γραφής,
    κοντολογίς, γνήσιες μαρτυρίες της ύπαρξης τους.
    Επομένως, όπως γράφει ο Ernest Garden, «είτε θα τείνουμε
    να διαψεύσουμε την ύπαρξη των μεγάλων βιβλικών
    μορφών είτε, σε περίπτωση που παρ' όλα αυτά
    θελήσουμε να τους παραχωρήσουμε ιστορικότητα ελλείψει
    οποιασδήποτε γραπτής ιστορικής πηγής, θα πρέπει
    να δεχτούμε ότι η ζωή τους και η εποχή τους διαδραματίστηκαν
    με τον τρόπο που τις παρουσιάζει η Βίβλος η
    οποία συντάσσεται οριστικά μόνο με το υλικό μύθων και
    αφηγήσεων της Ανατολής

    «ούτε
    μία γραπτή ιστορική πηγή που να περιέχει οποιαδήποτε
    αυτόνομη και ιστορικά αξιόπιστη ένδειξη για την ύπαρξη
    του Μωυσή». Και πιο κάτω επίσης ότι πάλι, αν εξαιρέσουμε
    τη Βίβλο, δεν είναι «γνωστή καμία πηγή για την
    έξοδο από την Αίγυπτο». «Η πλούσια λογοτεχνία των
    Αιγυπτίων ιστοριογράφων σιωπά με κυριολεκτικά ανησυχητικό
    πείσμα για γεγονότα τα οποία δεν μπορεί παρά
    να έκαναν βαθιά εντύπωση στην Αίγυπτο, εάν το αφήγημα
    της Εξόδου βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα».
    Ο Beek απορεί επίσης που η Παλαιά Διαθήκη δεν
    δίνει «κατά περίεργο τρόπο κανένα στοιχείο» «που θα
    επέτρεπε πιθανώς τον ακριβή χρονολογικό προσδιορισμό
    της εξόδου από την Αίγυπτο. Δεν ακούμε ούτε το όνομα
    εκείνου του Φαραώ τον οποίο γνώριζε και ο Ιωσήφ, ούτε
    το όνομα του Φαραώ που δυνάστευε τον Ισραήλ. Αυτό
    προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη, αφού η Βίβλος
    διαφύλαξε κατά τα άλλα πολλές αιγυπτιακές αναφορές
    σε πρόσωπα, τόπους και αξιώματα… Σε μεγαλύτερες
    σκέψεις από ό,τι η απουσία χρονολογικών στοιχείων στην
    Παλαιά Διαθήκη μάς βάζει το γεγονός ότι σε κανένα
    αιγυπτιακό κείμενο που γνωρίζουμε δεν αναφέρεται κάποια
    καταστροφή η οποία έπληξε το Φαραώ και το
    στρατό του κατά την καταδίωξη των φυγάδων Σημί-
    των.
    Αρκετές λογοτεχνικές πλαστογραφίες των Ιουδαίων
    χρωστούν ωστόσο την ύπαρξη τους στην προσπάθεια να
    αναγάγουν ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής φιλοσοφίας
    στην Πεντάτευχο, την οποία είχαν δήθεν καταλη-
    στέψει οι Έλληνες. Για την απόδειξη αυτής της θρασεί-
    ας κατηγορίας οι Ιουδαίοι πλαστογράφησαν παραδείγματος
    χάρη σχετικούς ορφικούς ύμνους· έβαλαν με απάτη
    στα έργα του Ησίοδου και άλλων ειδωλολατρών επικών
    κείμενα από την Παλαιά Διαθήκη· έκαναν τον Όμηρο
    αυστηρό υπέρμαχο των διατάξεων του Σαββάτου! Ο
    Αβραάμ παρουσιαζόταν ως ο πατέρας της αστρονομίας,
    ο Μωυσής προεξοφλούσε ήδη τον Πλάτωνα, σύμφωνα
    μάλιστα με τον Κλήμεντα τον Αλεξανδρέα ακόμη και ο
    Μιλτιάδης κέρδισε τη μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.)
    με χριστιανικό στρατήγημα: την εκστρατευτική τέχνη
    του Μωυσή. Ήδη ο Άγιος Ιουστίνος, ο κορυφαίος απολογητής
    και μεγάλος εχθρός των Ιουδαίων τον 2ο αιώνα,
    υπερηφανευόταν ως εξής: «Δεν διδάσκουμε επομένως
    τα ίδια με τους άλλους, αλλά οι άλλοι παπαγαλίζουν
    μόνο τα δικά μας» —ομολογώντας έτσι κατά τα άλλα
    αυτό που αρνείται, μόνο με αντεστραμμένη τη σχέση
    εξάρτησης101.
    Τι είχαν να προσφέρουν οι Ιουδαίοι σε σύγκριση με
    τους Έλληνες; Ποιους μεγάλους φιλόσοφους και ποιητές;
    Την Παλαιά Διαθήκη; Και ο ειδωλολατρικός κόσμος
    σεβόταν ιερά κείμενα. Αλλά τα βιβλικά κείμενα τα
    περιφρονούσε. Τα ουσιαστικά στοιχεία τους προέρχονταν
    κατά τη γνώμη τους από άλλες θρησκείες, οι προρρή-
    σεις των προφητών ήταν εκ των υστέρων, οι ιστορίες
    θαυμάτων ανόητες, οι τελετουργίες γελοίες, ο ιουδαϊκός
    εθνικισμός ήταν μισητός102.

  8. ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ Β Λ Α Κ Α ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΙΒΥΛΛΗ ΜΕ ΠΗΓΗ ΤΟ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ!!!

    Σε αυτές τις θεόληπτες μάντισσες
    πάντως αναφερόταν η ελληνική σιβυλλική λογοτεχνία
    αποτελούμενη από προφητικά άσματα σε εξάμετρα με
    καταστροφολογικό περιεχόμενο. Και ακριβώς αυτό το
    λογοτεχνικό είδος άδραξε με τη σειρά του ο ιουδαϊσμός
    της διασποράς τον 2ο π.Χ. αιώνα και το μετέβαλε σε
    μέσο για τον προσηλυτισμό του, σε προπαγανδιστικό
    όργανο. Πλαστογράφησαν και πρόσθεσαν στα ειδωλολατρικά
    κείμενα επιθέσεις κατά της ειδωλολατρίας, κυρίως
    εναντίον του πολυθεϊσμού, και τα εμπλούτισαν ταυτόχρονα
    με προφητείες για τον Ισραήλ, για το πολύ πρόσφατο
    παρελθόν και το παρόν106.
    Έτσι, οι Σιβυλλικοί χρησμοί, 14 βιβλία γεμάτα θεό-
    πνευστες προφητείες, των οποίων η γένεση εκτείνεται
    από τον 2ο π.Χ. (3ο βιβλίο) έως και τον 3ο ή 4ο μ.Χ.
    αιώνα (llo-14o βιβλίο), αποδίδονταν σε αυτές τις κατειλημμένες
    από το πνεύμα του Θεού προφήτισσες των
    αρχαίων, στην καθαγιασμένη αυθεντία τους. Με αρχαϊκό
    ύφος, επιτηδευμένη ομηρική απλότητα, με χρήση
    παγανιστικών στοιχείων, χρησμών ή με άλλους δανεισμούς
    από ειδωλολάτρες συγγραφείς έδιναν την εντύπωση
    γνησιότητας, αυθεντικότητας, απέκτησαν την αξιοπιστία
    πραγματικών προφητειών. Πρώτα από όλα λόγω
    της ομοιότητας της σιβυλλικής απειλητικής προφητείας
    με εκείνη της Παλαιάς Διαθήκης συνάρπαζαν τον ιουδαικό
    κόσμιο και θεωρούντο όλα ανεξαιρέτως γνήσια από
    τους αρχαίους χριστιανούς, αν και είναι στο σύνολο τους
    εν μέρει ιουδαϊκές και εν μέρει χριστιανικές πλαστογραφίες.
    — Και δεν είναι βέβαια καλλιτεχνική επέμβαση,
    λογοτεχνικό εργαλείο ύφους, όπως στην τέταρτη Εκλογή
    του Βεργίλιου η απόδοση σιβυλλικών χρησμών σε
    ένα ρωμαιόπουλο ή η προφητεία του Μίλτον προς το
    τέλος του Χαμένου παραδείσου.

    Τα βιβλία 1-5 πλαστογραφήθηκαν από ελληνιστές
    Ιουδαίους, ομολογουμένως όχι χωρίς να συνεχίσουν ύστερα
    οι χριστιανοί την πλαστογράφηση με πολυάριθμες
    προσθήκες. Τα βιβλία 6-8 είναι καθαρά χριστιανικές πλαστογραφίες
    από το δεύτερο ήμισυ του 2ου αιώνα, μεταξύ
    άλλων με έναν πολύκροτο ύμνο στο Χριστό και στο
    Τίμιο Ξύλο. Στα βιβλία 11-14 προφανώς δεν μπορούμε
    να πούμε εύκολα ποιος έκανε τις περισσότερες πλαστογραφίες,
    οι Ιουδαίοι ή οι χριστιανοί. Πολλοί αρχηγοί των
    τελευταίων θεώρησαν αυτές τις απάτες νόμους και τις
    χρησιμοποίησαν αναλόγως: ο Ερμάς, ο Ιουστίνος, ο Α-
    θηναγόρας, ο Θεόφιλος, ο Τερτυλλιανός, ο Κλήμης ο
    Αλεξανδρέας, ο Ευσέβιος, κυρίως όμως ο Λακτάντιος (ο
    οποίος παραθέτει το 8ο βιβλίο 30 φορές). Αλλά ακόμη
    και ένας εκκλησιαστικός Πατέρας σαν τον Αυγουστίνο
    προήγαγε το γόητρο τέτοιων πλαστογραφιών, στα οποία
    οι Σίβυλλες, ο Πέρσης πρίγκιπας Υστάσπης, ο προστάτης
    και πρώτος οπαδός του Ζωροάστρη, εκείνος ο
    ίδιος ο θρησκευτικός ηγέτης, διαμεσολαβητής και λυτρωτής,
    ο Ερμής Τρισμέγιστος, ο Ορφέας μεταμορφώθηκαν
    σε προαγγέλους του Χριστού, ανάμεσα σε άλλα
    και της παρθενογένεσης της Θεοτόκου, και, όποτε δινόταν
    ευκαιρία, καταφέρονταν ακόμη και εναντίον των
    ειδωλολατρών
    Η επιρροή αυτής της ιουδαιοχριστιανικής σιβυλλικής
    ήταν μεγάλη και επιβιώνοντας στους αρχαίους χρόνους
    φτάνει μέχρι τον Δάντη, τον Καλντερόν, τον Τζιότο, τον
    Μιχαήλ Άγγελο107.
    Από τον 2ο αιώνα οι χριστιανοί απολογητές υιοθέτησαν
    τις ιουδαϊκές Σίβυλλες, ιδίως για να πολεμήσουν
    εναντίον της εχθρικής προς τους χριστιανούς Ρώμης.
    Και όπως και οι Ιουδαίοι κάποτε είχαν καταφύγει στην
    ειδωλολατρική σιβυλλική, έτσι κατέφυγαν τώρα οι χριστιανοί
    στην ιουδαϊκή. Εφάρμοσαν παρόμοια συνταγή,
    την επεξεργάστηκαν και επινόησαν νέα

  9. αν τελειωσες ψευτοευταξια σκουπησε και το κωλο σου το σκατωμενο

  10. ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ Β Λ Α Κ Α ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΑΕΡΟΠΑΓΙΤΗ ΜΕ ΠΗΓΗ ΜΑΝΤΕΨΤΕ?
    ΤΟ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ!!(ΚΑΛΑ ΡΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΛΗΚΤΟΙ ΕΝΑ ΒΙΛΙΟ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΤΕ?)

    Ιδιαίτερα διάσημες πλαστογραφίες χρωστάει ο χριστιανικός
    κόσμος σε ένα Σύρο ο οποίος γύρω στο 500
    συνέταξε τέσσερις μεγάλες πραγματείες και δέκα ως επί
    το πλείστον σύντομες επιστολές, με μια τόσο τεράστια
    και διαρκή επιτυχία την οποία κανείς λογοτεχνικός πλαστογράφος
    δεν είχε την τύχη να αποκτήσει «ποτέ πια»
    (Bardy).
    Αυτός ο χριστιανός παρουσιάζεται και ως Διονύσιος ο
    Αρεοπαγίτης, ο συγκλητικός που προσηλυτίστηκε στην
    Αθήνα από τον Παύλο (Πράξεις 17,34), λόγος για τον
    οποίο απευθύνει τις επιστολές του προς Αποστόλους και
    μαθητές Αποστόλων, και δίνει σωρό λεπτομέρειες που
    σκοπό έχουν να μπερδέψουν τον αναγνώστη, να τον
    κάνουν να πιστέψει ότι έχει μπροστά του το έργο ενός
    σύγχρονου της εποχής των Αποστόλων. Ισχυρίζεται ότι
    ήταν μάρτυρας της έκλειψης του ηλίου κατά το θάνατο
    του Ιησού, ισχυρίζεται ότι ήταν με τον Πέτρο και τον
    Ιάκωβο στην κηδεία της Αγίας Παρθένου. Στην πραγματικότητα,
    όμως, αυτές οι απατεωνιές προέκυψαν το
    νωρίτερο κατά τα τέλη του 5 ου, αν όχι μόλις στις αρχές
    του 6ου αιώνα2 6 9.
    Το Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο —«συγκεντρωμένο και
    ελεγμένο από έγκυρες πηγές…»— καταχωρεί το θεό-
    πνευστο πλαστογράφο ως ιερομάρτυρα στην ημερομηνία
    της 9ης Οκτωβρίου. Αυτός ο οποίος έζησε μισή χιλιετία
    μετά τον Παύλο, «βαπτίστηκε από τον Άγιο Απόστολο
    », όπως γράφει εκεί, χειροτονήθηκε πρώτος επίσκοπος
    των Αθηνών, ύστερα στη Ρώμη «εστάλη από τον
    Άγιο επίσκοπο Ρώμης Κλήμεντα στη Γαλλία για να
    κηρύξει το Ευαγγέλιο, και έτσι έφθασε στο Παρίσι όπου
    ασκεί πιστά την υπηρεσία που του ανατέθηκε για μερικά
    χρόνια, και τέλος υπό τον επιμελητή Φασκεννίνο και
    μετά από φριχτά βασανιστήρια υπέστη μαρτυρικό θάνατο
    δι' αποκεφαλισμού, μαζί με τους συντρόφους του»2 7 0 .
    Ο πλαστογράφος Διονύσιος, ο οποίος παρεμπιπτόντως
    επινόησε από το πουθενά και το πρόσωπο του
    διδασκάλου του, του Ιερόθεου, παρουσιαζόταν επομένως
    και επίσημα ως επίσκοπος Αθηνών και Παρισίων. Προ
    πάντων λόγω αυτού του γεγονότος το ένδοξο Corpus
    των Αρεοπαγιτικών —ένα μίγμα αρχαίας φιλοσοφίας
    και χριστιανισμού, του οποίου η ακτινοβολία έπεφτε όμως
    και στην πολιτική— μετά από αρχική απόρριψη
    από τους καθολικούς επηρέασε σε ανυπολόγιστο βαθμό
    περισσότερο από μια χιλιετία τη Δύση. Ο απατεώνας
    έγινε «επί αιώνες ο αρχιδιδάσκαλος του Δυτικού Κόσμου
    », καθιστώντας σαφές στους λογίους της ότι «ο
    χριστιανισμός δεν χρειαζόταν πλέον να θεωρείται "βάρβαρη"
    αποκάλυψη, απαράδεκτη για ένα καλλιεργημένο
    πνεύμα λόγω του θαυμαστού στοιχείου της» (Roques).
    Ήδη τον πρώιμο 6ο αιώνα ο αρχιεπίσκοπος Ανδρέας της
    Καισαρείας παραθέτει αποσπάσματα από τα βιβλία «του
    μακάριου μεγάλου Διονυσίου». Έναν αιώνα αργότερα τα
    θαυμάζει ο Άγιος Μάξιμος και υπερασπίζεται τη γνησιότητα
    τους. Τον 9ο αιώνα κατέκτησαν τη χριστιανική
    Δύση κυρίως λόγω της μετάφρασης τους στα Λατινικά
    από τον Ιωάννη Σκώτο (Εριγένη) και τον ηγούμενο
    Ιλδουίνο του Αγιου Διονυσίου (814-840), ο οποίος ήταν
    αναμφίβολα γεννημένος για τέτοια πράγματα, αφού συνέταξε
    ο ίδιος μια σειρά πλαστών εγγράφων, όπως η
    Conscriptio (Συγγραφή) του Βίσπιου, μια επιστολή του
    Αρίσταρχου προς τον Ονησίφορο, ύμνους του Βενάντιου
    Φορτουνάτου, του Ευγένιου του Τολέδου και εμπλούτισε
    τις πλαστογραφημένες επιστολές του Αρεοπαγίτη με
    ένα δικό του πλαστό κείμενο, την «Epistula ad
    Apollophanium (Επιστολή προς Απολλοφάνιο)».
    Το δε κατασκεύασμα του Ψευδο-Διονυσίου μελετήθηκε
    σαν τη Βίβλο από τους επιφανέστερους θεολόγους,
    τον Μάξιμο τον ομολογητή, τον Ούγο του Αγίου Βίκτω-
    ρα, τον Αλβέρτο τον Μέγα, τον Θωμά Ακινάτη, ερμηνεύθηκε
    και θεωρήθηκε ως έργο του Αγίου Πνεύματος.
    Απολάμβανε «σχεδόν κύρος κανόνα» (Billmeyer). 0 Θωμάς
    έγραψε ένα υπόμνημα πάνω στο Περί θείων ονομάτων
    (De Divinis nominibus) και παρέθεσε στο υπόλοιπο
    έργο του περίπου 1.700 χωρία από την πλαστογραφία.
    Τον 13ο αιώνα, το Πανεπιστήμιο των Παρισίων ανακήρυξε
    πανηγυρικά τον πλαστογράφο σε Απόστολο της
    Γαλλίας και Μέγα Διδάσκαλο του χριστιανικού κόσμου
    — κατά περίεργο τρόπο ήταν ο μοναδικός συγγραφέας

  11. ΑΡΧΙΣΤΕ ΝΑ ΒΡΙΖΕΤΕ ΜΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΘΕ ΕΡΕΥΝΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΤΑΛΙΜΠΑΝΑΚΙΑ!!ΔΕΝ ΣΑΣ ΧΑΛΑΣΕ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΡΑΤΑΝΕ ΚΟΥΤΣΟΥΡΑ ΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΛΑΣΑΡΟΥΝ ΤΙΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΜΟΙΒΑΔΕΣ!!

    Και το λογοτεχνικό είδος των επιστολών της Καινής
    Διαθήκης αντιγράφηκε στην «απόκρυφη» γραμματεία
    των χριστιανών, αλλά ήδη στην Καινή Διαθήκη αποτελείτο
    στο μεγαλύτερο μέρος του από πλαστογραφίες.
    Και όπως είχαν πλαστογραφήσει ήδη εκεί διάφορες επιστολές
    με το όνομα του Παύλου, έτσι και τον όψιμο 2ο
    αιώνα άνθρωποι από το περιβάλλον του Μαρκίωνα πλαστογράφησαν
    μια επιστολή προς Λαοδικείς (η οποία σύμφωνα
    με την Προς Κολοσσαείς 4,16 χάθηκε). Ίσως ως
    αντίδοτο προς την πλαστογραφία των μαρκιωνιτών, επινόησαν
    από την πλευρά των «ορθοδόξων» αποκλειστικά
    από λέξεις και προτάσεις λίγο ή πολύ γνήσιων επιστολών
    του Παύλου μια άλλη επιστολή προς τους χριστιανούς
    της Λαοδίκειας η οποία υπήρχε πάντως από τον 6ο
    έως τον 15ο αιώνα (με φριχτή γλώσσα) σε πολλά λατινικά
    χειρόγραφα της Βίβλου. Ο πλαστογράφος κάνει
    έκκληση εδώ στους Λαοδικείς να κάνουν όλα όσα είναι
    13
    «αγνά, αληθινά, ηθικά, δίκαια»… Οι μαρκιωνίτες συνέχισαν,
    πλαστογραφώντας μια επιστολή προς τους Αλεξανδρινούς
    πάλι με το όνομα του Παύλου. Και γύρω στο
    180 ένας «ορθόδοξος» ιερέας της Μικράς Ασίας κατασκεύασε
    μια Γ' Επιστολή προς Κορινθίους, στην οποία
    και προειδοποιεί: «Διότι ο Κύριος μου ο Ιησούς Χριστός
    θα έρθει γρήγορα, καθώς τον αρνούνται εκείνοι οι οποίοι
    παραποιούν τους λόγους του» —ομολογουμένως μια συχνή
    συνήθεια των πλαστογράφων. Έτσι απειλεί ο Ιησούς
    στην πλαστή «Epistula Apostolorum (Επιστολή
    των Αποστόλων)»: «Αλλά αλίμονο σε εκείνους οι οποίοι
    θα παραποιήσουν το λόγο μου και την εντολή μου».

  12. ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΨΕΥΤΙΚΑ!ΨΕΥΤΙΚΑ!ΨΕΥΤΙΚΑ!!!…
    Όλο και πιο ασύστολα παρουσιάζονταν χριστιανοί ως
    Απόστολοι του Ιησού. Και όταν δεν έγραφαν με το
    όνομα Αποστόλων —οι οποίοι σε πολλές Πράξεις Αποστόλων
    κηρύττουν το χριστιανισμό ενώπιον των επιφανέστερων
    αξιωματούχων στα αυτοκρατορικά παλάτια,
    με τα κείμενα του Πιλάτου —, εμφανίζονταν κατά προτίμηση
    ως μαθητές των Αποστόλων. Έτσι, κάποιος
    Λεύκιος και κάποιος Πρόχορος μεταβάλλονται σε μαθητές
    του Ιωάννη, κάποιος Ευόδιος της Αντιόχειας και
    κάποιος Μάρκελλος σε μαθητές του Πέτρου, κάποιος
    Εύριπος σε μαθητή του Βαπτιστή κ.ο.κ. Και οι «ορθόδοξοι
    » Γράθων, Αίνος, Κλήμης, Μελίτων πλαστογραφούσαν
    ακόμη και σε μεταγενέστερους αιώνες Πράξεις
    Αποστόλων με το όνομα μαθητών των Αποστόλων. Εκτός
    αυτού, ακόμη σωζόμενες πλαστογραφίες, Πράξεις
    Αποστόλων και άλλα κείμενα, αποδίδονται ψευδώς σε
    πρόσωπα της αρχαιότατης χριστιανικής εποχής, για το
    λογοτεχνικό έργο των οποίων δεν γνωρίζουμε τίποτα:
    στο Νικόδημο, τον Γαμαλιήλ, τον Ιωσήφ της Αριμαθαί-
    ας, σε κάποιον Λούκιο, Χάρινο, Ρόδωνα, Ζηνά, Πολυκράτη.
    Επιπλέον, οι χριστιανοί της ύστερης αρχαιότητας
    αντικαθιστούσαν συχνά με λογοτεχνικές πλαστογραφίες
    πραγματείες οι οποίες είχαν χαθεί ή είχαν μόνο
    αναγγελθεί. Επινοούσαν μάλιστα ολόκληρες μορφές, με
    το όνομα των οποίων παρήγαγαν ύστερα κάποια έργα.
    Έτσι στην πατρολογική γραμματεία έχουν επινοηθεί ελεύθερα:
    ο Ευσέβιος Αλεξανδρείας, ο επίσκοπος Αγαθό-
    νικος της Ταρσού, ο Επίσκοπος Αμβρόσιος της Χαλκηδόνας,
    όπως και διάφοροι αρχιποιμένες οι οποίοι λέγεται
    ότι είχαν γράψει επιστολές στον Πέτρο Κναφέα (Φούλλω-
    να), τον Πατριάρχη Αντιοχείας2 5
    Από τον Αντιοχέα επίσκοπο Ιγνάτιο, ο οποίος απεβίωσε
    τον πρώιμο 2ο αιώνα, μας έχουν παραδοθεί επτά
    επιστολές, των οποίων η γνησιότητα ήταν δικαιολογημένα
    υπό διαρκή αμφισβήτηση. Πάντως τον όψιμο 4ο
    αιώνα βελτιώθηκαν και συμπληρώθηκαν αυτές οι (γνήσιες)
    επιστολές με μεροληπτικές παρεμβολές. Και για
    άλλη μια φορά αυτός ο πλαστογράφος παράθεσε και
    καταλήστεψε μια άλλη πλαστογραφία, τις «Διαταγές
    των Αποστόλων». Ο ίδιος απατεώνας, ένας «ορθόδοξος
    », πλαστογράφησε τότε και άλλες έξι επιστολές. Ο
    Ψευδο-Ιγνάτιος τις ανακάτεψε πολύ επιδέξια με τις γνή-
    σιες και τις επιμελήθηκε όλες, όπου αρχίζοντας με δύο
    πλαστές, τις ενάλλασσε «σε σχέση 2:2:2:3:2:2» (Brox).
    Το Μεσαίωνα έρχονται να προστεθούν και άλλα τέσσερα
    λατινικά πλαστά κείμενα τα οποία έχουν στο επίκεντρο
    την Παναγία —και μια επιστολή προς την Αγία Παρθένο
    μαζί με μια απάντηση της! — , και αυτές οι πλαστογραφίες
    «θεωρούνταν από όλους γνήσιες» (Altaner/
    Stuiber)2 5 7 .

  13. ΤΩΡΑ ΕΡΧΕΤΕ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ!!ΑΛΗΘΕΙΑ ΛΕΩ ΚΑΛΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΒΑΛΤΕ ΚΑΤΙ ΣΤΟΝ ΔΙΣΚΟ

    Αιώνες ολόκληρους πλαστογραφούσαν και με το όνομα
    του Αγίου Ιουστίνου, του σημαντικότερου απολογητή
    και μεγάλου αντιιουδάίστή του 2ου αιώνα. Έχουμε από
    αυτόν τρία γνήσια αλλά όχι εντελώς πλήρη, πιθανώς
    ακρωτηριασμένα, και εννέα πλαστά κείμενα, εκ των
    οποίων τα τελευταία συντάχθηκαν μάλλον τον 4ο και 5ο
    αιώνα. Τρεις μη γνήσιες απολογίες, των οποίων οι τίτλοι
    ταυτίζονται με εκείνους των γνήσιων αλλά χαμένων έργων
    του Ιουστίνου, προέκυψαν ίσως τον 3ο αιώνα ακόμη:
    ένας Λόγος παραινετικός, ίνας Λόγος (και τα δύο
    κείμενα απευθύνονται στους ειδωλολάτρες οι οποίοι επι-
    πλήττονται ανάλογα, καθώς τα δύο κείμενα προβάλλουν
    μόνο αλήθειες, αφού τις αντλούν από τον Μωυσή ή τους
    προφήτες, τους μοναδικούς διδασκάλους της αλήθειας),
    όπως και το Περί μοναρχίας (για τη μοναδικότητα του
    Θεού). Η τελευταία πλαστογραφία προσπαθεί να αποδείξει
    την αλήθεια του μονοθεϊσμού με παραθέματα από
    Έλληνες ποιητές, όπου και τα παραθέματα είναι εν
    μέρει πλαστογραφημένα2 5 8.
    Με τεράστιες ποσότητες πλαστών κειμένων τίμησαν
    τον Άγιο Πατέρα της Εκκλησίας Αθανάσιο ο οποίος
    ήταν ο ίδιος μεγάλος πλαστογράφος ενώπιον του Κυρίου.
    Λουκιφεριανοί, απολλιναριστές, νεστοριανοί «επιμελήθηκαν
    », γέμισαν παρεμβάσεις βιβλία του Αθανάσιου,
    αλλά του απέδωσαν και εντελώς ξένα. Και κάποια από
    αυτά τα τελευταία έγιναν σχεδόν περισσότερο γνωστά
    από ό,τι τα γνήσια. Τον έντονα αντιιουδάίκό και πλαστό
    έργο «Historia imaginis Berytensis (Λόγος εις το θαϋμα
    το γεγονός εν Βηρυτω, περί της τίμιας και σεβάσμιας
    εικόνος τοϋ Κυρίου και Θεοϋ ημών)» π.χ. το παρουσίασαν
    στη Β' Σύνοδο της Νικαίας (787) και το Μεσαίωνα
    το εκδώσανε σε περισσότερα αντίτυπα από οποιαδήποτε
    γνήσιο.
    Ένας φίλος του Αθανάσιου, ο ανακηρυγμένος σε αιρετικό
    επίσκοπος Απολλινάριος της Λαοδίκειας (πέθανε
    γύρω στα 390), «μία εξέχουσα προσωπικότητα, ένας
    άνθρωπος με πνεύμα και γνώση, πρώτης τάξεως γνώστης
    των Γραφών» (Bardenhewer), πλαστογράφησε με
    μεγάλη επιτυχία μια ολόκληρη σειρά βιβλίων τα οποία
    χρησιμοποίησε ο Άγιος Κύριλλος ως γνήσιες μαρτυρίες
    Μία πλαστογραφημένη επιστολή του Αμβρόσιου
    (επιστολή Ρ/, PL 17,821 κ.εξ.) περιέχει τα παρομοίως
    πλαστογραφημένα πάθη των μαρτύρων Γερβάσιου
    και Προτάσιου, των οποίων τα λείψανα είχε ανακαλύψει
    ήδη ο ίδιος ο Αμβρόσιος με τόσο χαρισματικό τρόπο,
    ώστε πολλοί ερευνητές (συμφωνώντας με τη χριστιανική
    αυτοκρατορική αυλή της εποχής εκείνης) κάνουν
    λόγο περί «ευσεβούς απάτης» και «απάτη μεγάλης έκτασης
    » — και δεν είναι η μοναδική που έχει στο ενεργητικό
    του ο εκκλησιαστικός Πατέρας2 6 6 .

  14. το σχολιο elen manesi mad dοg εκανε φτερα εγινε αορατη skia φφφφφφφφφφφφφφφφφ και χαθηκε
    πως να μην χαθει μετα απο τοσα βρισιδια που εχει εξαπολυσει
    μεχρι και ο μετριοπαθης διαχειριστης του ξυπνηστε ρε καταλαβε αυτο που δεν μποορει να καταλαβει η elen manesi mad dog paterakis

    καλα χριστουγεννα καλη πρωτοχρονια και φωτιση σε ολους

    παρτε και αυτο για να θυμοσαστε και να μην σας πιανουν για κοροιδα … τα κοροιδα

    elen manesi15 Ιουνίου 2016 – 9:17 π.μ.
    ΗΡΘΑ ΩΡΕ ΔΕ ΜΕ ΕΙΔΑΤΕ???? ΧΑΙΔΕΨΤΕ ΤΗΣ ΟΘΟΝΕΣ ΣΑΣ ..ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
    11 ΕΝΤΟΛΗ …
    ΟΥ ΜΠΛΕΞΗΣ ΜΕ ΕΛΕΝΑ ..

  15. "αν τελειωσες ψευτοευταξια σκουπησε και το κωλο σου το σκατωμενο"
    ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟΙΠΟΤΑ ΠΟΛΥ ΨΕΜΜΑ ΡΕ ΑΔΕΡΦΑΚΙ ΜΟΥ!
    ΝΑ ΤΩΡΑ ΡΙΧΝΩ ΚΙΑΛΛΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΚΟΥΡΑΔΙΤΣΕΣ ΣΤΗΝ ΜΟΥΡΗ ΣΟΥ!!
    Ένα ολόκληρο χριστιανικό εργαστήριο πλαστογραφίας
    υπήρχε τον 7ο αιώνα στην Αλεξάνδρεια. Εδώ, υπό
    τον έπαρχο της Αιγύπτου, δεκατέσσερις καλλιγράφοι πλαστογραφούσαν
    κείμενα Πατέρων της Εκκλησίας, ιδιαίτερα
    του Κύριλλου της Αλεξάνδρειας, στο πνεύμα των
    μονοφυσιτών272.
    Ειδικά, λοιπόν, στην πανάρχαια ιστορία του χριστιανισμού,
    σχεδόν τα πάντα ήταν και είναι αβάσιμα και
    αβυσσαλέα, πολύ αβέβαια από ιστορικής άποψης και
    αναπόδεικτα, αφού κάποιες πλαστογραφίες αποσκοπούσαν
    και στη δημιουργία ιστορικών βάσεων.
    Οι χριστιανοί πλαστογράφησαν σειρά κειμένων, για
    να αποκτήσουν καλύτερες μαρτυρίες για την ιστορικότητα
    του Ιησού —η οποία παραμένει έως σήμερα ανα-
    πόδεικτη, αλλά ούτε έχει αντικρουστεί — , για τη ζωή
    και για την ανάσταση του. Διότι στη χαρακτηριζόμενη
    κοσμική λογοτεχνία δεν υπήρχε τίποτα σχετικό2 7 3.
    Έτσι δημιούργησαν μη γνήσια ντοκουμέντα μη χριστιανών
    συγγραφέων με θέμα τη ζωή του Ιησού, παρεμβάλλοντας
    π.χ. όχι μόνο στην Ιουδαϊκή αρχαιολογία
    του Ιουδαίου Ιώσηπου το επονομαζόμενο Testimonium
    Flavianum (Φλαβιανή μαρτυρία), αλλά μεταβάλλοντας
    και τον ίδιο τον Ιώσηπο σε συγγραφέα ολόκληρων χριστιανικών
    βιβλίων. Ανάλογους στόχους επεδίωκαν οι χριστιανικές
    επιστολές του Πιλάτου· στο μεταξύ, οι ειδωλολατρικές
    Πράξεις Πιλάτου, προς αντίκρουση των οποίων
    οι χριστιανοί δημιούργησαν μια αντίστοιχη πλαστογραφία
    Κατασκευάστηκε μια πλαστογραφημένη επιστολή του
    Πιλάτου προς τον αυτοκράτορα Τιβέριο, μια πλαστογραφία
    την οποία θα επικαλεστούν ως ιστορική πηγή ύστε-'
    ρα με τη σειρά τους άλλες πλαστογραφίες, με σαφώς
    απολογητική πρόθεση. Κατάφεραν κυρίως να μεταβάλουν
    τον Πιλάτο σε επώνυμο ειδωλολάτρη ομολογητή
    τής, όπως λέει και ο Ευσέβιος, «θαυμαστής ανάστασης
    και ανάληψης του Σωτήρος μας». Δεν παρέλειψαν να
    αναφέρουν και την άσπιλο σύλληψη. Μετά από μια κα-
    λοπροαίρετη επεξεργασία των Ρωμαίων, δεν έλειπαν και
    οι αντιιουδάίκές επιθέσεις. «Έτσι, ο σωτήριος Λόγος,
    όμοιος με ακτίνα ηλίου, με την ουράνια δύναμη και
    συνεργία φώτισε διαμιάς την οικουμένη». (Ευσέβιος)2 7 5.
    Υπάρχει ολόκληρη σειρά και άλλων «Επιστολών Πιλάτου
    », οι οποίες γράφονται στο πέρασμα πολλών αιώνων.
    Παρουσιάζουν όλο και περισσότερο «μυθικά» χαρακτηριστικά,
    συνοδευόμενα από μια τάση που τις περισσότερες
    φορές είναι φιλική προς τη Ρώμη και εχθρική
    προς τους Ιουδαίους. Μία φορά λέει ο Νικόδημος ευθέως
    για τον Πιλάτο: «Αυτός είναι ο εκπρόσωπος του Ιησού
    », και ο τοποτηρητής το επιβεβαιώνει. Πλαστογράφησαν
    μια αλληλογραφία ανάμεσα σε κάποιο Θεόδωρο
    και τον Πιλάτο, μια «Επιστολή του Πιλάτου προς τον
    Κλαύδιο», όπου ο Πιλάτος μιλάει σχετικά με την παρθενογένεση,
    απαριθμεί τα πολλά θαύματα του Ιησού,
    κατηγορεί τους αρχιερείς: «Και συσσωρεύοντας το ένα
    ψέμα πάνω στο άλλο, δήλωσαν ότι είναι μάγος και
    ενεργεί ενάντια στο νόμο τους».

  16. ΕΛΑ ΠΕΙΤΕ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΞΕΣΚΙΣΕΤΕ ΤΗΝ ΣΑΡΚΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!

    Συχνά οι χριστιανοί διευκόλυναν τον πόλεμο τους με
    τους Ιουδαίους με πλαστογραφίες, αφού αποδυνάμωναν
    τις κατηγορίες των άλλων με λογοτεχνική απάτη, για
    να κάνουν τη δική τους πίστη να λάμπει φωτεινότερη,
    κυρίως για να δείξουν σαφέστερα ότι ο Ιησούς είναι ο
    Μεσσίας τως προφητών και γιος Παρθένου.
    Αυτό συνέβη αρχικά με πολυάριθμες παρεμβολές, όπου
    τα ιουδαϊκά ψευδεπίγραφα βόλεψαν ιδιαίτερα τους
    χριστιανούς. Επενέβησαν στους Σιβυλλικούς Χρησμούς,
    το Δ' βιβλίο του Έσδρα, την πιο διαδεδομένη αποκάλυψη
    της αρχαιότητας, το Μαρτύριο του Ησαΐα, τον
    ελληνικό Βαρούχ, τις Αποκαλύψεις του Αβραάμ, του
    Ηλία, του Σοφονία, τα Παραλειπόμενα του Ιερεμία, τους
    Βίους προφητών, τις Διαθήκες του Αδάμ, του Αβραάμ,
    του Ισαάκ, του Εζεκία, του Σολομώντα, των Δώδεκα
    Πατριαρχών κ.ο.κ. Οι χριστιανοί πλαστογράφησαν ρήσεις
    προφητών, με τη βοήθεια των οποίων προσπαθούσαν
    έως και το Μεσαίωνα να προσηλυτίσουν Ιουδαίους. Αλλά
    πλαστογραφούσαν και ολόκληρα κείμενα με τα ονόματα
    προσώπων της Παλαιάς Διαθήκης, παραδείγματος
    χάρη την Ανάληψη του Ησαΐα, την Αποκάλυψη του
    Ζαχαρία, διάφορες Αποκαλύψεις του Δανιήλ, την Αποκάλυψη
    του Έσδρα, το Ε' και ζ' βιβλίο του Έσδρα,
    πλαστογραφίες στις οποίες δεν μιλάει συνεχώς σε πρώτο
    πρόσωπο μόνο ο Έσδρας αλλά και ο Θεός, ο Κύριος,
    πλαστογραφίες από τις οποίες ακόμη και το σημείο Ε'
    Έσδρας 2,42-48 συμπεριελήφθη ατόφιο στην επίσημη
    ρωμαιοκαθολική Λειτουργία.
    Οι χριστιανοί πλαστογραφούσαν συχνά, για να ενισχύσουν
    με ντοκουμέντα την παρθενογένεση την οποία
    αμφισβητούσαν οι Ιουδαίοι και οι «αιρετικοί» Ιουδαιοχρι-
    στιανοί (οι οποίοι φυσικά ανέφεραν ως φυσικό πατέρα
    του Ιησού τον Ιωσήφ), π.χ. με τους χριστιανικούς Σιβυλλικούς
    Χρησμούς, με το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου
    ή την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού με το
    κείμενο «Οι ιεροσύνη του Χριστού», έναν ιουδαιοχρι-
    στιανικό διάλογο. Εδώ αναφέρεται ότι ο Ιησούς εμφανί-
    ζεται ενώπιον του Συμβουλίου αντί κάποιου Ιουδαίου
    ιερέα που πέθανε. Έτσι παίρνουν ακριβείς πληροφορίες
    για το πρόσωπο της μητέρας του και τις καταγράφουν
    στον κώδικα του ναού. Οι χριστιανοί πλαστογράφησαν
    έργα Ιουδαίων κοσμικών συγγραφέων, όπως αυτά του
    Φίλωνα και του Ιώσηπου. Συχνά, παρενέβησαν χριστιανοί
    διαφορετικών αιώνων στα ίδια κείμενα. Η έρευνα των
    τελευταίων δεκαετιών ωστόσο δεν παραμέλησε τυχαία
    τη διαφώτιση αυτού ακριβώς του τομέα, και έτσι απουσιάζει
    γενικά κάποια ιστορία της αντίστοιχης «παρεμβατικής
    λογοτεχνίας»2 7 8

  17. ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ ΣΕ ΣΕΝΑ MAD DOG PATERAKI ΜΑΝΕSΙ ΕΥΤΑΞΙΑ
    ———————————-
    Mad Dog27 Οκτωβρίου 2018 – 9:22 π.μ.
    Ο δειλός, ελεεινός, ανθέλληνας, υβριστής της Ελλάδας, γλείφτης του
    σιωνισμού, γιανόπουλος, ανάρτησε δύο άρθρα αλλά δεν επιτρέπει
    τα σχόλια, του αρέσει ο μονόλογος!

    Ασφαλώς ο λόγος είναι προφανής, δεν μπορείς να υμνείς ένα
    τέρας σαν τον κωνσταντίνο, γιατί θα μαζώξεις ροχάλες!

    Και ποιος ήταν ο κωνσταντίνος, ένας βάρβαρος δολοφόνος
    ο όποιος βαρύνεται με πολλά εγκλήματα, δλδ σκότωσε:
    Τον γιο του, Κρίσπο.
    Τη γυναίκα του, Φαύστα.
    Τον πεθερό του, Μαξιμιανό.
    Το γαμπρό του, Λικίνιο.
    Το γαμπρό του, Βασιανό.
    Τον ανιψιό του, Λικινιανό (12 ετών).

    Της προάλλες αυτός ο ελεεινός υμνούσε τον θεοδόσιο και
    δικαιολογούσε την σφαγή 17.000 Ελλήνων σε ιπποδρόμιο
    της Θεσσαλονίκης, γιατί αρνιόνταν να γίνουν χριστιανοί!

    Το Μ. Αλέξανδρο δε, τον μέγα στρατηλάτη που όλος ο κόσμος
    θαυμάζει, τον ονόμασε δολοφόνο και σφαγέα!

    Το χειρότερο όλων, αν και δεν έχει τέλος η αθλιότητα αυτού
    του ανθέλληνα, το ιερότερο των ιερών των αρχαίων Ελλήνων,
    τους "Δελφούς" τους ονόμασε "κέντρο ακολασίας!"

    Αυτός είναι ο σπόρος του καρκίνου στο σώμα της Ελλάδας, δεν αξίζει να ζε

    Mad Dog27 Οκτωβρίου 2018 – 1:24 μ.μ.
    Γιανόπουλε λεπρέ, η βρώμα σου όσες μάσκες και αν φορέσεις σε προδίδει.
    Το μίσος σου για κάθε τι Ελληνικό, η πεοχειλία σου στον σιωνισμό, είναι εμφανέστατη!

    Ο ιουδαιοχριστιανισμός είναι σκοταδισμός.
    Καθώς λέει και ο εβραίος υμνητής του χριστιανισμού ο μελωδός Ρωμανός
    "..και ο Ήλιος του Απόλλωνα, επισκιάσθηκε από τον σταυρό του ιησού.."

    Ναι, και επήλθε το σκότος, ο αμοραλισμός, ο ενταφιασμός του Ελληνισμού.
    Αλλά δεν μας αποτελειώσατε, ο σπόρος του Ελληνισμού παρέμεινε και
    σήμερα αναγεννιέται από της στάχτες!

    Mad Dog4 Νοεμβρίου 2018 – 3:22 μ.μ.
    Ρε μουνιά, γαμώ την παναγία σας,
    ξεκωλοθήκατε στο βρίσιμο και κατηγοράτε εμένα ότι βρίζω?
    Γαμώ την ψυχή σας λεπρά εβραιοτσιμπουκωμένα πορνίδια.

    Mad Dog4 Νοεμβρίου 2018 – 3:53 μ.μ.
    Γάμα τα άσπρα μάρμαρα, εγώ θα γαμήσω την μελαχρινή
    κωλοτρυπίδα της μαρίκας της παρθένας!
    Χα..χα..χα.. ω ρε γλέντια,

    http://www.ksipnistere.com/2018/11/blog-post_861.html#comment-form

    Ανώνυμος19 Νοεμβρίου 2018 – 11:21 μ.μ.
    Ζαγκλαράς Στέλιος said

    Αύγουστος 15, 2017 στις 3:54 μμ
    Ως Στελιος Ζαγκλαρας κε ωσ ανθροπωσ το ομολογω ειμε καθαρμα κε σατανιστης

    Mad Dog1 Δεκεμβρίου 2018 – 5:03 μ.μ.
    Γαμώ την παναγία σου την σκατοεβραία
    και το βρωμομούνι της μάνας σου, πουστράκι.

    http://www.ksipnistere.com/2016/05/blog-post_3054.html?showComment=1543672048253#c2426253790502775793

    Mad Dog9 Δεκεμβρίου 2018 – 5:48 μ.μ.
    Γαμώ την απλυτη κωλοτρυπίδα της πόρνης μάνας σου, πουτάνας έκτρωμα,
    γαμώ το σπίτι σου και την πόρνη παναγία σου που προσκυνάς, αλήτη.

    http://www.ksipnistere.com/2018/12/blog-post_468.html

    Mad Dog13 Δεκεμβρίου 2018 – 4:00 μ.μ.
    Εάν ψάξεις στην κωλοτρυπίδα της μάνας σου θα βρεις
    το σπέρμα μου σε καπότες που ξεμινάνε στον βόθρο.
    Όσο για το πουτανάκι την παναγία, η μισή παλαιστηνη την είχε
    ξεκωλιάσει αλλά αυτή έλεγε είμαι παρθένα από το δεξί αφτί!

    Mad Dog13 Δεκεμβρίου 2018 – 4:20 μ.μ.
    Αυτό το σιχαμερό σχόλιο κατά της πατρώας θρησκείας είναι από το
    τέρας τον "unknown" 13 Δεκεμβρίου 2018 – 3:24 που διαμαρτύρεται
    γιατί άλλοι βρίζουν την εβραϊκή του θρησκεία!

    http://www.ksipnistere.com/2018/12/blog-post_233.html?showComment=1544707496041#c6694448152302803523

  18. ΕΛΑ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΒΓΑΛΕΤΕ ΧΟΛΗ!!
    ΧΟΛΗ ΕΣΕΙΣ ΓΝΩΣΗ ΕΜΕΙΣ ΟΤΙ ΓΙΝΕΤΕ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 1500 ΧΡΟΝΙΑ!!
    ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ(ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!)
    Ολόκληρος χείμαρρος πλαστογραφιών έγινε σχετικά
    με τους αρχαίους διωγμούς των χριστιανών: όσο λιγότεροι
    πραγματικοί μάρτυρες, τόσο περισσότερες πλαστογραφημένες
    Πράξεις Μαρτύρων.
    Αρχικά οι χριστιανοί πλαστογραφούσαν από τον 2ο
    αιώνα και μετά αυτοκρατορικά διατάγματα ανοχής: όπως
    το διάταγμα του Αντωνίνου του Ευσεβούς (γύρω
    στα 180). Ή μια επιστολή του Μάρκου Αυρήλιου προς
    τη σύγκλητο, στην οποία ο αυτοκράτορας δίνει μαρτυρία
    για τη διάσωση από χριστιανούς ρωμαϊκών στρατευμάτων
    που κινδύνευαν να πεθάνουν από τη δίψα. Οι χριστιανοί
    πλαστογράφησαν και μια επιστολή του τοποτηρητή
    Τιβεριανού προς τον Τραϊανό σχετικά με τη δήθεν
    αυτοκρατορική διαταγή να δοθεί τέλος στον αιματηρό
    διωγμό· πλαστογράφησαν ένα διάταγμα του Νέρβα το
    οποίο ανακαλεί τα σκληρά μέτρα του Δομιτιανού εναντίον
    του Αποστόλου Ιωάννη. Ο εκκλησιαστικός ιστοριογράφος
    Ευσέβιος (στηριζόμενος στον Ανατολίτη χριστιανό
    Ηγήσιππο, τον συγγραφέα πέντε βιβλίων με τον τίτλο
    «Υπομνήματα») αναφέρει μάλιστα ότι ο ίδιος ο Δομιτια-
    νός απελευθέρωσε «το συγγενή του Κυρίου», αφού τον
    είχαν συλλάβει ως απόγονο του Δαβίδ, και διέταξε «να
    σταματήσουν το διωγμό της Εκκλησίας»2 8 2.
    Αλλά, ενώ αρχικά οι χριστιανοί πλαστογραφούσαν ντοκουμέντα
    για την απαλλαγή τους από τους αυτοκράτορες,
    τελικά, όταν παρήλθαν οι διωγμοί τους και άρχισαν
    οι ίδιοι να διώκουν με πολύ χειρότερο τρόπο τους ειδωλολάτρες,
    πλαστογραφούσαν ντοκουμέντα για την ενοχοποίηση
    των ειδωλολατρών ηγεμόνων. Από τη μια πλευρά
    πλαστογραφούσαν δηλαδή αδιάκοπα μεγάλο αριθμό
    αντιχριστιανικών διαταγμάτων και εγκυκλίους αυτοκρατόρων
    και τοποτηρητών (ιδιαίτερα κατά τον όψιμο 3ο
    αιώνα), δήθεν δημόσια έγγραφα τα οποία υπάρχουν στις
    μη ιστορικές Πράξεις Μαρτύρων, και από την άλλη
    πλήθος μαρτυρίων. Αμέτρητοι είναι οι χριστιανοί οι οποίοι
    εμφανίζονται ως αυτόπτες μάρτυρες σε όλα τα εντελώς
    μυθικά πάθη ή τις εξιστορήσεις της ζωής των
    μαρτύρων2 8 3 .

  19. RICO RICO!! ΕΤΣΙ ΑΓΟΡΙΝΑ ΜΟΥ ΒΓΑΛΕ ΧΟΛΗ ΨΑΞΕ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΟΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΜΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΧΡΕΩΣΕ ΤΑ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ! ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΩΡΑ ΞΕΧΑΣΕΣ ΝΑ ΠΕΙΣ!!!(ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ)
    ΕΙΠΑΜΕ ΤΑΛΙΜΠΑΝ ΓΝΩΣΗ ΕΜΕΙΣ ΧΟΛΗ ΕΣΕΙΣ!!!!
    ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΤΗΛ'ΤΗΝ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!!
    …ΨΕΥΤΑΚΟ ΥΠΟΚΡΙΤΗ ΥΜΝΗΤΗ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ!!
    ΕΡΕΥΝΑ ΡΕ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ!!
    Ήδη ο πρώτος δήθεν διωγμός την εποχή του Νέρωνα,
    ο οποίος για δύο χιλιετίες έκανε αυτόν τον αυτοκράτορα
    να μοιάζει με τέρας μοναδικό στο είδος του το
    οποίο έγδερνε χριστιανούς, δεν ήταν καν διωγμός κατά
    των χριστιανών, αλλά μια δίκη για εμπρησμό. Ακόμη
    και οι εχθρικοί προς το Νέρωνα ιστορικοί Τάκιτος και
    Σουητώνιος έκριναν τη δίκη ως δίκαιη και συνετή —«ο
    ίδιος ο χριστιανισμός δεν συζητήθηκε καθόλου», γράφει
    ο ευαγγελικός θεολόγος Carl Schneider. Αλλά και η
    Ιστορία του Χριστιανισμού του καθολικού θεολόγου Michel
    Clevenot διαπιστώνει «ότι ούτε ο Νέρων, ούτε η αστυνομία
    του, ούτε οι Ρωμαίοι δεν θα πρέπει να πίστευαν
    ότι επρόκειτο για χριστιανούς. Αυτοί κινούνται ακόμη
    πάρα πολύ στα σκοτεινά και είναι πολύ ολιγάριθμοι, για
    να αποτελούσε η εκτέλεση τους αντικείμενο του δημόσιου
    ενδιαφέροντος…»284
    Είναι χαρακτηριστικό ότι στη δίκη δεν έπαιξαν κανέναν
    ή πολύ δευτερεύοντα ρόλο τα θρησκευτικά κίνητρα.
    Χαρακτηριστικό είναι ότι οι επιχειρήσεις του Νέρωνα
    περιορίστηκαν στους χριστιανούς της Ρώμης. Ναι μεν
    πλαστογράφησαν αργότερα έγγραφα, τα οποία τοποθετούν
    μαρτύρια και αλλού, στην Ιταλία και στη Γαλατία,
    αλλά, γράφει ο καθολικός θεολόγος Ehrhard, «όλες αυτές
    οι Πράξεις Μαρτύρων δεν έχουν ιστορική αξία»2 8 6

  20. ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΒΑΣΗ ΤΟΥ RICOΧΑΖΟΥΛΗ ΦΙΛΟΥ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ 10 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ…….
    Είναι χαρακτηριστικό ότι στη δίκη δεν έπαιξαν κανέναν
    ή πολύ δευτερεύοντα ρόλο τα θρησκευτικά κίνητρα.
    Χαρακτηριστικό είναι ότι οι επιχειρήσεις του Νέρωνα
    περιορίστηκαν στους χριστιανούς της Ρώμης. Ναι μεν
    πλαστογράφησαν αργότερα έγγραφα, τα οποία τοποθετούν
    μαρτύρια και αλλού, στην Ιταλία και στη Γαλατία,
    αλλά, γράφει ο καθολικός θεολόγος Ehrhard, «όλες αυτές
    οι Πράξεις Μαρτύρων δεν έχουν ιστορική αξία»2 8 6.
    Η ανοχή των Ρωμαίων ήταν συνήθως μεγάλη από
    θρησκευτικής άποψης. Ανοχή έδειξαν ακόμη και στους
    Ιουδαίους, τους διασφάλισαν πλήρη θρησκευτική ελευθερία,
    ακόμη και μετά τον ιουδαϊκό πόλεμο δεν απαίτησαν
    να λατρεύουν τους θεούς του κράτους και τους απάλλαξαν
    και από τις υποχρεωτικές θυσίες υπέρ του αυτοκράτορα.
    Έως και τις αρχές του 3 ου αιώνα το μίσος εναντίον
    των χριστιανών, οι οποίοι συμπεριφέρονταν σαν να
    ήταν μοναδικοί, οι οποίοι παρ' όλη την ταπεινοφροσύνη
    (!) αισθάνονταν ως κάτι εντελώς ιδιαίτερο, ως «Ισραήλ
    του Θεού», «γένος των εκλεκτών», «ιερός λαός», ως
    «το χρυσό τμήμα», εκπορευόταν κυρίως από το λαό. Οι
    αυτοκράτορες θεωρούσαν τον εαυτό τους απέναντι στην
    περίεργη σέκτα των ασήμαντων ανθρώπων πάρα πολύ
    ισχυρό για να επέμβουν σοβαρά. «Όσο μπορούσαν απέφευγαν
    » τις δίκες χριστιανών (Eduard Schwartz). Για
    δύο ολόκληρους αιώνες γενικά δεν «διώκανε» τους χριστιανούς.
    0 αυτοκράτορας Κόμμοδος είχε χριστιανή μετρέσα.
    Και στη Νικομήδεια το κτίριο της κύριας εκκλησίας
    των χριστιανών βρισκόταν απέναντι από τα ανάκτορα
    του Διοκλητιανού. Και κατά τη διάρκεια του
    χειρότερου πογκρόμ εναντίον των χριστιανών ο καθηγητής
    ρητορικής του αυτοκράτορα, ο εκκλησιαστικός Πατέρας
    Λακτάντιος, παρέμεινε εντελώς ανέπαφος στο στενότατο
    περιβάλλον του ηγεμόνα. Ο Λακτάντιος δεν δικάστηκε
    ούτε κλείστηκε στα μπουντρούμια. Σχεδόν όλοι
    γνώριζαν τους χριστιανούς, αλλά δεν ήθελαν να λερώσουν
    τα χέρια τους με τη δίωξη τους. Αν όμως ήταν
    καμιά φορά αναγκαίο, επειδή οι μάζες των ειδωλολατρών
    μαίνονταν, οι υπάλληλοι έκαναν τα πάντα, για να
    μπορέσουν να απελευθερώσουν πάλι όσους είχαν συλλάβει.
    Οι χριστιανοί έπρεπε μόνο να εγκαταλείψουν την
    πίστη τους —και την εγκατέλειπαν κατά μάζες, αυτό
    ήταν παντού ο κανόνας — και κανείς δεν τους ενοχλούσε
    πλέον. Κατά τον πιο αυστηρό διωγμό ακόμη, εκείνον
    του Διοκλητιανού, το κράτος επέμενε μόνο στην εκτέλεση
    της υποχρεωτικής θυσίας η οποία επιβαλλόταν από
    το νόμο για κάθε πολίτη. Μόνο η άρνηση της τιμωρούταν,
    σε καμία περίπτωση η εξάσκηση της χριστιανικής
    θρησκείας. Γιατί οι εκκλησίες ακόμη και στους διωγμούς
    του Διοκλητιανού μπορούσαν να έχουν περιουσία287.
    Για γενικό και συστηματικό διωγμό των χριστιανών
    μπορούμε να μιλάμε μόνο την εποχή του αυτοκράτορα
    Δέκιου το έτος 250. Ως πρώτο θύμα διωγμού πέθανε
    τότε ο Ρωμαίος επίσκοπος Φαβιανός —και πέθανε στη
    φυλακή· δεν είχε εκδοθεί θανατική ποινή εναντίον του.
    Έως τότε όμως η αρχαία Εκκλησία παρουσίαζε ήδη
    έντεκα από δεκαεπτά Ρωμαίους επισκόπους ως «μάρτυρες
    », αν και ούτε ένας τους δεν ήταν μάρτυρας! Και
    να σκεφτεί κανείς ότι ήδη διακόσια χρόνια ζούσαν δίπλα-
    δίπλα με τους αυτοκράτορες. Και παρ' όλα αυτά ακόμη
    και στα μέσα του 20ού αιώνα ψεύδονται από καθολικής
    πλευράς —με τυπογραφική άδεια της Εκκλησίας (και
    αφιέρωση: «Στην Αγία Θεομήτορα»)— ότι «οι περισσότεροι
    πάπες πεθαίνουν εκείνη την εποχή ως μάρτυρες
    » (Ruger).

  21. 0 πάπας Κορνήλιος, ο οποίος απεβίωσε ειρηνικά στη
    Σιβιταβέκια, σύμφωνα με τις εκκλησιαστικές Πράξεις
    Μαρτύρων αποκεφαλίζεται. Το ίδιο πλαστές είναι οι Πράξεις
    οι οποίες καθιστούν το Ρωμαίο επίσκοπο Στέφανο
    Α' (254-257) θύμα των διωγμών του Βαλεριανού. Ο
    Αγιος πάπας Ευτυχιανός (275-283) λέγεται μάλιστα
    ότι έθαψε «με τα ίδια του τα χέρια» 342 μάρτυρες,
    προτού τους συναντήσει ο ίδιος. Την αποστασία πολλών
    παπών κατά τον πρώιμο 4ο αιώνα προσπάθησαν να καλύψουν
    παρομοίως με πλαστογραφίες Πράξεων. To Liber
    pontificalis, ο επίσημος κατάλογος των παπών, βάζει το
    Ρωμαίο επίσκοπο Μαρκελλίνο (296-304), ο οποίος έκανε
    θυσίες στους θεούς και παρέδωσε στον εχθρό τα
    «ιερά» βιβλία, να μετανοεί αμέσως και να υφίσταται
    μαρτυρικό θάνατο, πράγμα που δεν είναι παρά πλαστογραφία.
    Στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο ο ένας πάπας μετά
    τον άλλο κερδίζει το στέφανο του μάρτυρα —σχεδόν όλα
    είναι ψέματα και απάτη. (Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός
    ότι η λατρεία των μαρτύρων εμφανίστηκε γενικά
    κατά τα τέλη του 3ου αιώνα.)2 8 8
    Ειδικά οι επίσκοποι —ο μαρτυρικός θάνατος των
    οποίων θεωρείτο ως «κάτι το ανώτερο» σε σχέση με
    εκείνον των απλών χριστιανών, αφού ακόμη και στον
    άλλο κόσμο καταλαμβάνουν υψηλότερη θέση στην ιεραρχία—,
    ειδικά οι επίσκοποι σπάνια γίνονταν μάρτυρες.
    Κατά σωρούς το έβαζαν στα πόδια, πολλές' φορές διέφευγαν
    από χώρα σε χώρα, έφταναν μάλιστα μέχρι τα
    πέρατα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, φυσικά με ειδική
    εντολή του Θεού και χωρίς να ξεχνάνε να στέλνουν από
    την ασφαλή κρυψώνα τους εμψυχωτικές επιστολές σε
    φυλακισμένους πιστούς κατώτερου βαθμού. Στην αρχαία
    Εκκλησία αυτό ήταν τόσο γνωστό, ώστε ακόμη και
    στις πολυάριθμες πλαστογραφημένες ιστορίες μαρτύρων
    μόνο λίγοι επίσκοποι φιγουράρουν ως μάρτυρες! (Με το
    ξέσπασμα του τοπικού πογκρόμ, ο ΙΙατριάρχης της Αλεξάνδρειας
    Διονύσιος ήταν σε τέτοια βιασύνη που έφυγε
    καβάλα σε ασέλωτο ζώο —δικαίως φέρει την προσωνυμία
    «Μέγας».)2 89
    Σχεδόν όλοι οι «άγιοι» των πρώτων αιώνων ανακηρύχτηκαν
    εκ των υστέρων σε «μάρτυρες», «ακόμη και
    αν είχαν πεθάνει ειρηνικά. Κάθε ένδοξο πρόσωπο της
    προκωνσταντίνειας εποχής έπρεπε, βλέπετε, να έχει υποστεί
    μαρτυρικό θάνατο» (Kotting). Κι όμως «λίγες
    μόνο» των αποκαλούμενων Acta Martyrum (Πράξεων
    Μαρτύρων) είναι «γνήσιες και βασίζονται σε γνήσιο αποδεικτικό
    υλικό» (Syme). Και κυρίως από τον 4ο αιώνα
    και μετά άρχισαν οι καθολικοί χριστιανοί να «καθαρίζουν
    » Πράξεις και ιστορίες μαρτύρων που τους φαίνονταν
    πλαστογραφημένες από «αιρετικούς», κατασκευάζοντας
    δικές τους πλαστογραφίες. Αναγνώριζαν μεν τα
    αναφερόμενα θαύματα των Αποστόλων, απέρριπταν ό-

    μως τις «ψευδείς διδασκαλίες» οι οποίες υπήρχαν επίσης
    εκεί. Έτσι αντέδρασαν ορθόδοξοι πλαστογράφοι όπως
    ο Ψευδο-Μελίτων, ο Ψευδο-Ιερώνυμος, ο Ψευδο-
    Αβδίας με δικές τους πλαστογραφίες2 9 0.
    Οι χριστιανικές «Πράξεις Μαρτύρων» δε σταματούν
    μπροστά σε καμία υπερβολή, καμία αναλήθεια, κανένα
    κιτς.

  22. Τέλεια γνώστρια όμως γίνεται η καθολική ιστορία
    των μαρτυρικών θανάτων με το μαρτύριο του Πολύκαρπου,
    του οποίου γνωρίζουν ακόμη και την ώρα του θανάτου
    — σχεδόν μοναδικό φαινόμενο στην πρώιμη χριστιανική
    λογοτεχνία. Η ημερομηνία όμως είναι άγνωστη· δεν
    γνωρίζουμε καν αν συνέβη επί Μάρκου Αυρήλιου ή επί
    Αντωνίνου του Ευσεβούς. Σε αυτή την αρχαιότατη έκθεση
    αυτόπτη μάρτυρα σχετικά με το μαρτυρικό θάνατο
    χριστιανού, ένα κείμενο στο οποίο έχουν παρεμβάλει από
    την αρχή μέχρι το τέλος πλαστά κομμάτια, στο οποίο
    υπάρχουν επιμέλειες και επεμβάσεις, προσθήκες πριν και
    μετά τον Ευσέβιο, όπως και ένα μη γνήσιο παράρτημα,
    ο άγιος επίσκοπος γνωρίζει εκ των προτέρων τον τρόπο
    με τον οποίο θα πεθάνει. Μπαίνοντας στην αρένα, τον
    ενθαρρύνει μια ουράνια φωνή: «Πολύκαρπε βάστα γερά!
    » Δεν καίγεται στην πυρά, για την οποία έφερναν
    ξύλα «ιδιαίτερα οι Ιουδαίοι», μάταια λαμπαδιάζουν οι
    φλόγες. Έτσι ο δήμιος αναγκάζεται να του καταφέρει
    το θανατηφόρο χτύπημα, οπότε το αίμα του σβήνει τη
    φωτιά και από την πληγή βγαίνει ένα περιστέρι που
    πετάει προς τον ουρανό… Αυτές οι Πράξεις «γράφονταν
    », λοιπόν, μόνο «αργά και κομμάτι-κομμάτι» (Kraft).
    Και τον 20ό αιώνα ακόμη ακτινοβολεί στο καθολικό
    «Θεολογικό και Εκκλησιαστικό Λεξικό» αυτή η ιστορία
    ως «η πολυτιμότερη μαρτυρία για τη λατρεία αγίων και
    λειψάνων από τους καθολικούς». Σήμερα ακόμη ο γενναιόψυχος
    μάρτυρας (ο οποίος παρεμπιπτόντως, όπως
    αρμόζει σε επίσκοπο, το είχε σκάσει προηγουμένως πολλές
    φορές, και είχε αλλάξει πολλά κρησφύγετα) εορτάζεται
    ως άγιος: από τη Βυζαντινή και Συριακή Εκκλησία
    στις 23 Φεβρουαρίου, από τους μελχίτες στις 25
    Ιανουαρίου, από τους καθολικούς στις 26 και ακόμη
    παίζει το ρόλο του «προστάτη εναντίον της ωτίτιδας»2 9 1 .
    Ας ρίξουμε μια ματιά, επί παραδείγματι, στις «Πράξεις
    Περσών Μαρτύρων».
    Εδώ οι χριστιανοί τρέχουν κατά πλήθη να εκτελεστούν,
    «ψέλνοντας πανηγυρικά τους ψαλμούς του Δαβίδ
    ». Και δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να γελάνε,
    καθώς ο δήμιος ακονίζει ήδη το σπαθί. Εδώ τους σπάνε
    όλα τα δόντια και τους τσακίζουν όλα τα. κόκκαλα.
    Αγοράζουν ειδικά γι' αυτό το λόγο καινούρια μαστίγια,
    για να τους λιώσουν. Τους χτυπάνε και τους σακατεύουν.
    Τους διαμελίζουν, τους γδέρνουν από την κορυφή
    μέχρι τα νύχια, τους κόβουν αργά από τη μέση του
    σβέρκου έως το κρανίο, τους κόβουν τις μύτες και τα
    αφτιά, τους μπήγουν πυρωμένα καρφιά στα μάτια, τους
    πετροβολούν, τους κόβουν φέτες με πριόνια, τους αφήνουν
    να πεθάνουν της πείνας μέχρι που το δέρμα ξεκολλάει
    και πέφτει από τα κόκκαλα. Μία φορά φέρνουν και
    16 ελέφαντες για να ποδοπατήσουν τους ήρωες… Αλλά
    ό,τι κι αν τους κάνουν, εκείνοι υπομένουν σχεδόν τα
    πάντα εκπληκτικά για πολύ ώρα και ευδιάθετοι, που
    λέει ο λόγος μέσα στην καλή χαρά. Αφού τους έχουν
    κάνει κομμάτια, όλο αίμα και πύο, εκείνοι βγάζουν τους
    πιο εμψυχωτικούς λόγους: Ουρλιάζουν: «Η καρδιά μου
    αγαλλιάζει στον Κύριο και χαίρεται στη σωτηρία του».
    Ή ομολο-γούν: «Αυτός ο πόνος αναζωογονεί»2 9 2.

  23. Αφού κόβουν ένα-ένα όλα τα δάχτυλα των χεριών και
    των ποδιών του μαρ Ιάκωβου, κάθε φορά συνοδευόμενοι
    είτε από έναν ευγενή είτε και από ένα φαρμακερό λόγο
    εναντίον των «σαρκοβόρων λύκων», η πίστη του γίνεται
    όλο και πιο σταθερή και ζητάει περισσότερα βασανιστήρια.
    «Τι καθόσαστε και τεμπελιάζετε;» φωνάζει ανυπόμονος.
    «Ας μη φείδονται οι οφθαλμοί σας. Διότι η καρδιά
    μου αγαλλιάζει στον Κύριο και η ψυχή μου υψώθηκε σε
    εκείνον ο οποίος αγαπά τους ταπεινούς». Και έτσι οι
    δήμιοι μετά από τα δέκα δάχτυλα των ποδιών και τα
    δέκα των χεριών, συνεχίζουν τρίζοντας τα δόντια, να του
    κόβουν και άλλα μέλη, εντελώς συστηματικά, και κάθε
    μέλος που πέφτει καταγής ο άγιος το σχολιάζει πάλι με
    ένα ευσεβές ρητό. Μετά την απώλεια του δεξιού πέλματος
    λέει: «Κάθε μέλος που μου κόβετε, δίνεται θυσία
    στον επουράνιο βασιλέα». Του έκοψαν το αριστερό πέλμα
    και εκείνος είπε: «Εισάκουσε με, ω Κύριε, διότι εσύ
    είσαι αγαθός και μεγάλη είναι η καλοσύνη σου προς
    όλους όσοι σε καλούν». Του έκοψαν το δεξί χέρι και
    εκείνος φώναξε: «Η χάρη του Θεού ήταν μεγάλη επάνω
    μου· ελευθέρωσε την ψυχή μου». Του έκοψαν το αριστερό
    χέρι και εκείνος είπε: «Κοίτα, στους νεκρούς κάνεις
    θαύματα». Προχώρησαν και του έκοψαν τον δεξί μπράτσο
    και εκείνος είπε πάλι: «Θα υμνώ τον Κύριο, όσο ζω
    και θα δοξάζω το Θεό μου, όσο υπάρχω. Ας του αρέσει
    ο ύμνος μου· εγώ θα χαρώ στον Κύριο».
    Οι κακοί ειδωλολάτρες κόβουν και το αριστερό μπράτσο,
    βγάζουν τον δεξή μηρό από την κλείδωση του
    γόνατος… και τέλος «ο ένδοξος» κείτεται ξαπλωμένος
    πλέον μόνο με «κεφάλι, στήθος και κοιλιά», σκέφτεται
    λίγο την κατάσταση και ανοίγει «πάλι το στόμα», για
    να απαριθμήσει επακριβώς σε μια μικρή ομιλία προς τον
    Θεό όλα όσα έχασε ήδη για χάρη του —πρέπει να
    παραδεχτούμε ότι είναι αρκετά γενναίο σε αυτή την
    περιορισμένη κατάσταση —: «Κύριε και Θεέ, ευσπλα-
    χνικέ και ελεήμονα, σε παρακαλώ εισάκουσε την προσευχή
    μου και αποδέξου τις ικεσίες μου. Κείτομαι εδώ,
    αφού μου έχουν αφαιρέσει τα μέλη· ο μισός κείτομαι εδώ
    και σιωπώ. Δεν έχω, Κύριε, δάχτυλα, για να σε ικετέψω
    · ούτε μου άφησαν οι διώκτες χέρια, για να τα απλώσω
    σ' εσένα. Τα πόδια μού τα έκοψαν τα γόνατα τα
    έλυσαν τα μπράτσα μού τα έβγαλαν τους μηρούς τούς
    έκοψαν. Τώρα κείμαι ενώπιον Σου σαν διαλυμένο σπίτι,
    από το οποίο έχει μείνει μόνο ένα κομμάτι στέγης. Σε
    ικετεύω, Κύριε και Θεέ…» κ.λπ. κ.λπ.

  24. ΑΚΡΕΤΟ ΨΕΜΜΑ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΟΠΟΙΟΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΕ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΨΕΜΑ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΑΣ ΜΟΥ ΣΤΗΛΕΙ ΣΤΟ ΜΙΣΑΡΟΣΕΛΛΗΝ@ΑΓΙΑΤΡΙΑΣ666.ΑΒΡΑΑΜ
    ΚΑΙ ENA BONUS
    Και το βράδυ, ως συνήθως, οι χριστιανοί έκλεψαν το
    πτώμα ή μάλλον «περισυνέλεξαν και τα είκοσι οχτώ
    κομμένα μέλη» μαζί με το υπόλοιπο σώμα —και τότε
    έπεσε φωτιά από τον ουρανό, «έγλυψε το αίμα από το
    αχυρόστρωμα… έως ότου τα μέλη του αγίου κοκκίνισαν
    και έγιναν σαν ώριμο τριαντάφυλλο»2 9 5.
    Πράξεις Μαρτύρων!
    Σύμφωνα με τέτοια υποδείγματα μπορούσαν να βάζουν
    πολλούς χριστιανούς ήρωες να πεθαίνουν__
    Όπως ο Άγιος Ιάκωβος έτσι και ο Άγιος Αρκάδιος
    είναι ήρωας και χριστιανός από την κορυφή έως τα
    νύχια, επομένως τίποτα δεν μπορεί να τον ταράξει. Όταν
    τελικά ο λυσσασμένος τοποτηρητής τού δείχνει τα εργαλεία
    των βασανιστηρίων, εκείνος χλευάζει μόνο: «Θα
    διατάξεις να γδυθώ;» Αλλά και την απόφαση του δικαστηρίου
    να του κόψουν ένα-ένα τα μέλη του σώματος
    του, αργά-αργά, την ακούει «με εύθυμη διάθεση». «Τώρα
    όρμησαν οι δήμιοι επάνω του και του έκοψαν τις
    κλειδώσεις των δαχτύλων, των βραχιόνων και των ώμων,
    και κομμάτιασαν τα δάχτυλα των ποδιών, τα πέλματα
    και τους μηρούς. Ο μάρτυρας πρότεινε πρόθυμα το
    ένα μέλος μετά το άλλο… Κολυμπώντας στο αίμα του
    προσευχόταν δυνατά: "Κύριε και Θεέ μου, όλα αυτά τα
    μέλη εσύ μου τα έδωσες, κι εγώ τώρα στα επιστρέφω
    ως θυσία…"» κ.λπ. Και όλοι οι παρευρισκόμενοι πλέουν
    στα δάκρυα, όπως ο άγιος στο αίμα. Ακόμη και οι δήμιοι
    καταριούνται την ημέρα που γεννήθηκαν. Μόνο ο κακός
    ειδωλολάτρης τοποτηρητής μένει ασυγκίνητος. «Όταν
    είχαν κόψει όλα τα άκρα του άγιου ομολογητή, εκείνος
    παρακαλούσε να του κόψουν με ένα στομωμένο τσεκούρι
    και τα μεγαλύτερα, έτσι ώστε να απομείνει πλέον μόνο
    ο κορμός. Και τότε ο Άγιος Αρκάδιος, ο οποίος ζούσε
    ακόμη (!), θυσίασε τα σκορπισμένα μέλη του στο Θεό
    και φώναξε: "Ευτυχή μέλη!"» Και ύστερα —όλα αυτά,
    όπως αναφέραμε «μόνο με τον κορμό»— ακολουθεί κάι
    ένα φλογερό θρησκευτικό κήρυγμα προς τους ειδωλολάτρες…
    Ο εκδότης του μεγαλεπήβολου καθολικού έργου, από
    το οποίο παραθέσαμε τα αποσπάσματα, διαβεβαιώνει στον
    πρόλογο ότι θέλει να προσφέρει «θεμελιωμένα στοιχεία
    στη θέση (!) των αποκαλούμενων θρύλων», «μόνο θεμελιωμένα
    και αληθινά», και προσφέρει με αυτό τον τρόπο
    αμέτρητες ιστορίες τρόμου .
    Και τον 20ό αιώνα η καθολική μέριμνα —πολλές
    φορές με άδεια της ηγεσίας— για τη σωτηρία της
    ψυχής βγάζει το «δίδαγμα» από αυτό το φρικιαστικό
    κιτς με τα λόγια του Αγίου Αρκαδίου: «Το να πεθαίνεις
    για Εκείνον, σημαίνει ζωή. Το να υποφέρεις για Εκείνον,
    είναι η μεγαλύτερη χαρά! Τπόμενε, χριστιανέ, τα πάθη
    και τα δεινά αυτής της ζωής και μην αφήσεις τίποτα να
    σε απομακρύνει από την υπηρεσία του Θεού. Ο ουρανός
    αξίζει τα πάντα»2 9 8 .
    Για όσους το μαρτύριο του μαρ Ιάκωβου δεν είναι
    αρκετά θαυμαστό, συμβαίνουν φυσικά (ή υπερφυσικά)
    και άλλα μεγαλειώδη πράγματα.. Κάποιος χριστιανός ο
    οποίος παίρνει τη διαταγή και επιχειρεί να σκοτώσει ένα
    χριστιανό, τον σηκώνει η «δύναμη του Θεού» δύο φορές
    και τον συντρίβει σχεδόν στη γη· τρεις ώρες κείτεται
    σαν νεκρός. Στον μακάριο Ναρσή δεν μπόρεσαν να κόψουν
    την κεφαλή, τη γενναία, ούτε με δεκαοχτώ σπαθιά,
    ύστερα τα κατάφερε ένα μαχαίρι. Και στον τόπο
    που πεθαίνουν αυτοί οι ήρωες, καθώς βέβαια πρέπει να
    πεθάνουν κάποτε, «ανεβοκατεβαίνουν συχνά τη νύχτα…
    στρατιές αγγέλων…» Κάποτε μάλιστα, χωρίς καμία
    αμφιβολία, είδαν ακόμη και ειδωλολάτρες βοσκοί ότι «για
    τρεις νύχτες στρατιές αγγέλων ανεβοκατέβαιναν» πάνω
    από «τον τόπο της δολοφονίας των αγίων και υμνούσαν

  25. Πράξεις Μαρτύρων!
    Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι εδώ δεν
    πρόκειται για χριστιανικούς θρύλους, αλλά, βλέπετε, για
    πράξεις, για ιστορικές αναφορές· ότι εκτός αυτού τα ίδια
    τα ντοκουμέντα τονίζουν ακόμη μια φορά την «ορθή
    καταγραφή»· ότι αναφέρουν: «Ακούσαμε την ακριβή ιστορία
    εκείνων οι οποίοι υπήρξαν πριν από εμάς, από το
    στόμα γέρων, φιλαληθών και αξιόπιστων επισκόπων και
    ιερέων. Διότι αυτοί τους είδαν με τα μάτια τους και
    έζησαν στις ημέρες τους»3 0 0.
    Εννοείται ότι οι χριστιανοί ομολογούν με το αίμα τους
    την πίστη τους σε όλο και μεγαλύτερα πλήθη, ότι πεθαίνουν
    σε τόσες ποσότητες και με τόσο ηρωικό τρόπο,
    ώστε οι δήμιοι κουράζονται από το πολύ σφάξιμο. Κάποτε
    πεθαίνουν μαζί με τον επίσκοπο τους δεκαέξι, ύστερα
    εκατόν είκοσι οχτώ μάρτυρες, ύστερα εκατόν έντεκα
    άντρες και εννέα γυναίκες, ύστερα διακόσιοι εβδομήντα
    πέντε, ύστερα οχτώ χιλιάδες εννιακόσιοι σαράντα,
    ύστερα δεν μπορούν πλέον να μετρηθούν, μια και «ο
    αριθμός τους υπερβαίνει τις πολλές χιλιάδες»3 0 1.
    Στην πραγματικότητα υπήρχαν πολύ, μα πάρα πολύ
    λιγότεροι χριστιανοί μάρτυρες από όσους παρουσίαζαν
    στον κόσμο για αιώνες ολόκληρους. Κάποιοι πραγματικοί
    εξαφανίστηκαν επιπλέον χωρίς ίχνος, η στάχτη τους
    πετάχτηκε στα ποτάμια, σκορπίστηκε στους τέσσερις
    ανέμους. Υπήρχαν μεγάλες περιοχές φτωχές ή κενές
    μαρτύρων. Και, όταν άρχισαν να κλείνουν τα άγια λείψανα
    στα ιερά, οι άνθρωποι πήγαιναν συχνά προσκυνητές
    διανύοντας μακρινές αποστάσεις και επιχειρούσαν
    επίπονες ανακομιδές, ό,τι και αν ανακόμιζαν στην πραγματικότητα.
    Λείψανα γνωστών μαρτύρων πουλιόντουσαν
    ακριβά, υπήρχε μεγάλη ζήτηση και για μεγάλες ποσότητες,
    για κομμάτια πολλών μαρτύρων, είτε γνώριζαν
    το όνομα τους είτε όχι.__

  26. ειδικά «την αγία
    ημέρα των Χριστουγέννων» και κατά την «Θεία Λειτουργία…
    » (Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο), εκτός αυτών οι
    10.000 χριστιανοί που σταυρώθηκαν στο όρος Αραράτ ή
    οι 24.000 συνοδοιπόροι του Αγίου Πάππου οι οποίοι την
    εποχή του Λικίνιου χύνουν το αίμα τους για το Χριστό
    στην Αντιόχεια, μέσα σε πέντε ημέρες σε ένα και μοναδικό
    βράχο. Πολύ συχνά δεν αναφέρουν καν αριθμό, αλλά
    βάζουν να πεθαίνει «αμέτρητο πλήθος πιστών», μιλάνε
    για «αμέτρητους» μάρτυρες, ισχυρίζονται εντελώς
    στερεότυπα μόνο το θάνατο «πάρα πολλών ιερομαρτύρων»,
    ή υπερηφανεύονται επίσης για το γεγονός ότι «σχεδόν
    ολόκληρο το ποίμνιο» ακολούθησε τον επίσκοπο του στο
    θάνατο, ή αναφέρουν «τα πάθη πάρα πολλών αγίων
    γυναικών, οι οποίες… για χάρη της χριστιανικής πίστης
    βασανίστηκαν και θανατώθηκαν με τον πιο επώδυνο τρόπο
    » (Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο ή «Κατάλογος όλων εκείνων
    των χριστιανών πιστών οι οποίοι στέφθηκαν με αγιότητα
    και μαρτυρικό θάνατο, των οποίων τη ζωή, τη
    δράση και τον ηρωικό θάνατο η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
    συνέλεξε, έλεγξε και κατέγραψε και φύλαξε εις
    αιώνια πανηγυρική μνήμη εκείνων. Με συνημμένη σύντομη
    περιγραφή των σημαντικότερων στιγμών της ζωής
    τους, αφορμή του προσηλυτισμού τους, της δράσης
    τους και του επώδυνου θανάτου τους».) Όπως καταλαβαίνουμε
    ήταν συχνός ο χαρακτηρισμός των λειψάνων
    με τη διατύπωση: «Των οποίων το όνομα γνωρίζει ο
    Θεός»3 0 2 .
    Γεγονός είναι ότι ο αριθμός όλων των χριστιανών
    μαρτύρων των τριών πρώτων αιώνων μπόρεσε να υπολογιστεί
    κατ" εκτίμηση στους 1.500 (σίγουρα ένας προβληματικός
    αριθμός)· ότι από τα αναφερόμενα 250 ελ-
    ληνικά μαρτύρια σε, όπως και να το κάνουμε, 250 χρόνια,
    μόνο περίπου 20 αποδείχθηκαν ιστορικά· ότι γενικά
    γραπτές πηγές έχουμε μόνο για μερικές δωδεκάδες μαρτύρων
    ότι και ο Ωριγένης, ο μεγαλύτερος θεολόγος της
    προκωνσταντίνειας εποχής, τόσο σεβαστός για πολλά
    πράγματα, χαρακτηρίζει τον αριθμό των χριστιανών μαρτύρων
    «μικρό και εύκολο να μετρηθεί». Παρ' όλα αυτά
    το 1959 ακόμη ο καθολικός θεολόγος Stockmeier γράφει:
    «Τρεις ολόκληρους αιώνες τούς κυνηγούσαν μέχρι
    θανάτου…»· και παρομοίως στα μέσα του 20ού αιώνα
    ακόμη γράφει και ο Ιησουίτης Hertling: «Θα πρέπει να
    υποθέσουμε σίγουρα έναν εξαψήφιο αριθμό». Θα πρέπει;
    Γιατί; Μας απαντάει ο ίδιος: «Ο ιστορικός ο οποίος
    εξετάζει τις πηγές με κριτικό πνεύμα και θέλει να παρουσιάσει
    τα πράγματα όπως ήταν, διατρέχει διαρκώς
    κίνδυνο να τραυματίσει ευσεβή αισθήματα. Μόνο και
    μόνο όποιος βγάλει το συμπέρασμα ότι δεν υπήρξαν εκατομμύρια
    μάρτυρες… »3 0 3__

  27. rICO RICO, Unknown, τασούλα και καμία 100 άλλα, αλλά τι
    κρίμα, η μπόχα σου σε προδίδει, προσκυνημένη γίδα.
    By the way, ευχαριστώ για την αναδημοσίευση!!!

  28. ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ ΣΕ ΣΕΝΑ ΤΑΣΟΎΛΑΜ ΤΣΟΎΛΑΜ
    ———————————-
    Mad Dog27 Οκτωβρίου 2018 – 9:22 π.μ.
    Ο δειλός, ελεεινός, ανθέλληνας, υβριστής της Ελλάδας, γλείφτης του
    σιωνισμού, γιανόπουλος, ανάρτησε δύο άρθρα αλλά δεν επιτρέπει
    τα σχόλια, του αρέσει ο μονόλογος!

    Ασφαλώς ο λόγος είναι προφανής, δεν μπορείς να υμνείς ένα
    τέρας σαν τον κωνσταντίνο, γιατί θα μαζώξεις ροχάλες!

    Και ποιος ήταν ο κωνσταντίνος, ένας βάρβαρος δολοφόνος
    ο όποιος βαρύνεται με πολλά εγκλήματα, δλδ σκότωσε:
    Τον γιο του, Κρίσπο.
    Τη γυναίκα του, Φαύστα.
    Τον πεθερό του, Μαξιμιανό.
    Το γαμπρό του, Λικίνιο.
    Το γαμπρό του, Βασιανό.
    Τον ανιψιό του, Λικινιανό (12 ετών).

    Της προάλλες αυτός ο ελεεινός υμνούσε τον θεοδόσιο και
    δικαιολογούσε την σφαγή 17.000 Ελλήνων σε ιπποδρόμιο
    της Θεσσαλονίκης, γιατί αρνιόνταν να γίνουν χριστιανοί!

    Το Μ. Αλέξανδρο δε, τον μέγα στρατηλάτη που όλος ο κόσμος
    θαυμάζει, τον ονόμασε δολοφόνο και σφαγέα!

    Το χειρότερο όλων, αν και δεν έχει τέλος η αθλιότητα αυτού
    του ανθέλληνα, το ιερότερο των ιερών των αρχαίων Ελλήνων,
    τους "Δελφούς" τους ονόμασε" κέντρο ακολασίας!"
    Αυτός είναι ο σπόρος του καρκίνου στο σώμα της Ελλάδας,

    Mad Dog27 Οκτωβρίου 2018 – 1:24 μ.μ.
    Γιανόπουλε λεπρέ, η βρώμα σου όσες μάσκες και αν φορέσεις σε προδίδει.
    Το μίσος σου για κάθε τι Ελληνικό, η πεοχειλία σου στον σιωνισμό, είναι εμφανέστατη!

    Mad Dog9 Δεκεμβρίου 2018 – 5:48 μ.μ.
    Γαμώ την απλυτη κωλοτρυπίδα της πόρνης μάνας σου, πουτάνας έκτρωμα,
    γαμώ το σπίτι σου και την πόρνη παναγία σου που προσκυνάς, αλήτη.

    http://www.ksipnistere.com/2018/12/blog-post_468.html

    Mad Dog13 Δεκεμβρίου 2018 – 4:00 μ.μ.
    Εάν ψάξεις στην κωλοτρυπίδα της μάνας σου θα βρεις
    το σπέρμα μου σε καπότες που ξεμινάνε στον βόθρο.
    Όσο για το πουτανάκι την παναγία, η μισή παλαιστηνη την είχε
    ξεκωλιάσει αλλά αυτή έλεγε είμαι παρθένα από το δεξί αφτί!

    ΕΥΘΥΜΉΣΑΜΕ ΠΆΛΙ!!!!XXAXAXAXAXA

  29. ΜΠΟΥΖΟΥΡΙΑΣΑΝ ΤΟΝ ΜΟΓΓΟΛΟΓΥΦΤΟ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΟΙ ΕΠΙΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΓΕΡΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΛΥΣΣΑΞΕΙ ΤΑ ΠΑΓΑΝΑ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΥ
    ΕΧΟΥΝ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΚΤΙΕΣ ΕΠΙΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΒΕΛΖΕΒΟΥΛ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟΓΥΦΤΟ ΚΑΙ ΒΓΑΖΟΥΝ ΑΦΡΟΥΣ.
    ΚΑΝΤΕ ΛΙΓΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΠΙΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ ΔΙΑΒΟΛΟΓΕΝΝΗΜΑΤΑ.
    ΚΑΛΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΧΩΝΕΙ Ο ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΓΕΛΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΔΑΛΟ ΚΑΤΣΙΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΑΤΑΝΙΑΣΜΕΝΑ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΥ

    00:01 ειναι η ωρα για επικληση εχει παρει κλιση ο πλανητης θα τον επαναφερω …
    καληνυχτα

  30. Από τα γραπτά σου συμπεραίνεται ότι αυτός που βγάζει αφρούς από το στόμα
    και γιαούρτια από τον ποπό, αυτός είσαι εσύ ρε καψερέ, μόλις στριμωχθείτε,
    την μπάλα στην κερκίδα και άλλα αντι άλλων!

    Τι σχέση έχει με την ανάρτηση και την συζήτηση που ακολούθησε με τις ασυναρτησίες σου,
    μόνο εσύ το ξρεις, κουραμπιέ! Χα..χα..χα.. σκύψε χριστιανή μου να σε ακροασθώ!

    Επικλήσεις μπρούμυτα προς jerusalem μεριά, κάνουν τα προσκυνημένα χριστιανά,
    τα ισλαμά με το κώλο σαν κανόνι προς Μεκα μεριά, εμείς οι Εθνικοί Έλληνες
    ΔΕΝ προσκυνούμε ούτε Θεούς μήτε βασιλιάδες, κεφτέ!

  31. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

  32. ΡΕ ΤΡΑΒΑ ΨΟΦΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΚΩΛΟΓΥΦΤΕ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑ ΑΠΑΤΕΩΝΑ
    ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ Ν' ΑΚΟΥΜΕ ΤΑ ΒΟΓΓΗΤΑ ΣΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΓΕΝΝΗΜΑ

    ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
    ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΥΜΝΟΛΟΓΟΥΝ ΟΙ ΨΑΛΜΩΔΟΙ
    ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΠΑΓΓΕΛΟΥΝ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ

    Η Γέννησίς σου, Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως· εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν, τον Ήλιον της δικαιοσύνης, και σε γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν, Κύριε δόξα Σοι.

    Να ‘μουν του σταύλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
    την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.

    Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
    το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.

    Να λάμψω από τη λάμψη του κι' εγώ σαν διαμαντάκι
    κι' από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.

    Να μοσκοβοληθώ κι' εγώ από την ευωδία,
    που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.

    Να ‘μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
    την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι

    Κωστής Παλαμάς

    ΚΑΜΙΑ 300ΡΙΑ ΣΑΛΕΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ ΕΙΣΤΕ ΤΑ ΠΑΓΑΝΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑ
    ΘΕΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΤΕ ΑΛΛΑ ΕΠΙΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΡΑΓΟ ΚΑΝΕΤΕ ΖΩΑ.
    ΤΑ ΖΩΑ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΖΩΑ
    ΑΝΤΕ ΖΩΑ ΠΡΟΣΚΥΝΕΙΣΤΕ ΤΟΝ ΓΥΦΤΟ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ ΔΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΑ ΧΡΕΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩΣΕΙ 20ΧΙΛΙΑΡΑ
    ΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΠΟΥΛΑΤΕ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΣΑΣ ΖΩΑ.
    ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ Ο ΓΥΦΤΟΣ ΑΛΛΩΣΤΕ.

  33. Είμαι σε πολύ καλή διάθεση, χαρούμενος και χαλαρός, επιδή είμαι καλός
    χαρακτήρας και συμπονώ τους δυστυχησμένους σαν και σένα, με την
    ιδιότητα του κτηνιάτρου, θα σε δώσω μια συμβουλή και συνταγή.

    Πριν πας για νανάκια κάθε βράδυ, ένα χλιαρό ντουσάκι, δύο
    δάκτυλα down there και ενίοτε μια χλαπατις για χαλάρωση.
    Ακολούθησε την συνταγή για δέκα μέρες, θα σε ωφελήση!

Comments are closed.